Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα βιβλίο αναμνήσεων από τη ζωή των νέων τα χρόνια της δικτατορίας. Η δικτατορία κράτησε 2651 ηµέρες! Το βιβλίο αρχίζει την 21η Απριλίου 1967 που η συγγραφέας πήγαινε στη Β΄ Γυµνασίου και τελειώνει στις 24 Ιουλίου 1974 που έπεσε η χούντα και είχε πλέον ενηλικιωθεί. Είναι ένα βιβλίο αναµνήσεων από τη ζωή των νέων εκείνα τα χρόνια, δικών της αναµνήσεων, των συµµαθητών και των µετέπειτα φίλων της. Είναι για όλα εκείνα που σηµάδεψαν τους νέους και τους άλλαξαν, τις καθηµερινές εµπειρίες, την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τα διεθνή γεγονότα της κάθε χρονιάς που τους...

Το 1905 έγινε στο Λονδίνο η μεταθανάτια έκδοση ενός έργου του Όσκαρ Ουάλιντ, στο οποίο δόθηκε ο τίτλος "De profundis". Στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης ο Ρόμπερτ Ρας, αγαπημένος φίλος του συγγραφέα, έγραφε: "Το βιβλίο δεν απαιτεί ιδιαίτερα μεγάλη εισαγωγή και σχεδόν καμία εξήγηση. Το μόνο που έχω να σημειώσω είναι ότι ο φίλος μου το έγραψε τους τελευταίους μήνες της φυλάκισής του, ότι ήταν το μόνο έργο που έγραψε στο διάστημα που ήταν στη φυλακή και ότι ήταν το τελευταίο έργο σε πρόζα που έγραψε". Η έκδοση του "De profundis" το 1905 αποτελούσε συρραφή αποσπασμάτων ενός πολ...

Η σκηνοθέτις Αθανασία Καραγιαννοπούλου με τη θεατρική διασκευή του De profundis και την παράσταση στο Θέατρο Κεφαλληνίας με τον ηθοποιό Νίκο Νίκα, μας ξανασυστήνει το "εκ βαθέων" κείμενο του Όσκαρ Ουάιλντ και μας καλεί να διεισδύσουμε στο σύμπαν του αξεπέραστου ποιητή και συγγραφέα.

Για πολύν καιρό ο κόσμος ήταν περίεργος να μάθει για το χειρόγραφο του "De Profundis", ξέροντας πως το είχα εγώ, γιατί ο συγγραφέας του είχε κάνει γι' αυτό λόγο σε μερικούς φίλους του. Το βιβλίο δεν χρειάζεται εισαγωγή και σχεδόν καμιά εξήγηση. Θέλω μονάχα να πω, για την ιστορία, πως είχε γραφτεί από το φίλο μου τους τελευταίους μήνες που πέρασε στη φυλακή, πως είναι το μόνο πεζό έργο που έγραψε στη φυλακή και το τελευταίο έργο από τα πεζά του. (Η "Η Μπαλάντα της Φυλακής του Ρήντινγκ" δεν γράφτηκε παρά αφού ξανάβρε την ελευθερία του.) [...] Το "De Profundis", που εκφράζει...

"Διαβάζοντας την επιστολή θα έχεις την ψυχολογική εξήγηση μιας συμπεριφοράς που για τον εξωτερικό παρατηρητή φαίνεται να συνδυάζει την απόλυτη ηλιθιότητα με τη φτηνή ψευτοπαλικαριά. Κάποια μέρα θα πρέπει να γίνει γνωστή η αλήθεια - όχι απαραιτήτως όσο ζω. [...] Δεν είμαι διατεθειμένος, πάντως, να μείνω επ' άπειρον στην γκροτέσκα αυτή πινακοθήκη όπου με έχουν τοποθετήσει. [...] Δεν υπερασπίζομαι τη συμπεριφορά μου· την εξηγώ". Αυτά τόνιζε, μεταξύ άλλων, ο Όσκαρ Ουάιλντ σε επιστολή προς τον φίλο του Ρόμπερτ Ρος, η οποία συνόδευε το γραμμένο στη φυλακή χειρόγραφο που θα γ...

Το "De Profundis" είναι η διάσημη επιστολή που έγραψε το 1897 ο Όσκαρ Ουάιλντ, ενώ βρισκόταν στη φυλακή, στον αγαπημένο του Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας. Στην πραγματικότητα είναι η εκ βάθους εξομολόγησή του όσον αφορά την πρότερη ζωή του, τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση και στην τιμωρία του. Και πώς από την πτώση, την απόγνωση, την απόλυτη ταπείνωση και στη συνέχεια την παραδοχή της κατάστασής του, ξαφνικά ανακάλυψε ένα "θησαυρό" μέσα του. Πώς η καρδιά του μαλάκωσε και ένιωσε να ελευθερώνεται από κάθε πικρία για τον εαυτό του, τους άλλους και τον κόσμο, έτοιμος πλέον "να αντ...

Στον παρόντα τόμο η Σοφία Ματθαίου και ο Παντελής Καρέλλος παρουσιάζουν δύο ανέκδοτα κείμενα του Στέφανου Α. Κουμανούδη από το προσωπικό του αρχείο το οποίο απόκειται στο Τμήμα Χειρογράφων και Ομοιοτύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης, πλουτίζοντας σημαντικά τις γνώσεις μας για έναν εξέχοντα εκπρόσωπο της ελληνικής λογιοσύνης. Διετέλεσε καθηγητής της λατινικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο (1846-1886) γραμματεύς της Αρχαιολογικής Εταιρείας (1859-1894), αρχαιολόγος και θεμελιωτής της μελέτης των αρχαίων ελληνικών επιγραφών στην Ελλάδα, λεξικογράφος και ποιητής, ενώ τον απασχολούσε κά...

Κυκλοφόρησε με σύμπραξη των Εκδόσεων Άγρα, Ίκαρος και Καστανιώτης τιμητικός τόμος για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, φτιαγμένος από φίλους του και συνεργάτες στις εκδόσεις, τις μεταφράσεις και τις ταινίες "Οι κεραίες της εποχής μας". Με τη φροντίδα της Μικέλας Χαρτουλάρη, 19 διάσημοι ξένοι συγγραφείς γράφουν για τον Ανταίο: Χέρτα Μύλλερ (βραβείο Νόμπελ), Άμος Οζ, Νικολό Αμμανίτι, Λεονάρντο Παδούρα, Ίνγκο Σούλτσε, Ενρίκε Βίλα-Μάτας, Σάρα Ουώτερς, Αβραάμ Γεοσούα, Πάολο ντι Πάολο, Άνι Πρου, Κόλουμ ΜακΚαν, Νόρμαν Μάνεα, Ντάνιελ Κέλμαν, Ντόνα Λεόν, Άρης Φιορέτος, Άλαν Χόλινγκχερστ, Μω...

Προϋπόθεση για την παρούσα έκδοση υπήρξε η εκπόνηση της εργογραφίας του Μάριου Βίττι από την Αμαλία Κολώνια, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Βιτέρμπο. Πρόκειται για την πλήρη και λεπτομερή καταγραφή δημοσιευμάτων του συγγραφέα, που καλύπτουν πάνω από μισόν αιώνα, πρωτότυπων κειμένων (άρθρων ή αυτοτελών έργων) και μεταφράσεων, από το 1946 ώς το 2005, η οποία καταλαμβάνει εδώ το Γ΄ Μέρος του βιβλίου. Η εργογραφία συνοδεύεται από εκτενές «Αυτοβιογραφικό σχόλιο» του συγγραφέα (Δ΄ Μέρος), ο οποίος, έχοντας στα χέρια την καταγραφή αυτή και αναλογιζόμενος τα πεπραγμένα της ζω...

Προϋπόθεση για την παρούσα έκδοση υπήρξε η εκπόνηση της εργογραφίας του Μάριου Βίττι από την Αμαλία Κολώνια, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Βιτέρμπο. Πρόκειται για την πλήρη και λεπτομερή καταγραφή δημοσιευμάτων του συγγραφέα, που καλύπτουν πάνω από μισόν αιώνα, πρωτότυπων κειμένων (άρθρων ή αυτοτελών έργων) και μεταφράσεων, από το 1946 ώς το 2005, η οποία καταλαμβάνει εδώ το Γ΄ Μέρος του βιβλίου. Η εργογραφία συνοδεύεται από εκτενές "Αυτοβιογραφικό σχόλιο" του συγγραφέα (Δ΄ Μέρος), ο οποίος, έχοντας στα χέρια την καταγραφή αυτή και αναλογιζόμενος τα πεπραγμένα της ζω...

Ο Νταβίντ Γκρόσμαν χαρτογραφεί με σπάνια διαύγεια και αξιοθαύμαστη νηφαλιότητα τη σχεδόν μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πατρίδα του, χωρίς να εκχωρεί ούτε σπιθαμή από την ευαισθησία και την ανθρωπιά του σε αυτή τη συνθήκη. "Ξέρω από πείρα πως η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολίτες μιας παρατεταμένης διένεξης για να περιγράψουν τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται γίνεται όλο και πιο επιφανειακή. Μετατρέπεται σταδιακά σε μια σειρά από δοσμένα σχήματα και συνθήματα, αρχίζοντας απ' αυτά που εφευρίσκουν οι διάφοροι άμεσα εμπλεκόμενοι μηχανισμοί: ο στρατό...

"Είμαι χιουμορίστας, γελωτοποιός, ακροβάτης, προβοκάτορας. Τα έργα μου κάνουν διπλές κωλοτούμπες για να διασκεδάσουν το κοινό μου. Εγώ είμαι τσίρκο, λυρισμός, ποίηση, τρόμος, καβγάς, παιχνίδια, τι άλλο θέλετε;" Το κείμενο αυτό, οι συνομιλίες του Γκομπρόβιτς με τον Ντομινίκ Ντε Ρου, μας καλεί να ζήσουμε από κοντά τη μεγάλη περιπέτεια μιας νεωτερικής δημιουργίας που ξεθεμελιώνει, ανατρέπει τις μορφές του συρμού, αποδέχεται ανοιχτά τις αντιφάσεις και δυναμιτίζει κάθε θεωρία. Απέναντι στον Ντομινίκ Ντε Ρου, ο Γκομπρόβιτς απαντά με την οξύνοια, το χιούμορ, τη διαίσθηση, το ίδ...

Ο Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, ο συγγραφέας, συνομιλεί με το άλτερ έγκο του, τον πρωταγωνιστή των μυθιστορημάτων του με το ίδιο όνομα, τον Πέδρο Χουάν. Ουσιαστικά, ο χαρακτήρας Πέδρο-Χουάν παίρνει συνέντευξη από τον συγγραφέα Γκουτιέρες. Οι δυο τους έχουν μια σχέση αγάπης και μίσους, είναι αχώριστοι σαν σιαμαίοι, σαν το αγγελάκι και το διαβολάκι μέσα στον Γκουτιέρες, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ο Ντοστογιέφσκι μιλάει για τον Ντοστογιέφσκι: Η πολυτάραχη, γεμάτη απίθανες δοκιμασίες και στερήσεις ζωή του. Οι έρωτές του. Τα ταξίδια του. Τα πάθη του. Τα αδιέξοδά του. Η αγωνία του να "αγγίξει τον άνθρωπο" και να τον εκφράσει ακόμα και στην πιο βαθιά του πτώση. Η πίστη του στο καλό. Οι στοχασμοί του για το σκοπό της ζωής. Τα διεισδυτικά και συμπονετικά κοιτάγματά του στους σκοτεινούς λαβυρίνθους της ψυχής. Οι συμβουλές του. Τα αποφθέγματά του. Οι αφορισμοί του. Η διαρκής αμφιβολία του για το κατά πόσο καταφέρνει να εκφράσει έστω και μέρος της ατομικής του αλήθειας......

Ο Αντόνιο Ταμπούκι συναντά στην Ιταλία τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, μεταφραστή εφτά έργων του, και ξεκινά μια μακριά εξομολόγηση για τον εαυτό του και τα βιβλία που έχει γράψει. Η συζήτηση συνεχίζεται στην Ελλάδα, απλώνεται, αγκαλιάζει νέα θέματα (την πολιτική, τον κινηματογράφο, τις λογοτεχνικές κατηγοριοποιήσεις, τις ηθικές αρχές του σύγχρονου ευρωπαϊκού Δικαίου, το λευκό κρασί της Σαντορίνης) και άλλα πρόσωπα (τον Πεσσόα και τον Καβάφη, τον Φελλίνι και τον Παζολίνι, τον Καμύ και τον Μπλανσό). Οι διάλογοί τους καταλήγουν σ' ένα λεκιασμένο πουκάμισο. Ένα βιβλίο για όσους έχουν...

"Καθετί πραγματικά κακό ξεκινά ως κάτι αθώο". Έρνεστ Χέμινγουεϊ Τον Ιούνιο του 1961 ο Α. Ε. Χότσνερ επισκέφθηκε έναν παλιό του φίλο στην ψυχιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου Σεντ Μέρι. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που θα μιλούσαν: λίγες εβδομάδες αργότερα ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ επέστρεψε στο σπίτι του, όπου και αυτοκτόνησε. Η τελευταία τους συζήτηση αποτέλεσε το καταληκτικό κεφάλαιο σε μια ιστορία που ο Χέμινγουεϊ είχε αφηγηθεί σταδιακά μέσα σε μια δεκαετία. Ο Χέμινγουεϊ διηγήθηκε στον Χότσνερ τις λεπτομέρειες της εξωσυζυγικής σχέσης που κατέστρεψε τον πρώτο του γάμο: όλη...

Ο γιατρός Έκτορ Αµπάδ Γκόµες αφιέρωσε τα τελευταία του χρόνια, µέχρι και την ηµέρα που έπεσε δολοφονηµένος στο κέντρο του Μεδεγίν, στην υπεράσπιση της κοινωνικής ισότητας και στα ανθρώπινα δικαιώµατα. Η "Λήθη που θα γίνουµε" είναι η τρυφερή και υποµονετική ανασύνθεση ενός προσώπου, του πατέρα του συγγραφέα. Είναι µια ιστορία γεµάτη χαµόγελα που τραγουδάει τη χαρά της ζωής ενώ, ταυτόχρονα, καταδεικνύει τη θλίψη και την οργή που προκαλεί ο θάνατος ενός σπάνιου πλάσµατος. Το ξόρκισµα της πατρικής µορφής είναι µια πρόκληση που διατρέχει πολλές διάσηµες σελίδες της ιστορίας τ...