Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το παρόν λογοτεχνικό βιβλίο διηγημάτων που κρατάτε στα χέρια σας αποτελείται από 30 διηγήματα τα οποία έχουν γραφτεί τα τελευταία δύο χρόνια. Η κύρια θεματολογία τους περιστρέφεται γύρω από θέματα που σχετίζονται με την ψυχική ασθένεια (κατάθλιψη, σχιζοφρένεια) καθώς και θέματα εξαρτήσεων από αλκοολισμό μέχρι ναρκωτικά, ενώ κάποια άλλα αναφέρονται σε προβλήματα σύγχρονα και όχι μόνο της κοινωνίας… Ο συγγραφέας, βαθύς γνωστής των καταστάσεων αυτών μιας και εργάζεται στο χώρο της ψυχικής υγείας ως νοσηλευτικός λειτουργός τα τελευταία 15 χρόνια, δεν θα μπορούσε να παραμείνει ω...

33 ΜΚ "Όλα άρχισαν ένα καλοκαιριάτικο πρωινό. Ένα πρωινό δροσερό, να, σαν το σημερινό, που έμελε, όμως, να αλλάξει όλα τα πρωινά μας. Όλα τα καλοκαίρια μας. Η ζωή μας έγινε χειμώνας. Ένας κρύος, παγερός χειμώνας. Για πάντα! Έτσι θα είναι πάντα, να ξέρεις. Ό,τι και να γίνει από εδώ και μπρος, αυτά που ζήσαμε, δεν μπορούν να τα ξεγράψουν. Ποτέ!" Μια συλλογή διηγημάτων φόρος - τιμής σ’ όλους αυτούς που υπερασπίστηκαν με την αυτοθυσία τους την ελευθερία της πατρίδα τους και τις πανανθρώπινες αξίες!

Τα τελευταία εννέα χρόνια γράφω διάφορα κείμενα, τα οποία αφορούν διαφορετικά θέματα, που όλα άπτονται με την καθημερινότητα. Έχω μαζέψει αρκετά από τα κείμενα αυτά και τα έχω κατατάξει σε πέντε κατηγορίες-κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο, σκιαγραφώ χαρακτήρες που διασταύρωσαν το μονοπάτι της ζωής μου. Στο δεύτερο, αφουγκράζομαι τις προσωπικές μου ανησυχίες και στο τρίτο, αναφέρομαι στον έρωτα. Στο τέταρτο, απαριθμώ μερικά σύντομα κείμενα που χαρακτηρίζονται από τη γλαφυρότητα μιας λυρικής αφήγησης, ενώ στο πέμπτο και τελευταίο, συμπεριέλαβα κάποια σύντομα διηγήματα που εξιστορ...

Αυτή η συλλογή διηγημάτων ακτινογραφεί με συγκινητικό τρόπο την κυπριακή ψυχή, τη φορτισμένη από την εισβολή και την κατοχή και τα "εμφύλια" πάθη. Τα δεκαοκτώ διηγήματα της συλλογής, σε δυο ενότητες, έχουν να κάνουν με επιχώρια άλγη και άγη από τη μια, αλλά και τη διεισδυτική ψυχογραφία του σύγχρονου ανθρώπου. Η προσωπική γραφή, συχνά αντιρρητική και "προκλητική", διαπερνά το έργο και κατορθώνει με την ιδιάζουσα γλώσσα, το ύφος, το χιούμορ, την ειρωνεία, και ιδιαίτερα τον σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό να αναδεικνύει το λογοτεχνικά μείζον, αποσπώντας το από το απλό, το κ...

Ένας παλαιός δάσκαλος θυμάται όσα έσβησε ο χρόνος. Περιστατικά και γεγονότα μιας άλλης εποχής, συμβάντα της καθημερινότητας, πρόσωπα άσημα και επώνυμα, συνθέτουν γλαφυρά την βαρυσήμαντη μικροϊστορία της κυπριακής υπαίθρου. Οι αφηγήσεις ρέουν σαν τρεχούμενο νερό της μνήμης, ζωντανεύοντας ξεχασμένες νοσταλγίες, ξυπνώντας παλιά όνειρα, λουσμένα στην μαγεία της λήθης, ανασταίνοντας το ωραίο, προχθεσινό παρελθόν μας. Λαϊκά ιδεολογήματα, γοητευτικές προλήψεις και προκαταλήψεις, μεταφυσικές δοξασίες και αντιλήψεις, δεισιδαιμονίες και παραδόσεις συμφύρονται με τα λαογραφικά κ...

Η έμφυτη περιέργεια συνιστά ίσως το πιο αμφίσημο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας. Περιέργεια να γευτείς, να νιώσεις, να... ζήσεις. Η απορία λύνεται με την ερώτηση κι ο φόβος για το άγνωστο παύει με τη δοκιμή και την εξερεύνηση. Λεπτές οι ισορροπίες ανάμεσα στη διαύγεια και τον παραλογισμό. Όταν μεταβαίνεις στην αντίπερα όχθη, είσαι σίγουρα ένας άλλος. Ξεριζώνεται το μέσα σου, κλείνεσαι κι απελευθερώνεσαι συγχρόνως. Δέκα ψυχές, λοιπόν, από διαφορετικές χρονικές περιόδους και απ' όλο το φάσμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης πρωταγωνιστούν σε καταστάσεις εκ πρώτης ό...

Είμαι τυπογράφος. Εύκολο επάγγελμα, θα πείτε. Με αυτά όμως που θα σας πω, θα καταλάβετε -έξυπνοι που είστε· σας νιώθω, φαίνεστε διορατικοί, έχετε την τάση να απλοποιείτε τα πάντα- πως δεν είναι και τόσο. Στην αρχή δε με ένοιαζε καθόλου τι τυπώνω, πόσο, για ποιον, γιατί· μόλις έβρισκα δουλειά, αυτό ήταν αρκετό, μα να, δύσκολα δε θα ομολογούσα πως έμπαινα καμιά φορά στον πειρασμό να κοιτάξω όσα είχα τυπώσει. [...]

Το επίθετο "βοτσαλωτή" παραπέμπει κυρίως σε ακτή, γεμάτη βότσαλα, διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων. Έτσι μοιάζει και η συλλογή αυτή από μικρές, μεγάλες, και οπωσδήποτε ποικίλες διηγηματικές εκδοχές: διηγήματα μπονζάι, ένα φεϊσμπουκικό, ένα φωτο-διήγημα, δύο χρονογραφικά, ένα ταξιδιωτικό, ένα διήγημα με τη μορφή επιστολής και άλλα με την τυπική προσέγγιση στο είδος. Θεματικά, η ακτή αποτελεί τον προορισμό ζωής προσφύγων, εξαιτίας των συνεχιζόμενων πολέμων στη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και λόγω της φτώχειας και της βίας σε ακόμα πιο απομακρυσμένες περιοχές. Βεβαίως, η προ...

Εικόνες τραγικές, μιας καθημερινότητας που αυτομαστιγώνεται θεληματικά, γιατί αυτά που κουβαλά προ-αιωνίως είναι δεινά από τα πάθη και τους λογισμούς της.

Ο ήρωας του ομότιτλου διηγήματος -που έδωσε και τον τίτλο στη συλλογή- αποφασίζει να διορθώσει μια "ανορθογραφία" στην πινακίδα του δρόμου. Είναι μια απλή προσθήκη -μια παύλα μόνο- ασήμαντη ίσως για τους πολλούς μα τόσο σημαντική για τον ίδιο. Ουσιαστικά "διορθώνει" την ίδια του τη ζωή, κάνοντας, σε προχωρημένη μάλιστα ηλικία, την υπέρβασή του. Αυτήν που θεωρούσε προσωπικό του χρέος. Σε όλα τα διηγήματα η έννοια της ανατροπής παρουσιάζεται άλλοτε ως ανάγκη για "μικρές" ή "μεγάλες" αποφάσεις, έτσι όπως τις φέρνει το πλήρωμα του χρόνου, και άλλοτε ως στιγμιαία πλην όμως α...

Η ανθολογία συγκεντρώνει έργα 34 διηγηματογράφων που περιστρέφονται γύρω από τον θεματολογικό άξονα της κυπριακής τραγωδίας του 1974. Η Λογοτεχνία ως τέχνη του λόγου, αλλά και ως έκφραση και αποτύπωση του συναισθήματος της ατομικής και συλλογικής μνήμης, συχνά συνδέεται και συνδιαλέγεται με το βάρος της Ιστορίας. Στα "Διηγήματα της Εισβολής" μέσα από την πολυφωνία της αφήγησης και την υφολογική ποικιλομορφία των ανθολογούμενων κειμένων, ο λόγος της Λογοτεχνίας και το βάρος της Ιστορίας συναιρούνται ως κατάθεση ψυχής και έκφραση μνήμης, εμπειριών και συναισθηματικού φορτίου...

Το "Δρόμου δρώμενα" είναι ένα σαγηνευτικό ταξίδι, μέσα από το πρίσμα ενός λάτρη του τρεξίματος ο οποίος, ταυτόχρονα, συνειδητοποιεί και τις ευρύτερες κοινωνικές διαστάσεις του. Ο Κώστας Πατίνιος μας εξηγεί με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, την αξία, σωματική και συναισθηματική, της γυμναστικής, ιδίως όταν δεν παρασύρεται από φιλοδοξίες για διακρίσεις και τρόπαια. Αυτές οι αυτοτελείς μικρές ιστορίες ποικίλων συναισθημάτων δημιουργούν όλες μαζί μία μεγάλη ιστορία, ένα διήγημα, με ήρωα τον Άρη, έναν δρομέα μεγάλων αποστάσεων. Υπενθυμίζει στον κάθε αναγνώστη ότι η διά βίου άθλησ...

Τα διηγήματα του Κώστα Πατίνιου ασχολούνται με θέματα που βρίσκονται λίγο έξω από την καθημερινή πράξη. Βρίσκονται στο περιθώριο μιας απλουστευμένης λογικής. Με άλλα λόγια τέμνουν την κατεστημένη σκέψη. Την υπερβαίνουν. Παρ’ όλα αυτά είναι γραμμένα απλά. Και τα ποιήματα που φωλιάζουν μέσα στο έργο είναι εξίσου νεοφανή ως ιδέες. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο λογοτέχνης Πάνος Ιωαννίδης: "Τα γραφτά τού άγνωστού μου συγγραφέα που κρατούσα στα χέρια μου, γρήγορα και αβίαστα με κατέκτησαν. [...] διαπίστωσα πως είχα στα χέρια μου πολλά και καλά δείγματα, σε πρόζα ή ποίηση, "Ακα...

Το γυναικείο βλέμμα στις ιστορίες των ανδρών. Η Λίλη Μιχαηλίδου υπογράφει 17 διηγήματα με το βλέμμα στραμμένο σε άντρες αρχετυπικούς ή απλώς τυπικούς, από το παρελθόν ή το παρόν, δεμένους με τη μνήμη, εξερευνώντας τις ιστορίες, βιωμένες ή όχι, με μια ματιά φρέσκια, που βυθίζεται μέσα στον κόσμο.

Η διηγηματογραφία του Νικολαΐδη ανταποκρίθηκε επάξια στη λεπτότητα της τέχνης της μικρογραφίας και πέτυχε να ισορροπήσει στο αντιθετικό δίπολο που προσδιορίζει το διήγημα: τον παράδοξο συσχετισμό της στενής φόρμας και της εσωτερικής εμβάθυνσης. Ο συγγραφέας συνδυάζει τη λεπτή ψυχογράφηση των προσώπων με την αυστηρή λιτότητα στη γλώσσα, διαμορφώνοντας το προσωπικό του ύφος, ένα πυκνό δίκτυο υπαινιγμών, συμβόλων, αφηγηματικής οικονομίας, αμφισημιών και αποσιωπήσεων, ενδοσκόπησης των ηρώων, ισχυρής και προσχεδιασμένης δομής, χτισμένης με προσεκτική επιλογή καθεμιάς λέξης. Στ...

Ένα μωρό καίγεται μέσα σ' ένα αυτοκίνητο κι ένας έρωτας "καίγεται" επίσης στους δρόμους της Ρώμης, ανάμεσα στους πίνακες του Γκόγια και σε μια μίνι φουστίτσα... Μια πέτρινη σημαία ντροπής πάνω στον Πενταδάκτυλο και δυο "πονεμένα, σαλεμένα μυαλά" κάτω στη Λευκωσία, να προσπαθούν να ξεκολλήσουν από το κορμί (ποιανού άραγε;) "το δηλητηριώδες πουκάμισο του Νέσσου"... Δυο πόδια που κρύβονται από ντροπή κάτω από τον καναπέ και δυο πόδια ανύπαρκτα κάτω από τα σεντόνια του νοσοκομείου... Ο έρωτας μιας αγελάδας στις σιτοκαλαμιές και ο έρωτας ενός εφήβου στην κουφάλα μιας ελιάς μέσα...

Η αγάπη είναι το μυστικό. Τόσο απλό. Τόσο θαυματουργό... Βγάζω το κλειδί και ξεκλειδώνω. Τόσο απλό. Το είχα πάντα μέσα μου. Σκουριασμένο από την αχρησία, χαμένο μέσα σ' ένα σωρό από σκουπίδια, κάτω από την απληστία, τη φιλοδοξία, τη ζήλια, τη ματαιότητα. Ανασύρω το χρυσό κλειδί από το σωρό, το ξεπλένω και λάμπει, όπως πάντα το χρυσάφι. Κι ο κόσμος μου γεμίζει φως.