Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 ο Τσέχοφ έγραφε: "Οι συγγραφείς που θεωρούμε αιώνιους ή απλά καλούς και μας αιχμαλωτίζουν μ' αυτά που γράφουν, έχουν ένα κοινό, πάρα πολύ σημαντικό γνώρισμα: Οδηγούν προς κάποια κατεύθυνση και καλούν κι εμάς προς τα κει, κι εμείς αισθανόμαστε, όχι με το μυαλό, αλλά με την ύπαρξή μας ολόκληρη, ότι έχουν κάποιο σκοπό". Και ο Τσέχοφ αναζητούσε αυτόν το σκοπό, ακούραστα, ανήσυχα. Ο Τσέχοφ δεν μπόρεσε τελικά να βρει το κοινωνικό του ιδανικό. Όμως είναι μεγάλος για τη βαθύτητα και την ειλικρινή του μελαγχολία όσον αφορά αυτό το ιδανικό. Αυτό προσ...

Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 ο Τσέχοφ έγραφε: "Οι συγγραφείς που θεωρούμε αιώνιους ή απλά καλούς και μας αιχμαλωτίζουν μ' αυτά που γράφουν, έχουν ένα κοινό, πάρα πολύ σημαντικό γνώρισμα: Οδηγούν προς κάποια κατεύθυνση και καλούν κι εμάς προς τα κει, κι εμείς αισθανόμαστε, όχι με το μυαλό, αλλά με την ύπαρξή μας ολόκληρη, ότι έχουν κάποιο σκοπό". Και ο Τσέχοφ αναζητούσε αυτόν το σκοπό, ακούραστα, ανήσυχα. Ο Τσέχοφ δεν μπόρεσε τελικά να βρει το κοινωνικό του ιδανικό. Όμως είναι μεγάλος για τη βαθύτητα και την ειλικρινή του μελαγχολία όσον αφορά αυτό το ιδανικό. Αυτό προσ...

Ενθαρρυμένοι από την ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού στην προσπάθειά μας να προβάλουμε συστηματικά το πεζογραφικό έργο του Α. Π. Τσέχοφ στη χώρα μας, συνεχίζουμε με τον Γ΄ τόμο επιλογής των έργων του. Πρόκειται για την παρουσίαση οχτώ ακόμα διαλεχτών του έργων: πέντε διηγήματα ("Η σύζυγος", "Το παράσημο της Άνιας", "Αριάδνη", "Στο σπίτι των παλαιών γνώριμων", "Ένα γράμμα") και τρεις νουβέλες ("Η γυναίκα μου", "Η μονομαχία", "Τρία χρόνια"). Είναι όλα γραμμένα την εποχή της μεγάλης δημιουργίας του συγγραφέα... Τα έργα αυτής της περιόδου ανεβάζουν σε νέο, υψηλότερο επίπεδο...

Τρεις νουβέλες του ρώσου συγγραφέα.

"Αν ο πολιτισμός μας πήγαινε στο διάβολο, δε θα τον λυπόμουν, θα λυπόμουν όμως για τη μουσική", δήλωνε ο Τολστόι το 1910, τη χρονιά του θανάτου του. Μέσα από τις δυο νουβέλες αυτού του τόμου, ο Τολστόι, παθιασμένος λάτρης της μουσικής, μας δίνει τα πορτραίτα δυο περιθωριακών μουσικών τους οποίους συνάντησε στα νιάτα του και τον γοήτευσαν με το ταλέντο τους. Βιολιστής και αλκοολικός ο πρώτος, πλανόδιος κιθαρίστας και τραγουδιστής ο δεύτερος, εκφράζουν και οι δυο τη ποίηση της ζωής που, κατά τον Τολστόι, όλοι τη λαχταρούν και την αποζητούν στη ζωή τους, λίγοι όμως αναγνωρίζου...

Η πλοκή: Ο Νικολάι Στεπάνοβιτς, απολύτως επιτυχημένος καθηγητής στο πανεπιστήμιο, έχει απολύτως αποτυχημένη οικογενειακή και προσωπική ζωή. Η αδιαφορία για την αληθινή ζωή, η απουσία νοήματος στην καθημερινότητά του τον οδηγούν, στη δύση του ισχνού του βίου, σε πρόωρο θάνατο. Λίγο πριν πεθάνει συλλογίζεται από την αρχή το νόημα της ζωής. Το Νόημα υπάρχει ανέκαθεν δίπλα του, αλλά ουδέποτε συνειδητοποίησε τη ζωογόνο δύναμή του: είναι η κατά πολύ νεαρότερη και προστατευομένη του Κάτια, αποτυχημένη ηθοποιός αλλά ανεξάρτητο πνεύμα, με πάθη που ο ίδιος δεν επέτρεψε να διαπεράσουν...

Η Ματριόνα κατάλαβε αμέσως ότι ο σύζυγός της μύριζε οινόπνευμα. "Ορίστε, γλεντοκόπαγε", σκέφτηκε. Κι όταν είδε πως ήταν χωρίς πανωφόρι -φορούσε μόνο το χιτώνιο- χωρίς δέμα και στεκόταν εκεί βουβός και ντροπιασμένος, η καρδιά της πήγε να σπάσει από την απογοήτευση. "Τα ήπιε τα λεφτά", σκέφτηκε, "και τα γλέντησε με κάποιον άχρηστο παρέα, τον οποίο μου τον κουβάλησε και στο σπίτι".

Λίγο πριν το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, οι ανιχνευτές του Σοβιετικού λοχαγού Τράβκιν με τη θυσία τους θα συμβάλουν ώστε η 5η Θωρακισμένη Μεραρχία των Ες-Ες "Βίκινγκ" να μην μπορέσει να πραγματοποιήσει με επιτυχία την αποστολή τους, που ήταν να προλάβει τη διείσδυση των στρατευμάτων του Κόκκινου Στρατού στην Πολωνία. Ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό έργο από τον Εμμανουήλ Καζακέβιτς, που αναδεικνύει τις διαφορές ανάμεσα στους δύο κόσμους -το σοσιαλιστικό και τον καπιταλισμό- που πολεμούν σε μια μάχη ζωής και θανάτου.

Δύο άνδρες, ένας εύπορος έμπορος κι ο υπηρέτης του, στη διάρκεια ενός κοντινού ταξιδιού, χάνονται στις χιονισμένες εκτάσεις κάποιας ρωσικής επαρχίας. Αντιμέτωποι με τους κινδύνους που κρύβει η μανιασμένη φύση, ξεδιπλώνουν το χαρακτήρα τους κι αναλογίζονται τις επιλογές που έκαναν στη ζωή τους και που, σε μεγάλο βαθμό, καθορίζονται από την τάξη στην οποία ανήκουν. Ο Λέων Τολστόι, μέσα από το έργο "Αφέντης και υπηρέτης", καρπό της ύστερης δημιουργίας του, μας δίνει ένα διεισδυτικό ψυχογράφημα με αναπόφευκτες πολιτικές προεκτάσεις, το οποίο, χάρη στους διαυγείς συμβολισμούς το...

Βαρέγκα Ολέσοβα Ερωτική σκλαβιά Ένας ήρωας

H καρδιά της Αλμπίνα πήγαινε να σπάσει, έτρεμε από την ελπίδα και τον ενθουσιασμό. Επιθυμώντας να μοιραστεί τα συναισθήματά της, πού και πού χαμογελούσε αχνά, έδειχνε στη Λουντβίκα, με το κεφάλι, πότε τη φαρδιά πλάτη του κοζάκου που καθόταν στον πάγκο μπροστά και πότε τον πάτο της άμαξας. Η Λουντβίκα κοιτούσε ακίνητη μπροστά της, με ύφος σοβαρό- μόνο πού και πού σούφρωνε τα χείλη της. Η μέρα ήταν φωτεινή. Παντού τριγύρω απλωνόταν η απέραντη έρημη στέπα, η οποία λαμπύριζε από τα σπάρτα που ασήμιζαν κάτω από τις πρωινές ακτίνες του ήλιου.

Οι τέσσερις νουβέλες του Α. Τσέχοφ: "Η ζωή μου", "Φώτα", "Θάλαμος Νο 6" και "Τρία χρόνια" είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά δημιουργήματα του κλασικού ρώσου συγγραφέα του τέλους του περασμένου αιώνα. Το λεπτό, άκακο χιούμορ, η πίκρα, η συμπάθεια, το χαμόγελο, η αθώα ειρωνεία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά στις τέσσερις νουβέλες μαζί με κάποιους κοινωνικούς προβληματισμούς με φιλοσοφική διάθεση του συγγραφέα που δεν κρύβει την προτίμηση του στους αδικημένους και στους τολμηρούς στις ιδέες τους. Ο Τσέχοφ είναι ο δημιουργός του ρωσικού διηγήματος όπου απλά επεισόδια γίνονται κα...

Ο παρών τόμος του Αντρέγιεφ συγκεντρώνει δύο αριστουργηματικές νουβέλες του συγγραφέα, σε σπουδαία μετάφραση από τα ρωσικά της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ. Το παραληρηματικό αφήγημα "Εκείνος", γραμμένο το 1913, έρχεται σε απευθείας διάλογο με τον Έντγκαρ Άλλαν Πόου και το "Στρίψιμο της βίδας" του Χένρυ Τζέημς. Ένας άφραγκος φοιτητής της Πετρούπολης βρίσκει αναπάντεχα δουλειά ως οικοδιδάσκαλος σ' ένα απομονωμένο σπίτι σε κάποιο χωριό δίπλα στη θάλασσα, όπου κυριαρχούν η θλίψη και η μελαγχολία και όπου ο κύριος του σπιτιού γελάει παράδοξα στις πιο παράξενες καταστάσεις. Μία το...

Το διήγημα "Ένας τίμιος κλέφτης" γράφτηκε από τον Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι το 1848 και ανήκει στον κύκλο διηγημάτων με τίτλο "Από τις σημειώσεις του αγνώστου". Ο τίμιος κλέφτης ξεχωρίζει από τα άλλα διηγήματα του κύκλου με ενεργετικό ρόλο του διηγητή, ο οποίος δεν είναι απλός μάρτυρας, αλλά συμμετέχει στα γεγονότα, που εξελίσσονται στο διήγημα, και από αυτόν εξαρτάται η μοίρα του ήρωα της ιστορίας. Το βασικό θέμα του διηγήματος είναι η μετάνοια για την αμαρτία -παραδοχή της υπεξαίρεσης, που διέπραξε ένας μεθύστακας, ασήμαντος ανθρωπάκος, που το μοναδικό του μέλημα ήταν η εξασ...

Στα χρόνια της τσαρικής Ρωσίας, ένας νεαρός ιδεαλιστής επαναστάτης, νιώθοντας τον κλοιό των χαφιέδων και της αστυνομίας να σφίγγει γύρω του, βρίσκει καταφύγιο σε ένα πορνείο... ... και άξαφνα, με θλίψη, με φρίκη, με πόνο ανείπωτο, ένιωσε ότι η ζωή γι' αυτόν είχε τελειώσει μια για πάντα, ότι δεν μπορούσε πια να είναι καλός. Εκείνος ζούσε γι' αυτό και μόνο το πράγμα, για να είναι καλός, αυτό μονάχα τον έκανε να χαίρεται, αυτό μονάχα είχε να αντιπαραθέσει και στη ζωή και στο θάνατο, κι αυτό δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τίποτα πια. Έρεβος.