Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη μετά χείρας μελέτη εξετάζουμε τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι της αποτέφρωσης των νεκρών, όπως ή στάση αυτή προσδιορίζεται κυρίως από το πνεύμα της Νεκρώσιμης Ακολουθίας που ψάλλεται κατά την τελευτή των ορθοδόξων χριστιανών. Πρόκειται για την ακολουθία εκείνη, την οποία ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς θεωρεί «δείγμα των ωραιότερων και υψηλότερων της ελληνικής χριστιανικής ποιήσεως», ο μέγας διδάσκαλος της «ιστοριονομίας» Σ. Ζαμπέλιος χαρακτηρίζει ως «αυτόματον εξεικόνισμα του Ευαγγελίου» και ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Κ. Καλλίνικος ότι αποτελεί «την π...

Στη μετά χείρας μελέτη εξετάζουμε τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι της αποτέφρωσης των νεκρών, όπως ή στάση αυτή προσδιορίζεται κυρίως από το πνεύμα της Νεκρώσιμης Ακολουθίας που ψάλλεται κατά την τελευτή των ορθοδόξων χριστιανών. Πρόκειται για την ακολουθία εκείνη, την οποία ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς θεωρεί "δείγμα των ωραιότερων και υψηλότερων της ελληνικής χριστιανικής ποιήσεως", ο μέγας διδάσκαλος της "ιστοριονομίας" Σ. Ζαμπέλιος χαρακτηρίζει ως "αυτόματον εξεικόνισμα του Ευαγγελίου" και ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Κ. Καλλίνικος ότι αποτελεί "την π...

[...] Στη μελέτη αυτή δίδεται μια συναρπαστική έκθεση των σκέψεων των Πατέρων όπως αυτοί εξεφράσθησαν είτε στις ομιλίες τους είτε στις λεγόμενες παραμυθητικές τους επιστολές που έγραψαν σε γνωστά τους πρόσωπα για το θάνατο αγαπημένων τους προσώπων. Εκεί, οι πατέρες με τη χάρη και τη σοφία που τους διέκρινε προσπαθούσαν να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα και να παρηγορήσουν. Η έκθεση αυτή δεν προσπαθεί μόνο να δώσει παραμυθία και ελπίδα στους πονεμένους από το θάνατο ανθρώπους, αλλά απευθύνεται και σε κάθε άνθρωπο με σκοπό να τον βοηθήσει να δει το θάνατο με την αληθινή του δ...

Βγαλμένο μέσα από την προσωπική εμπειρία ζωής του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, το βιβλίο του, υπό τον τίτλο "Το πρόβλημα του πόνου", επανεκδίδεται από την Ιερά Μητρόπολή μας, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 35 ετών πολυκάρπου αρχιερατικής προσφοράς και διακονίας του, με σκοπό να απαντήσει με απλό και κατανοητό σε όλους τους αναγνώστες λόγο, στα διαχρονικά πανανθρώπινα ερωτήματα γύρω από τα γενεσιουργά αίτια του πόνου στην καθημερινή μας ζωή. Παράλληλα δε να παρηγορήσει τις πονεμένες ψυχές που κλονίζονται, που καταρρέουν κάτω απ...

Μια διεξοδική ανάλυση και αντιμετώπιση της καταστάσεως του πένθους και της θλίψης, όπως την προσεγγίζει ο π. Φιλόθεος Φάρος. Ο συγγραφέας εξετάζει το θέμα κάτω από το φως της διδασκαλίας των Πατέρων της Εκκλησίας, της εμπειρίας του λαού μας και των πορισμάτων της σύγχρονης επιστήμης, αντιπαραθέτοντας την ορθόδοξη στάστη και αντιμετώπιση σε αυτήν που έχει αναπτύξει ο δυτικός κόσμος.

Τι είναι ο θάνατος; Πώς εισόρμησε στον κόσμο; Ποια η πατερική διδασκαλία περί αυτού; Ζουν οι ψυχές μετά τον θάνατο; Που; Πώς; Υπάρχει Κόλαση και Παράδεισος; Το βιβλίο έχει μεταφρασθεί στα αγγλικά, ρωσικά, πολωνικά, γεωργιανά, κορεατικά και αραβικά. Ετοιμάζεται μετάφραση στα γαλλικά.

Ζούμε σήμερα. Αύριο θα πεθάνουμε. Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Πού θα πάμε; Όλοι μας είχαμε αγαπημένα πρόσωπα που πέθαναν. Άραγε θα τα ξαναδούμε; Τι είναι ο άνθρωπος; Έρχεται στον κόσμο να ζήσει για λίγα χρόνια και μετά εξαφανίζεται; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ισχυρίζονται ότι μετά το θάνατο "εκμηδενιζόμαστε". Ας εξετάσουμε να δούμε αν έχουν δίκαιο. Ποιο κριτήριο όμως να πάρουμε; Όχι τη λογική μας βέβαια, γιατί για τα "υπερφυσικά" πράγματα μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει η λογική. Δεν μπορούμε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η ζωή μετά το θάνατο, να στηριχτούμε σε υποθ...

Είπε γέρων! Τον θάνατο τον έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα στην τσέπη του. Δεν τον βλέπει, δεν τον αισθάνεται, όπως δεν βλέπη την σκιά του, όταν ένα πρωινό βαδίζει προς ανατολάς. Τον βλέπει όμως, όπως βλέπη την σκιά του, όταν το απόγευμα βαδίζη προς ανατολάς. Τον βλέπει και το πρωί βαδίζοντας προς ανατολάς, όταν ακούση έναν εκκωφαντικό θόρυβο πίσω του. Τον βλέπει, τον αισθάνεται κοντά του και προσπαθεί να τον περιφρονήση, όπως προσπαθή να πατήση την σκιά του ο άνθρωπος το μεσημέρι. Τοιουτοτρόπως, επειδή δεν ξέρουμε αν θα δούμε την δύσι του ηλίου, διότι πολλούς εκκωφαντικούς θο...

Το φυλλάδιο ασχολείται με το ζήτημα της καύσης των νεκρών, για να γνωρίσουμε ποια θέση πρέπει να λάβουμε ως συνειδητοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

[...] Το πάθος και η Ανάσταση του Χριστού είναι αλληλένδετα και αλληλοσυμπληρούμενα γεγονότα, με τα οποία κορυφώνεται το κοσμοσωτήριο έργο της επί γης παρουσίας Του. Όπως η Ανάσταση του Χριστού είναι επακόλουθο του Σταυρικού θανάτου Του, έτσι και το πέρασμα του ανθρώπου από την επίγεια ζωή προς την αιωνιότητα δεν είναι αφανισμός, αλλά υπέρβαση της επίγειας φθοράς και "ένδυση της αφθαρσίας". Η Ανάσταση των νεκρών είναι βασική αλήθεια της πίστεώς μας. Χωρίς τη βεβαιότητα της ανάστασής μας, η πίστη μας, λέει ο Απόστολος, δεν έχει κανένα νόημα και είναι μάταιη. "Αν", λέει, "...

Κάτι εντελώς αφύσικο για την εικόνα του Θεού -της πηγής της ζωής - ο θάνατος είναι απόρροια της πτώσης του ανθρώπου. Τον επέτρεψε ο Θεός «φιλανθρώπως, ινα μη το κακόν αθάνατον γένηται" - και μαζί μ’ αυτόν, το κεντρί του πόνου, της σύγχυσης και της αβεβαιότητας. Το καίριο μήνυμα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, η Ανάσταση, καταργεί θεραπευτικά το κεντρί του θανάτου. Τον μετατρέπει σε "κοίμησιν" και τον αναδεικνύει ως "φοβερώτατον μυστήριον".

Τελευταίο οριακό επεισόδιο της επίγειας ζωής μας είναι ο θάνατος του σώματος. Το γεγονός αυτό πάντοτε προβλημάτιζε και προβληματίζει τον άνθρωπο. Ο θάνατος μας θέτει ερωτήματα μεγάλης σημασίας. Που πηγαίνουμε μετά θάνατον; Συνεχίζουμε να ζούμε; Τί συναντάμε εκεί; Ποιος τρόπος ζωής μας περιμένει; κ.τ.λ. Απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα δίνει πρωτίστως ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, και εν συνεχεία "οι ιδόντες και παθόντες τα θεία" πνευματοφόροι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Μ' αυτή τη βάση του ορθοδόξου φρονήματος αποδεχόμαστε πως ο προσωπικός θάνατος θα είναι το...

[...] Μέσα από τα κείμενα του ιερού Πατρός βλέπει κανείς ποιος είναι ο πραγματικός θάνατος και ποιος όχι. Πραγματικός και αληθινά νεκρός δεν είναι αυτός που υφίσταται τον βιολογικό θάνατο· διότι ο θάνατος αυτός έχει την ονομασία μόνο του θανάτου. Ο Χριστός με τον θάνατό Του νίκησε τον θάνατο και ο διάβολος με το όπλο με το οποίο νόμιζε ότι θα νικήσει τον Χριστό, με το ίδιο υπέστη την δική του πανωλεθρία. Από θάνατος φοβερός που ήταν και στους αγίους ακόμη - όχι μόνο της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και της Καινής - μετατράπηκε σε ύπνο. Γι' αυτό και λέγεται μετάβασις, μετάστασις,...

Τώρα που τελείωσα το διάβασμα αυτού του βιβλίου, νιώθω πολύ την ανάγκη να μιλήσω γι` αυτό. [...] Ο συγγραφέας κάνει καίριες επισημάνσεις και μιλάει για πράγματα πολύ σημαντικά, τα οποία φοβόμαστε να προσεγγίσουμε όπως π.χ. για το μυστήριο που ενυπάρχει στην ασθένεια και στο θάνατο όπως και στη ζωή. Για το πνευματικό νόημα της ασθένειας. Μιλάει για τις δοκιμασίες, τις οποίες ο Θεός παραχωρεί ως δωρεές. Μιλάει ακόμη για τον άνθρωπο που μπορεί να προσευχηθεί για κάποιον άρρωστο ή για τη δική του υγεία, σπάνια όμως το κάνει για να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού, ώστε να σηκώσει...

Στη Νεκρώσιμο Ακολουθία κρατάμε αναμμένες λαμπάδες. Με τον τρόπο αυτό μαρτυρούμε ενώπιον του Θεού ότι το πρόσωπο αυτό που κηδεύουμε αποτέλεσε μια φλόγα μέσα στο λυκόφως αυτού του κόσμου· μαρτυρούμε πώς το πρόσωπο αυτό δεν έζησε μάταια και πώς θα κρατήσουμε, θα προστατέψουμε, θα αυξήσουμε και θα μοιραστούμε αυτή τη φλόγα... Έχουμε μείνει πίσω για να καταστήσουμε εφικτό τον πολλαπλασιασμό και τη διάδοση όλων όσων είδαμε, όλων όσων ακούσαμε και βιώσαμε· έχουμε μείνει πίσω για να ξεκινήσουμε με μια καινούργια αλυσίδα φωτός πάνω στη γη. Κι ωστόσο, αν είμαστε ικανοί να πούμε αλη...

Στα μέσα της δεκαετίας του 80, διαβάζοντας μία συνέντευξη του κυρ Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη στο περιοδικό "Το Τέταρτο", μου έκανε εντύπωση μια φράση του στον δημοσιογράφο Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, ότι δηλαδή στην Παράδοσή μας "ο θάνατος είναι μία κοπέλα όνειρο, μ' ένα φουστάνι μούρλια, μ' ένα φτερό παγωνιού στο κεφάλι, να σέρνει χορό, με μαντηλάκι μπροστά, και πίσω ν' ακολουθούν νέοι, γέροι, γυναίκες, μωρά, καλαματιανό". Η φράση αυτή με σημάδεψε στη μέχρι τώρα πορεία μου και αποτέλεσε τον άξονα γύρω από τον οποίο κινούμαι πλέον, άρα και στο κείμενο που κρατάς στα χέρια σου, φίλε α...

Το μελέτημα αυτό θα διαλύσει πολλές πλάνες και θα διασκεδάσει δεισιδαιμονίες και προλήψεις. Θα γίνει Άγγελος παρήγορος στους πενθούντες. Θα χύσει φως Ευαγγελικό στο πρόβλημα ενός κεφαλαιώδους ενδιαφέροντος: "που πηγαίνω"! Αλήθειες: θάνατος, ανάσταση, αθανασία, προβλήματα μεταθανάτια, σε τίνος την ψυχή δεν προβάλλουν σαν αγωνιώδες ερώτημα; Ποιος δεν διερωτάται: ο θάνατος είναι "τέρμα ή αφετηρία της ζωής".