Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Γιομάτο με κτίρια το στρατόπεδο του Χαϊδαριού. Μικρά για μεγάλα δεν έχει σημασία. Καθένα τους έχει κι ένα μαντρί των "αμνών για σφαγή". Και τους διαλεχτούς τους βάζανε στο κτίριο 15. Σ' αυτό το κτίριο σβήνανε όνειρα κι ελπίδες. Σ' αυτό το κτίριο καυτές ανάσες μελλοθανάτων είχανε αποτυπωθεί στους τοίχους. Η καρδιά της κόλασης τούτης, το κτίριο 15, θα εξακολουθήσει να υπάρχει και μετά την Απελευθέρωση. Τι κι αν αποχώρησαν οι εωσφόροι κι οι σατανάδες; Άλλοι θα τους αντικαταστήσουν. Τι κι αν οι ψυχές των πατριωτών τριγυρνούσαν ακόμα σ' εκείνα τα μακρόστενα κελιά; Τα μαστίγια θ...

Ο ένας τραυματίας ήταν ο Κομνάς, ο γιος του Μήτσου Καραντζά. Ρώτησε αμέσως ο Κομνάς που είναι ο πατέρας του. Του είπαμε ότι σκοτώθηκε. Έμεινε κόκαλο το παιδί. - Σκοτώθηκε, μωρέ, ο πατέρας μου; έκαμε. - Ναι, Κομνά, σκοτώθηκε, του είπαμε. - Η μάνα μου; είπε αμέσως. - Σκοτώθηκε κι η μάνα σου, Κομνά. Και άρχισε να κλαίει το παλλικάρι. Πήραμε και τους τραυματίες και φύγαμε μέσα στο χιόνι για το Ζαμπειό. Έκλαιγε στο δρόμο ο Κομνάς. Ασταμάτητα. Σε λίγο καιρό σκοτώθηκε κι αυτό. Αργότερα, μάθαμε και για τον Ηλία, είχε σκοτωθεί κι αυτό.

Η προσέγγιση ενός γεγονότος όπως ο Εμφύλιος Πόλεμος γίνεται συνήθως από πολιτική και στρατιωτική σκοπιά, ενταγμένη σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ιστορικής ανάλυσης, διανθισμένης με αριθμητικά στοιχεία και στατιστικές αναφορές. Πέρα και πάνω απ' όλα, όμως, σημείο αναφοράς είναι ο παράγων "άνθρωπος", που δεν μπορεί να αποτελεί απλό αριθμητικό δεδομένο. Το "Ημερολόγιο ενός Καπαπίτη από τον Εμφύλιο" συνιστά μια αυθεντική, αυθόρμητη καταγραφή όλων αυτών των "μικρών" γεγονότων της αντάρτικης ζωής, τα οποία συνθέτουν το "μεγάλο". Αποτελεί μια βιωματική παρουσίαση της εμπειρίας στο βο...

Δυο τομείς που παρέμεναν άγνωστοι για δεκαετίες μέχρι σήμερα, από τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ήταν το Επιμελητειακό και το Υγειονομικό. Ιδιαίτερα για την περιοχή της Ρούμελης, όπου δεινοπάθησε το μεγαλύτερο κομμάτι των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, από την πρώτη στιγμή. Όταν δηλαδή καταδιώκονταν όσοι είχαν αντισταθεί στους γερμανοϊταλούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Και ήρθε το βιβλίο του Κώστα Δ. Πεντεδέκα, να καλύψει το κενό στη βιβλιογραφία του Εμφυλίου Πολέμου με στοιχεία που δεν επιδέχονται διαψεύσεις. Με ονόματα, αριθμούς, διαδρομ...

Παρότι πέρασε μισός αιώνας, προσπαθώ όσο γίνεται να θυμηθώ με ακρίβεια πρόσωπα, γεγονότα και τοποθεσίες που πέρασα σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, προσπαθώ να βρω απαντήσεις για τις δικές μου απορίες, το δικό μου "γιατί", να βρω τους υπεύθυνους αυτής της αιματοχυσίας του ελληνικού λαού. Γράφοντας τα όσα έζησα και είδα με τα μάτια μου, αναφέρω παντού για θύματα και τραυματίες, όμως ποτέ στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, στο πεδίο της μάχης, δεν συνάντησα ούτε έναν Εγγλέζο, Αμερικανό ή Ρώσο στρατιώτη νεκρό, βρήκα μόνο Ελληνόπαιδα νεκρά και τραυματίες από τις δύο πλευρές. ... Η Ελλ...

Έγραψαν πολλοί για τον εμφύλιο. Όμως οι πολλοί με προκατάληψη, με το "εμείς", ο δικοί μας, και οι άλλοι· έγραψαν πολλοί, αλλά για ορισμένα απ' αυτά που γράφουμε εμείς κανένας δεν έγραψε· έγραψαν πολλοί, όμως όχι κατά το δικό μας τρόπο. Αναφορά στα απερίγραπτα παθήματα και το φρικτό τέλος των αθώων, αδύνατων και ανυπεράσπιστων θυμάτων των θηρίων της βίας, του σκοτωμού και της σφαγής κατά τον εμφύλιο είναι το βιβλίο. Είναι και κατακραυγή για όσους έπραξαν τα κακά, πιο πολύ για όσους ήταν υπεύθυνοι γι' αυτά· για τους μακελάρηδες πολιτικούς και στρατιωτικούς· για την άνοια...

Το ημερολόγιο ενός μικροκαπετάνιου του ΕΛΑΣ από την περιοχή του Νέστου. Περιέχει συναρπαστικές πληροφορίες για την ανθρωπογεωγραφία της εποχής, τη στάση των μουσουλμάνων, και ιδιαίτερα των Πομάκων, στις εμφύλιες συγκρούσεις, τα εσωκομματικά προβλήματα του ΚΚΕ, τα οργανωτικά αδιέξοδα (ιδιαίτερα του δεύτερου αντάρτικου) και αρκετές πληροφορίες για τον περιβόητο Τσαούς Αντόν (Αντώνης Φωστερίδης), τον Πόντιο καπετάνιο της εθνικιστικής πλευράς. Περιλαμβάνει, επίσης, κάποιες στιγμές καθαρής ποίησης, όπως οι περιγραφές της ζωής στις κρυψώνες του Κοτζά Ορμάν, του πλέον μυθικού παρα...

Μέσα από τα μάτια ενός εφήβου που μεγαλώνει μέσα σ' ένα κλίμα δυνατών συγκινήσεων, σε μια εποχή εθνικής έξαρσης αλλά και διχασμού και αντιμαχιών, βλέπουμε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, τη δράση των ανταρτών, τα αγραφιώτικα χωριά και την ερήμωσή τους. Από το σπίτι του Αγγέλου Ζαχαρόπουλου στην ορεινή Καστανιά πέρασαν πολλοί πρωταγωνιστές της αντίστασης. Τους γνώρισε από κοντά και τους παρουσιάζει στην αφήγησή του όπως τους είδε με τα εφηβικά του μάτια. Στις σελίδες του βιβλίου αναδύεται έντονη η νοσταλγία για τα αγραφιώτικα χωριά, που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Γνωρίζουμε μέσ...

Μέσα από τα μάτια ενός εφήβου που μεγαλώνει μέσα σ' ένα κλίμα δυνατών συγκινήσεων, σε μια εποχή εθνικής έξαρσης αλλά και διχασμού και αντιμαχιών, βλέπουμε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, τη δράση των ανταρτών, τα αγραφιώτικα χωριά και την ερήμωσή τους. Από το σπίτι του Αγγέλου Ζαχαρόπουλου στην ορεινή Καστανιά πέρασαν πολλοί πρωταγωνιστές της αντίστασης. Τους γνώρισε από κοντά και τους παρουσιάζει στην αφήγησή του όπως τους είδε με τα εφηβικά του μάτια. Στις σελίδες του βιβλίου αναδύεται έντονη η νοσταλγία για τα αγραφιώτικα χωριά, που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Γνωρίζουμε μέσ...

Με το βιβλίο αυτό εγκαινιάζεται μια εκδοτική απόπειρα που τιτλοφορείται "Οριακές μαρτυρίες για τη δεκαετία του 1940". Πρόκειται για μαρτυρίες που δεν έχουν βρει ακόμη τη θέση τους στον δημόσιο λόγο για τη δεκαετία του 1940, καθώς δεν έχουν σχηματιστεί ακόμη οι ανάλογες "κοινότητες μνήμης" που θα τις διαχειριστούν και θα τις μετασχηματίσουν σ’ ένα αφήγημα δίπλα στα υπόλοιπα. Αυτή ακριβώς η κατάσταση - μια κατάσταση "οριακότητας", δηλαδή απουσίας ταξινόμησης - είναι που καθιστά τις συγκεκριμένες μαρτυρίες "οριακές", και κατά συνέπεια ονοματοθετεί και τη συνολική εκδοτική απόπ...

Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου παρελαύνουν πρόσωπα και γεγονότα χαμένα στο παρελθόν. Πρόσωπα που χάθηκαν στις φυλακές και τα ξερονήσια που ακολούθησαν τον Εμφύλιο. Γεγονότα που σημάδεψαν τη μοίρα αυτού του τόπου. Τα υγρά μάτια ενός κοριτσιού καταγράφουν τα γεγονότα και προπαντός τα πρόσωπα του Εμφύλιου. Τον πατέρα που φεύγει κυνηγημένος, τη μάνα που άρρωστη οδηγείται στα ξερονήσια, τους θείους και τις θείες, τους φίλους και τους συγγενείς που απομένουν. Κι εκείνο που απομένει, τελικά, στην ψυχή του αναγνώστη είναι η απώλεια. Με τι, αλήθεια, μπορεί να συγκριθεί η...

Μεσούντος του Εμφυλίου Πολέμου, ο στρατιώτης Αντώνης Δημητριάδης καταδικάζεται τετράκις σε θάνατο για την άρνησή του να σηκώσει όπλο εναντίον των ανταρτών. Θα περάσει τα επόμενα οκτώ χρόνια της ζωής του στις φυλακές, περιμένοντας την εκτέλεσή του. Το χρονικό της πρώτης τετραετίας του εγκλεισμού του, όπως την κατέγραψε ο ίδιος σε παράνομο ημερολόγιο στις Φυλακές Αβέρωφ, παρουσιάζεται στο παρόν βιβλίο από την κόρη του, τη δημοσιογράφο Γιάννα Δημητριάδη.

Αυτές εδώ οι σελίδες καταπιάνονται με μικροϊστορίες και φυσικά με λάθη και παραλείψεις, που σχετίζονται με τα γεγονότα της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Είναι θέματα που βασίζονται σε καυτές αφηγήσεις και μαρτυρίες αγωνιστών, που μερικοί απ' αυτούς που έχουν χρεωθεί κάποιο μερίδιο απ' αυτά τα λάθη θα τα χαρακτηρίσουν υπερβολικά κι ασήμαντα και θα προσπαθήσουν να τα σκεπάσουν. [...]

Ήταν τα χρόνια της μαύρης σκλαβιάς της κατοχής και της Αντίστασης, της δοκιμασίας και της δόξας. Τα παλικάρια αγωνίζονταν για τη λευτεριά και την επιβίωση του λαού. Πολεμούσαν ακόμη για το δίκιο, για ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη κοινωνία. Κανένας, ιδίως στην ύπαιθρο, δεν έμεινε αμέτοχος. Άλλοι στο μόνιμο αντάρτικο, προπάντων οι νέοι κι άλλοι, εκείνοι που δεν μπορούσαν ν' αφήσουν τις φαμίλιες τους, παρέμειναν πίσω. Στρατευμένοι κι αυτοί στον αγώνα. Κανέναν υπολογισμό δεν έκαναν, όταν πήραν τα όπλα και ξεσηκώθηκαν. Δε λογάριασαν την τρομερή δύναμη του εχθρού. Τις τα...

"Δεν πέρασαν δέκα λεπτά από την ώρα που φτάσαμε και με κάλεσαν γι' ανάκριση. Σε λίγο βρισκόμουν απέναντι από έναν Αρχισυνταγματάρχη, έναν Ταγματάρχη κι έναν Λοχαγό του Α2, οι οποίο άρχισαν αμέσως τις ερωτήσεις, θέλοντας να μαρτυρήσω πράγματα τα οποία δεν επρόκειτο ποτέ να έβγαιναν από το στόμα μου. "Σαν ιδιαίτερος", μου λέγανε, "του Ανάποδου ξέρεις πολλά μυστικά. Έχουμε μάθει ότι έχετε κρύψει όπλα, ασυρμάτους και πολλά άλλα. Εσύ ξέρεις με ποιους συνδεόσασταν, με πολίτες από διάφορα χωριά, ειδικά από τη Χαλκίδα και την Κύμη''. ''Εγώ δεν ξέρω τίποτα απ' όσα μου λέτε", απάντησ...

Έμελλε της πατρίδας μας να πονέσει και να κλάψει πάλι... Η μοίρα δεν άφησε να στεγνώσει το δάκρυ και ν' απαλύνει ο πόνος των χιλιάδων θυμάτων της κατοχής των Γερμανών, των Ιταλών και των Βουλγάρων. Δεν είχαμε γνωρίσει ακόμη το χειρότερο... τον πόνο της αδελφοκτονίας... Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως αντιήρωα, καθώς αφήνει να ξετυλιχθεί το κουβάρι των αναμνήσεων από τα "πέτρινα χρόνια" 1947-1950, που πέρασε η γενιά του. Η έκδοση αυτή έχει τη σκοπιμότητα της καταγραφής μιας αυθεντικής μαρτυρίας των γεγονότων, όπως τα έζησε ένα από τα θύματα, καθώς θύματα και...

Πήρα την απόφαση να γράψω αυτό το βιβλίο, έπειτα από τις ζωηρές μνήμες που διατήρησα επί πολλά χρόνια στις δύσκολες εποχές που πέρασε η πατρίδα μας από τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο πόλεμο, τα χρόνια 1946 -1950. Υπηρέτησα ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός του εθνικού μας στρατού και έζησα από κοντά τις οδυνηρές συνέπειες που είχε η εμφύλια σύρραξη που άφησε πληγές, τραύματα και αναπηρίες στο κορμί της Πατρίδας μας μέχρι σήμερα. Νομίζω ότι είμαι ο πρώτος έφεδρος αξιωματικός που γράφω με κάθε λεπτομέρεια όλο το χρονικό διάστημα της θητείας μου από τη στιγμή που παρουσιάστηκα στο στρατ...