Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τρεις τελείες κλείνουν οι ιστορίες έχουν να λένε...

Ρόδι ο ήλιος γεμίζει τη θάλασσα πορφυρά σπόρια.

Ο Νίκος Σιδέρης μας προσφέρει ένα μπουκέτο χαϊκού (ολιγοσύλλαβα ποιήματα με συμπυκνωμένο νόημα). Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος: "Αν η αλήθεια και η χάρη βρίσκονταν πέρα από την εμπειρία, τότε η ύπαρξη θα 'ταν επίπονη ματαιοπονία. Δεν είναι. Το χαϊκού, μουσική βιωμένων πραγμάτων και ανεπιτήδευτο καίριο ρήμα, φωτίζει την πραγματικότητα τη στιγμή που μας συναντά".

Τα 40 καινούρια ποιήματα και τα 18 χαϊκού της συλλογής, φορές επιγραμματικά έως ελλειπτικά (ο Τσέχος έχει μακρά θητεία στο μινιμαλιστικό ποίημα), άλλες πάλι μεγαλύτερα μα ποτέ γιγαντιαία, καλύπτουν τα μικρά και τα μέγιστα της ανθρώπινης εμπειρίας και σκέψης. Το Βέρμιο, οι αρχαίοι μύθοι και τάφοι, η ποντιακή παράδοση, οι άνθρωποι, τα ζώα και οι οξιές του φθινοπώρου, στροβιλίζονται σε έναν διονυσιακό χορό ανάμεσα στις παιώνιες της Κράστας, στο φαράγγι και στα σπήλαιά της, παρασέρνοντας ακόμα και τη συντακτική δομή του λόγου που συχνά τεντώνεται στα όριά της για να ακολουθήσει...

Η ερώτηση "Τι είναι τα χαϊκού;" ερωτάται πολύ πιο συχνά απ' ό,τι απαντάται. Οι Δυτικοί παρομοίασαν τα χαϊκού με τα επιγράμματα, τις εσταντανέ φωτογραφίες ή και τα τηλεγραφήματα. Ο Sir George Samson (1883 - 1965) τα προσδιόρισε σαν "μικρές σταγόνες ποιητικής ουσίας". Ο Harold Henderson (1889 - 1974), που ενσωμάτωσε τα χαϊκού στην αγγλοσαξωνική λογοτεχνία, τα βάπτισε "διαλογισμούς... αφετηρίες για τη ροή της σκέψης". Ο R. H. Blyth (1898 - 1964) που εξέδωσε έξι τόμους μεταφρασμένων χαϊκού, έκανε την υπερβολική παρατήρηση ότι "η ιαπωνέζικη λογοτεχνία εξαρτάται εξ ολοκλήρου από...

Εκατό φιλόσοφοι. Και η σκέψη τους συμπυκνωμένη σε 17 συλλαβές. Εγχείρημα όχι εύκολο αλλά σίγουρα προκλητικό, ενίοτε διασκεδαστικό, για κάποιον που βάλθηκε να παντρέψει τον αναλυτικό λόγο της δυτικής φιλοσοφίας με την πυκνή, μινιμαλιστική φόρμα της ανατολικής ποίησης. Και το πάντρεμα όχι πάντοτε "ιερό", όπως θα το επιθυμούσαν οι καθαρόαιμοι φιλόσοφοι, αλλά και ολίγον σαρκαστικό, όπως το θέλησε ένας ποιητής ο οποίος διαβάζει φιλοσοφία με τον δικό του υστερόβουλο και κάποτε πλάγιο τρόπο. Περιέχονται οι φιλόσοφοι: - Θαλής - Αναξίμανδρος - Ηράκλειτος - Αναξιμένης - Ξ...

1 Φλεβαριάτικη εσπέρα συγκύπτουσα ποθοπλαντάζει. * 2 Πάσχουσες φλέβες αυτοπυρπολήθηκαν ρουφώντας ήλιο. * 3 Μεσοπέλαγα συννεφούλα με γόβες νίβει άρμενα.

[...] Με τα μάτια σου τ' ασημένιο της ρούχο η νύχτα κεντά. [...] Εσύ κοιμάσαι Πάνω σου το φεγγάρι ξαγρυπνο μένει. [...] Ο κορυδαλλός τραγουδάει μαζί μας μας αντιγράφει.

Επιτύμβια επιγράμματα ήταν η έμμετρη ολιγόστιχη ποίηση των Αρχαίων Ελλήνων, πάνω σε μαρμάρινη ή λήθινη στήλη, που συνόψιζε την ιστορία του ανθρώπου που πέθανε και ετοποθετείτο πάνω σε τύμβο (μικρό λόφο από χώμα) για να γίνεται ορατή από τους περαστικούς. Αυτό το Σήμα-Μνήμα εμφανίστηκε γύρω στον 7ο αιώνα π.Χ. και διατηρήθηκε μέχρι περίπου τον 6ο αιώνα μ.Χ. Θεωρείται πλέον ως ένα εξέχον λογοτεχνικό είδος. Το πιο σύγχρονο επιτάφιο επίγραμμα που γνωρίζω είναι του Νίκου Γκάτσου και είναι χαραγμένο στην επιτύμβια στήλη που κοσμεί τον τάφο του Μάνου Χατζιδάκι στο κοιμητήρ...

Πενήντα χαϊκού και δέκα τάνκα με θέμα τον έρωτα. Ο έρωτας είναι μια ξαφνική λαίλαπα που εισβάλλει στη ζωή μας και την αναστατώνει. Ένα μεγαλείο αισθήσεων και αισθημάτων που μας πηγαίνουν αλλού από εκεί που αρχικά σχεδιάζαμε. Επιλογή μας, όμως, είναι αν θα μας φθείρει ή θα μας εξελίξει. Το "Εντός ύλης" ακροβατεί μεταξύ σάρκας και πνεύματος, προκλητικότητας και ρομαντισμού, ρεαλισμού και φαντασίας, βασισμένο σε δυο από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά είδη της Ιαπωνίας.

Κυνηγοί γλεντούν. Όλη τη νύχτα κράζει η γριά πάπια. Δένδρα βουίζουν Δύο ντουφεκιές, παύση και ξανά βοή.