Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο χάος της σημερινής υπέρ - και παραπληροφόρησης, ανήμπορος να ελέγξει και να κρίνει και ουσιαστικά αμέτοχος των εξελίξεων, ο ακόμα και υποψιασμένος πολίτης υφίσταται την υποβολή ιδεών, αντιλήψεων απ' τα μοντέρνα επιτελεία διαμόρφωσης γνώμης (γνώσης;) και χειραγώγησης. Μίσθαρνοι αναλυτές και υπερεθνικά όργανα λήψης και επιβολής αποφάσεων όχι μόνο καθορίζουν το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι, αλλά και έχουν εναγωγήσει τόσο πολύ τον τρόπο σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου (σίγουρα του δυτικού κόσμου) ώστε πολύ εύκολα πια διαχέονται απ' τα στρατηγεία μαζικής (παγκόσ...

Με τη λέξη σοσιαλισμός (στα ελληνικά: κοινωνισμός) η ευρωπαϊκή Νεωτερικότητα θέλησε να εκφράσει το αίτημα για μια πολιτική που θα υπηρετούσε την προτεραιότητα όχι της θωράκισης του ατόμου και του ατομικού συμφέροντος, αλλά της κοινωνίας, της πρόνοιας για όλους, της δικαιοσύνης για όλους. Όμως την κοινωνία η Νεωτερικότητα την αντιλαμβανόταν μόνο σαν ποσοτική συλλογικότητα, αριθμητικό σύνολο αδιαφοροποίητων φυσικών ατόμων με κατοχυρωμένα ίδια δικαιώματα. Δεν υποψιάστηκε το αυτονόητο για την ελληνική παράδοση (την αρχαία και τη μεταγενέστερη): Ότι η κοινωνία, οι σχέσεις κοινων...

Αν μαθαίνατε ότι σε ένα σχολείο, με πολλά τμήματα για κάθε τάξη, επί πολλά χρόνια "δεν υπήρχε" το πρώτο τμήμα και ότι η αρίθμηση άρχιζε από το δεύτερο, (Α2, Α3, Β2, Β3 κλπ.) δεν θα προσπαθούσατε να βρείτε τι έγινε το χαμένο τμήμα; Αυτή η συλλογή κειμένων ασχολείται με την ιχνηλάτηση μιας "χαμένης τάξης" στα πολιτικο-κομματικά πράγματα της χώρας. Της τάξης των σοσιαλδημοκρατών, της οποίας οι αντίστοιχες σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα στην Ευρώπη (Βόρεια και Νότια) ήταν από τις πιο προβεβλημένες, άσκησαν και ασκούν επί μακρόν την εξουσία. Οι περισσότεροι γράφουν για "επιτυ...

Το σημερινό κυβερνητικό σχήμα στην Ελλάδα υποτίθεται πως ανήκει στον χώρο όσων πιστεύουν στην οικονομία της αγοράς, στην ελεύθερη επιχειρηματική δράση και στην κοινωνία των ανοιχτών οριζόντων και των αδέσμευτων προσωπικών επιλογών. Και εντούτοις, η συμπεριφορά του απηχεί ξεπερασμένα κρατικοδίαιτα σχήματα του παρελθόντος συνάμα με την εγκατάλειψη της υπεράσπισης των όποιων δικών του αρχών και αξιών. Δεν μάχεται για την εμπέδωση της δικής του πολιτικής φιλοσοφίας πάνω στην ελληνική κοινωνία. Μάλλον προτιμά να διαχειρίζεται -δίχως πρωτοβουλίες μάλιστα και ανατρεπτικές κινήσεις...

Το βιβλίο αυτό περιέχει κείμενα που δεν γράφτηκαν με προορισμό τη δημοσίευση. Είναι καταγραφή προφορικού λόγου, σχόλια στην πολιτική (κυρίως) επικαιρότητα που εκφωνήθηκαν από ραδιοφωνικό σταθμό στη διάρκεια ενός έτους. Διατηρημένα ατόφια στην προφορική "λογική" τους τα κείμενα αυτά, σώζουν την ενάργεια της οδύνης και το φάλτσο της κραυγής για την παρακμή και την έκπτωση της ελληνικότητας στη σύγχρονη Ελλάδα. Όχι με πληγωμένη εθνικιστική ευαισθησία ή καύχηση, αλλά με τον ρεαλισμό του πόνου για μια πρόταση πολιτισμού, πρόταση ζωής παναθρώπινα πολύτιμη, που την κατεξευτελίζου...

Η "Ανοιχτή συζήτηση" είναι ελεύθερη ανάπλαση ημερολογιακών σημειώσεων από κοινωνική συνάντηση παλιών φίλων, που εξελίχτηκε απρόσμενα σε μακρά πολιτική συζήτηση για τη Μεταπολίτευση, το Πα.Σο.Κ και την Αριστερά. Πολύ περισσότερο όμως πρόκειται για ελεύθερη ανάπλαση "απομαγνητοφωνήσεων" και "σταχυολογήσεων" απ' το "σκληρό δίσκο" της μνήμης επάλληλων "καταγραφών" πολλών παρόμοιων συζητήσεών μας, αλλά και για απόπειρα πολιτικής ερμηνείας κρίσιμων πτυχών της μεταπολιτευτικής περιόδου, από αυτές που ρίχνουν βαριά τη σκιά τους στην πορεία του τόπου μας προς το μέλλον.

Τα όσα γράφονται ή εννοούνται στο βιβλίο αυτό είναι απλά και μόνο μια πρόχειρη απάντηση στα ερωτήματα που απασχολούν -και ενίοτε βασανίζουν- πολλούς από τους πολίτες αυτής της χώρας, όπως και πολλούς από εκείνους που έφυγαν για να ζήσουν σε ξένη γη, αλλά δεν την ξέχασαν. - Πώς θα ζήσουν η νέα γενιά και οι επόμενες, με ποιους θεσμούς της δημόσιας ζωής, ιδέες και αξίες; - Τι εισπράξαμε εμείς για την ασφάλεια, τις υλικές συνθήκες, την ποιότητα ζωής και την ηθική της συγκρότηση; - Τι εδώσαμε σε αυτήν απ' ό,τι παραλάβαμε εμείς από τις προηγούμενες γενιές σε πολιτισμό, τρόπους...

Ένα βιβλίο σε σύγκρουση με πολλούς μύθους που ζήσαμε και σε αναζήτηση ενός στίγματος πορείας στο νέο τοπίο που βρισκόμαστε. Ένα βιβλίο που κινείται και αναζητά απαντήσεις γύρω από τέσσερις έννοιες: Πολιτική-Ελλάδα-Σοσιαλισμός-Μέλλον. Το νήμα του βιβλίου: Πως και γιατί μια σύγχρονη κοινωνία πρέπει να διαχειριστεί πολιτικά τις συνεχείς και γρήγορες αλλαγές και τις αβεβαιότητες που αναδεικνύονται, και ιδιαίτερα τις επιλογές σήμερα που καθορίζουν το μέλλον. Πώς να λειτουργήσουμε ως κοινωνία, ώστε τα επόμενα χρόνια να είναι αποτέλεσμα επιλογών και όχι αντικειμενικών καταναγκ...

[...] Κλείνοντας τον πρόλογό μας, πρέπει να τονίσουμε ότι όσα αναφέρονται στο πόνημά μας αυτό, είναι τεκμηριωμένα. Και αποφεύγεται η διατύπωση συμπερασμάτων, διότι θα υπήρχε ο κίνδυνος να κατηγορηθούν τα συμπεράσματα αυτά ως φορείς υποκειμενισμού του γράφοντος. Παρατίθενται μόνον γεγονότα, πληροφοριακά δελτία και εξαγόμενα. Αφήνονται δε ο μεν αναγνώστης να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματα του, ο δε ιστορικός του μέλλοντος, αφού ακούσει και ερευνήσει και την "άλλη πλευρά", να γράψει την αληθινή ιστορία εκείνης της περιόδου. Για να συμβεί αυτό, νομίζουμε ότι αποτελεί υποχρ...

Η έκδοση: «Η μνήμη δεν αρχειοθετείται. Έξι χρόνια κωμωδίας...» σε επιμέλεια του ιστορικού Νίκου Κλειτσίκα. Πρόκειται στην ουσία για μια επανέκδοση ενός εντύπου που είχε κυκλοφορήσει στην Φλωρεντία το 1973, μεσούσης της δικτατορίας, από τους «Φίλους ΠΑΚ Φλωρεντίας». Η έκδοση συνοδεύεται από πλούσιο ιστορικό υλικό, αφίσες, διευκρινιστικά σημειώματα. Τους προλόγους τους έχουν γράψει ο συγγραφέας (και συνεργάτης της εφημερίδας "Παρόν") Γιώργος Παπαγιαννόπουλος και ο αρχιτέκτων Αλέκος Ξενάκης. Στην εισαγωγή του «Γιατί αυτό το βιβλίο» συναντάμε ένα μότο του Βίκτωρος Ουγκώ:...

Ο συγγραφεύς του βιβλίου αυτού με τίτλο "Μηνύματα Πολιτικής" εμμένει στην επίγνωση, ότι κρίσιμα συμβάλλει στην ευμοιρία ή δυσμοιρία των ανθρώπων η πολιτική με την ορθή ή αμαρτωλή άσκησή της· και αμαρτωλή εννοεί την αντίθετη προς τις επιταγές της ηθικής ή και απλώς τεχνικά σφαλερή. Αποσαφήνιση της έννοιας της πολιτικής, ανασκευή λανθασμένων ορισμών της (π. χ. ως "τέχνης του δυνατού" ή ως απλώς "τέχνης προς απόκτηση και διατήρηση της εξουσίας") και διευκρίνηση των σχέσεων της ηθικής προς την πολιτική, ενυπάρχουν σε άλλα βιβλία του συγγραφέα: "Μελετήματα Πολιτικής Φιλοσοφίας"...

Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης της Ελλάδας υπάρχει ένα οργανωμένο παρακράτος, που την ακολουθεί σα σκιά. Ένα παρακράτος, που ελέγχει τα πάντα μέσα σ' αυτήν. Ένα παρακράτος, που ξεκινάει από τους άμβωνες και τα στασίδια της εκκλησίας και μέσα από τις πιο απίθανες και ανίερες συμμαχίες καταλήγει στις πρεσβείες των λεγόμενων μεγάλων δυνάμεων. Ένα παρακράτος, που μέσα από υπόγειες διαδρομές συνδέει τα απίθανα και τα παράδοξα. Ένα παρακράτος, όπου τις άκρες του μπορείς να τις βρεις οπουδήποτε. Από ακροδεξιές παραεκκλησιαστικές οργανώσεις και ακροαριστερές τρομοκρατικές οργανώσ...

[...] Το βιβλίο αυτό είναι μια προσωπική πολιτική κατάθεση, με όλα όσα μπορεί να σημαίνει ο χαρακτηρισμός αυτός, δηλ. προπάντων τον υποκειμενικό χαρακτήρα της. Ωστόσο δύσκολα νομίζω πως μπορεί να αμφισβητηθεί ότι ιδέες, καταστάσεις και συμπεριφορές κρίνονται σε αυτό με βάση εμπειρικά δεδομένα που έχουν επιλεγεί με δύο καθ' όλα αντικειμενικά κριτήρια: την εθνική επιβίωση και τη σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας. Τα εμπειρικά αυτά δεδομένα προέρχονται από τον ημερήσιο τύπο, αντιπολιτευόμενο ή συμπολιτευόμενο. Έλεγχος της ακρίβειάς τους δεν έγινε, ούτε ήταν δυνατόν να γίνει, εκ...

Η Αντίσταση της Μνήμης είναι ένα πολιτικό δοκίμιο αφιερωμένο πρώτα από όλα στη λογοκριμένη και πλαστογραφημένη ιστορία της αντιδικτατορικής Αντίστασης, κινήματος, το οποίο, κατά τον συγγραφέα, συνέχιζε τους μαζικούς αγώνες της προδικτατορικής περιόδου και συνδύαζε την ανεξαρτησία από τις κομματικές ηγεσίες, τη μαχητικότητα και ταυτόχρονα το υψηλό αγωνιστικό και ανθρωπιστικό ήθος, που φάνηκε τόσο μέσα από τη δράση των οργανώσεων όσο και από τις παραδειγματικές απολογίες των μελών τους στα δικαστήρια. Η εικόνα αυτή της Αντίστασης γίνεται το μέτρο για να κριθούν, τόσο η θολή μ...

Οι δεκαετίες που ακολούθησαν τη Μεταπολίτευση, στιγματίστηκαν από την λυσσαλέα προσπάθεια των "διανοούμενων" της Αριστεράς, να ελέγξουν την παραγωγή των ιδεών και του πνεύματος σε εθνικό επίπεδο. Οι αυτοαποκαλούμενοι "προοδευτικοί", δεν άφησαν ζωτικό χώρο σε κανέναν εκ των αντιπάλων τους να αρθρώσουν λόγο. Επέβαλαν μια στυγνή δικτατορία στο χώρο των γραμμάτων, προσπαθώντας να ποδηγετήσουν τις ιδεολογικοπολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Απέτυχαν οικτρά, καθώς οι ιδέες τους και κυρίως οι αυταρχικές προοπτικές τους απορρίφθηκαν στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών. Όλες οι κοινωνιολο...

Η ταφή των ανθρώπινων αξιών και των πολιτικών ιδεολογιών έχει ήδη συντελεσθεί. Επέζησαν μόνον οι τυπικές ονομασίες των, προκειμένου, μέσω τούτων, να προωθούνται μετημφιασμένες, η αδικία, ο εκβιασμός και η θηριώδης καταπίεσις κατά των αδυνάτων λαών και ανθρώπων.

Όλοι αναγνωρίζουν, ότι οι Εθνοπατέρες μας επέτυχαν εντός 30 ετών (1974-2004) να εξαφανίσουν βιολογικώς τους Έλληνας, πράγμα, που δεν κατόρθωσαν επί 400 χρόνια οι Τούρκοι. (...) Το βιβλίο αυτό σας γνωρίζει από φωτογραφίας τους αντιπροσώπους του ελληνικού Έθνους δια να θαυμάσετε τους εκλεκτούς σας.

Στις αρχές του 21ου αιώνα η γκρίζα Ελλάδα ανατέλλει. Η Ελλάδα μοιάζει με ένα αεροπλάνο που προσπαθεί ν' απογειωθεί, αλλά τροχοδρομεί συνεχώς μέχρι το τέλος του διαδρόμου και στο τέλος πάντα γυρίζει πίσω. Δεν είναι στραμμένη στο μέλλον, αλλά μοιάζει προσηλωμένη στο παρελθόν. Πάσχει από κλειστοφοβία, τη στιγμή που θα έπρεπε να ανοιχτεί άφοβα προς τον κόσμο. Τα αντανακλαστικά της είναι αργά και στις φλέβες της κυλά αρκετή "χοληστερίνη". Η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε μια κοινωνία χωρίς αδρεναλίνη, όπου η υπογεννητικότητα, η γήρανση του πληθυσμού και η αθρόα είσοδος μετανα...

[...] Δεν φοβούμαι τη διαφωνία. Η νομική μου παιδεία και η δικηγορική μου πείρα μάλλον με οδήγησαν σε μια περιοχή ηθικής αξιολόγησης, ώστε να θεωρώ την διαφωνία ως γέφυρα συναντήσεως και ως ευκαιρία να αποδοθεί ή επιβληθεί δίκαιον μάλλον, παρά ως καταγραφή μιας ατραπού για σύγκρουση. Εννοείται, ότι δεν πρέπει να γινόμαστε "δικομανείς" και αναιτίως επιδιώκοντες την διαφωνία σαν φτηνοί καυγατζήδες και φιλέριδες βυζαντινοί σχολαστικοί. Τρία πράγματα πρέπει να αποκλεισθούν. Πρώτο, η δουλική συμφωνία. Δηλαδή, η συμφωνία από φόβο προς τους δυνατούς της ημέρας. Δεύτερο η υποκριτ...