Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, ο κορυφαίος Άγγλος λογοτέχνης, στα τριάντα πέντε του χρόνια, δουλεύοντας παράλληλα μυθιστορήματα, διηγήματα και ποιήματα πυρετωδώς, επιτίθεται με δύο λίβελους στις ψυχαναλυτικές θεωρίες, την εποχή ακριβώς που αποκτούν ευρύτερη απήχηση, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ψυχανάλυση όμως είναι μόνο το σημείο εκκίνησης. Ο Λώρενς, αφού τα βάλει με τους ψυχαναλυτές, τα βάζει με την κοινωνία, και αφού τα βάλει με την κοινωνία, τα βάζει με το άτομο. Σύμφωνα με τον Λώρενς, ο έρωτας (που τόσο τον απασχόλησε...

"Ένας Λονδρέζος, ηλικίας από εξήντα δύο και πάνω, πέθανε χτες. [...] Ύστερα από ένα αργό και ενδεές επαγγελματικό ξεκίνημα, σημείωσε μεγαλύτερη επιτυχία απ' ό,τι περίμενε. Ύστερα από ένα αργό και επισφαλές συναισθηματικό ξεκίνημα, πέτυχε όση ευτυχία του επέτρεπε η φύση του. Παρά την εγωιστική φύση των γονιδίων του, απέτυχε -ή μάλλον αρνήθηκε- να τα κληροδοτήσει, πιστεύοντας μάλιστα ότι η άρνησή του συνιστούσε πράξη ελεύθερης βούλησης ενώπιον του βιολογικού ντετερμινισμού. Έγραφε βιβλία, ώσπου πέθανε. [...] Δεν είχε πρόβλημα να μένει μόνος του, φτάνει να ήταν σίγουρος ότι αυ...

Οι "Φωνές" του νομπελίστα συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ, μια συλλογή από τα πεζά και τα πολιτικά του κείμενα (1948-2005), αποτελεί ένα δραματικό ταξίδι στο χρόνο και στην εντυπωσιακή πολυμορφία μιας δυνατής φωνής που ούτε ο πόλεμος αποσιώπησης από τα αγγλικά ΜΜΕ, ούτε η αρρώστια, ούτε το πρόσφατο βραβείο Νόμπελ 2005 κατάφεραν να την κάνουν να σιγήσει. Κι ας ορίζεται συχνά απ' τις (τρομακτικές) της σιωπές. Η πεζογραφία του Πίντερ δε βρίσκεται μακριά από το θέατρό του: κλειστοί χώροι, αίσθηση απειλής, εισβολή, αγώνας για εξουσία, ανατροπές, φιλία, προδοσία, το ανέφικτο της επικ...

Στο μεσοδιάστημα σχολείου και πανεπιστημίου έφυγα, όπως πολλοί της γενιάς μου, και διέσχισα την Ευρώπη με ένα σακίδιο στην πλάτη και στόχο την Ασία, ωστόσο το χίπικο ταξίδι εξαντλήθηκε μέσα μου κάπου στην ανατολική Τουρκία. Ο πατέρας μου από την άλλη δεν θα μπορούσε ποτέ όχι απλώς να κάνει, αλλά ούτε να διανοηθεί κάτι παρόμοιο. Ως συγγραφέας, ο Γκράχαμ Σουίφτ δοκιμάζει όλες τις δυνατότητες της ανθρώπινης έκφρασης, εισδύοντας με επιτυχία στο μυαλό και στην καρδιά ενός μεγάλου φάσματος από χαρακτήρες. Στο "Φτιάχνοντας έναν ελέφαντα" το πρώτο του μη μυθοπλαστικό βιβλίο, η...

Όσοι πίστευαν ότι η Βιρτζίνια Γούλφ ήταν πολύ απορροφημένη από την τέχνη της για να ασχοληθεί με ότι συνέβαινε γύρω της θα εκπλαγούν απ’ αυτή την πνευματώδη, διαυγή και εκλεπτυσμένη πολεμική που τόσο έξοχα πραγματεύεται την υπόθεση της ισότητας και της απελευθέρωσης των γυναικών. Οι "Τρεις γκινέες" είναι μια εξαιρετικά εύστοχη εναρκτήρια βολή στη μάχη που μαίνεται ως τις μέρες μας. Με τις "Τρεις γκινέες" η Βιρτζίνια Γουλφ προσπαθεί ν’ απαντήσει στο ερώτημα "πως κατά τη γνώμη σας μπορούμε ν’ αποφύγουμε τον πόλεμο" που την απευθύνει με μία επιστολή μια γνωστή προσωπικότη...

Από πού έρχονται οι νεράιδες, τα πλάσματα της φαντασίας, και πώς φτιάχνονται οι ιστορίες τους, πώς δημιουργούνται τα παραμύθια; Ένας πραγματικός μάγος της γραφίδας, ο Τόλκιν, μας αποκαλύπτεται με αφορμή ένα δοκίμιό του για τα παραμύθια. Με τρόπο γλαφυρό μας εισάγει στις ιστορίες του απ' την "πίσω πόρτα" και μας βοηθά ν' ανιχνεύσουμε και να κατανοήσουμε γιατί οι άνθρωποι αγαπούν τα παραμύθια, γιατί αναζητούν να φτιάξουν τη δική τους πραγματικότητα μέσα από ιστορίες και όντα που δημιουργεί η φαντασία τους. Το δοκίμιο συνοδεύεται από τη νουβέλα Το Φύλλο του Ψείρα που μας πείθ...

"[...] Το Καλό Βιβλιοπωλείο. Αποτελείται από ένα χώρο (ή δύο) όπου οι άγνωστοι άγνωστοι αυτού του κόσμου είναι απλωμένοι πάνω σε πάγκους και στοιχισμένοι σε ράφια. Είναι ένας χώρος (ή δύο) όπου μπορείς να βρεις αυτό που ποτέ δεν ήξερες πως έψαχνες, εκεί που οι επιθυμίες σου συνεχώς αναγεννιούνται".

Το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2005 απονέμεται στον Άγγλο συγγραφέα Harold Pinter "o οποίος στα έργα του ξεσκεπάζει τον γκρεμό κάτω από την καθημερινή φλυαρία και εισβάλλει στις κλειστές αίθουσες της καταπίεσης". (Σουηδική Ακαδημία, 13 Οκτωβρίου 2005)

Η μέθη είναι σχεδόν οικουμενική. Όλοι σχεδόν οι πολιτισμοί ανά τον κόσμο πίνουν αλκοόλ. Η μέθη είναι εορτασμός, είναι τελετουργία, είναι ένα πρόσχημα για ξυλοδαρμούς, ένας τρόπος λήψης αποφάσεων ή επικύρωσης συμβολαίων... Μπορεί να είναι θρησκευτική, μπορεί σεξουαλική, μπορεί να ‘ναι η συνήθεια των βασιλέων ή η παρηγοριά των απόκληρων. Η μέθη σε στέλνει για ύπνο αλλά σε στέλνει και στη μάχη.

Όλοι οι σοβαροί συγγραφείς αναζητούν διαρκώς τις σκουληκότρυπες που θα τους συνδέσουν με άλλα πεδία, άλλους κόσμους. Περιστασιακά συλλέγω παλιά βιβλία. Ζω σ' ένα παλιό σπίτι. Γνωρίζω υπερβολικά καλά την κυριολεκτική σκουληκότρυπα. Οπότε διάλεξα τον τίτλο αυτό. Τον προτιμούσα, εξάλλου, από οποιονδήποτε άλλον, που δεν θα μου επέτρεπε να χαμογελάω πότε πότε. (Τζων Φώουλς) Οι "Σκουληκότρυπες" είναι η πρώτη αντιπροσωπευτική συλλογή από διάφορα σκόρπια και έντονα προσωπικά γραπτά του Τζων Φώουλς: δοκίμια, άρθρα λογοτεχνικής κριτικής, σχολιασμοί, αυτοβιογραφικά κείμενα, αναμνήσ...

"Η αληθινή τραγωδία είναι εκείνου του ανθρώπου που δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια ούτε στο γραφείο ούτε έξω από αυτό, και σε αυτό το άτομο απευθύνεται κυρίως αυτό το βιβλίο". Εκτός από την ομώνυμη περίφημη ομελέτα ο υποτιμημένος -φευ!- Άγγλος μυθιστοριογράφος άφησε πίσω του, μεταξύ πολλών άλλων, ένα δοκίμιο γραμμένο το 1910 που το απευθύνει κυρίως σε όσους είναι ή νομίζουν ότι είναι εργασιομανείς.

Σε μια σειρά όπως οι "Συνάψεις" που επιδιώκει να διερευνήσει πολύπλευρα και στοχαστικά την υγεία και την παθολογία, τη φροντίδα προς τον πάσχοντα και τους προβληματισμούς αυτών που έχουν αναλάβει την ανακούφιση των υπολοίπων, ξεχωριστή θέση κατέχει η μαρτυρία που έρχεται από την αντίπερα όχθη -όχι ακριβώς από το υποκείμενο της μελέτης ή της θεραπείας, αλλά απλά από τον άνθρωπο που βάζει σε λόγια την αρρώστια ή την ανημπόρια του: στο "Πώς είναι να είσαι άρρωστος" η Βιρτζίνια Γουλφ δεν εξετάζει αιτίες και συμπτώματα κάποιας παροδικής ή χρόνιας ασθένειας αλλά ανιχνεύει την κατ...

Οι πιο ηλικιωμένοι λέγανε ότι έπραξα σωστά, οι νεότεροι έλεγαν ότι ήταν πολύ κρίμα να εξοντωθεί ένας ελέφαντας απλώς επειδή σκότωσε έναν κούλη. [...] Ωστόσο αναρωτιόμουνα συχνά αν κανένας άλλος είχε καταλάβει ότι πυροβόλησα τον ελέφαντα μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελα να φανώ ηλίθιος.

Μου αρέσει να ζωγραφίζω την ώρα που μιλάω. Αν μου ζητούσαν να ζωγραφίσω την προκατάληψη, θα σχημάτιζα στο χαρτί μια κλειδωμένη πόρτα, αφού οι προκαταλήψεις είναι κλειδωμένες πόρτες για δωμάτια που δεν περνά φρέσκο αεράκι και μέσα στα οποία πιθανόν τα πάντα είναι καλυμμένα με ιστούς αράχνης. Τώρα θα νόμιζε κανείς ότι κάθε λογικός άνθρωπος που μπαίνει σε ένα τέτοιο δωμάτιο αμέσως ανοίγει τα παράθυρα. Όμως μερικοί άνθρωποι δεν προσέχουν κάν την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Συχνά ούτε και κατά τη διάρκεια μιας αιωνιότητας... Περισσότερο απ' όλες τις άλλες τέχνες με τις οποίες καταπ...

Όταν η ψυχή ξεπέφτει, τότε το σεξ είναι βρωμιά και η βρωμιά είναι σεξ, και η παραμικρή σεξουαλική επαφή με μια γυναίκα γίνεται μαρτυρία της βρωμιά της. Αυτή η κατάσταση του απλού, χυδαίου ανθρώπου που ονομάζεται πλήθος και υψώνει τη φωνή του είναι η πηγή όλης της πορνογραφίας. [...] Το σεξ πρέπει να διοχετευθεί κάπου, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για νέους. Στον θαυμαστό πολιτισμό μας, διοχετεύεται στον αυνανισμό. Και η αυτοαπομόνωση του αυνανισμού παράγει ηλιθίους. D. H. Lawrence

Ο William Hazlitt υπήρξε ένας θαρραλέος και οξύς σχολιαστής, κοινωνικός όταν ανέτεμνε τα ήθη των κοινωνικών τάξεων και καθαρά "πολιτικός" όταν κατακεραύνωνε την κοινοβουλευτική ψευδολογία και την ευτέλεια της λεγόμενης "κοινής γνώμης", όταν -με σπάνια διεισδυτικότητα- καταδίκαζε τις συμβάσεις που όριζαν την πολιτική κουλτούρα της εποχής του. (Κατερίνα Σχινά)