Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με το βιβλίο αυτό που αρχικά γράφτηκε και παρουσιάστηκε ως θεατρικό αναλόγιο, ο Ευριπίδης Γαραντούδης απευθύνεται στον Γιώργο Σεφέρη, για να του υπενθυμίσει το ποίημά του "Με τον τρόπο του Γ.Σ." (1936) και ιδίως τον περίφημο στίχο του "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" και να τον πληροφορήσει για την τύχη τους, ύστερα από τον θάνατο του ποιητή. Μέσα από τον "διά-λογο" με παρέμβλητα στην αφήγηση σεφερικά κείμενα, καθώς και ποιήματα και κείμενα άλλων συγγραφέων, ο αφηγητής αναλογίζεται τη σύνδεση του στίχου με το διαχρονικό βίωμα των Ελλήνων ποιητών για τον τόπο τους...

Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να καλύψει την έλλειψη μιας συνολικής θεώρησης που αφορά τη σχέση του Γιώργου Σεφέρη με τον Δάντη. Παρά την πληθωρική σεφερική βιβλιογραφία, το θέμα έμεινε σχεδόν ανέγγιχτο. Ο Σεφέρης τονίζει επανειλημμένα ότι οι συμπτώσεις τον εμπόδισαν να προσεγγίσει τον Δάντη νωρίτερα από το 1935. Ωστόσο, η προσεκτική ανάλυση των προσωπικών γραπτών του ποιητή μάς επιτρέπει να εντοπίσουμε αρκετά στοιχεία που τείνουν να αποδείξουν ότι η "πρώτη επαφή" του με τον Δάντη έγινε από τα τέλη της δεκαετίας του ?20. Η μελέτη όλου του έργου του Σεφέρη αποδεικνύει ότι λίγα...

To βιβλίο της διακεκριμένης λογοτέχνιδας κ. Ελένης Αποστολίδου-Λουκάτου αποτελεί μία σπουδή στο έργο του ποιητή και φιλόσοφου, Δημήτρη Κακαλίδη, ιδρυτή του Ομίλου. Παρόλο που η ίδια δεν τον γνώρισε προσωπικά - επικοινώνησαν μόνο μία φορά τηλεφωνικά όπως αναφέρει στο βιβλίο - αυτή η επικοινωνία ωστόσο υπήρξε αρκετή για να την ωθήσει να μελετήσει σε βάθος το λογοτεχνικό του έργο με σκοπό να τον "γνωρίσει πέρα από το προφανές". Με λόγο ουσιαστικό, η κ. Λουκάτου εμβαθύνει και γράφει για τον Δ. Κακαλίδη ως άνθρωπο, ως λογοτέχνη και ως φιλόσοφο, με σκοπό να προσεγγίσει τον...

Το φιλοσοφικό έργο του Άρη Κουτούγκου κατανέμεται αδρομερώς σε δύο περιοχές: στη διερεύνηση της γνώσης και στη διερεύνηση της αξίας. Βασικό αφετηριακό σημείο από το οποίο αρχίζει να υφαίνεται ο ερευνητικός ιστός του υπήρξε η προβληματική που τον απασχολούσε αναφορικά με την αλλαγή των απλών πίστεων. Το ενδιαφέρον του εστιάστηκε σε αυτήν την προβληματική αμέσως μετά την κριτική κατάληξη και τα συμπεράσματα της διδακτορικής διατριβής του. Οι κατευθύνσεις των ερευνητικών ενδιαφερόντων και δημοσιεύσεων του αφορούσαν στη Φιλοσοφία της Επιστήμης, στην Αναλυτική Θεωρία της Γνώσης...

Στην ποιητική του ο Ηλίας Γκρής, όπως και ο ίδιος αναφέρει, συνταιριάζονται αρμονικά τρεις πυλώνες: η ιστορία, η φιλοσοφία και το βίωμα, που συνοψίζονται στον προβληματισμό του για τις σχέσεις ποίησης και πολιτικής, ιστορίας και ποίησης, ποιητικού και φιλοσοφικού τρόπου σκέψης. Απομακρυνόμενος από τον Καβάφη, τον δάσκαλό του στη σύνθεση των παραπάνω τριών νοηματικών επιπέδων, ανακάλυψε εγκαίρως τους προσωκρατικούς φιλοσόφους, που τους χαρακτηρίζει ως "ποιητές που έγραψαν την ποίηση της φιλοσοφίας". Όπως δήλωσε σε ποιητική συνάντηση, ενίοτε οδηγείται στην ποίηση "με τη λοξή...

Στα μελετήματα που συγκεντρώνονται εδώ, η ποίηση αντιμετωπίζεται πρωτίστως ως πεδίο συνάντησης του λόγου των δημιουργών της. Κι ακόμη ως τεχνική και τέχνασμα· ως ματιά πάνω στην κοινωνία και τον κόσμο- ως τρόπος αυτοσύστασης και αυτοβιογράφησης των ποιητών αλλά και ως ένα είδος λανθάνουσας λογοτεχνικής κριτικής. Πλάι στις φιγούρες του Καβάφη, του Σικελιανού και του Καρυωτάκη, με το έργο των οποίων αναμετρώνται πολλοί από τους ομοτέχνους τους, εμφανίζονται ο Λαπαθιώτης, ο Ουράνης, ο Σκαρίμπας, ο Κοτζιούλας, ο Εγγονόπουλος, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Λάσκαρης, ο Βαγενάς, η Φραντζή...

"... Συνθέτοντας τη μελέτη μου για τον Γιώργο Μαρκόπουλο, "Με επιμονή και με σκοπό στον ίδιο τόπο". Η ποίηση του Γιώργου Μαρκόπουλου, καθώς και τον τόμο με τις κατά καιρούς κριτικές στα έργα του, συνάντησα πολλές συνεντεύξεις του, σε σημείο που να απορεί κανείς γιατί τόσοι πολλοί θέλησαν να μιλήσουν μαζί του με αυτόν τον συχνά εξαντλητικό τρόπο. Ό,τι εξ ιδιοσυγκρασίας ο ποιητής δεν θα επιχειρούσε, να μιλήσει δηλαδή για τον εαυτό του, εκών άκων το έπραξε στις πάμπολλες (τυχαία, βέβαια) συνεντεύξεις του. Προφανώς, είχε πολλά να πει, ορθότερα ήταν πολλά αυτά που ενδιέφεραν του...

ΤΟ ΘΑΥΜΑ Εκείνος που δεν πίστεψε στο θαύμα της Κανά αρνήθηκε να πιει νερό θαύμα που όλοι το πιστεύουν είναι θαύμα του φώναζαν οι λογικοί θαύμα που ένας το αρνείται είναι θαύμα αντέτεινε αυτός, θα πέθαινε απ' τη δίψα μα ο παραγιός του καπηλειού παρατυχών τον άπιστο ελυπήθη έτρεξε του 'φερε κρασί, κρασάκι κοκκινέλι ήπιε και δρόσισε τα έγκατα δόξασε τ' όνομά Του. ευχήθηκε στους νεόνυμφους, ύψωσε το ποτήρι του ξανά, αυτό κι αν είναι θαύμα ψιθύρισε ενεός κοιτάζοντάς το αυτό κι αν είναι θαύμα, επανέλαβε καθώς στραφτάλιζε στο φως το κοκκινέλι του, καθώς αρώμ...

Τα κριτικά δοκίμια του παρόντος τόμου, γραμμένα κατά καιρούς με διάφορες αφορμές (αφιερώματα περιοδικών και παρουσιάσεις βιβλίων) επιχειρούν να φωτίσουν πτυχές του έργου 12 ποιητών και ποιητριών που το μόνο τους κοινό είναι η πόλη της Θεσσαλονίκης, ως τόπος όπου ζουν ή έζησαν για πολλά χρόνια. Η συνάντησή τους στις σελίδες αυτού του βιβλίου δίνει το στίγμα της γραφής τους και λαμβάνει χώρα "στους πίσω κήπους μίας λέξης" καθώς εκεί διενεργείται μια ιδιότυπη ανάκριση, μήπως και αποκαλυφθεί η καταγωγή των λάμψεων μα και της στάχτης που πάντα θα εξέχει απ' τα χαρτιά του ποιητή...

Πριν από πολλά χρόνια ο Τίτος Πατρίκιος είχε λέει επισκεφθεί την Αίτνα, για να δει το ηφαίστειο από κοντά. Σε κάποια στιγμή και παρά την αυστηρή προειδοποίηση του ξεναγού, διέφυγε της προσοχής του και προχώρησε μόνος, να δει το βάθος του κρατήρα. Φυσικά διακινδύνευσε, αλλά τελικά κατάφερε σχεδόν έρποντας να ξαναβρεί τους άλλους της ομάδας. Είναι ευχής έργον που εξακολουθούν έως και σήμερα να τον ελκύουν, "τα ρήγματα της γης", "οι σήραγγες των τρένων", "οι πύργοι του νερού". "Εκεί απάνω" εξάλλου "τον βρίσκει η ποίηση". Μια ποίηση που είναι η αυτοβιογραφία ενός σπουδαίου π...

Στη σύγχρονη ποίηση, ο χωροχρόνος της καθημερινότητας και της Ιστορίας συμπλέκεται δραστικά με εκείνον της φαντασίας, του ονείρου, της φύσης, της συλλογικής αγωνίας, των προσωπικών ανατάσεων και πτώσεων. Η ποίηση καθορίζεται από τις συνθήκες που την περιβάλλουν, τη συνθλίβουν ή και τη ματαιώνουν, αλλά δεν παύει να ανθίσταται, προβάλλοντας την πράξη της ουσιαστικής επικοινωνίας ως αναγκαία συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ο Γιώργος Γεωργούσης, η Ζέφη Δαράκη και ο Βύρων Λεοντάρης συναντιούνται μεταξύ τους, όπως και με παλαιότερους ή σύγχρονούς του...

Συμμετέχουν οι: Ζήσης Καραβάς (δημοσιογράφος) Πίτερ Μπίεν (Συγγραφέας) Κουλούρη Μαρία (Ποιήτρια) Μανθούλης Ροβήρος (Συγγραφέας) Κεντρωτής Γιώργος (Ποιητής) Πολέντας Μανόλης (Ποιητής) Φρούντζος Παναγιώτης (Δημοσιογράφος) Αφροδίτη Ερμίδη (Δημοσιογράφος) Αιμιλία Καραλή (Διδάκτωρ) Ανδρειωμένος Γιώργος (Καθηγητής) Αλεξανδρόπουλος Μήτσος (Συγγραφέας) Σοφίας Καζαντζιάν (Ηθοποιός) Μάριος Ιορδάνου (Ηθοποιός) Θάνος Μικρούτσικος (Συνθέτης) Καραμπάτσος Θανάσης (Δημοσιογράφος) Θεοδωράκης Μίκης (Συνθέτης)

Αν η Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου [1909-1935] ζούσε στην Αθήνα, είχε ερωτευτεί τον Καρυωτάκη, είχε γράψει ερωτικά ποιήματα γι' αυτόν, είχε εμπλακεί στο κλίμα της εποχής που θα ονομαστεί καρυωτακισμός, ίσως η ποίησή της αλλά και ολόκληρο το έργο της -διηγήματα, θέατρο- να μην είχαν παρασυρθεί στη δίνη της λησμονιάς. Το εντελώς αντίθετο δηλαδή από τη σχεδόν συνομήλική της Μαρία Πολυδούρη. Ακόμα και τα βιογραφικά στοιχεία της Ανθούλας Σταθοπούλου-Βαφοπούλου δεν είναι πολλά. Ό,τι γνωρίζουμε από την ολιγόχρονη ζωή της το χρωστάμε στον Θεσσαλονικέα ποιητή Γιώργο Βαφόπουλο [1903...