Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η "Ιστορία της ελληνικής επανάστασης" του Φιλήμονα η πολυτιμότατη έμεινε ατελείωτη. Του Σπηλιάδη τ' "Απομνημονεύματα" έμειναν ατελείωτα. Του Μάμουκα η έκδοση έμεινε ατέλειωτη. Τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, το μόνο κρατικής πρωτοβουλίας έργο, έμεινε ατελείωτο. Το αρχείο του Ιερού Αγώνα πουλήθηκε σε δημοπρασία από το ίδιο το Κράτος, και ό,τι γλίτωσε από το χαμό μένει κι αυτό ανέκδοτο. [...] Αλλά πράγμα παράξενο, το χειρόγραφο του Κασομούλη δεν είχε καμιά περιπέτεια, και δεν έτρεξε κανέναν κίνδυνο, ως που να τ' αποχτήσω. Τέτοιο όμως ατίμητο ιστορικό διαμάντι δ...

Τον Απρίλιο του 1826 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την έναρξη της τελευταίας πολιορκίας του Μεσολογγίου. Παρά τον ασφυκτικό κλοιό των τουρκοαιγυπτιακών δυνάμεων από ξηρά και θάλασσα, τις αλλεπάλληλες επιθέσεις και τη "βροχή" των 100.000 οβίδων που είχε σωριάσει τα πάντα σε ερείπια, οι επαναστατικές σημαίες κυμάτιζαν ακόμη υπερήφανα στις επάλξεις των τειχών της "Ιεράς Πόλεως" των Ελλήνων. Ωστόσο ένας πιο φοβερός και ανελέητος εχθρός - η πείνα - έκαμψε τους θρυλικούς υπερασπιστές της.

[...] Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται οι συνθήκες ανάπτυξης ενός χώρου, που δεν υπήρξε μόνο καταφύγιο για ώρες ανάπαυσης και αναψυχής αλλά και τόπος περισυλλογής και μεγάλων αποφάσεων. Το "Χρονικό" διεισδύει στον μικρόκοσμο όχι μόνο του κτήματος αλλά και της βασιλικής οικογένειας και της Αυλής και παρουσιάζει στη λεπτομέρειά της μία ελάχιστα γνωστή διάσταση της τότε ελληνικής πραγματικότητας. Αναδεικνύει τέλος παραστατικότατα, μέσα από αυθεντικά και δυσπρόσιτα ντοκουμέντα, μία γοητευτική και μοναδική στον τόπο μας "σκηνοθεσία" που συγκροτούσε τον τόπο και τον τρόπο του Τατοΐο...

Αντικείμενο του συνεδρίου μας υπήρξε ο αναστοχασμός επί των διαδρομών της ιστοριογραφίας της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Η σπουδή της ιστορίας και η καλλιέργεια του ιστορικού λόγου υπήρξαν θεμελιώδη και προσδιοριστικά στοιχεία της πνευματικής ζωής που αναπτύχθηκε στο ελληνικό κράτος από τη χαραυγή της ανεξαρτησίας του. Οι πραγματικές ιδεολογικές και κοινωνικές ανάγκες στις οποίες ανταποκρίθηκε η ιστοριογραφία ως διανοητικός παράγοντας της συγκρότησης του ελληνικού εθνικού κράτους πρόσθεσαν στην ακαδημαϊκή της υπόσταση και σοβαρές κοινωνικές λειτουργίες οι οποίες βρίσκον...

Αντικείμενο του συνεδρίου μας υπήρξε ο αναστοχασμός επί των διαδρομών της ιστοριογραφίας της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Η σπουδή της ιστορίας και η καλλιέργεια του ιστορικού λόγου υπήρξαν θεμελιώδη και προσδιοριστικά στοιχεία της πνευματικής ζωής που αναπτύχθηκε στο ελληνικό κράτος από τη χαραυγή της ανεξαρτησίας του. Οι πραγματικές ιδεολογικές και κοινωνικές ανάγκες στις οποίες ανταποκρίθηκε η ιστοριογραφία ως διανοητικός παράγοντας της συγκρότησης του ελληνικού εθνικού κράτους πρόσθεσαν στην ακαδημαϊκή της υπόσταση και σοβαρές κοινωνικές λειτουργίες οι οποίες βρίσκον...

[...]Το ανά χείρας τεύχος, καρπός πολυετών, πολύμορφων αναδιφήσεων, θέλησε να εγγίσει ένα θέμα από τα περισσότερο αντιλεγόμενα. Θολό και περίπλοκο. Διαστρεβλωμένο!... Να το βάλει στο καζάνι της απόσταξης και να το αποδώσει ξεκαθαρισμένο. Αν το επιτύχει, θα το κρίνουν οι φιλομαθείς μελετητές. Τους απευθύνω μονο μια παράκληση: Να κρίνουν με επιείκια τις ατέλειες. Και τους συστηματικούς ιστορικούς: Να κρίνουν αυστηρά. Και να φροντίσουν, όσοι το μπορούν, να ανατρέψουν τα όσα τεκμήριά μου με νεώτερα, δικά τους, που θα αποδείξουν άχρηστο και μάταιο τον κόπο μου.

Μερικοί, ίσως-ίσως αρκετοί, ιστορικοί και άλλοι συγγραφείς, έγραψαν για την "αμφιλεγόμενη" ή "αμφισβητούμενη" προσωπικότητα του Καποδίστρια. Και τις περισσότερες φορές τα επιχειρήματά τους στηρίζονται επάνω σε γνώμες και κείμενα άλλων, που έγραψαν για τον Έλληνα πολιτικό και διπλωμάτη. Άλλες πάλι φορές αποσπώνται μεμονωμένες φράσεις από τα κείμενα του ίδιου και θεμελιώνονται επάνω τους ολόκληρες θεωρίες κατά βάση αρνητικές ή επικριτικές. Μερικοί δεν θα διστάσουν να φθάσουν στο σημείο της απαράδεκτης συκοφαντίας ή της χαμηλής φρασεολογίας. Η πλούσια και καρποφόρα αρχειακή έ...

Οι επιστολές του Γεωργίου Α' προς τον φίλο του Uldall, από τις 26 Μαρτίου 1897 ως τις 8 Μαρτίου 1913, που παρουσιάζονται στην παρούσα μελέτη έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι χαρακτηρίζονται από ειλικρινή διάθεση στην εξιστόρηση σημαντικών πολιτικών και στρατιωτικών γεγονότων της παραπάνω περιόδου. Μέσα από αυτές διαφαίνεται η φιλοαγγλική πολιτική του Γεωργίου και ο φόβος για τη στάση της Γερμανίας στα Βαλκάνια.

Με φόντο την αυξανόμενη εθνικιστική βία που σημάδεψε την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, το βιβλίο αμφισβητεί τις καθιερωμένες αναλύσεις για τη συγκρότηση του έθνους, μελετώντας την ονειρική επιρροή στη σύγχρονη κοινωνική φαντασία. Ο συγγραφέας, ακολουθώντας και επεκτείνοντας το στοχασμό του Κορνήλιου Καστοριάδη, υποστηρίζει ότι η εθνική φαντασίωση βρίσκεται στον πυρήνα του Διαφωτισμού, ενσαρκώνοντας το ουσιαστικό παράδοξό του: συγκεραίνει την ανθρωπολογική οικουμενικότητα με την υπεροχή του εθνικού ιδεώδους. Σημαντικό στοιχείο της λειτουργίας του παραδόξου αυτού -και θ...

1800-1820. Χρόνια σημαντικά για την υπόθεση της υπόδουλης Ελλάδας. Ο Κοραϊκός Λόγος διαφωτιστικός. Θα φέρει τη ηθική αναγέννηση του έθνους; Ο φιλελληνισμός, ο ευεργετισμός στέκονται δίπλα στον αγωνιζόμενο για την ελευθερία υπόδουλο Έλληνα. Ρωσία, Αγγλία με βαρύνουσα επιρροή στα ευρωπαϊκά θέματα. Οι αποφάσεις του συνεδρίου της Βιέννης καθοριστικής σημασίας για την αγωνιζόμενη πατρίδα. Κοινός ο πόθος για την ελευθερία του γένους. Όμως, το πνεύμα που καθοδηγεί τη δράση είναι εκ διαμέτρου αντίθετο. Ιδεολογικές διαφορές, θρησκευτικές αντιλήψεις, εμπιστοσύνη στα λόγια των ισχυ...

Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1815-1891) είναι ο ιστορικός που θεμελίωσε την ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και ένας από τους σημαντικότερους συντελεστές στη δημιουργία της νεοελληνικής εθνικής ταυτότητας. Είναι ο ιστορικός που ταξινόμησε την ελληνική ιστορία σε τρεις μεγάλες περιόδους, αρχαία, βυζαντινή και νέα. Είναι ο επιστήμονας που αντιμετώπισε τις απόψεις που δεν αναγνώριζαν τη συνέχεια του ελληνικού έθνους. Ένα πνεύμα σπινθηροβόλο, με γραφή εντυπωσιακά ζωντανή, ελκυστική και διδακτική, που προσθέτει στην τεκμηριωμένη αφήγηση...

Ο τρόπος περιγραφής-αφήγησης των συγγραφέων είναι "νατουραλιστικός", θα λέγαμε: ο ιδανικότερος τρόπος για να διασώσει κανείς τα στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού που έχουν πια χαθεί... Το βιβλίο αποτελεί πολυτιμότατο ντοκουμέντο αλλά μπορεί να διαβαστεί και σα μυθιστορία, σα μια διήγηση λαϊκής "φυλλάδας"... Το βιβλίο, που θα το χαρεί και ο ειδικός αλλά και ο ανυποψίαστος αναγνώστης, έρχεται να κατατεθεί και να ενταχθεί στην υπάρχουσα (πάμπτωχη) για τη ληστεία βιβλιογραφία. ........................................................................................................

Με μεγάλη ικανοποίηση παραδίδουμε στους Γάλλους και στους Έλληνες ενδιαφερομένους αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό τα Πρακτικά του συμποσίου, που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2011 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, με θέμα Ελλάδα και Γαλλία κατά τον 19ο αιώνα. Η Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα με τη βοήθεια του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών συνεργάστηκε με το Ίδρυμα της Βουλής την Ελλήνων αποτελεσματικά στη διοργάνωση και την πραγματοποίηση του συμποσίου αυτού. Το στοιχείο που χαρακτηρίζει τις ελληνο-γαλλικές σχέσεις, κατά το μακρό 19ο αιώνα, είναι η σταθερή διάθεση συνερ...

Παρά το γεγονός ότι ο συγγραφέας δεν ήταν επαγγελματίας ιστορικός ή πολιτικός επιστήμονας αλλά διπλωμάτης, το έργο εντυπωσιάζει με τον επαγγελματισμό και τη σοβαρή αντίληψη της έρευνας που τον διέκριναν. Αντιπροσωπεύει μια οπτική επί της εποχής των Επαναστάσεων στα Βαλκάνια που χαρακτηριζόταν από ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Αν και στο επίκεντρο του ερευνητικού ενδιαφέροντος ήταν η προετοιμασία της Ελληνικής Επανάστασης, η προσέγγισή του δεν ήταν καθόλου εθνοκεντρική αλλά καθοριζόταν από μια ευρύτερη θεώρηση των πολλαπλών συντελεστών που τελικά δημιουργούσαν την επαναστατική ζύμωσ...

Η επανάσταση του 1821, εκτός της κοινωνικής, οικονομικής και βεβαίως της εθνικής προοπτικής που παρήγαγε, από μόνη της, υπήρξε, πρώτα και κύρια, μία πολεμική σύγκρουση, η οποία, από την αρχή της έκρηξης οδήγησε σε σχετικές με αυτή την παράμετρο παράλληλες εκδηλώσεις και παρεπόμενα, με θεαματικότερο όλων το φαινόμενο των πληθυσμιακών μετακινήσεων, οι οποίες, με τη σειρά τους, δημιούργησαν περαιτέρω και ευρείας εκτάσεως νέα δεδομένα και προοπτικές οικονομικής, δημογραφικής και κοινωνικής φύσεως. Ένα δε πεδίο στο οποίο, χωρίς αμφιβολία, ο ρόλος αυτών των μετακινήσεων υπήρξε πρ...