Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Πάντα φροντίζαμε για την εμφάνιση, που θα 'χε όποια πήγαινε για δίκη. Εμείς με τα φτωχά ρουχαλάκια που είχαμε, δεν μπορούσαν να μας αφήσουν έτσι. Με δανεικά από άλλες συγκρατούμενες ρούχα, παπούτσια. Τα φορέσαμε όλα μαύρα, μια και ήμασταν ορφανές και οι δυο μας. Στα κοτσιδάκια μας βάλαμε μαύρες κορδέλες και ήμασταν έτοιμες. Η παρέα μας και άλλες συγκρατούμενές μας καμάρωναν και μας ευχήθηκαν να πάνε όλα καλά, όλες μας θέλαν με τέλεια εμφάνιση, λες και θα πηγαίναμε σε πανηγύρι...". (απόσπασμα από το βιβλίο) "Οι μνήμες μένουν ζωντανές (Οι αναμνήσεις μιας 17χρονης Ανταρτο...

[...]Οι σημειώσεις αυτές συνθέτουν τις μνήμες μου. Μνήμες τραγικές, γιομάτες πόνο απ' τη σκληρή εμπειρία του εμφύλιου σπαραγμού. Τις φέρνω στη δημοσιότητα σ' αυτήν την έκδοση, με τίτλο "Πικρές μνήμες - Το σημειωματάριό μου από τον εμφύλιο πόλεμο", μ' ένα στόχο: οι Έλληνες να μη ζήσουμε ποτέ πια ένα εμφύλιο ανόητο πόλεμο. Να μη ζήσουμε ποτέ μέσα σε τόσο μίσος, σε τόση βαρβαρότητα μεταξύ μας. Κι όλοι να προχωρήσουμε ελεύθεροι και μονιασμένοι. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Η "Κομμένη Γλώσσα", βιβλίο με ονόματα και ιστορίες, χαρακτηρίζει το ήθος των πεζογραφημάτων του ποιητή Μάρκου Μέσκου. Οχτώ κείμενα που αφηγούνται τη δεκαετία του '40, η σκυτάλη από την "Κομπαρσίτα" στον "Αύγουστο" του 1949, ιδίως. Ακόμα μια άποψη του πρόσφατου Εμφυλίου πολέμου, διαφορετική από αυτές που γνωρίζουμε. Απλές και υποβλητικές ιστορίες (πλέον), αναδεικνύουν τη δραματικότητα των γεγονότων στην κυριολεξία, η μνήμη ενός δεκατριάχρονου αγοριού που καταγράφει τη σύγκρουση, χρόνο τον χρόνο, αδέκαστα. Φόβος και πόνος και σπαραγμός εκείνων των τραγικών ημερών (ήδη μια...

Οι αντάρτες της Κατοχής δεν ήσαν κάποιοι βαρείς σκυθρωποί άντρες που είχαν πνίξει τα συναισθήματά τους και -κυρίως- το χιούμορ τους. Αντίθετα, ακόμα και στις στιγμές της μάχης, πολλές φορές τα καλαμπούρια δε σταμάταγαν. Τον τόνο έδινε ο ίδιος ο Άρης που είχε μια λεξούλα ανατρεπτική της σοβαροφάνειας ή της μεγαλοστομίας. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου είναι από τους παλιούς αντάρτες της Ρούμελης και απόφοιτος της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ. Έχει ζήσει και έχει πολεμήσει μαζί με τον Άρη, τον Περικλή, το Θάνο και τους άλλους καπετάνιους της εποχής. Αυτές τις αναμνή...

Μάρτης 1947. Οι πρώτοι φαντάροι εκτοπίζονται στην Μακρόνησο. Μάρτης 1948. Ο αριθμός των εξόριστων φαντάρων φτάνει στι 30.000. Η εξορία τόσων ανθρώπων δεν αρκεί στην εμφυλιακή κυβέρνηση. Θέλουν ανθρώπους γονατισμένους και παραδομένους. Βάζουν λοιπόν, σε εφαρμογή ένα καλά μελετημένο σχέδιο για να συντρίψουν το δημοκρατικό φρόνημα των φαντάρων. Στις 29 Φλεβάρη και 1 Μάρτη 1948, εξαπολύουν δολοφονική επίθεση από το πολεμικό καράβι 37, ενάντια στους άπλους φαντάρους του Α' Τάγματος. Ταυτόχρονα οι αλφαμίτες πυροβολούν από τους λόφους. 45 χρόνια αργότερα ο Γελαδόπουλος ανασυνθέτει...

"Γιομάτο με κτίρια το στρατόπεδο του Χαϊδαριού. Μικρά για μεγάλα δεν έχει σημασία. Καθένα τους έχει κι ένα μαντρί των "αμνών για σφαγή". Και τους διαλεχτούς τους βάζανε στο κτίριο 15. Σ' αυτό το κτίριο σβήνανε όνειρα κι ελπίδες. Σ' αυτό το κτίριο καυτές ανάσες μελλοθανάτων είχανε αποτυπωθεί στους τοίχους. Η καρδιά της κόλασης τούτης, το κτίριο 15, θα εξακολουθήσει να υπάρχει και μετά την Απελευθέρωση. Τι κι αν αποχώρησαν οι εωσφόροι κι οι σατανάδες; Άλλοι θα τους αντικαταστήσουν. Τι κι αν οι ψυχές των πατριωτών τριγυρνούσαν ακόμα σ' εκείνα τα μακρόστενα κελιά; Τα μαστίγια θ...