Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το εξαιρετικά επίκαιρο αυτό βιβλίο καταγράφει άγνωστες πτυχές για τα σοβαρά ζητήματα που πηγάζουν από τη μειωμένη αξιοπιστία και το λαβωμένο κύρος της Ελλάδος στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο κατά γενική ομολογία βαθύτερος γνώστης και πλέον διακεκριμένος Έλληνας διπλωμάτης των τελευταίων δεκαετιών στα Βαλκανικά προβαίνει σε μια ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα πράξη αυτοκριτικής και ανάληψης ευθυνών για την κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα. Με ευθύτητα, ειλικρίνεια και χωρίς ωραιοποιήσεις αναλύει την Ελλάδα της παρακμής μέσα σε μια Ευρώπ...

Στον κόσμος μας δυστυχώς πλεονάζουν ο κόρος και η ύβρις. Δικαιώνεται ο Πυθαγόρας που έλεγε: "εισιέναι εις τα πόλεις πρώτον τρυφήν, έπειτα κόρον, είτα ύβριν, μετά δε ταύτα όλεθρον". Η ακολουθία δηλαδή είναι πολυτέλεια, κορεσμός, αλαζονεία, καταστροφή. Ο κόρος και η ύβρις αφορούν κατ' εξοχήν τον πρόστυχο πόλεμο της Δύσεως κατά της Σερβίας και φυσικά όποιο άλλο ά-ηθες συμβάν αφήνει ασυγκίνητες τις κοινωνίες και αδιάφορες τις ηγετικές "ελίτ". Αλλά απέναντι στην ύβρη η πλουσιότατη μυθολογία μας ύψωνε πάντοτε τη Νέμεση. Αυτή προσωποποιούσε την ιδέα της δικαιοσύνης και αποκαθιστ...

Τι σημασία είχε για ένα μικρό εσωστρεφές βαλκανικό κράτος σαν την Ελλάδα, που βίωσε τραυματικά και ξενοφοβικά τον 19ο αιώνα, η θριαμβευτική ίδρυση του πρώτου διεθνούς διακρατικού οργανισμού και η πολυπλόκαμη ανάδυση του διεθνούς παράγοντα μετά τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο; Πώς αντέδρασαν η κοινωνία και ο κρατικός μηχανισμός σε κάθε τι «εισαγόμενο» - όχι μόνο στις πολιτικές και οικονομικές δουλείες αλλά και στις ιδέες, στις οργανώσεις, στις πολιτικές πρωτοβουλίες, στα κοινωνικά κινήματα, στις τεχνολογικές εξελίξεις; Ο κόσμος μεταβαλλόταν δραματικά, πόση όμως αλλαγή μπορούσε να...

Τι σημασία είχε για ένα μικρό εσωστρεφές βαλκανικό κράτος σαν την Ελλάδα, που βίωσε τραυματικά και ξενοφοβικά τον 19ο αιώνα, η θριαμβευτική ίδρυση του πρώτου διεθνούς διακρατικού οργανισμού και η πολυπλόκαμη ανάδυση του διεθνούς παράγοντα μετά τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο; Πώς αντέδρασαν η κοινωνία και ο κρατικός μηχανισμός σε κάθε τι «εισαγόμενο» - όχι μόνο στις πολιτικές και οικονομικές δουλείες αλλά και στις ιδέες, στις οργανώσεις, στις πολιτικές πρωτοβουλίες, στα κοινωνικά κινήματα, στις τεχνολογικές εξελίξεις; Ο κόσμος μεταβαλλόταν δραματικά, πόση όμως αλλαγή μπορούσε να...

Αμοιβή και ποινή είναι το δίπολο που παρακολούθησε την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας μέχρι τα χρόνια μας. Αν κατ' ουσία καταργήθηκε στο δημόσιο τομέα, τότε κάναμε λάθος. Και το λάθος αυτό έγινε γιατί το θεωρήσαμε ως θέμα που εμπεριέχεται στο κεφάλαιο "Δημοκρατικές διαδικασίες", αντί του κεφαλαίου "Συντεχνιακές ιδιοτέλειες", που ήταν το σωστό. Ας ανοίξουμε λοιπόν άμεσα ένα νέο κεφάλαιο με τον τίτλο "Ουσιαστική αξιολόγηση" πριν να είναι πλέον αργά. (Χρίστος Βερελής) Για τους εκσυγχρονιστές (και όχι για όσους μιλούν αορίστως περί του όρου) ο εκσυγχρονισμός είναι σχέδιο...

Παρά τα όσα υποστηρίζει η επικρατούσα πολιτική και ιδεολογική άποψη της εποχής μας και παρά τα όσα, ειλικρινά και ανεπιτήδευτα, φρονεί η πλειοψηφία των πολιτών, η διαρθρωτική κρίση, η οποία εδώ και δέκα χρόνια πλήττει την ελληνική κοινωνία, δεν ήταν ούτε άδικη ούτε απρόσμενη. Όλως αντιθέτως, η κρίση αυτή προέκυψε ως φυσιολογική και αναπόφευκτη συνέπεια των αβίαστων μακροχρόνιων επιλογών και των ενδιάθετων ροπών του πλειοψηφικού τμήματος του ελληνικού λαού. Προέκυψε, δηλαδή, μέσα από τις πολιτικές του προτιμήσεις αλλά και από τις ποικίλες, αγωνιστικές και άλλες, διεκδικήσεις...

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης (προφανώς μακρυά από τους κομπασμούς του ημέτερου υπουργού της ψιλώ ονόματι Ανάπτυξης ) για αύξηση των εξαγωγών μας κατά 30 δισ. δολ. για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φαυλόκυκλο ύφεσης και χρέους. Κάτι κάντε, ωρέ άχρηστοι, όπως θα σας προσφωνούσε ο Κολοκοτρώνης, να πάρει μπρος η μηχανή... Παραδείγματα: Νότια Κορέα, εισπράττει 30 δισ. από την εξαγωγή (όμως εξαγωγή) τσιπ μνήμης. Ισραήλ εξάγει προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας (αλλά προστιθέμενης)... Εμείς μόνο εισάγουμε, ουδέν εξάγουμε και μόνο καταναλώνουμε, ενώ ουδέ...

Όπως γίνεται αντιληπτό από τους δύο αυτούς τόμους με τις επιφυλλίδες του, αλλά και από τους προηγούμενους που είχε επιμεληθεί ο ίδιος, ο Μάριος Πλωρίτης δεν υπήρξε δημοσιογράφος με την τρέχουσα σημασία της λέξης. Μολονότι τα περισσότερα βιβλία του τα συγκροτούν κείμενα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, και μολονότι ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ μυθιστόρημα, διήγημα ή θεατρικό έργο, ο Πλωρίτης ανήκει σε μια μεγάλη σχολή συγγραφέων, όπως είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Άγγελος Τερζάκης, αλλά και πάμπολλοι άλλοι, που ανάλωσαν συστηματικά τις δυνάμεις τους τόσ...

Όπως γίνεται αντιληπτό από τους δύο αυτούς τόμους με τις επιφυλλίδες του, αλλά και από τους προηγούμενους που είχε επιμεληθεί ο ίδιος, ο Μάριος Πλωρίτης δεν υπήρξε δημοσιογράφος με την τρέχουσα σημασία της λέξης. Μολονότι τα περισσότερα βιβλία του τα συγκροτούν κείμενα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, και μολονότι ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ μυθιστόρημα, διήγημα ή θεατρικό έργο, ο Πλωρίτης ανήκει σε μια μεγάλη σχολή συγγραφέων, όπως είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Άγγελος Τερζάκης, αλλά και πάμπολλοι άλλοι, που ανάλωσαν συστηματικά τις δυνάμεις τους τόσ...

Το 2006 κυκλοφόρησε από τις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις το ημερολόγιο του Paul Porter - απεσταλμένου του Προέδρου Τρούμαν το 1947 στην Ελλάδα. Το "Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα" διαβάστηκε πολύ, παρατηρήθηκε ακόμη περισσότερο για όσα έδειξε για την λειτουργία της Ελληνικής οικονομίας, αλλά και για την σχέση της πολιτικής σκηνής καθώς και της Διοίκησης, με τους συμβούλους της εποχής. Οι "Επιτηρητές σε απόγνωση" συνεχίζουν αυτήν την ερευνητική αποστολή: να καταστήσουν το αναγνωστικό / ερευνητικό κοινό κοινωνό των σκέψεων, απόψεων και αντιλήψεων αμερικανών οικονομολόγων πο...

Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει επιφυλλίδες του γνωστού καθηγητή Φιλοσοφίας που έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα "Η Καθημερινή" το έτος 2006 και μία συνέντευξή του στο περιοδικό "Manifesto". Ο Χρήστος Γιανναράς, ένα από τα πιο ζωντανά και γόνιμα πνεύματα του τόπου μας, "εκθέτει" την ελλαδική πραγματικότητα με λόγο εύστοχο, προκλητικό και μαχητικό, με κείμενά του πάνω στα καίρια ζητήματα της επικαιρότητας αλλά και του βίου. Ο ίδιος ο συγγραφέας συνοψίζει το νόημα των κειμένων του ως εξής: "Στην Ελλάδα σήμερα ο πολίτης δεν έχει άλλο όπλο αντίστασης στην ψευδοπολιτική που λεηλα...

Έτσι όπως διεξάγεται η δημόσια συζήτηση τα - πολλά - τελευταία χρόνια, ένα βασικό στοιχείο λείπει: ας το πει κανείς ειλικρίνεια, ας το πει σοβαρότητα, ας το πει έκθεση όλων όσοι διεκδικούν τον ρόλο στο κόστος της σαφήνειας του λόγου. Στην αντίθετη πορεία επιδόθηκε εδώ και αρκετά χρόνια ο Λευτέρης Κουσούλης, που κείμενά του βρίσκονται συγκεντρωμένα σ' αυτό το βιβλίο. "Το φεουδαρχικό μόρφωμα που συνηθίσαμε να ονομάζουμε πολιτικό σύστημα" δεν αντέχει, κατά τον Λ. Κουσούλη , στην αναμέτρηση με την κρίση. Επί δεκαετίες πλέον στην Ελλάδα το Κράτος κρατά αιχμάλωτη την ιστορία....

Το μεγάλο ελληνικό παραμύθι συνεχίζεται. 20.7.1974: Ξυπνήσαμε με τις σειρήνες και την επιστράτευση... Την πίκρα της συμφοράς διαδέχθηκε η ανάταση, η Ανάσταση της Μεταπολίτευσης. Μια καινούργια ελπίδα, μια σπίθα γεννήθηκε, ένα καινούργιο Σύνταγμα και η προσμονή για κάτι το καλύτερο, για μια ευρωπαϊκή πορεία και ολοκλήρωση των πόθων μας μέσα σε δημοκρατική ομαλότητα. Δεν υπάρχει ψυχή Ελληνική, δεν υπάρχει σκέψη Ελληνική που να μην βλέπει αυτό τον σταθμό του έθνους σαν κάτι το πολύ σημαντικό και απίστευτο. Στη διαδρομή λοξοδρομήσαμε, χάσαμε μερικά τον στόχο και νέα δεινά...

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Παναγιώτη Γεννηματά με τίτλο "Ελλάς: Δύση ή Ανατολή;", οι εκδόσεις Ροές διοργάνωσαν μια συζήτηση στις 24 Απριλίου 2013 στη Στοά του Βιβλίου. Επτά γνωστά πρόσωπα, επτά ανεξάρτητες φωνές του ευρύτερου δημόσιου βίου είχαν την ευκαιρία να διασταυρώσουν τις απόψεις και τον προβληματισμό τους για τον άλυτο γρίφο της νεοελληνικής ταυτότητας, τις ιστορικές παθογένειες που υπονομεύουν τη σύγχρονη πορεία της χώρας, τις προϋποθέσεις μιας πραγματικής εξόδου της Ελλάδας από τη διαιωνιζόμενη κρίση. Τα όσα ελέχθησαν αποτελούν μια "αιρετική" αναδρομή στ...

Πρωταρχικό ερέθισμα της πολιτικής αρθρογραφίας μου είναι η κραυγή - η άρνηση, το πάθος, ο θυμός. Σχολιάζοντας τις "αστυνόμους οργάς" της "Αντιγόνης" του Σοφοκλέους, ο Κορνήλιος Καστοριάδης μιλά για τα "θεσμίζοντα πάθη" - στη ρίζα των θεσμών υπάρχει η προ-λογική βούληση· πίσω από το λόγο ενεδρεύει το πάθος. Αρκεί να χρειαστώ κάτι από μια δημόσια υπηρεσία· να δω τα πανεπιστήμια να καταστρέφονται από ομάδες βανδάλων. πολιτικούς να παραπλανούν ή να ιδεοληπτούν· ηγετικά πρόσωπα να ζημιώνουν με τη συμπεριφορά τους δημόσιες επιχειρήσεις και θεσμούς· ή να ακούω το μισαλλόδοξο λόγ...

Ζούμε σε μια φάση βαθιάς κρίσης αξιών. Εν αρχή ην για τη Δύση η κοινωνία της αφθονίας. Η ευμάρεια εγέννησε την αποχαύνωση και τον συμβιβασμό. Ο συμβιβασμός ευνούχισε τους ανθρώπους. Τα ευνουχισμένα άτομα μετατράπηκαν σε μάζες, και βέβαια ικανοποιημένες μάζες. Ο Παζ σημειώνει: "Μάζες δίχως θέληση και δίχως προορισμό". Σοβεί μια πολιτική απάθεια. Μια "ιδιωτικοποίηση" που διαχέεται σε ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Δηλαδή σε όλον τον λαό μας. Και ο ελληνικός λαός, βεβαίως, αλλά και οι άλλοι λαοί τηρούν μια στάση που, κατά Καστοριάδην, "είναι περίπου μια στάση αποχαύνωσης μέσα στ...

Ο σοσιαλισμός που περιγράφεται με τις ιδέες και τις προτάσεις που περιλαμβάνονται σε αυτό το προγραμματικό κείμενο, δεν παραπέμπει σε μια μελλοντική κοινωνία. Ούτε αποτελεί ατεκμηρίωτη προφητεία που εξαντλείται στην υπόσχεση ότι όλα θα πάνε καλά αύριο. Είναι αντίθετα έκφραση ενός συγκεκριμένου, τεκμηριωμένου και υλοποιήσιμου οραματικού σχεδίου για την κοινωνία σήμερα. Ανοίγει δρόμος για το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας και ταυτόχρονα δίνει νόημα στις διεκδικήσεις και τους αγώνες για το παρόν και για το μέλλον. Μέτρο είναι ο άνθρωπος.