Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, ούτε από Aνατολή ούτε από Δύση. Aυτά είναι τραγικές ιδεοληψίες οι οποίες καλλιεργήθηκαν επί χρόνια και επιβλήθηκαν μόνο και μόνο για να δώσουν παράταση ζωής σε ήδη νεκρές ιδεολογίες που εκ γενετής τις χαρακτήριζε η στασιμότητα ακολουθούμενη κατά πόδας από τον σκοταδισμό. Tίποτε δεν μας απειλεί, μόνον ο εαυτός μας. Mόνον ο εαυτός μας και κανείς άλλος. [...] »Πρέπει ένας άνθρωπος να έχει την τόλμη, ως προδιάθεση τουλάχιστον, να κοιτάξει και να αναλάβει τον ίδιο τον εαυτό του και να τον οδηγήσει, διά της συμφιλιώσεως με τα φαντάσματά του και του...

Όλοι τρανσολογούν χωρίς την ξενοδόχο. Αυτή που έγινε γυναίκα για να κάνει το κέφι της. Τη βασίλισσα της κουλτούρας των δρόμων της Αθήνας. Αν η πιάτσα των τραβεστί της Αθήνας ήταν ένα ψυγείο με μπίρες, τότε η Πάολα θα διαφημιζόταν με το σλόγκαν της Χάινεκεν. Δεν έχει "Καμία σχέση με τις άλλες". Βρέθηκε από τα 17 της δίπλα σε προσωπικότητες, όπως ο Μάνος Χατζηδάκις, η Μελίνα Μερκούρη, ο Ταχτσής, η Κατερίνα Γώγου - άνθρωποι που ανέθρεψαν τη γκουρού της πιάτσας των τρανς με το μπιμπερό των "εξαιρετικών αισθήσεων". Η ίδια, παραδόξως, δεν αισθάνεται υπερήφανη για τις εκλεκτές...

Η οδυνηρή επικαιρότητα της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης διαρκεί τόσο καιρό, που φτάνει στο σημείο να μας αφήνει αδιάφορους. Αυτό το βιβλίο, που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, μας αφυπνίζει, αποφεύγει τις πολιτικές αναλύσεις και τις γενικότητες που μας κατακλύζουν, και δίνει το λόγο στους άντρες και στις γυναίκες και των δύο στρατοπέδων. Ξετυλίγοντας το νήμα της δικής τους ζωής αλλά και των γονιών τους, που άλλοι γλίτωσαν από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, άλλοι εκδιώχθηκαν από τα χωριά τους στην Παλαιστίνη και κατέφυγαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς, η Κενιζέ Μουράτ, χάρη...

Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ είναι ένα ιστορικό όνομα, ταυτόχρονα είναι μια γυναίκα σαν τις άλλες, μια γυναίκα ανάμεσα στις άλλες, ανώνυμη. Η ιστορία της Σιμόν ντε Μπωβουάρ είναι μεγάλη, γραμμένη με μια συνέπεια που ποτέ έως τώρα δεν διαψεύστηκε. Είναι φορέας ιστορίας, πολιτικής, φιλοσοφίας, συγγραφικής δραστηριότητας και η σχέση της με τον Ζαν-Πωλ Σάρτρ αποτελεί οργανικό στοιχείο όλων αυτών των εμπειριών. Είναι φορέας ενός πνεύματος εξέγερσης αστικής προέλευσης, του λεγόμενου υπαρξισμού. Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ είναι εκδότρια μιας μεγάλης επιθεώρησης, των Νέων Καιρών, με μακρόχρονη...

Ο Γιώργος Δημητρακόπουλος κάνει ένα μουσικό rewind στις πιο ξεχωριστές συναυλίες των εφτά τελευταίων ετών. Μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων με 40 γνωστά ονόματα της σύγχρονης μουσικής σκηνής -που εμφανίστηκαν από το 2004 μέχρι σήμερα στην Αθήνα, βάζοντάς της στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη- στήνει το ιδανικό soundtrack της πόλης. 40 σημαντικοί μουσικοί απ' όλο τον κόσμο, που συναντήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια μαζί σας στα αθηναϊκά stages και στις σελίδες της Athens Voice, "συναντιούνται" τώρα στο βιβλίο αυτό με 40 από τους πιο γνωστούς Έλληνες καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, ραδιοφων...

Ο Σφυρίδης αντιπαθεί τις κλισαρισμένες ερωτήσεις, γιατί συνήθως απαιτούν κλισαρισμένες απαντήσεις. Βλέπουμε ότι στις συνεντεύξεις του, η κουβέντα "ρολάρει" και συνήθως μια ερώτηση που απαντιέται, γίνεται η αιτία για μια δεύτερη παρόμοια ερώτηση, για να συμπληρωθεί η πρώτη με μια πιο διευκρινιστική απάντηση. Κατά τον Σφυρίδη, δύο ακόμα μεγάλοι κίνδυνοι για τον συνεντευξιαζόμενο είναι η περιαυτολογία, την οποία εκείνος χαρακτηρίζει ως "αυτοαναφορικό αυνανισμό" και η πρόκληση, που συχνά χρησιμοποιείται για να γίνει "ντόρος" γύρω από το όνομα του συγγραφέα.

Ο Τάσος Φαληρέας (Αθήνα 1 Σεπτεμβρίου 1940 - Αθήνα 30 Ιουλίου 2000) είχε καταλυτική παρουσία στο χώρο του πολιτισμού και ιδιαίτερα της μουσικής. Ήταν πιο γνωστός ως μουσικός παραγωγός, αλλά είχε πολυσχιδή δημόσια παρουσία, και μέσα από την αρθρογραφία του και μέσα από τις συζητήσεις του, οι οποίες συχνά καθοδηγούσαν την αθηναϊκή διανόηση. Το βιβλίο "Τάσος Φαληρέας : Χαριστική βολή" συγκεντρώνει όλα τα κείμενα που δημοσίευσε ο Τάσος Φαληρέας και αρκετά ανέκδοτα. Εδώ, για πρώτη φορά, βρίσκει κανείς όλα τα λογοτεχνικά κείμενα του Τάσου (πεζά, ποιήματα και στίχους), και όλα...

Δεν βλέπουμε ποτέ παρά μόνο μία πλευρά των πραγμάτων, έλεγε, νομίζω, ο Βίκτωρ Ουγκό. Ακριβώς: εγώ αυτό που προσπαθώ να εκφράσω, είναι η "άλλη πλευρά". Για τον Μαγκρίτ, η διαρκής αναζήτηση του άγνωστου αποτελούσε το νόημα της ζωής του. Η αίσθηση της ακρίβειας δεν αποκλείει την ευχαρίστηση που δίνει η ανακρίβεια, όπως έλεγε ο ίδιος. Αποζητούσε το άγνωστο για να το αποδεχτεί ως άγνωστο και όχι να το ερμηνεύσει και να το κάνει απτό, συγκεκριμένο, γνωστό. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται ένα σημαντικό μέρος από τα γραπτά του Μαγκρίτ καθώς και το μεγαλύτερο μέρος από τις συνεν...

Ένα πορτρέτο του Ιάννη Ξενάκη όπως αυτό προέκυψε μέσα από δυο πολύωρες συνομιλίες του με τον συγγραφέα τον Ιανουάριο του 1980 και το Μάιο του 1989. Ο Ξενάκης μιλάει ανοιχτά για την ζωή και τη μουσική του, την αντίσταση και τον εμφύλιο, την φυγή του στο εξωτερικό, τα παιδικά του αναγνώσματα, την μαθητεία του πλάι στον Μεσσιάν, τις επιρροές του από τον Ντεμπυσσύ και τον Ραβέλ, τη γνώμη του για τους Σαίνμπεργκ, Μπεργκ και Βέμπερν, την προσωπική του μέθοδο σύνθεσης, την σχέση μουσικής και χώρου. Μιλάει για το μπαλέτο, την θεατρική μουσική, τα φωνητικά έργα και τα «παίγνια», ανα...

1949. Ο Καζίμιερ Μοτσάρσκι, πρώην αντιστασιακός, καταδικάζεται σε θάνατο από το σταλινικό κράτος με κατασκευασμένες κατηγορίες. Κρατείται στη Πολωνία, στο ίδιο κελί με δύο εγκληματίες. Ο ένας είναι ο Γκούσταβ Σίλκε, χαμηλόβαθμο στέλεχος των SS, ενώ ο δεύτερος είναι ο Γιούργκεν Στρόοπ, στρατηγός των SS και υπεύθυνος για την εκκαθάριση του Γκέτο της Βαρσοβίας, τον οποίο ο Μοτσάρσκι είχε κάποτε προσπαθήσει να δολοφονήσει. Στις 255 μέρες που μοιράζονται το ίδιο κελί, πεπεισμένοι ότι σύντομα θα πεθάνουν, συζητούν ανοιχτά για τη δράση των ναζί και για το ρόλο του Στρόοπ στην ε...

Θα ήθελα να προσθέσω εδώ ή να εξηγήσω ότι, κατά την γνώμη αυτών που μελετούν την Ελλάδα στο σύνολό της, υπάρχουν δύο πολιτιστικά ρεύματα. Γνωρίζετε σίγουρα ότι η Ελλάδα -αρχίζοντας από την ελληνική αρχαιότητα- είναι ένα παρελθόν, μία πατρίδα των πιο καθαρών ιδεών, έτσι όπως διαρθρώθηκαν μέσα στους αιώνες. Πρέπει όμως να προσθέσω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν δύο παραδόσεις: μία γραπτή, που την γνωρίζουμε περισσότερο εφόσον έχουμε τα κείμενα, και η άλλη προφορική. Η προφορική παράδοση είναι ισχυρή, ως τις μέρες μας, και αγγίζει την ομιλούμενη γλώσσα.

Ο πολυβραβευμένος Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν είναι ο μοναδικός άνθρωπος που, για πρώτη φορά στα χρονικά, κατάφερε να εξασφαλίσει ό,τι επιδίωκαν για χρόνια δημοσιογράφοι και ειδησεογραφικά πρακτορεία απ' όλο τον κόσμο: εκτεταμένη πρόσβαση στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν. Το βιβλίο "Συνέντευξη με τον Πούτιν" είναι το απάνθισμα των συναντήσεων Πούτιν και Στόουν σ' ένα διάστημα δύο ετών, από τον Ιούλιο του 2015 έως τον Φεβρουάριο του 2017. Είναι η πρώτη φορά που ο Ρώσος ηγέτης μιλά τόσο αποκαλυπτικά -και τόσο πολύ- μ' έναν "Δυτικό", εκθέτοντας στο παγκόσμιο...

Στον τόμο: Άγγελος Σικελιανός, "Συνεντεύξεις και συνομιλίες", ο Κώστας Μπουρναζάκης, φιλολογικός εκδότης πολλών έργων του μεγάλου Νεοέλληνα ποιητή, παρουσιάζει το σύνολο των Συνεντεύξεων του Σικελιανού και των απαντήσεών του σε διάφορες λογοτεχνικές Έρευνες. Τα κείμενα αυτά, σχεδόν στο σύνολό τους άγνωστα, βρίσκονταν έως τώρα διάσπαρτα σε εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σε τούτο τον ιδιαίτερα καλαίσθητο τόμο που προσφέρουν οι εκδόσεις της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης, ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει σημαντικές όψεις της δημόσια...

Περιέχονται πέντε συνεντεύξεις που έδωσε ο Νάσος Δετζώρτζης στη Γιολάντα Τερέντσιο, τη Μαρία Στασινοπούλου (δύο), τον Μισέλ Φάις και την Αντιγόνη Βλαβιανού, καθώς και τα "δημοσιογραφικά" του κείμενα "Ο Δημοσθένης Βουτυράς για τον populisme" και "Οι ερασιτεχνικές ασχολίες των λογίων μας".