Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ανά χείρας έργο της Α. Καραμήτρου αποτελεί μια εξέχουσα συνεισφορά στον τομέα της θεατρικής παιδείας στη χώρα μας. Τούτο, διότι ερμηνεύει κατά τρόπο βατό και κατανοητό τη λειτουργία του θεάτρου - με άξονα το αρχαίο ελληνικό θέατρο - σε μια πολυεπίπεδη προσέγγιση. Μια προσέγγιση, που αναδεικνύει τη σχέση του πραγματικού με το φαντασιακό και το ουτοπικό στον κόσμο της θεατρικής σκηνής. Ένα εγχείρημα εξαιρετικά δυσχερές, που απαιτεί γνώση σε βάθος όλων των παραμέτρων, που συνθέτουν την υποκρυπτόμενη θεατρικότητα του ατομικού και του κοινωνικού γίγνεσθαι, του μυθικού παρελ...

Η Ελένη Βαροπούλου παρακολούθησε από κοντά το πώς το θέατρο άλλαζε πρόσωπα τα τελευταία τριανταπέντε χρόνια. Από το τέλος της δεκαετίας του '60, τότε που το θέατρο προέτασσε με έμφαση έναν λόγο πολιτικό ή διακήρυττε την επικυριαρχία του οπτικού αναζητώντας στην εικονικότητα έναν λόγο δικαίωσης. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περνούν οι πιο σημαντικές παραστάσεις όλων των κορυφαίων δημιουργών του σύγχρονου θεάτρου: Μπομπ Ουίλσον, Πήτερ Μπρουκ, Πέτερ Στάιν, Χάινερ Μύλλερ, Μίκαελ Γκρύμπερ, Ταντέους Κάντορ, Ανατόλι Βασίλιεφ, Ταντάσι Σουζούκι, Τζόρτζιο Στρέλερ, Λούκα Ρονκόνι,...

Θεατρική σημείωση και κοινωνιολογία του θεάτρου, θεατρικός χώρος και πρόσληψη της δραματουργίας, Κρητικό και Επτανησιακό θέατρο, σύγχρονη ελληνική δραματουργία και σχολικό θέατρο, θέατρο για παιδιά και νέους και θεατρική παιδεία των εκπαιδευτικών, είναι μερικά από τα υπό διαπραγμάτευση θέματα του παρόντος βιβλίου. Όψεις της πολυδιάστατης έκφρασης του θεάτρου και μορφές της παιδευτικής του αποστολής.

Τα άδυτα του σημείου: αποστάλαγμα μιας πολυετούς εντρύφησης στο θέατρο (κείμενο και παράσταση) και τη διδασκαλία του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Πηγαίνει διαρκώς από τη θεωρία στην πρακτική (σχόλιο για το κείμενο και την ερμηνεία του πάνω στη σκηνή) και αντιστρόφως. Κινείται γύρω από τρεις έννοιες της μελέτης του θεάτρου: την επιφανειακή τάση του θεατρικού κειμένου προς το εφήμερο, την αντανάκλαση του θεάτρου από το ίδιο το θέατρο και την επικουρία του θεατή για την ολοκληρωμένη θέαση του σκηνικού φαινομένου. Την παρουσίαση της θεωρίας διακόπτουν συχνά επισκέψεις σε θέα...

Έχω ξεφύγει· διότι καλλιεργώ ό,τι αποτελεί την αλήθεια. Εκ ποίου διδάχθηκες; Διότι όχι, βεβαίως, από την τέχνη σου. Από σε· γιατί με ανάγκασες, χωρίς να θέλω να μιλήσω. Ποία θεώρησιν; Λέγε το πάλι, ώστε να το μάθω καλύτερον. Μα πριν δεν το εννόησες; Ή δοκιμάζεις τα λόγια μου; Όχι τόσο, για να μπορώ να πω ότι το κατάλαβα· μα πες το πάλι. Λέω πως είσαι ο φονιάς του ανδρός, που ψάχνεις να βρεις τον δολοφόνο. Βεβαίως δεν θα χαίρεσαι, δύο φορές τις βρισιές σου ξεστομίζοντας. Καλύτερον να επαναλάβω, για να θυμώσεις περισσότερον. Όσες φορές σου αρέσει, διότι ματαίως θα τα πεις. Λέ...

Ο Γιώργος Γκίκας για Τα Κριτικά. Τα Κριτικά του Πάρι Τακόπουλου είναι ένα μεγάλο βοήθημα για όποιον αγαπάει το θέατρο, ή εργάζεται σ' αυτό, κι όχι τόσο, γιατί με τις κριτικές του σκέψεις μαθαίνει ο αναγνώστης, όσο γιατί κυρίως τέρπεται από το μοναδικό ύφος της γραφής τους. Ο Τακόπουλος, ως αυτοσαρκαζόμενος σατιρικός, σε ο,τιδήποτε γράφει, κριτικήν «ποιεί». Υπάρχει μία ενότης στον λόγο και στο ύφος του σε όλα τα, κατά του ζωτικού ψεύδους, έργα του, που φθάνει στο αποκορύφωμά της, στην δίτομη προς το παρόν Κενή του Διαθήκη, το πιο επανασταστικό, πρωτότυπο είδος γραφής, σε τ...

[...] Γνωρίζοντας τη φήμη που συνοδεύει τον Βαλέρ Νοβαρινά, μπορούσαμε να φανταστούμε την πυκνότητα του λόγου του. Σήμερα, οι μεταφραστές του, η Λουίζα Μητσάκου και ο Βασίλης Παπαβασιλείου, μας δίνουν τη δυνατότητα να την αντιληφθούμε εντελώς συγκεκριμένα. Το θέατρό του δεν είναι απλό φτιασίδωμα παλιών ιδεών -πρόκειται για επανάσταση- και κατανοούμε τον ζωγράφο Nτυμπυφέ, ο οποίος, όταν ανακάλυψε τα πρώτα του κείμενα, αντέδρασε με το εξής σχόλιο: "Και να που το τρένο της γραφής ξαναμπαίνει στις ράγες του. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα βγει, τι θα μπορούσε να βγει απ' αυτό...

[...] Η παρούσα μελέτη, η πρώτη του είδους στην αγγλική γλώσσα και καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη των θεατρικών σπουδών στον αγγλόφωνο χώρο, σκιαγραφεί την ιστορία των σημειωτικών προσεγγίσεων της παράστασης, από τις αναλύσεις του θεατρικού σημείου από τη Σχολή της Πράγας στη δεκαετία του 1930 μέχρι τις νεότερες θεωρίες περί του κώδικα, του κειμένου και του λόγου. Ο συγγραφέας αφού πρώτα μας παρουσιάσει ένα μοντέλο θεατρικής επικοινωνίας και ανιχνεύσει τις εύφορες και υποσχόμενες περιοχές σημειωτικής διερεύνησης (σημειολογία των κινησιακών σχέσεων, σημειολογία των πρ...

"Θα μπορούσα να είχα ονομάσει αυτό το βιβλίο "Ψευδείς Αναμνήσεις". Όχι επειδή θέλω συνειδητά να πω ψέματα, αλλά επειδή η πράξη της συγγραφής αποδεικνύει ότι στον εγκέφαλο δεν υπάρχει βαθιά κατάψυξη που να διατηρεί ανέπαφες τις αναμνήσεις. Αντίθετα, φαίνεται πως ο εγκέφαλος κρατά μια παρακαταθήκη αποσπασματικών σημάτων που δεν έχουν ούτε χρώμα, ούτε ήχο, ούτε γεύση, και περιμένουν τη δύναμη της φαντασίας να τα ζωντανέψει. Από μια άποψη, αυτό είναι ευλογία." Πήτερ Μπρουκ

Πρόκειται για ένα τολμηρό βιβλίο που προάγει τον ακαδημαϊκό διάλογο στη Θεραπεία μέσω Δράματος και χρησιμεύει ως μοντέλο λεπτομερούς έρευνας στους μελλοντικούς επαγγελματίες. Dr. Sue Jennings Η μεταφορά που συνδέει τον πραγματικό κόσμο με τη θεατρική σκηνή αιχμαλωτίζει τη φαντασία φιλοσόφων, ποιητών και κοινωνικών επιστημόνων εδώ και χιλιάδες χρόνια. Σε αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον έργο του ο Rombert Landy δείχνει ότι το Δράμα δεν αποτελεί μόνο μια μεταφορά της καθημερινότητας, αλλά παρέχει και ένα μέσο ενδοσκόπησης και προσωπικής ανάπτυξης. Διατρέχοντας όλο το φάσμα της...

Λεύκωμα φωτογραφιών από θεατρικές παραστάσεις που ανέβηκαν στην Κύπρο, γραμμένο στα ελληνικά και στα αγγλικά.

Ήταν ένας νεαρός απόφοιτος Δραματικής Σχολής χωρίς καμμία πείρα όταν το 1961 εντάχθηκε στο θέατρο με τις 13 σειρές που διηύθυνε, από το 1959, ένας άγνωστος νεαρός σκηνοθέτης ονόματι Γιέρζυ Γκροτόφσκι, στη κωμόπολη Οπόλε της νοτιοδυτικής Πολωνίας. Μέσα σε πέντε χρόνια έγινε ένα από τα φαινόμενα της παγκόσμιας ηθοποιίας του 20ού αιώνα. Ήταν το 1965, με τον ρόλο του Αλύγιστου Πρίγκηπα. Ήταν μόνο 28 χρονών. Έγινε ηθοποιός-θρύλος, και τρία χρόνια αργότερα επανέλαβε το θαύμα. Αυτή τη φορά στο ρόλο του Ciemny (του Σκοτεινού) στην παράσταση Αποκάλυψη σε Μορφές. Και οι δύο ρόλοι ήτα...

Στην πρώτη του νιότη είχε πρότυπο τον Γκάντι -ήθελε να γίνει ένας "πολιτικός άγιος". Αργότερα είχε πρότυπο τον κοινό πρόγονο των ανθρώπων του Δυτικού Θεάτρου -τον Κωνσταντίν Στανισλάβσκι. Σπούδασε ηθοποιός αλλά έγινε σκηνοθέτης γιατί δεν άντεχε τον τρομερό έλεγχο που υφίσταται ο ηθοποιός: από τον σκηνοθέτη, τους θεατές, τους κριτικούς κ.λ.π. Ξεκίνησε ως σκηνοθέτης-δικτάτορας και κατέληξε υπομονετικός οδηγός του δρόμου προς την "ολοκλήρωση" του ηθοποιού. Νεαρός και άσημος, σε μια μικρή κωμόπολη της νοτιοδυτικής Πολωνίας, στα 1959, προφήτης του "φτωχού θεάτρου", στην κορυφή τ...