Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις σελίδες του βιβλίου αυτού, διερευνάται η σχέση του θανάτου µε το προπατορικό αµάρτηµα, η έννοια του θανάτου πριν και µετά την έλευση του Ιησού Χριστού στον κόσµο, καθώς και η σχέση του θανάτου µε τη σταυρική θυσία και την κάθοδο του Χριστού στον Άδη. Εξετάζεται ο θάνατος ως φυσικό γνώρισµα της ανθρώπινης φύσης, ο θάνατος του ανθρώπου ως δικαίωµα του Θεού, η υπακοή µέχρι το θάνατο στο θέληµα του Θεού, ο άδικος και ο δίκαιος θάνατος. Επίσης, µελετάται ο ύπνος ως θάνατος, ο θάνατος ως το τέλος της πλεονεξίας, ο θάνατος ως ρυθµιστής των ανθρωπίνων πραγµάτων και σχέσεων...

Για να απεγκλωβιστεί κάποιος από τον εαυτό του, από το άτομό του, χρειάζεται να κενωθεί, να ταπεινωθεί. Ν' ακούσει βαθιά, στο εσώτερο είναι του το "Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθι". Κατέβα, ταπεινώσου, να έρθω να μείνω στο σπίτι σου. Με άλλα λόγια, μάθε να ζεις, αφού μετακομίσεις από τον εξώστη της διάνοιας στο υπόγειο της καρδιάς. Έτσι, βγαίνει κανείς από τον εαυτό του, εκκλησιοποιείται. Σκεπτόμενος τον Κύριο και όχι τον εαυτό του, βγαίνει εκτός εαυτού και οικειώνεται τους άλλους. Αγκαλιάζει τους πάντες με μία αίσθηση πλατυτέρας μητρότητας, στοργικά, σάμπως και τους κρυσταλλώσει...

Κάτι εντελώς αφύσικο για την εικόνα του Θεού -της πηγής της ζωής - ο θάνατος είναι απόρροια της πτώσης του ανθρώπου. Τον επέτρεψε ο Θεός «φιλανθρώπως, ινα μη το κακόν αθάνατον γένηται" - και μαζί μ’ αυτόν, το κεντρί του πόνου, της σύγχυσης και της αβεβαιότητας. Το καίριο μήνυμα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, η Ανάσταση, καταργεί θεραπευτικά το κεντρί του θανάτου. Τον μετατρέπει σε "κοίμησιν" και τον αναδεικνύει ως "φοβερώτατον μυστήριον".

Στα μέσα της δεκαετίας του 80, διαβάζοντας μία συνέντευξη του κυρ Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη στο περιοδικό "Το Τέταρτο", μου έκανε εντύπωση μια φράση του στον δημοσιογράφο Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, ότι δηλαδή στην Παράδοσή μας "ο θάνατος είναι μία κοπέλα όνειρο, μ' ένα φουστάνι μούρλια, μ' ένα φτερό παγωνιού στο κεφάλι, να σέρνει χορό, με μαντηλάκι μπροστά, και πίσω ν' ακολουθούν νέοι, γέροι, γυναίκες, μωρά, καλαματιανό". Η φράση αυτή με σημάδεψε στη μέχρι τώρα πορεία μου και αποτέλεσε τον άξονα γύρω από τον οποίο κινούμαι πλέον, άρα και στο κείμενο που κρατάς στα χέρια σου, φίλε α...

Με βιβλίο αυτό ο πατήρ Χαράλαμπος επιχειρεί να βοηθήσει τον ταλαιπωρημένο και ταλαντευόμενο σύγχρονο άνθρωπο στην αντιμετώπιση του φόβου του θανάτου, οδυνηρότατης εμπειρίας για τον άνθρωπο από αρχαιοτάτων χρόνων, αντιτάσσοντας το ελπιδοφόρο μήνυμα της Αναστάσεως των νεκρών και την προσδοκία μιας αιώνιας μελλοντικής ζωής. Εάν λοιπόν πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, εάν έχουμε εμπιστοσύνη στους λόγους και στις υποσχέσεις του, δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Ας μη λησμονούμε ποτέ ότι ο θάνατος δεν είμαι μια τελική έξοδος, αλλά ένα πέρασμα, μια πρόσκαιρη πορεία προς την αιωνιότητα. Στη...

Το φυλλάδιο ασχολείται με το ζήτημα της καύσης των νεκρών, για να γνωρίσουμε ποια θέση πρέπει να λάβουμε ως συνειδητοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Τώρα που τελείωσα το διάβασμα αυτού του βιβλίου, νιώθω πολύ την ανάγκη να μιλήσω γι` αυτό. [...] Ο συγγραφέας κάνει καίριες επισημάνσεις και μιλάει για πράγματα πολύ σημαντικά, τα οποία φοβόμαστε να προσεγγίσουμε όπως π.χ. για το μυστήριο που ενυπάρχει στην ασθένεια και στο θάνατο όπως και στη ζωή. Για το πνευματικό νόημα της ασθένειας. Μιλάει για τις δοκιμασίες, τις οποίες ο Θεός παραχωρεί ως δωρεές. Μιλάει ακόμη για τον άνθρωπο που μπορεί να προσευχηθεί για κάποιον άρρωστο ή για τη δική του υγεία, σπάνια όμως το κάνει για να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού, ώστε να σηκώσει...

Μια διεξοδική ανάλυση και αντιμετώπιση της καταστάσεως του πένθους και της θλίψης, όπως την προσεγγίζει ο π. Φιλόθεος Φάρος. Ο συγγραφέας εξετάζει το θέμα κάτω από το φως της διδασκαλίας των Πατέρων της Εκκλησίας, της εμπειρίας του λαού μας και των πορισμάτων της σύγχρονης επιστήμης, αντιπαραθέτοντας την ορθόδοξη στάστη και αντιμετώπιση σε αυτήν που έχει αναπτύξει ο δυτικός κόσμος.

Μελέτη του Αρχ. Τζάννε Χαράλαμπου με θέμα την αντίληψη για τον Αδή και τη μετά θάνατο ζωή τόσο στην ορθόδοξη θρησκεία όσο και στις υπόλοιπες θρησκείες.

Βγαλμένο μέσα από την προσωπική εμπειρία ζωής του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, το βιβλίο του, υπό τον τίτλο "Το πρόβλημα του πόνου", επανεκδίδεται από την Ιερά Μητρόπολή μας, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 35 ετών πολυκάρπου αρχιερατικής προσφοράς και διακονίας του, με σκοπό να απαντήσει με απλό και κατανοητό σε όλους τους αναγνώστες λόγο, στα διαχρονικά πανανθρώπινα ερωτήματα γύρω από τα γενεσιουργά αίτια του πόνου στην καθημερινή μας ζωή. Παράλληλα δε να παρηγορήσει τις πονεμένες ψυχές που κλονίζονται, που καταρρέουν κάτω απ...

Στη μετά χείρας μελέτη εξετάζουμε τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι της αποτέφρωσης των νεκρών, όπως ή στάση αυτή προσδιορίζεται κυρίως από το πνεύμα της Νεκρώσιμης Ακολουθίας που ψάλλεται κατά την τελευτή των ορθοδόξων χριστιανών. Πρόκειται για την ακολουθία εκείνη, την οποία ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς θεωρεί «δείγμα των ωραιότερων και υψηλότερων της ελληνικής χριστιανικής ποιήσεως», ο μέγας διδάσκαλος της «ιστοριονομίας» Σ. Ζαμπέλιος χαρακτηρίζει ως «αυτόματον εξεικόνισμα του Ευαγγελίου» και ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Κ. Καλλίνικος ότι αποτελεί «την π...

Στη μετά χείρας μελέτη εξετάζουμε τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι της αποτέφρωσης των νεκρών, όπως ή στάση αυτή προσδιορίζεται κυρίως από το πνεύμα της Νεκρώσιμης Ακολουθίας που ψάλλεται κατά την τελευτή των ορθοδόξων χριστιανών. Πρόκειται για την ακολουθία εκείνη, την οποία ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς θεωρεί "δείγμα των ωραιότερων και υψηλότερων της ελληνικής χριστιανικής ποιήσεως", ο μέγας διδάσκαλος της "ιστοριονομίας" Σ. Ζαμπέλιος χαρακτηρίζει ως "αυτόματον εξεικόνισμα του Ευαγγελίου" και ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Κ. Καλλίνικος ότι αποτελεί "την π...

Ο σημερινός άνθρωπος συνεπαρμένος από τις μεγάλες επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις του αντιμετωπίζει με αλαζονεία και περιφρόνηση τα υπαρξιακά προβλήματα του. Δεν θέλει να ασχολείται και να θυμάται γεγονότα, που θέτουν τέρμα στην αυτονομημένη επιστημονική του γνώση. Έτσι, όταν αμείλικτα έρχεται ο θάνατος, μένει βουβός και ανήμπορος να εξηγήσει το φοβερό αυτό γεγονός... Ο θάνατος αποτελεί αναμφίβολα το πλέον καταλυτικό γεγονός για την ζωή του ανθρώπου. Η παρουσία του πάντοτε γέμιζε την ψυχή του ανθρώπου με φόβο και έφερνε τη σκέψη του σε απορία και αδιέξοδο....

"Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται. Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο". (Από τον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Το να χάνεις το παιδί σου είναι η μέγιστη ανθρώπινη τραγωδία. Τίποτε δεν μπορεί να υπερβεί την τραγικότητα ενός τέτοιου γεγονότος, επειδή ο θάνατος ενός παιδιού παραβιάζει κάθε αρχή πάνω στην οποία έχουμε βασίσει τη ζωή μας. Αυτό συνέβη και με τον γιο μας... Είναι δύσκολο να μιλήσω για τον θάνατο του παιδιού μας. Νιώσαμε τη γη να φεύγει κάτω απ' τα πόδια μας και μεις βρεθήκαμε να κατακρημνιζόμαστε στην άβυσσο. Πέφταμε μέχρι που "κάτι" σταμάτησε την πτώση μας. Αυτό το "κάτι" ήταν η ανοιχτή αγκαλιά του Χριστού... Ο πόνος μας αβάστακτος, κι ωστόσο, μέσα στην οδύνη μας τρεμόπ...