Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δεν ανήκω ούτε στη Ισπανία ούτε στο Μεξικό, σε καμιά ομάδα, γενιά, λογοτεχνικό ρεύμα ή κάτι ανάλογο. Αυτό δεν το έχω επιδιώξει, απλώς πιστεύω πως αυτή ήταν η βουλή της μοίρας μου, γιατί πάντα με θυμάμαι να πηγαίνω από τόπο σε τόπο, αλλάζοντας χώρες, ακόμη και περιοχές μέσα στις χώρες." Τομάς Σεγόβια

[...] Μέχρι που τούτη η επιθυμία μετατράπηκε μια μέρα σε αυτό που, με την έλλειψη μιας πιο κατάλληλης λέξης, θα ονομάσω το κάλεσμα της Ελλάδας. Ένα κάλεσμα τόσο ακαταμάχητο σαν τις φωνές των σειρήνων, με τη διαφορά πως, αντίθετα από αυτό που συνέβη με τον πολυμήχανο ταξιδευτή, δεν ήταν ανάγκη να τους αντισταθώ. Οι στίχοι που ο αναγνώστης έχει τώρα μπροστά του αποτελούν καρπό αυτής της κλήσεως, όπως και μιας σειράς άλλων εμπειριών που, μέχρι εκεί που μπορώ να το ξέρω, μόνο στην Ελλάδα μπορούσαν να λάβουν χώρα. Ελληνικοί είναι, πράγματι, οι χώροι συνάντησης και αποκάλυψης...

Όταν άρχισε να καθιερώνεται στην Ισπανία η περίφημη Γενιά του '27, με πολλούς από τους ποιητές της να δοκιμάζουν μια καινούρια αισθητική και τεχνική στα ποιήματά τους, η κριτική καταμαρτύρησε στον Ματσάδο ότι μένει πίσω με τον παραδοσιακό τρόπο γραφής του. Σήμερα, μερικοί από τους ποιητές της περίφημης αυτής γενιάς, η οποία αριθμούσε κάπου δεκατέσσερα γνωστά, τότε, ονόματα, είναι εντελώς ξεχασμένοι. Άλλοι επιζούν χάρη σε κάποιες συλλογές τους, και άλλοι μόνο χάρη σε μερικά ποιήματά τους. Από αυτούς μόνο τα "Ποιητικά Άπαντα" του Γκαρθία Λόρκα, συνεχίζουν να επανεκδίδονται ακ...

[...] Τον είπαν "εκκεντρικό", "περιθωριακό", "καταραμένο", μέχρι και "τρελό". Σε γενικές γραμμές, η λογοτεχνική κριτική τον παρέκαμψε για δεκαετίες. Από μία άποψη δικαίως, αφού "η ποίηση δεν έχει να καθόλου κάνει με τη λογοτεχνία". Ακόμη και σήμερα παραμένει άγνωστος στο ευρύ κοινό. Πάλι δικαίως, αν σκεφτεί κανείς ότι "ξέχασαν πως η Ποίηση δεν αποζημιώνει [...] και πως οι αναγνώστες δεν είναι σε καμία περίπτωση απαραίτητοι [...] Η δε λέξη "βραβείο" και το όνομα ενός ποιητή είναι όροι αντιθετικοί". Θα επρόκειτο, λοιπόν, απλά για μία απ' τις τόσες περιπτώσεις μη κατανόησης εν...

[...] Τα "Σονέτα τον σκοτεινού έρωτα", που σήμερα παρουσιάζονται για πρώτη φορά, έχουν μια μικρή γνωστή ιστορία και μια μεγάλη που ίσως θα μείνει για πάντα άγνωστη. Ξέρουμε πως ήταν τρισευτυχισμένος που τα έγραφε. Τα άρχισε το 1935. Ένας φίλος του αναφέρει πόσο ενθουσιασμένος του ανάγγειλε το σχέδιό του: "Εκατό σονέτα, όπως τον Σαίξπηρ". Το 1968 ο Πάμπλο Νερούδα έγραφε πως του τα είχε διαβάσει ο Λόρκα την τελευταία φορά που τον είχε δει και πως ήταν ποιήματα "απίστευτου κάλλους". Το 1937 ο Βιθέντε Αλεϊχάντρε γράφει γι' αυτά: "Μου διάβασε τα "Σονέτα τον σκοτεινού έρωτα". Ένα...

Ηρθε η γλώσσα σου· είναι στο στόμα μου σαν φρούτο στη μελαγχολία. Λυπήσου το στόμα μου: ρούφηξε, γλείψε, αγάπη μου, τον ίσκιο.

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Πηγαίνω λες και μ' έχουνε συλλάβει: πίσω μου βαδίζει η σκιά μου και μπροστά τα βάσανά μου. * Σαν του σταφυλιού τη ρώγα, η αγάπη σου έτσι πάει: πρώτα τη δροσιά μου δίνει και κατόπι με μεθάει. * Ρολόι της άμμου είναι το κορμί σου. Από τη μέση σε κρατάω σφιχτά για να μην τρέχει ο χρόνος άλλο πιά. * Αφέντη μου κυρ-δήμαρχε να μην τους φυλακίζεις τους ληστές, γιατί έχεις και του λόγου σου μια κόρη που κλέβει τις καρδιές.

[...] Στο "Cancionero", που θα μπορούσε να μεταφραστεί ως συλλογή με ποιητικά τραγούδια και αποτελείται από χίλια επτακόσια πενήντα πέντε ποιήματα, ο Ουναμούνο, πέρα από τον συγκερασμό όσων αναφέρθηκαν, καταγράφει την ενότητα της σκέψης και του συναισθήματος, το όλον των εννοιών που συνιστά το ποιητικό του πιστεύω: "Σκέψου το συναίσθημα, αισθάνσου τη σκέψη". Ο δρόμος του είναι λυρικός, εμπεριέχει τον ποιητή και τον στοχαστή, εκφράζει τη φλόγα του επίκαιρου, σκιαγραφεί με ήχους ανεξίτηλους την ιστορία της μνήμης, αφουγκράζεται την αιωνιότητα, συνομιλεί με το όνειρο και το θά...

[...] Έργο της αρμονίας αυτής το "Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι", μ' όλες τις δυσχέρειες που παρουσιάζει στη μεταγλώττισή του, είναι προορισμένο ν' αγαπηθεί από τους Έλληνες που τους κυβερνά η μεσογειακότητα, -έσχατη λέξη του πολιτισμού σ' έναν αποθηριωμένο κόσμο. Η μετάφραση αυτή, που έγινε από τα Άπαντα του Λόρκα που από χρόνια κυκλοφορεί σ' ένα ογκώδη τόμο ο ισπανικός εκδοτικός οίκος "Aguilar", προσφέρεται με τιμή κι αγάπη σ' ένα πολύτιμο φίλο της Ελλάδας και γνήσιο πνευματικό άνθρωπο, τον κύριο Jose - Manuel Aniel Quiroga y Redondo. Κώστας Ε. Τσιρόπουλος

Η μετάφραση του "Llanto por Ignacio Sanchez Mejias" έγινε απ' το πρωτότυπο, -χρησιμοποιήθηκε η έκδοση: Federico Garcia Lorca, "Obras completas", Aguilar, Madrid, 1960-, το φθινόπωρο του '66 κι έμεινε, όσο ήταν δυνατό, πιστή στο κείμενο του ποιητή ακόμα και στη μετρική, μ' όλο που μερικοί στίχοι είναι τελικά παραφρασμένοι, στην προσπάθεια να βρεθούν δικές μας αντιστοιχίες. Η τελική μορφή χρωστάει πολλά στα ερμηνευτικά σχόλια του Ισπανού ελληνιστή Jose Ramon Irigoyen Larrea και στις γλωσσικές και αισθητικές παρατηρήσεις του Βαγγέλη Ροζακέα. (Αργύρης Ευστρατιάδης)

"Μα τι να σου πω για την ποίηση; Τι να σου πω γι' αυτά τα σύννεφα, γι' αυτόν τον ουρανό; Να τα κοιτάζω, να τα κοιτάζω, και τίποτα άλλο. Καταλαβαίνεις πως ένας ποιητής δεν μπορεί να πει τίποτα για την ποίηση. Ας τ' αφήσουμε αυτά για τους κριτικούς και τους δασκάλους. Μα ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανείς ποιητής δεν ξέρει τι είναι ποίηση. Είναι εκεί!! Κοίταξε!! Έχω τη φωτιά στα χέρια μου, το ξέρω και δουλεύω τέλεια μαζί της, μα δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτή χωρίς να κάνω φιλολογία. Καταλαβαίνω όλες τις ποιητικές τέχνες. Θα μπορούσα να μιλήσω γι' αυτές αν δεν άλλαζα γνώμη κάθε...

Αυτό το βιβλίο του Λουίς Γκαρθία Μοντέρο αποτελεί πραγματικό δώρο για τους αναγνώστες. Οι στίχοι του θίγουν με θάρρος το συναίσθημα του έρωτα. Πάνω από τις σκιές που διασταυρώνονται, τα εμπόδια, τα λάθη, ο ποιητής κάνει σαφή την επιθυμία του να εκφράσει την πληρότητα του έρωτά του, την ολότητα της εμπειρίας του. Αν ο έρωτας είναι το συναίσθημα που μας αποσπά από τη λογοτεχνία, εδώ διαπιστώνουμε με θαυμασμό ότι είναι επίσης το συναίσθημα που την κάνει ακόμα δυνατή.

[...] Το έργο "Ποιητής στη Νέα Υόρκη" (στο τέλος του οποίου περιλαμβάνονται ως προσάρτημα υπό τον τίτλο "Γη και Σελήνη" όλα τα άλλα ποιήματα που έγραψε ο ποιητής εκείνη την περίοδο και δεν τα συμπεριέλαβε σε άλλες συλλογές του) αρχίζει με την ενότητα "Ποιήματα της μοναξιάς στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια" στο οποίο φοίτησε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Νέα Υόρκη. Είναι ποιήματα-αναπολήσεις της παιδικής του ηλικίας και των ερωτικών του απογοητεύσεων και αδιεξόδων όπως τα προσέλαβε κατά τους μοναχικούς του περιπάτους στη Νέα Υόρκη. Η δεύτερη ενότητα, "Οι Νέγροι", αποτ...

Το μικρό αυτό βιβλίο, όπου η χαρά και η λύπη είναι δίδυμες αδελφάδες, ολόϊδιες με του Πλατέρο τ' αυτιά, γράφτηκε για... Σάμπως ξέρω κι εγώ για ποιον... Για ποιον τάχα γράφουμε εμείς οι λυρικοί ποιητές... [...] Χουάν Ραμόν Χιμένεθ

Σ' αυτή τη δίγλωσση έκδοση παρουσιάζονται τα μείζοντα ποιητικά έργα του "Ανδαλουσιάνου" Λόρκα: το "Ποίημα για το τραγούδι του βαθύ-καημού" εμπλουτισμένο με προσάρτημα ποιημάτων που ανήκουν σ' αυτό, οι "Τσιγγάνικες μπαλάντες", η "Συλλογή του Ταμαρίτ" και ο "Θρήνος για τον Ιγνάτιο Σάντσεθ Μεχίας". Το ερώτημα που αυτόματα γεννάται είναι η σχέση του πρωτότυπου ισπανικού κειμένου με το παρατιθέμενο ελληνικό υπό μορφή μετάφρασης, απόδοσης, μετάπλασης, μεταγραφής ή όποιας άλλης περισσότερο ή λιγότερο δόκιμης λέξης θέλει κανείς να του επισυνάψει. Με λίγα λόγια στο σημείο αυτό ο μετ...