Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Θα ήθελα πάντως να εκφράσω μιαν επιθυμία, ενδεχομένως νόμιμη για κάθε συγγραφέα: τα δύο μυθιστορήματα, "Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά" και το "Θα υπογράψω Λουί", στηριγμένα και τα δυο σε υπαρκτούς ανθρώπους της ίδιας περίπου χρονικής περιόδου του δέκατου ένατου αιώνα, αλλιώτικους ωστόσο αναμεταξύ τους κι ανακατεμένους με διαφορετικό τρόπο στα γεγονότα -ιδιαίτερα τις επαναστάσεις- της εποχής τους, να διαβαστούν παραπληρωματικά. Τα στοιχεία που συγκροτούν την ομοιότητα είναι ρητά δηλωμένα. Τα στοιχεία που συγκροτούν τη διαφορά -και την παραπληρωματική τους σύνθεση- είναι...

Μια γοητευτική περιδιάβαση στο μυστηριώδη κόσμο της αρχαίας Εγγύς Ανατολής. Μια καταβύθιση σε γνωστά και άγνωστα λογοτεχνικά κείμενα που τέρπουν και μαγνητίζουν τη σκέψη. Ο αναγνώστης του βιβλίου αυτού θα έχει την ευκαιρία να συναναστραφεί για λίγο με την Ενχεντουάννα, την αρχαιότερη επώνυμη ποιήτρια του κόσμου, να απολαύσει τους στίχους του έπους του Γιλγαμές, να γευτεί το λεπτό αισθησιασμό της ερωτικής ποίησης των Αιγυπτίων, να οσφρανθεί το μεθυστικό άρωμα του Άσματος Ασμάτων. Θα δοκιμάσει τους λόγους σοφίας του Αιγύπτιου Πτα-χο-τέπ, του Εβραίου Παροιμιαστή, του Αραμαίου...

Η Λογοτεχνία είναι ένα τεράστιο παλίμψηστο, μια πυκνή στιβάδα με αναρίθμητους γλωσσικούς χιτώνες ή αλλιώς, ένα αιώνιο μουρμουρητό (chuchotement) που αρχίζει με τους πρώτους αβέβαιους φθόγγους για να φτάσει σε εκείνη τη μεγαλειώδη ανακεφαλαίωση ολόκληρης της Λογοτεχνίας που, σύμφωνα με τον Μπόρχες, συνοψίζεται στον "Οδυσσέα" του Joyce. Μέσα σ' αυτό τον κυκλικό λαβύρινθο οι ποιητικές φωνές συγχέονται, συντήκονται, αλληλοϋποβλέπονται ή αλληλοπεριχωρούνται. Το σύγγραμμα αυτό περιέχει παλιότερες και νεότερες, δημοσιευμένες και αδημοσίευτες μελέτες. Σύνοψη μιας δεκαπενταετούς...

Για να γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες αυτού του κόσμου πρέπει καταρχήν να διαβάζουμε και να κατανοούμε τα κείμενα. Κι ο Έκο στο βιβλίο αυτό μας μαθαίνει πώς να κάνουμε την αρχή , "ενάντια στο λήθαργο της σκέψης", που δημιουργεί κοινωνίες και ανθρώπους τέρατα. Ο Ουμπέρτο Έκο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μπολώνια της Ιταλίας, είναι γνωστός στην Ελλάδα και σ' ολόκληρο τον κόσμο από τα μυθιστορήματά του και το επιστημονικό του έργο, στον τομέα της σημειωτικής. Στο βιβλίο αυτό χρησιμοποιεί τα "δάση" σαν μεταφορά για το αφηγηματικό κείμενο. Κάθε αναγνώστης, μαθαίνει να βρίσκει το...

Το βιβλίο αυτό στρέφει την προσοχή του στην εφαρμογή της σύγχρονης θεωρίας της λογοτεχνίας. Αναλύει συστηματικά ένα φάσμα κειμένων, από το Χορτάτση ως το Σαχτούρη και υποδεικνύει νέους τρόπους ερμηνείας, που μπορούν να γενικευθούν. Ο τίτλος είναι δηλωτικός. "Το σημειωτικό τετράγωνο" υποδηλώνει ότι οι προσεγγίσεις προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα νεότερα δεδομένα της σημειωτικής θεωρίας. Στόχος του είναι να δείξει πώς τα ζητήματα της αληθολογίας και η αλληλεπίδραση των ατομικών, κοινωνικών και οικονομικών κωδίκων προσφέρουν τα κατάλληλα εργαλεία, για να φωτιστεί η ιδεολογία τ...

Οι λέξεις είναι της κατηγορίας του πάθους, οι εικόνες της κατηγορίας της ιδέας. Αυτό, είναι το βιβλίο για τις λέξεις (Αφηγήματα επιστημονικής φαντασίας, κατασκοπικά ή αστυνομικά) και για τις εικόνες (κόμικς). Διερευνά και ιστορεί το πώς, π.χ. ο SAS καταφέρνει να γνωρίζει 4 περιπέτειες το χρόνο, κάθε χρόνο επί 30 χρόνια· από πού εμπνεύστηκε η Άγκαθα Κρίστι τη μορφή του Ηρακλή Πουαρώ και γιατί θεωρήθηκε ότι υπάρχει έλλογη ζωή στον πλανήτη Άρη· και σε ποια φόντα οι εικονογραφικοί "υπεράνθρωποι" επιδίδονται στα υπερκατορθώματά τους. Προσπαθεί, έτσι, να δείξει ότι παρά τις δια...

Τα τελευταία χρόνια, στα ελληνικά γράμματα, η λέξη "θεωρία" εμφανίζεται με κάποια συχνότητα· άλλοτε για να δηλώσει καινοφανείς τρόπους προσέγγισης και μελέτης του κειμένου και άλλοτε για να χαρακτηρίσει ένα σύνολο συμπεριφορών, απόψεων και ιδεών που θεωρούνται επικίνδυνες και οθνείες για την πνευματική ζωή. Ο Δημήτρης Δημηρούλης είναι από τους πρώτους που μίλησαν για θεωρητικά ζητήματα στην ελληνική κριτική και λογοτεχνία. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '80 επιχειρεί να συζητήσει προβλήματα και να θέσει ερωτήματα προσφεύγοντας στο θεωρητικό λόγο και ασκώντας αυστηρή κρ...

Το βιβλίο του Θανάση Τζούλη, καθηγητή της ψυχολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, προσπαθεί να συζεύξει την ψυχανάλυση με την κριτική της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα, εφόσον η τέχνη, όπως ξέρουμε από την εποχή του Πλάτωνα απορρέει κυρίως από το ασυνείδητο του δημιουργού. Ο συγγραφέας συνδυάζει στο θεωρητικό μέρος τη μεθοδολογία της ψυχοκριτικής εργασίας με τη συγκεκριμένη ανάλυση του έργου των συγγραφέων χρησιμοποιώντας ψυχαναλυτικές εργασίες όπως είναι οι: "Ερωτική ενόρμηση και καλλιτεχνική δημιουργία", "Ερωτισμός και αποσπασματικότητα στο έργο του Σο...