Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Κάποια μέρα, ξεφυλλίζοντας τα βιβλία, έπεσα πάνω σ' ένα με μικρά σχέδια γαλάζια και κεραμιδιά, φοίνικες, μαίανδρους, μπαλκόνια που κοσμούσαν κάποια περίεργα ποιήματα, μόλις είχα μπει τότε στο Γυμνάσιο, ένιωθα μια κρυφή απόλαυση διαβάζοντάς τα, τόσο που μου 'γινε συνήθιο σαν άδειαζε το σπίτι να κατεβαίνω στη βιβλιοθήκη και να διαβάζω αυτά και όχι άλλα, τότε άρχισα σ' ένα τετράδιο να αντιγράφω τα ποιήματα, στην αρχή τα αντέγραφα πιστά, ύστερα άρχισα να κάνω παραλλαγές, κι αυτές τις παραλλαγές τις νόμιζα δικά μου γραψίματα. »Έτσι άρχισα να γράφω. Μερικά χρόνια αργότερα ο...

Τα διηγήματα "Μεταξύ Θεού και αγγέλου" δεν έχουν, βέβαια, να κάνουν με θρησκευτικές παραμέτρους ή θρησκευτικά τεκταινόμενα. Είναι διηγήματα που στοχεύουν σε μια σκληρή κοινωνικοπολιτική κριτική με πολλή δόση σαρκασμού και ειρωνείας. Οι ήρωες του βιβλίου "Μεταξύ Θεού και αγγέλου" θα μπορούσαν να είναι οποιοιδήποτε από μας, γιατί ο καθένας μας έχει τη δική του ιστορία που μπορεί να δεχτεί την κριτική ή το θαυμασμό ή και τα δύο μαζί. Όμως θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεν πρόκειται για μυθοπλασίες ή άλλα κατασκευάσματα του μυαλού. Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι ιστορίες είναι...

Ένα μωρό καίγεται μέσα σ' ένα αυτοκίνητο κι ένας έρωτας "καίγεται" επίσης στους δρόμους της Ρώμης, ανάμεσα στους πίνακες του Γκόγια και σε μια μίνι φουστίτσα... Μια πέτρινη σημαία ντροπής πάνω στον Πενταδάκτυλο και δυο "πονεμένα, σαλεμένα μυαλά" κάτω στη Λευκωσία, να προσπαθούν να ξεκολλήσουν από το κορμί (ποιανού άραγε;) "το δηλητηριώδες πουκάμισο του Νέσσου"... Δυο πόδια που κρύβονται από ντροπή κάτω από τον καναπέ και δυο πόδια ανύπαρκτα κάτω από τα σεντόνια του νοσοκομείου... Ο έρωτας μιας αγελάδας στις σιτοκαλαμιές και ο έρωτας ενός εφήβου στην κουφάλα μιας ελιάς μέσα...

Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων. Αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού. Με σύνθημα εκείνο, το οποίον μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην, "Η ταν ή επί τας".

"Προχωρώ σκυφτός με τα χέρια στις τσέπες και το στήθος βαρύ σαν μολύβι. Κανένα θόρυβο δεν ακούω, ούτε καν των βημάτων μου στο βρεγμένο χώμα. Μόνο ανεπαίσθητους συριγμούς από τα κλαράκια των θάμνων που τινάζονται νευρικά στο πέρασμά μου, ενοχλημένα από το άγγιγμα των ποδιών μου. Προχωρώ μέσα στο σκοτεινό άλσος, αδιάφορος για την κατεύθυνση, για τον προσανατολισμό για τη διέξοδο. Προχωρώ. Βαδίζω ώρες ατέλειωτες, σ' ένα άλσος τόσο δα, χωρίς να φτάνω σε ξέφωτο, χωρίς να βλέπω άκρη, χωρίς να νοιάζομαι για άκρη. Κι ο ουρανός απειλεί και μένει άπραγος, λες και τον παγώνει η περιέρ...

Δεκαεννιά διηγήματα, γραμμένα με ευαισθησία και γεμάτα ανθρωπιά, συγκίνηση αλλά και χιούμορ, με αφετηρία την Κύπρο του χθες και του σήμερα. Μνήμες του συγγραφέα από τα ξέγνοιαστα παιδικά του χρόνια στο νησί πριν από την εισβολή, αλλά και αφηγήσεις με φόντο τη σύγχρονη Κύπρο. ... όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 1974 -τόσο κοντινά μας ακόμη- αναζητούν, κατά αναγκαιότητα φυσική, θα έλεγα, τη λογοτεχνική τους έκφραση στα έργα εκείνων που τα έζησαν. Κάτι παραπάνω: αναζητούν τα λογοτεχνικά έργα που θα εντάξουν αυτά τα γεγονότα στην περιοχή της Τέχνης, που υπερβαίνει τον χρονικά π...

"Ήταν απόγευμα που τελείωσε το μάθημα και σε πλησίασα, η πρώτη τολμηρή πρόταση, πηγαίνοντας προς τα σπίτια μας να σταματούσες στο δικό μου, θα σου 'δειχνα το βιβλίο με τις εικόνες, άφησες μετέωρο το "ναι", δεν το 'πες όμως, κι ύστερα έφυγες μαζί του, όταν σου ψιθύρισε στ' αυτί δελεαστικό το κάτι. Περήφανος εκείνος να σε συνοδεύει, κι όμως όπως ξεκινήσατε γύρισες και με κοίταξες να φεύγω ανάμεσα σε μια παρέα με το κεφάλι σκυφτό, με είδες με μάτι φωτεινό που άφηνε μια λάμψη υπόσχεσης κι ελπίδας για άλλη φορά, ότι μπορεί, ότι ίσως... [...] Φύγατε άρον άρον σε λίγες εβδομάδες,...

Η αγάπη είναι το μυστικό. Τόσο απλό. Τόσο θαυματουργό... Βγάζω το κλειδί και ξεκλειδώνω. Τόσο απλό. Το είχα πάντα μέσα μου. Σκουριασμένο από την αχρησία, χαμένο μέσα σ' ένα σωρό από σκουπίδια, κάτω από την απληστία, τη φιλοδοξία, τη ζήλια, τη ματαιότητα. Ανασύρω το χρυσό κλειδί από το σωρό, το ξεπλένω και λάμπει, όπως πάντα το χρυσάφι. Κι ο κόσμος μου γεμίζει φως.

Ο Πέτρος εκείνη τη στιγμή κοντοστάθηκε, κοίταξε πρώτα το κόκκινο φανάρι, ύστερα το ρολόι του, ένα χαμόγελο έσκασε και πάλι στα χείλη του. Ξανάφτιαξε τη γραβάτα του, τακτοποίησε λίγο τα λουλούδια. Κόκκινα τριαντάφυλλα, κόκκινα σαν αίμα και αμέσως κατευθύνθηκε για την απέναντι μεριά του δρόμου. Η άσπρη λιμουζίνα εκείνη τη στιγμή μπήκε στο τετράγωνο... Η ανθοδέσμη έσπασε, τα κόκκινα τριαντάφυλλα σκόρπισαν, μαζί και τα όνειρά του...

...Πόσο ωραία πέρασα τούτη τη βραδιά, παρέα με τους... γέρους, δε λέγεται. Το πρότζιεκτ των ηλεκτρονικών υπολογιστών ας περιμένει. Οι ξεχωριστές στιγμές δεν... περιμένουν. Είναι φευγάτες και τυχεροί όσοι τις... αρπάζουν... ...Αλήθεια, θεία Στέλλα, τα παιδιά δε χαλάνε, τα χαλάνε. Θεληματικά ή άθελά τους, δεν έχει σημασία, τα χαλάνε οι μεγάλοι! Αλήθεια, θεία Στέλλα, τα παιδιά τα φτιάχνουνε οι μεγάλοι! Θα το θυμάμαι αυτό κι όταν... μεγαλώσω.

"Ο πατέρας μου ήταν από την Αμμόχωστο και η μάνα μου από τη Μακεδονία. Αυτό με βοήθησε να διατηρήσω μια πλατιά εικόνα του ελληνικού ορίζοντα μεγαλώνοντας στο ανατολικότερό του σημείο", γράφει η συγγραφέας στο βιογραφικό της σημείωμα, και πράγματι η Μαραγκού έχει μια ικανότητα να σκιαγραφεί τον πλατύ αυτό ελληνικό κόσμο με μια απλότητα στη γραφή, αμεσότητα και ανθρωπιά. Η μοίρα της γυναίκας στη δύσκολη αυτή εποχή είναι ένα θέμα της που επανέρχεται στα διηγήματά της. Η γραφή της περιγράφει έναν κόσμο που δεν έχει τίποτε το αφηρημένο, όπου, όπως γράφει ο Αλέξης Ζήρας, συνυπάρχ...

Δεκαπέντε διηγήματα, που πηγάζουν μέσα από τη σημερινή πραγματικότητα και καταπιάνονται με κοινωνικά ως επί το πλείστον προβλήματα της σημερινής ζωής. Όλα σχεδόν τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης έχουν πηγή τους πραγματικά γεγονότα τα οποία έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια και έχουν καταγραφεί και αξιολογηθεί από τον συγγραφέα που με αρκετή φαντασία και τόλμη, δίνει μέσα από το γραπτό του λόγο το στίγμα της σημερινής κοινωνίας, όπως την έχουν αλλοιώσει το συμφέρον και η ύλη που έχουν εγκλωβίσει επικίνδυνα μέσα στα αόρατα πλοκάμια τους ιδανικά και αξίες. ....Ο Χρίστος...

Μια "διαβολική" βιβλιοθήκη σε έναν τόπο εξωτικό. Ένας μυστικοπαθής συγγραφέας. Ο ολοκληρωτικός έλεγχος της ανθρώπινης εμπειρίας. Η άβυσσος που καλείται μνήμη. Η μνήμη ως προϋπόθεση της αγάπης. Η προδοσία και η εκδίκηση. Μια μυστική γλώσσα που εξαφανίζεται υπό περίεργες συνθήκες. Το όνειρο ως παρενδυσία της απειλής. Δύο άνθρωποι που δεν μπορούν να συναντηθούν, μιας και ο καθένας τους ζει όταν ο άλλος κοιμάται. Η αστεία πρόληψη που καταστρέφει την καριέρα ενός ακαδημαϊκού. Η αδυναμία του δημιουργού μπροστά στο έργο του. Διηγήματα για την ύπαρξη, τον έρωτα, τη γλώσσα, τη γν...