Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ερωτικός μύθος του Τριστάνου και της Ιζόλδης, της ερωτικής αυτής μυθιστορίας του δωδέκατου μ.Χ. αιώνος, το ωραίο παραμύθι του έρωτα και του θανάτου, συνιστά την εξεικόνιση του ερωτικού πάθους. Άλλωστε, ο ειρηνικός και άπονος έρωτας δεν έχει ιστορία, αντιθέτως προς τον θανάσιμο έρωτα, τον παθιασμένο και οδυνηρό, ο οποίος κυρώνει με εύσχημο τρόπο την πλατωνικής προελεύσεως αλήθεια ότι ο πόνος και η ηδονή αποτελούν τις δύο φυσικές πηγές που κυλούν τα νερά τους στα πεδία της ζωής, προκαλώντας τον άνθρωπο, ο οποίος, προκειμένου να διασφαλίσει την ευδαιμονία του, θα πρέπει να λ...

Τα περισσότερα από τα καλά του σύγχρονου πολιτισμού (η φιλία ανάμεσα στους πολίτες, η ισότητα, η ελευθερία, η εναλλαγή στην εξουσία, τα ατομικά δικαιώματα, το κράτος δικαίου, το κοινωνικό κράτος, η αλφαβητική γραφή και η άνθηση της παιδείας και της επιστήμης) προέρχονται από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τη δημοκρατία. Τα περισσότερα από τα δεινά του (η ανισότητα, η άκρατη βία και η αυξημένη εγκληματικότητα) προέρχονται από το κακέκτυπο του ελληνικού πολιτισμού, που κατασκεύασαν οι Ρωμαίοι και ακολούθησαν οι Δυτικοί. Η μικρή πόλη είναι ο μόνος τρόπος για να επανέλθουμε...

"Ο δαίμων υπήρξε περισσότερο μια αφηρημένη έννοια και λιγώτερο ενσαρκωμένη μορφή. Στον Όμηρο η λέξη για τα πρόσωπα σημαίνει τον θεοειδή, τον όμοιο με τους θεούς, ενώ για τα πράγματα το θαυμαστό. Η κλητική του επίσης είναι διττής σημασίας: δηλοί τον αξιοθαύμαστο αλλά και τον δυστυχή. Η ετυμολογία είναι από το ρήμα δαίω, δαίνυμι, και σημαίνει αυτόν που διανέμει, διαμοιράζει τις ανθρώπινες τύχες. Αργότερα ο Πλάτων στον Κρατύλο του θα ασχοληθεί με την ετυμολογία του δαίμονος εξάγοντας την λέξη από το επίθετο δαήμων, που σημαίνει ο σοφός, ο γνώστης, ο έμπειρος. Η έννοια του δαί...

Έργα με τον τίτλο "Προτρεπτικός" μαρτυρούνται από τον Διογένη Λαέρτιο 6.1, 6.16, 2.85 για τον Αντισθένη και τον Αρίστιππο. Ο Ψευδο-Ισοκράτης στον λόγο "Προς Δημόνικον" αναφέρεται σε προτρεπτικά κείμενα ανταγωνιστικών σχολών. Στο Πλατωνικό Corpus ανήκουν ο Φίλιππος Οπούντιος και η Επινομίς. Απολεσθέντα προτρεπτικά κείμενα αποδίδονται στους Δημήτριο Φαληρέα, Θεόφραστο, Χαμαιλέοντα, Μόνιμο τον Κυνικό, στον Στωικό Κλεάνθη, Περσέα Κιτίου, Αρίστωνα τον Χίο, Χρύσιππο, Ποσειδώνιο, Επίκουρο (στην Προς Μενοικέα επιστολή του θίγονται θέματα, που συναντούμε στον Αριστοτελικό "Προτρεπτι...

Η ελληνική γη εμπνέει τη δημιουργία. Αυτό το λεύκωμα αναδεικνύει τη σχέση της Ελλάδας με τους ανθρώπους της. Τον ελληνικό Τόπο και τον ελληνικό Λόγο. Ο τόμος περιέχει πάνω από εκατόν πενήντα επιλεγμένα γνωμικά και αποφθέγματα Ελλήνων φιλοσόφων, συγγραφέων, καλλιτεχνών, ποιητών, πολιτικών, επιστημόνων και επιχειρηματιών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Συγκροτεί έτσι ένα ενδιαφέρον δείγμα της ελληνικής σοφίας, αλλά, ταυτόχρονα, και μια πλούσια φωτογραφική αποτύπωση της ελληνικής γης και των ανθρώπων της. The Greek land is a place of scientific and artistic creation from t...

[...] Ο Διογένης Λαέρτιος είναι συγγραφέας μιας αρχαίας ελληνικής "ιστορίας της φιλοσοφίας", ενός συνθετικού έργου με τίτλο "Φιλοσόφων βίων" και "δογμάτων συναγωγή", σε δέκα βιβλία, που, με τελευταίο στην καταγραφή το φιλόσοφο Επίκουρο, αναφέρεται στους φιλοσοφήσαντες από την αρχαιότατη εποχή ως τις μέρες που τελούν υπό τη βάσανο και τον έλεγχο, σχετικώ τω τρόπω, του συγγραφέα. Όπως συνάγεται από τον τίτλο του έργου, ο Διογένης Λαέρτιος συνδυάζει στη συγγραφή του λίγα ιστορικά στοιχεία με πολλά φιλοσοφικά δεδομένα των προσώπων που αναφέρονται στην ιστορική έκθεσή του. Το πλ...

[...] Ο Διογένης Λαέρτιος είναι συγγραφέας μιας αρχαίας ελληνικής "ιστορίας της φιλοσοφίας", ενός συνθετικού έργου με τίτλο "Φιλοσόφων βίων" και "δογμάτων συναγωγή", σε δέκα βιβλία, που, με τελευταίο στην καταγραφή το φιλόσοφο Επίκουρο, αναφέρεται στους φιλοσοφήσαντες από την αρχαιότατη εποχή ως τις μέρες που τελούν υπό τη βάσανο και τον έλεγχο, σχετικώ τω τρόπω, του συγγραφέα. Όπως συνάγεται από τον τίτλο του έργου, ο Διογένης Λαέρτιος συνδυάζει στη συγγραφή του λίγα ιστορικά στοιχεία με πολλά φιλοσοφικά δεδομένα των προσώπων που αναφέρονται στην ιστορική έκθεσή του. Το πλ...

Εραστής του λόγου, τον οποίο θεωρούσε ύψιστο αγαθό στη ζωή του ανθρώπου, ο Αίλιος Αριστείδης (117-185 μ.Χ. περίπου) έζησε την εποχή του Αδριανού, γνώριζε τον Μάρκο Αυρήλιο και ήταν ισάξιος του Ισοκράτη και του Δημοσθένη στα μάτια των συγχρόνων και των μεταγενεστέρων του. Η φήμη του βοήθησε να διασωθούν πενήντα τρεις λόγοι από το σύνολο του έργου του. Υπήρξε από τους επιφανέστερους εκπροσώπους, πλάι στον Ηρώδη τον Αττικό και τον Πολέμωνα, της Δεύτερης Σοφιστικής. Είναι σίγουρα ο πιο γοητευτικός, ο πιο ιδιόρρυθμος ρήτορας, συγγραφέας και ποιητής που, στην αυγή των μεταχριστια...

[...] Στον τόμο αυτόν ο συγγραφέας προτάσσει έναν πρόλογο (σελ. 9-13). Από αυτόν παραθέτω ένα απόσπασμα, που αποτέλεσε την αφόρμηση για τη σύνθεση του τόμου που κρατάτε στα χέρια σας. Καταθέτοντας ο Γιώργος Ζωγραφίδης τους προβληματισμούς του και την ιστορία της προσπάθειας του να μας παρουσιάσει μια εμπεριστατωμένη εικόνα της επικούρειας φιλοσοφίας λέει στο απόσπασμα αυτό: "Η ηθική του Επίκουρου είναι ανοιχτή όπως πάντα σε παραναγνώσεις. Αν τη διαβάσουμε ανεξάρτητα από τη φυσική του, δε χάνουμε μόνο την κατανόηση του συνόλου της φιλοσοφίας του, δεν προδίδουμε απλώς τη δική...

Στον τόμο αυτό επιχειρείται μια συνοπτική παρουσίαση της αρχαίας ελληνικής αισθητικής, ειδικότερα της αρχαϊκής και της κλασικής εποχής. Στα δέκα του κεφάλαια καταγράφονται κυρίως οι απόψεις των Ελλήνων για το ωραίο και την τέχνη, έτσι όπως διατυπώθηκαν ιστορικά, απο την ομηρική εποχή μέχρι τον Αριστοτέλη. Στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται οι απόψεις, μεταξύ άλλων, του Ομήρου, του Ησίοδου και των λυρικών ποιητών, ενώ στο δεύτερο εκείνες των ποιητών και των καλλιτεχνών της κλασικής εποχής, των Πυθαγορείων, του Δημοκρίτου, των σοφιστών, του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστ...

Στους Δελφούς, όπως λέει ο μύθος, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας, καθώς αναζητούσαν το κέντρο του σύμπαντος, τον ομφαλό της γης. Στον εκεί ναό του θεού του φωτός Απόλλωνα, είχαν χαραχτεί, ως παρακαταθήκη των λεγόμενων επτά σοφών της αρχαιότητας προς τις επόμενες γενεές, ορισμένα παραγγέλματα που αποτέλεσαν έναν διαχρονικό κώδικα ηθικής και συμπεριφοράς των αρχαίων Ελλήνων. Τα δελφικά παραγγέλματα, ή Πυθίας γράμματα, προτρέπουν προς έναν ηθικό και πνευματικό βίο. Η πεμπτουσία αυτών των δελφικών παραγγελμάτων συμπυκνώνεται στα τρία πιο σημαντικά από αυτά - τα οπ...

Στηριγμένος στον χαμένο Προτρεπτικό του Αριστοτέλη, στους πλατωνικούς διαλόγους και στον επίσης χαμένο Προτρεπτικό κάποιου άγνωστου σοφιστή του 5ου/4ου αι. π.Χ., ο Ιάμβλιχος αναπτύσσει τα επιχειρήματα με τα οποία προσπαθεί να πείσει τον αναγνώστη για τη χρησιμότητα της ενασχόλησης με τη φιλοσοφία. Στο τέλος παραθέτει έναν κατάλογο με τα βασικότερα πυθαγόρεια παραγγέλματα και την ερμη-νεία τους.

Η σκέψη των Προσωκρατικών αποτελεί για την έρευνα μία διαρκή πρόκληση και συγχρόνως ένα χώρο της ιστορίας της Φιλοσοφίας με εξαιρετικό ενδιαφέρον από πολλές πλευρές. Γι' αυτό, άλλωστε, στο πεδίο της διεθνούς έρευνας εμφανίζονται συνεχώς επιστημονικά άρθρα και πραγματείες που αριθμούνται σε εκατοντάδες κάθε χρόνο. Οποιαδήποτε αναφορά ή προσπάθεια προσέγγισης και ερμηνείας της σκέψης του αρχαϊκού ελληνισμού γενικότερα, που εξέθρεψε το στοχασμό των Προσωκρατικών, προϋποθέτει τη βαθιά γνώση της κοινωνίας και όλων των ανθρωπολογικών χαρακτηριστικών της. Κάθε πτυχή της σκέψης των...

[...] Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να σκιαγραφήσουμε, στον βαθμό που μας είναι δυνατό, τις «μεγάλες στιγμές» στην εξέλιξη της έννοιας του χρόνου. Η προσέγγιση μας είναι από τη σκοπιά της φυσικής και της συνυφασμένης μ' αυτή φιλοσοφίας. Άλλες προσεγγίσεις του ζητήματος, π.χ. ο ψυχολογικός χρόνος, ο ιστορικός χρόνος κ.λπ., δεν εμπίπτουν στους στόχους της παρούσας μελέτης και μόνο περιστασιακά θίγονται όταν το απαιτεί η περίπτωση. Ξεκινάμε λοιπόν ένα ταξίδι στις φιλοσοφικές και επιστημονικές αντιλήψεις του χρόνου. Με αφετηρία τις πρώτες, μυθολογικές, ερμηνείες του κόσμου...

Ο πλατωνικός "Πολιτικός" ελαύνοντας μετά το πέρας του Σοφιστή στη "χώρα" του φιλοσοφικού στοχασμού αναλαμβάνει τη χάραξη της οδού σύνδεσης οντολογίας και πολιτικής. Ο "Πολιτικός" είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ "Πολιτείας" και "Νόμων". Ο φιλοσοφικός λόγος αφιγμένος από τον κόσμο της θέασης του Αγαθού (πρώτος πλους) επιχειρεί τώρα (δεύτερος πλους) να μετουσιωθεί σε εμπράγματη δράση πραγματώνοντας το σωκρατικό όραμα βελτίωσης του ανθρώπου ως όντος και ως μέρους (πολίτης) ενός πολιτικού όλου (πόλις). Η πλατωνική διαλεκτική έχοντας φτάσει στα ανώτατα στάδια θέασης των Ειδών κα...