Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έκδοση που έγινε με την ευκαιρία της εκδήλωσης Pier Paolo Pasolini - "...με τα όπλα της ποίησης...", η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο Γαλλικό Ινστιτούτο (9-25 Μαΐου 1994) και στη Θεσσαλονίκη, στον Κινηματογράφο "Έσπερος" (13-19 Μαΐου 1994) στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης "Θεσσαλονίκη 1997". Η μονογραφία περιλαμβάνει αναλύσεις του κινηματογραφικού έργου του Pasolini από μελετητές, γραπτά του ιδίου -μαζί με τρία ποιήματά του για την Κάλλας, στα ιταλικά και σε μτφρ. Παν. Χρ. Χατζηγάκη-, συνεντεύξεις του, μια συζήτηση μ...

Ο Ούγος Φόσκολος (Ζάκυνθος 1778 - Λονδίνο 1827) ήταν ένας συγγραφέας, οι ιδεολογικές αρχές και η δράση του οποίου είχαν προκαλέσει ζωηρές αντιπαραθέσεις και μεγάλες έχθρες. Στα χρόνια ανάμεσα στο 1807 και το 1811 ο Φόσκολος είχε συγκρουστεί σκληρά με μια ομάδα αργυρώνητων και αυλοκολάκων λογίων του ναπολεόντειου Μιλάνου. Η σύγκρουση αυτή υπερέβαινε τις προσωπικές αντιζηλίες και αναδείκνυε τις διαφορετικές οπτικές για ζητήματα πολύ κρίσιμα: για τη φιλολογία, την ποίηση και την σχέση της πολιτικής με το πνεύμα. Η "Υπερκάλυψις" άρχισε να γράφεται το 1810, αντιγράφτηκε σ' ένα α...

Ο "Δούναβης" είναι ένα προσωπικό στοχαστικό ταξίδι κατά μήκος των 2.888 χιλιομέτρων του ποταμού, από τις διαφιλονικούμενες πηγές του στη Γερμανία ώς τις εκβολές του στη Μαύρη Θάλασσα (στο περίφημο λιμάνι Σουλίνα, τόπο δράσης της βεριστικής όπερας του Σπύρου Σαμάρα "Η μάρτυς"), μετατρέπεται σε μια συναρπαστική αφήγηση γύρω από το θέμα των συνόρων και της ταυτότητας. Το σύνορο ή τα σύνορα, το εδώ και το πέρα, το γνωστό και το άγνωστο στη διαλεκτική σχέση τους, αποτελούν τη συνιστώσα του "Δούναβη", αλλά και όλου του έργου του Μάγκρις. Ο Δούναβης, αυτός ο γερμανο-μαγιαρο-σλαβο-...

Ο Ίταλο Καλβίνο πέθανε την παραμονή της αναχώρησής του για το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, αφήνοντας πίσω του το κείμενο των διαλέξεων που θα έδινε εκεί. Η "ελαφρότητα", η "ταχύτητα", η "ακρίβεια", η "οπτικότητα", η "πολλαπλότητα" -οι αξίες στις οποίες είναι αφιερωμένα αυτά τα "αμερικανικά μαθήματα"- συνθέτουν ένα καλειδοσκοπικό πρίσμα μέσα από το οποίο ο Καλβίνο επισκοπεί ένα σημαντικό μέρος της παγκόσμιας λογοτεχνίας (από τον Βοκάκιο και τον Δάντη ως τον Φλωμπέρ, τον Λεοπάρντι, τον Μούζιλ και τον Μπόρχες), και μαζί το δικό του συγγραφικό έργο. Το τελευταίο βιβλίο του αποτελ...

Η βλακεία δεν κάνει διακρίσεις· μάζες και ελίτ κινδυνεύουν εξίσου από την απροειδοποίητη εμφάνισή της. Ελλοχεύει σε κάθε ανθρώπινη προσπάθεια και μπορεί να πλήξει ακόμη και τα λαμπρότερα πνεύματα. Αφήνει το στίγμα της στην Ιστορία, κρύβεται πίσω από σημαντικά πολιτικά, στρατιωτικά, φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά γεγονότα. Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας όχι μόνο δεν την περιορίζει, αλλά, αντίθετα, της δίνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Ωστόσο ο Ιταλός καθηγητής φιλοσοφίας Maurizio Ferraris πιστεύει ότι η βλακεία δεν είναι μόνο μια ανεξέλεγκτη κατα...

"... Βρίσκω ότι η υποθετική λειτουργία του διανοουμένου δεν είναι τόσο να "δημιουργεί" κρίσεις, όσο να βάζει σε κρίσεις οτιδήποτε ή οποιουσδήποτε δεν βρίσκονται σε κρίση αλλά είναι εξαιρετικά πεισμένοι για την ορθότητα της θέσης τους ". Α. Τ. Πρέπει ένας διανοούμενος να παρεμβαίνει, όποτε το θεωρεί αναγκαίο, στα κακώς κείμενα της χώρας του, ή μήπως πρέπει να σωπαίνει -όπως υποστηρίζει ο Ουμπέρτο Έκο- όταν δεν έχει κάτι σημαντικό να πει όταν δεν γνωρίζει πλήρως το αντικείμενό του προβληματισμού του; Με αφετηρία αυτό το ερώτημα ο Αντόνιο Ταμπούκι, εγκαταλείποντας για λίγο τη...

Δεν αληθεύει, ούτε και σε περίοδο κρίσης, πως μόνο ότι είναι πηγή κέρδους είναι και χρήσιμο. Στις εμπορευματικές δημοκρατίες μας υπάρχουν κάποιες γνώσεις που έχουν τη φήμη των "άχρηστων", οι οποίες στην πραγματικότητα αποκαλύπτουν μια εκπληκτική χρησιμότητα. Σε αυτό το φλογερό κείμενο, ο Νούτσιο Όρντινε εφιστά την προσοχή μας στη χρησιμότητα του άχρηστου και στην αχρηστία του χρήσιμου. Μέσα από τους στοχασμούς μεγάλων φιλοσόφων (Πλάτων, Αριστοτέλης, Ζουάνγκ-ζι, Πίκο ντελλά Μιράντολα, Μονταίνιος, Tζορντάνο Μπρούνο, Καμπανέλλα, Μπέηκον, Κάντ, Τοκβίλ, Νιούμαν, Πουανκαρέ, Χάιντ...

Η χρησιμότητα της γνώσης που δεν σχετίζεται με άμεσο τρόπο με κάθε ωφελιμιστικό σκοπό αλλά παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πνεύματος και στον πολιτισμό της ανθρωπότητας ήταν το θέμα της διάλεξης του φιλοσόφου και καθηγητή Nuccio Ordine [Νούτσο Όρντινε], η οποία πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε συνεργασία με το Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου (Κ.Ι.Κ.Π.Ε.). Η παρούσα δίγλωσση έκδοση αποτελεί την έντυπη καταγραφή του κειμένου της ομιλίας του διακεκριμένου Ιταλού ακαδημαϊκού στην Αθήνα (μεγάλου ειδικού...

Σε τί άραγε χρησιμεύει να διαβάσεις την Οδύσσεια ή ένα ποίημα της Σαπφούς; Σε τί άραγε χρησιμεύει να μελετήσεις λατινικά και αρχαία ελληνικά; Σε τί άραγε χρησιμεύει να ακούσεις Μότσαρτ, να επισκεφτείς τον Παρθενώνα, να δεις το ηλιοβασίλεμα από τον υπέροχο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο; Σε τί χρησιμεύει να θαυμάσεις τον πίνακα του Σεζάν Οι χαρτοπαίκτες; Σ' αυτές τις παράλογες ερωτήσεις είχε ήδη απαντήσει εξαίρετα ο Αριστοτέλης στο έργο του Μετά τα φυσικά. Σε όποιον τον ρωτούσε σε τί χρησιμεύει η φιλοσοφία απαντούσε ότι η φιλοσοφία «δεν χρησιμεύει», διότι δεν "κάνει εκδούλευση...

Για τον Πιέρο Μαρτινέτι το ζώο είναι προικισμένο τόσο με νοημοσύνη όσο και με συνείδηση και γι’ αυτό ο πόνος του πρέπει να προκαλεί στον άνθρωπο μια βαθιά συμπόνια, καθώς όχι μόνο η δραστηριότητά του, αλλά και ολόκληρη η συμπεριφορά του και η φυσιογνωμία του προδίδουν την "έκφραση μιας εσωτερικής ζωής: μιας ζωής ενδεχομένως εντελώς διαφορετικής και μακρινής από τη δική μας, αλλά η οποία σε κάθε περίπτωση έχει και αυτή με τη σειρά της τα χαρακτηριστικά της συνείδησης και δεν είναι δυνατόν να αναχθεί σε έναν απλό φυσιολογικό μηχανισμό". Ο Ιταλός φιλόσοφος αναφέρει όλες εκείνε...

Ο πραγματικός τίτλος αυτής της συλλογής θα έπρεπε να είναι ο υπότιτλός της, δηλαδή "περιστασιακά κείμενα". Αυτό που καθόρισε την τελική επιλογή ήταν μόνο η δικαιολογημένη ανησυχία του εκδότη ότι ένας τίτλος τόσο πομπωδώς μετριόφρων δε θα τραβούσε την προσοχή του αναγνώστη. Τι είναι ένα περιστασιακό κείμενο και ποια τα προτερήματά του; Συνήθως ο συγγραφέας ούτε που θα διανοούνταν να ασχοληθεί μ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά κατέληξε εκεί μετά από μια πρόσκληση σε μια σειρά συζητήσεων ή δοκιμίων με ορισμένο θέμα. Το θέμα τον οδήγησε να σκεφτεί πάνω σε κάτι που, υπό άλλες...

Ο πραγματικός τίτλος αυτής της συλλογής θα έπρεπε να είναι ο υπότιτλός της, δηλαδή "περιστασιακά κείμενα". Αυτό που καθόρισε την τελική επιλογή ήταν μόνο η δικαιολογημένη ανησυχία του εκδότη ότι ένας τίτλος τόσο πομπωδώς μετριόφρων δε θα τραβούσε την προσοχή του αναγνώστη. Τι είναι ένα περιστασιακό κείμενο και ποια τα προτερήματά του; Συνήθως ο συγγραφέας ούτε που θα διανοούνταν να ασχοληθεί μ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά κατέληξε εκεί μετά από μια πρόσκληση σε μια σειρά συζητήσεων ή δοκιμίων με ορισμένο θέμα. Το θέμα τον οδήγησε να σκεφτεί πάνω σε κάτι που, υπό άλλες...

Κουρσάρικα γραπτά Ένα ημερολόγιο σχεδόν πολιτικό, πολιτιστικό, λογοτεχνικό, χρονογραφικό. Η δημοσιογραφική θητεία σαν τρόπος επίθεσης και ερμηνείας της πραγματικότητας του καιρού μας. Αιρετικός εμπειρισμός Από τα πιο τυπικά και πειστικά προϊόντα της δεύτερης φάσης της εργασίας του Παζολίνι, που κυριαρχείται με ιδιαίτερο τρόπο από την εντατικοποιημένη κινηματογραφική δραστηριότητα και το θεωρητικό στοχασμό πάνω στον κινηματογράφο και τη γλώσσα του.

Αν σας προσφέρουν την ευκαιρία να αποκτήσετε μια περιουσία προκαλώντας το θάνατο ενός άγνωστου ανθρώπου σε μακρινή χώρα -φερ' ειπείν, ενός κινέζου μανδαρίνου- θα μπορούσατε άραγε να αντισταθείτε; Το ερώτημα αυτό, που θέτει ο Σατωβριάνδος, είναι το τελευταίο από μια σειρά ζητήματα σχετικά με τις πολιτιστικές, γνωστικές και ηθικές σημασίες και συνέπειες της απόστασης που εξετάζει ο Κάρλο Γκίνζμπουργκ στα εννέα αλληλένδετα δοκίμια αυτού του βιβλίου. "Βρέθηκα μπλεγμένος σε μια διπλή αμφισημία: αυτή που συνδέεται με την εικόνα, ως παρουσία και μαζί υποκατάστατο κάποιου πράγμα...

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού διαπνέονται από μια ενιαία και σταθερή αλλά έμμονη ιδέα, την οποία ο Έκο αποδίδει στον Γκράμσι: "Νομίζω ότι μπορούμε να ισχυριστούμε πως μεγάλο μέρος του αποκαλούμενου νιτσεϊκού "υπερανθρωπισμού" δεν έχει ως πηγή και θεωρητικό πρότυπο τον Ζαρατούστρα, αλλά τον Κόμητα Μοντεχρίστο του Δουμά". Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του υπερανθρώπου "των μαζών" όπως αναδεικνύεται μέσα από το λεγόμενο "λαϊκό μυθιστόρημα", το οποίο δημιουργήθηκε για τη μεγάλη μάζα αναγνωστών. Ένα γοητευτικό ταξίδι στους μύθους λαϊκής φαντασίας με πρωταγωνιστές τους υπερήρ...

Οι ηλίθιοι βρίσκονται ανάμεσά μας. Είναι παντού, προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις, και είναι πάντα έτοιμοι να προκαλέσουν ζημιά στους άλλους και φυσικά και στον ίδιο τους τον εαυτό. Οι ηλίθιοι συνιστούν την πιο επικίνδυνη ομάδα ανθρώπων. Ο ιστορικός Carlo M. Cipolla έγραψε αυτό το σύντομο, πνευματώδες δοκίμιο σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει, να κατανοήσει και να εξουδετερώσει μία από τις πιο ισχυρές δυνάμεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ευμάρειας και ευτυχίας: την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Και αν αποδειχθεί ότι είναι αδύνατον να σώσουμε τον εαυτό μας...