Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορική σημασία του Κρατύλου έγκειται στο ότι στις σελίδες του ενσωματώνεται η πρώτη φιλοσοφική απόπειρα στην ιστορία της δυτικής σκέψης να αντιμετωπισθεί φιλοσοφικά η προβληματική της γλώσσας, και μάλιστα να συμπεριληφθούν σε ένα έργο η σχετική προσέγγιση του Πλάτωνος και προϋπάρξασες διδασκαλίες των Σοφιστών. Στον διάλογο αυτό δεν υπάρχει κάτι που να μην είναι αμφίσημο και -ακριβώς γι' αυτό- αντιφατικό, κυρίως δε αμφίσημα και αντιφατικά είναι τα ερωτήματα που εισάγονται προς συζήτηση. Από τις γραμμές, ωστόσο, αυτού του ζωηρότατου και εκπληκτικά πυκνού και σφιχτοδεμένου...

Ποιος είναι ο Αλκιβιάδης; Ένας μύθος μήπως, της αιώνιας ομορφιάς και νεότητας, που αναστατώνει μια στιγμή τον κόσμο, για να τον παρατήσει ξανά στη ρουτίνα της φρονιμάδας του; Ο Αχιλλέας της Ιλιάδας, ο Αλέξανδρος της Μακεδονίας; Ο Αθηναίος μήπως του Επιταφίου στην αντιπαράθεσή του με τον Σπαρτιάτη των χρόνων του; Οι κίνδυνοι μήπως της φιλοδοξίας, όπως συνοψίζει τελευταία η Ζακελίν ντε Ρομιγύ; Ο Αλκιβιάδης, όπως κι άλλοι νέοι, πάνω απ' όλους όμως αυτός, είναι για τον Πλάτωνα στο χώρο της παιδαγωγίας το σύμβολο του νέου ανθρώπου, το δεύτερο σκέλος του ζεύγους δάσκαλος-μαθητής....

Ο πλατωνικός διάλογος "Ίων" πραγματεύεται το θέμα της θεόσταλτης έμπνευσης, που κατακυριεύει όλους όσοι ασχολούνται με την ποίηση. Είτε αυτοί συνθέτουν (ποιητές), είτε ερμηνεύουν (ραψωδοί, ηθοποιοί, χορευτές, χοροδιδάσκαλοι), είτε απλώς παρακολουθούν και συμπάσχουν (ακροατές, θεατές). Η ικανότητα των ποιητών να συνθέτουν ωραία, καθώς και των ραψωδών να απαγγέλλουν και να ερμηνεύουν ωραία τα ποιητικά έργα, δεν βασίζεται σε γνώση που έχουν αποκτήσει, διότι τάχα κατέχουν τη συγκεκριμένη τέχνη ή επιστήμη, αλλά είναι θείο δώρο. Γι' αυτό και ο καθένας τους διαπρέπει όχι σε όλα τα...

Με αφορμή μια θεωρία για τον έρωτα, ο Πλάτων συνέθεσε τον αισθαντικότερο και φιλοσοφικά πιο μεστό διάλογο της συγγραφικής του παραγωγής.

Η εργασία αυτή αναφέρεται στο μόνο πεζό από τα έργα του Πλάτωνα και έχει ως κύριο θέμα της την απολογία του Σωκράτη ενώπιον του λαϊκού αθηναϊκού δικαστηρίου της Ηλιαίας. Κατατοπίζει τον αναγνώστη σε θέματα που αναφέρονται στο πρόσωπο του Σωκράτη και προσφέρει νεοελληνική μετάφραση του αρχαίου κειμένου. Τα σχόλια (γραμματικά, συντακτικά, πραγματολογικά, ιστορικά, φιλοσοφικά, θεολογικά κτλ.) καλύπτουν τόσο τη μορφή (γλώσσα) όσο και την ουσία (περιεχόμενο) της "Απολογίας" και βοηθούν στην ερμηνευτική προσέγγισή της. Αξιόλογη κρίνεται η συμβολή της εργασίας, για πρώτη ίσως φ...

Ο "Ίων" είναι ένας από τους απλούστερους και συντομότερους σωκρατικούς διαλόγους που έγραψε ο Πλάτων, και διακρίνεται για το ευτράπελο, σχεδόν αριστοφανικό σε ορισμένα σημεία, ύφος του. Εκ πρώτης όψεως, εδώ μοιάζει να απουσιάζουν εντελώς οι ζοφεροί ή ενίοτε και δραματικοί τόνοι που χρωματίζουν το σκηνικό ορισμένων άλλων πρώιμων διαλόγων σε ευθύ λόγο, με παρόμοια δηλαδή δραματουργική τεχνική, όπως λ.χ. ο Ευθύφρων, ο Κρίτων, ο Λάχης και ο Γοργίας. Η κουβέντα αναδίνει κάτι από την άθολη χάρη και τη σπιρτάδα των ανέμελων λεκτικών διαξιφισμών οι οποίοι φανταζόμαστε ότι διεξάγοντ...

Καίριας σημασίας κείμενο για την ιστορία της Φιλοσοφίας, ο πλατωνικός Πρωταγόρας εγείρει το ζήτημα του διδακτού ή μη της αρετής.

Ο Πλάτων γνωρίζει ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται σε ένα κράτος είναι συνάρτηση του ήθους: της αρετής και της δικαιοσύνης πρωτίστως των αρχόντων (αφού τελικά μόνον ατομικά προσδιορισμένοι άνθρωποι άρχουν κι όχι "οι νόμοι" ή "οι ιδέες" ή "ο λαός") αλλά και της ηθικής ουσίας που θα υπάρχει στους αρχομένους. Υπό αυτούς τους όρους η παιδεία προβάλλει ως μια ρεαλιστική δυνατότητα, ίσως η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα· και ο Πλάτων στηρίζει τα πάντα σ' αυτήν, στη διάπλαση της ηθικής και πνευματικής προσωπικότητας (της μόνης πραγματικής διαλεκτικής σύνθεσης στη ζωή) έχοντας την τρα...

Ο Φαίδων ανήκει στην κατηγορία των λεγομένων αφηγηματικών διαλόγων του Πλάτωνος. Σ' αυτόν, ένας από τους φίλους του Σωκράτους διηγείται τα όσα συζητήθηκαν προ της θανατικής εκτελέσεως του μεγάλου δασκάλου μέσα στη φυλακή. Αυτός είναι ο Φαίδων, με το όνομα του οποίου τιτλοφορείται ο διάλογος.

Η πρώτη πανομοιοτυπική έκδοση (facsimile) πρωτοτύπου που δημιουργήθηκε στη Βενετία το 1513, στο τυπογραφείο του περίφημου τυπογράφου-ουμανιστή Άλδου Μανουτίου. Επιμελητής του έργου ήταν ο κριτικός λόγιος Μάρκος Μουσούρος, άνθρωπος ευρύτατης παιδείας, κοντά στον οποίο μαθήτευσαν σπουδαίοι ευρωπαίοι ουμανιστές, όπως ο Έρασμος. Το έργο αποδίδει έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον μεγάλο έλληνα φιλόσοφο για την αθάνατη κληρονομιά που μας παρέδωσε και με την οποία φωτίζεται μέχρι σήμερα όλη η ανθρωπότητα.

Μια σχολιασμένη ανθολόγηση αποσπασμάτων από τους Πλατωνικούς διαλόγους που αναφέρονται στην Ελληνική μυθολογία.

Η δίκη του Σωκράτη αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός που δε σημάδεψε μόνο την πολιτική ιστορία της Αθήνας. Δημιουργώντας, ή μάλλον ολοκληρώνοντας, το μύθο του Σωκράτη οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου λογοτεχνικού είδους, των σωκρατικών διαλόγων, διαλόγων με πρωταγωνιστή το Σωκράτη. Ταυτόχρονα, η δίκη αυτή, ωθώντας στη φιλοσοφία τον Πλάτωνα, επηρέασε βαθιά την ιστορία αυτού που ονομάζουμε δυτική φιλοσοφία. Στην Απολογία ο Πλάτωνας παρουσιάζει τον αυτοϋπερασπιστικό λόγο του δασκάλου του, που όπως μας λέει, τον άκουσε ο ίδιος. Στον Κρίτωνα ο Σωκράτης, θεωρώντας ότι αδικήθηκε α...

[...] Στο ανωτέρω πλαίσιο κεφαλαιώδη θέση κατέχουν οι αντιλήψεις του Πλάτωνα περί δικαίου. Διαθέτουμε τις κειμενικές προϋποθέσεις για να υποστηρίξουμε ότι η έννοια του δικαίου ανήκει στον αστερισμό των προσφιλών θεμάτων του, την οποία υποστηρίζει στους αρεταϊκούς και πολιτικούς διαλόγους του, κυρίως όμως και συστηματικά στους: "Γοργίας", "Πολιτεία", "Πολιτικός" και μάλιστα υπό ποικίλες οπτικές, και θεματολογικές και μεθοδολογικές. [...] Στην κατηγορία λοιπόν των ανωτέρω διαλόγων μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ανήκει και ο "Περί δικαίου". Ωστόσο, σύμφωνα με τη σχετική έρευ...

Το "Συμπόσιον" του Πλάτωνος είναι από τα κορυφαία δημιουργήματα του αρχαιοελληνικού και γενικότερα του ανθρώπινου πνεύματος. Με το ενδιαφέρον που παρουσιάζει το θέμα που βρίσκεται στο επίκεντρο του προβληματισμού, με τον πλούτο του περιεχομένου και την καλλιτεχνική του μορφή (καθώς σκέψη και λόγος συνυφαίνονται σε μια εκπληκτική ενότητα, όσο ίσως σε καμιά άλλη φιλοσοφική συγγραφή) απέσπασε την αναγνώριση και τον θαυμασμό των ανθρώπων που έχουν γνήσια πνευματικά ενδιαφέροντα και συναισθηματική ευαισθησία. Ταυτόχρονα υπήρξε μια μόνιμη πρόκληση, ήδη από την αρχαιότητα, για του...