Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με το βιβλίο αυτό εγκαινιάζεται μια εκδοτική απόπειρα που τιτλοφορείται "Οριακές μαρτυρίες για τη δεκαετία του 1940". Πρόκειται για μαρτυρίες που δεν έχουν βρει ακόμη τη θέση τους στον δημόσιο λόγο για τη δεκαετία του 1940, καθώς δεν έχουν σχηματιστεί ακόμη οι ανάλογες "κοινότητες μνήμης" που θα τις διαχειριστούν και θα τις μετασχηματίσουν σ’ ένα αφήγημα δίπλα στα υπόλοιπα. Αυτή ακριβώς η κατάσταση - μια κατάσταση "οριακότητας", δηλαδή απουσίας ταξινόμησης - είναι που καθιστά τις συγκεκριμένες μαρτυρίες "οριακές", και κατά συνέπεια ονοματοθετεί και τη συνολική εκδοτική απόπ...

Μέσα από τα μάτια ενός εφήβου που μεγαλώνει μέσα σ' ένα κλίμα δυνατών συγκινήσεων, σε μια εποχή εθνικής έξαρσης αλλά και διχασμού και αντιμαχιών, βλέπουμε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, τη δράση των ανταρτών, τα αγραφιώτικα χωριά και την ερήμωσή τους. Από το σπίτι του Αγγέλου Ζαχαρόπουλου στην ορεινή Καστανιά πέρασαν πολλοί πρωταγωνιστές της αντίστασης. Τους γνώρισε από κοντά και τους παρουσιάζει στην αφήγησή του όπως τους είδε με τα εφηβικά του μάτια. Στις σελίδες του βιβλίου αναδύεται έντονη η νοσταλγία για τα αγραφιώτικα χωριά, που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Γνωρίζουμε μέσ...

Μέσα από τα μάτια ενός εφήβου που μεγαλώνει μέσα σ' ένα κλίμα δυνατών συγκινήσεων, σε μια εποχή εθνικής έξαρσης αλλά και διχασμού και αντιμαχιών, βλέπουμε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, τη δράση των ανταρτών, τα αγραφιώτικα χωριά και την ερήμωσή τους. Από το σπίτι του Αγγέλου Ζαχαρόπουλου στην ορεινή Καστανιά πέρασαν πολλοί πρωταγωνιστές της αντίστασης. Τους γνώρισε από κοντά και τους παρουσιάζει στην αφήγησή του όπως τους είδε με τα εφηβικά του μάτια. Στις σελίδες του βιβλίου αναδύεται έντονη η νοσταλγία για τα αγραφιώτικα χωριά, που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Γνωρίζουμε μέσ...

Το ημερολόγιο ενός μικροκαπετάνιου του ΕΛΑΣ από την περιοχή του Νέστου. Περιέχει συναρπαστικές πληροφορίες για την ανθρωπογεωγραφία της εποχής, τη στάση των μουσουλμάνων, και ιδιαίτερα των Πομάκων, στις εμφύλιες συγκρούσεις, τα εσωκομματικά προβλήματα του ΚΚΕ, τα οργανωτικά αδιέξοδα (ιδιαίτερα του δεύτερου αντάρτικου) και αρκετές πληροφορίες για τον περιβόητο Τσαούς Αντόν (Αντώνης Φωστερίδης), τον Πόντιο καπετάνιο της εθνικιστικής πλευράς. Περιλαμβάνει, επίσης, κάποιες στιγμές καθαρής ποίησης, όπως οι περιγραφές της ζωής στις κρυψώνες του Κοτζά Ορμάν, του πλέον μυθικού παρα...

Έγραψαν πολλοί για τον εμφύλιο. Όμως οι πολλοί με προκατάληψη, με το "εμείς", ο δικοί μας, και οι άλλοι· έγραψαν πολλοί, αλλά για ορισμένα απ' αυτά που γράφουμε εμείς κανένας δεν έγραψε· έγραψαν πολλοί, όμως όχι κατά το δικό μας τρόπο. Αναφορά στα απερίγραπτα παθήματα και το φρικτό τέλος των αθώων, αδύνατων και ανυπεράσπιστων θυμάτων των θηρίων της βίας, του σκοτωμού και της σφαγής κατά τον εμφύλιο είναι το βιβλίο. Είναι και κατακραυγή για όσους έπραξαν τα κακά, πιο πολύ για όσους ήταν υπεύθυνοι γι' αυτά· για τους μακελάρηδες πολιτικούς και στρατιωτικούς· για την άνοια...

Παρότι πέρασε μισός αιώνας, προσπαθώ όσο γίνεται να θυμηθώ με ακρίβεια πρόσωπα, γεγονότα και τοποθεσίες που πέρασα σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, προσπαθώ να βρω απαντήσεις για τις δικές μου απορίες, το δικό μου "γιατί", να βρω τους υπεύθυνους αυτής της αιματοχυσίας του ελληνικού λαού. Γράφοντας τα όσα έζησα και είδα με τα μάτια μου, αναφέρω παντού για θύματα και τραυματίες, όμως ποτέ στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, στο πεδίο της μάχης, δεν συνάντησα ούτε έναν Εγγλέζο, Αμερικανό ή Ρώσο στρατιώτη νεκρό, βρήκα μόνο Ελληνόπαιδα νεκρά και τραυματίες από τις δύο πλευρές. ... Η Ελλ...

Δυο τομείς που παρέμεναν άγνωστοι για δεκαετίες μέχρι σήμερα, από τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ήταν το Επιμελητειακό και το Υγειονομικό. Ιδιαίτερα για την περιοχή της Ρούμελης, όπου δεινοπάθησε το μεγαλύτερο κομμάτι των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, από την πρώτη στιγμή. Όταν δηλαδή καταδιώκονταν όσοι είχαν αντισταθεί στους γερμανοϊταλούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Και ήρθε το βιβλίο του Κώστα Δ. Πεντεδέκα, να καλύψει το κενό στη βιβλιογραφία του Εμφυλίου Πολέμου με στοιχεία που δεν επιδέχονται διαψεύσεις. Με ονόματα, αριθμούς, διαδρομ...

Ο ένας τραυματίας ήταν ο Κομνάς, ο γιος του Μήτσου Καραντζά. Ρώτησε αμέσως ο Κομνάς που είναι ο πατέρας του. Του είπαμε ότι σκοτώθηκε. Έμεινε κόκαλο το παιδί. - Σκοτώθηκε, μωρέ, ο πατέρας μου; έκαμε. - Ναι, Κομνά, σκοτώθηκε, του είπαμε. - Η μάνα μου; είπε αμέσως. - Σκοτώθηκε κι η μάνα σου, Κομνά. Και άρχισε να κλαίει το παλλικάρι. Πήραμε και τους τραυματίες και φύγαμε μέσα στο χιόνι για το Ζαμπειό. Έκλαιγε στο δρόμο ο Κομνάς. Ασταμάτητα. Σε λίγο καιρό σκοτώθηκε κι αυτό. Αργότερα, μάθαμε και για τον Ηλία, είχε σκοτωθεί κι αυτό.

Η προσέγγιση ενός γεγονότος όπως ο Εμφύλιος Πόλεμος γίνεται συνήθως από πολιτική και στρατιωτική σκοπιά, ενταγμένη σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ιστορικής ανάλυσης, διανθισμένης με αριθμητικά στοιχεία και στατιστικές αναφορές. Πέρα και πάνω απ' όλα, όμως, σημείο αναφοράς είναι ο παράγων "άνθρωπος", που δεν μπορεί να αποτελεί απλό αριθμητικό δεδομένο. Το "Ημερολόγιο ενός Καπαπίτη από τον Εμφύλιο" συνιστά μια αυθεντική, αυθόρμητη καταγραφή όλων αυτών των "μικρών" γεγονότων της αντάρτικης ζωής, τα οποία συνθέτουν το "μεγάλο". Αποτελεί μια βιωματική παρουσίαση της εμπειρίας στο βο...

"Γιομάτο με κτίρια το στρατόπεδο του Χαϊδαριού. Μικρά για μεγάλα δεν έχει σημασία. Καθένα τους έχει κι ένα μαντρί των "αμνών για σφαγή". Και τους διαλεχτούς τους βάζανε στο κτίριο 15. Σ' αυτό το κτίριο σβήνανε όνειρα κι ελπίδες. Σ' αυτό το κτίριο καυτές ανάσες μελλοθανάτων είχανε αποτυπωθεί στους τοίχους. Η καρδιά της κόλασης τούτης, το κτίριο 15, θα εξακολουθήσει να υπάρχει και μετά την Απελευθέρωση. Τι κι αν αποχώρησαν οι εωσφόροι κι οι σατανάδες; Άλλοι θα τους αντικαταστήσουν. Τι κι αν οι ψυχές των πατριωτών τριγυρνούσαν ακόμα σ' εκείνα τα μακρόστενα κελιά; Τα μαστίγια θ...

Τα τραγικά χρόνια του Εμφυλίου, μιας ηρωικής εποχής, σκληρής και απάνθρωπης συνάμα, αντικριστά με το θάνατο, όπως τα βίωσε μια τρυφερή, νεαρή κοπέλα που μόλις είχε κάνει τα πρώτα της βήματα, με το όραμα της κατάκτησης ενός καινούργιου, πιο δίκαιου κόσμου, που ποθούσε να γευθεί με το σύντροφο της ζωής της, Ηλία. Μια στάση ζωής, μια ζωντανή μαρτυρία αγωνιστικής θέλησης, σταθερής αντίστασης στο μίσος και στην απανθρωπιά των κρατούντων, στους τόπους εξορίας των γυναικών στο τρίπτυχο μαρτυρίου: Χίος - Τρίκερι - Μακρόνησος, στα διαβόητα "Στρατόπεδα Πειθαρχημένης Διαβίωσης Γυνα...

Τα τραγικά χρόνια του Εμφυλίου, μιας ηρωικής εποχής, σκληρής και απάνθρωπης συνάμα, όπως τα βίωσε η Ουρανία Στάβερη, μια τρυφερή, νεαρή κοπέλα που μόλις είχε κάνει τα πρώτα της βήματα, με το όραμα της κατάκτησης ενός καινούργιου, πιο δίκαιου κόσμου. Μια στάση ζωής, μια ζωντανή μαρτυρία αγωνιστικής θέλησης, σταθερής αντίστασης στο μίσος και στην απανθρωπιά των κρατούντων, στους τόπους εξορίας των γυναικών στο τρίπτυχο μαρτυρίου: Χίος - Τρίκερι - Μακρόνησος, στα διαβόητα Στρατόπεδα Πειθαρχημένης Διαβίωσης Γυναικών.

"Πήγα πρώτος κι έφυγα τελευταίος", ήταν τα πρώτα λόγια που άκουσα όταν συναντήθηκα με τον Ταρζάν. Οι αμέσως επόμενες κουβέντες του: "Όταν διαβάσεις ολόκληρο το βιβλίο, θα απορήσεις πώς έζησα". Έτσι και έγινε. Αυτός έμεινε εκεί μέχρι τα τέλη του 1949. Περίμενε μέχρι και την τελευταία στιγμή να εκπληρώσει το χρέος του απέναντι στην πατρίδα, μάταια όμως. Ξεκίνησε όντας ένα παιδί από το χωριό Ριζάρι Εδέσσης που άφησε το Γυμνάσιο για να καταταχτεί στην ΕΠΟΝ και αργότερα στον ΕΛΑΣ. Φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες οι οποίες τον ώ...

"...ένα προσκύνημα στη φοβερή ιστορία" Το βιβλίο αυτό είναι μια καταγραφή προσωπικών μαρτυριών ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και συμμετείχαν στις επιχειρήσεις του Δημοκρατικού Στρατού στην Β. Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην περιοχή των Σερρών. Πρώτιστο μέλημα του συγγραφέα ήταν η αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων, διατηρώντας την απόσταση του επίμονου και εν πολλοίς "προσανατολισμένου" ερευνητή, που επιχειρεί, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό, να κατανοήσει το κλίμα αυτής της συγκλονιστικής περιόδου, που καθόρισε τη νεώτερη ιστορία του τόπου μας. Μεταξύ των πο...

Τώρα πια που δε γράφω και η απόσταση του χρόνου με βοηθάει, βλέπω καθαρότερα πόσες φορές, πραγματικά, έπνιξα στο λαρύγγι μου τα ίδια μου τα τραγούδια. Στα λιγοστά ποιήματα που, μέσα σε είκοσι πέντε και παραπάνω χρόνια, έγραψα, αν εξαιρέσω το πρώτο κι ένα μέρος από το δεύτερο βιβλίο μου, σε πόσα από τα υπόλοιπα δεν έσβησα την τελευταία στιγμή λέξεις, δεν αλλοίωσα έννοιες, δεν αφαίρεσα ολόκληρους στίχους, γιατί υπήρχαν εκεί ίσως μερικά πράγματα που δεν έπρεπε ακόμα να ειπωθούν. [...] (Σε όλη μας τη ζωή βουλιάξαμε πολλά καράβια μέσα μας, ίσως για να μη ναυαγήσουμε μια ώρα αρ...

Ο Ενωμοτάρχης έδωσε τον κατάλογο με τα ονάματά μας σε ένα χωροφύλακα για να τα φωνάξει. Ο κατάλογος έγραφε πάνω κάτω "Ονοματεπώνυμο". Ο χωροφύλακας που έκανε τον αυστηρό, μας φώναξε: "Σκασμός ρε, ούπιον φουνάζου, να λέει παρούν". Άρχισε λοιπόν να διαβάζει τον κατάλογο: ¨Ουνουματεπόνυμους". Αρχισαν να γελάνε όλοι. Ο ενωμοτάρχης προσπάθησε να μη γελάσει και έβαλε μια φωνή σε μας: "Σκασμός!...Συνέχισε!" του λέει. Τέτοια ήταν η εξουσία που μας διοικούσε στην Ικαρία και την υπόλοιπη Ελλάδα. Σαν αγράμματος που ήταν τη λέξη ονοματεπώνυμο ή δεν την ήξερε ή νόμιζε πως ήταν επ...