Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Με γοήτευε πάντα ο μύθος των αρχαίων Ελλήνων για την καταγωγή του αλφαβήτου. Ο Κάδμος, λέει, φύτεψε δόντια δράκοντα στη γη απ' όπου φύτρωσαν τα γράμματα. Τίποτε δε θα μπορούσε ν' αναπαραστήσει καλύτερα την αρχή αυτής της μεγάλης περιπέτειας της ανθρωπότητας: της γραφής". Μια πρόσκληση στο εργαστήρι του συγγραφέα, όπου όλοι θα θέλανε να τον ακούσουν ν' αποκαλύπτει το μυστικό της αλχημείας του. Όλοι έχουν το δικαίωμα να μάθουν, γιατί "αυτό που εκείνος επινοεί με τη μούσα του αφορά τον καθένα". Προσχέδια από διηγήματα, από μυθιστορήματα, τίτλοι έργων που δεν έχουν γραφτ...

Ο πατέρας του μυθιστοριογράφου Φίλιπ Ροθ, αυτός ο αυτοπειθαρχημένος, απότομος, ευέξαπτος, άκαμπτος πατέρας που ήταν ονομαστός για το σφρίγος, τη γοητεία του και τον πλούτο των αναμνήσεών του από τη ζωή στο Νιούαρκ, πολεμάει με τον εξευτελισμό και την ανημπόρια του γήρατος. Ο γιος, γεμάτος ανησυχία και δέος, συντροφεύει τον πατέρα στο κάθε τρομακτικό στάδιο της τελικής δοκιμασίας. Και παρά τις αντιξοότητες, η "Πατρική κληρονομιά" είναι, συγχρόνως, μια εκπληκτική κωμική ιστορία. Με πρωταγωνιστές τους ηλικιωμένους και ως και υπέργηρους φίλους του χήρου Χέρμαν Ροθ και τις γο...

Περιέχονται τα κείμενα του Αντρέ Ζιντ "In memoriam" και "Το De Profundis του Όσκαρ Ουάιλντ", μαζί με προοίμιο του μεταφραστή, εισαγωγή και επίμετρο του συγγραφέα.

Ο Αντόνιο Ταμπούκι συναντά στην Ιταλία τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, μεταφραστή εφτά έργων του, και ξεκινά μια μακριά εξομολόγηση για τον εαυτό του και τα βιβλία που έχει γράψει. Η συζήτηση συνεχίζεται στην Ελλάδα, απλώνεται, αγκαλιάζει νέα θέματα (την πολιτική, τον κινηματογράφο, τις λογοτεχνικές κατηγοριοποιήσεις, τις ηθικές αρχές του σύγχρονου ευρωπαϊκού Δικαίου, το λευκό κρασί της Σαντορίνης) και άλλα πρόσωπα (τον Πεσσόα και τον Καβάφη, τον Φελλίνι και τον Παζολίνι, τον Καμύ και τον Μπλανσό). Οι διάλογοί τους καταλήγουν σ' ένα λεκιασμένο πουκάμισο. Ένα βιβλίο για όσους έχουν...

"Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στο παλάτι της σοφίας". William Blake. "Η λέξη μπητ (beat) δεν είναι παρά ένα στερεότυπο που μας "κόλλησαν". Η κίνηση μπητ είναι ένα ψυχεδελικό παραλήρημα των "μήντια". Εμείς οι πρωτεργάτες, είμαστε ο καθένας μας ιδιόρρυθμοι συγγραφείς, ικανοί ν' αγγίξουμε ακόμη τις νέες γενιές: Ο Κέρουακ με τον ρομαντικό ενθουσιασμό του, ο Μπάροουζ με την ευφυέστατη κριτική του για το αστυνομικό κράτος και τον έλεγχο του πνεύματος, κι εγώ με την ειλικρίνεια μου." Allen Ginsberg. "Στη δεκαετία του 1950 ο κινηματογράφος είχε τον James Dean και τον Marlon Br...

Το κείμενο του Κλείτου Κύρου προέρχεται από τη σειρά των εκπομπών με τίτλο "Εν όλω" που ηχογραφήθηκαν για τον 9,58FM της ΕΡΤ 3 με επιμέλεια Γιώργου Καλιεντζίδη και μεταδόθηκαν από τις συχνότητές του από την 1.2.2000 έως τις 25.4.2000. Περιέχει τις ενότητες "Οι πρόγονοι", "Οι γονείς", "Κολέγιο", "Μεσοπόλεμος", "Πόλεμος και Κατοχή", "Απελευθέρωση", "Λογοτεχνικές συντροφιές", "Πρώτες εκδόσεις", "Τρελές συντροφιές", "Κινηματογράφος", "Οικογένεια", και συμπληρώνεται από εργογραφία του ποιητή. "Θα πρέπει εξαρχής να τονίσω ότι ελαχιστότατες φορές κατέφυγα μέχρι σήμερα στον πεζό...

Σε μια μικρή κωμόπολη στη Βόρεια Σουηδία βρήκα ένα πανέμορφο σπίτι των αρχών του περασμένου αιώνα, που όπως έμαθα έχτισε ο πρώτος γιατρός της περιοχής. Και πώς το βάφτισε; Σπάρτη. Έτσι μεγαλώνει ο κόσμος. Αυτό προσπάθησα να κάνω κι εγώ. Να μεγαλώσω τον κόσμο μου αγκαλιάζοντας μια νέα χώρα, μια νέα γλώσσα. Κι υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πιο γυμνός απ' όταν γεννήθηκα - τότε είχα τουλάχιστον έναν αφαλό. Κι άλλοτε πάλι αισθάνομαι μια βαθιά γαλήνη ξέροντας ότι έξω από το παράθυρό μου απλώνεται μια νέα πατρίδα.

Από την αρχή κιόλας του βιβλίου, με αδρές κινήσεις ο συγγραφέας ξεδιπλώνει το προσωπικό του αλφαβητάρι: φιλία, αγάπη, επιτυχία (το σχετικό κεφάλαιο εκδίδεται για πρώτη φορά σε όλο τον κόσμο), κινηματογράφος, επανάσταση, ομορφιά, έρωτας, Θεός, θάνατος... Δεν σταματάει όμως εδώ. Συνεχίζει με τις βαθύτερες σκέψεις του, τις εμπειρίες του, τα ταξίδια που έκανε, τις χαρές και τις τραγωδίες που έζησε, τα πρόσωπα που αγάπησε. Το "Σε αυτά πιστεύω" δεν είναι μόνο το πιο προσωπικό βιβλίο του μεγάλου Μεξικανού συγγραφέα αλλά και μια ιδιόρρυθμη γεωγραφία στα λογοτεχνικά έργα, στους τόπο...

Το 1905 έγινε στο Λονδίνο η μεταθανάτια έκδοση ενός έργου του Όσκαρ Ουάλιντ, στο οποίο δόθηκε ο τίτλος "De profundis". Στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης ο Ρόμπερτ Ρας, αγαπημένος φίλος του συγγραφέα, έγραφε: "Το βιβλίο δεν απαιτεί ιδιαίτερα μεγάλη εισαγωγή και σχεδόν καμία εξήγηση. Το μόνο που έχω να σημειώσω είναι ότι ο φίλος μου το έγραψε τους τελευταίους μήνες της φυλάκισής του, ότι ήταν το μόνο έργο που έγραψε στο διάστημα που ήταν στη φυλακή και ότι ήταν το τελευταίο έργο σε πρόζα που έγραψε". Η έκδοση του "De profundis" το 1905 αποτελούσε συρραφή αποσπασμάτων ενός πολ...

Προϋπόθεση για την παρούσα έκδοση υπήρξε η εκπόνηση της εργογραφίας του Μάριου Βίττι από την Αμαλία Κολώνια, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Βιτέρμπο. Πρόκειται για την πλήρη και λεπτομερή καταγραφή δημοσιευμάτων του συγγραφέα, που καλύπτουν πάνω από μισόν αιώνα, πρωτότυπων κειμένων (άρθρων ή αυτοτελών έργων) και μεταφράσεων, από το 1946 ώς το 2005, η οποία καταλαμβάνει εδώ το Γ΄ Μέρος του βιβλίου. Η εργογραφία συνοδεύεται από εκτενές «Αυτοβιογραφικό σχόλιο» του συγγραφέα (Δ΄ Μέρος), ο οποίος, έχοντας στα χέρια την καταγραφή αυτή και αναλογιζόμενος τα πεπραγμένα της ζω...

Προϋπόθεση για την παρούσα έκδοση υπήρξε η εκπόνηση της εργογραφίας του Μάριου Βίττι από την Αμαλία Κολώνια, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Βιτέρμπο. Πρόκειται για την πλήρη και λεπτομερή καταγραφή δημοσιευμάτων του συγγραφέα, που καλύπτουν πάνω από μισόν αιώνα, πρωτότυπων κειμένων (άρθρων ή αυτοτελών έργων) και μεταφράσεων, από το 1946 ώς το 2005, η οποία καταλαμβάνει εδώ το Γ΄ Μέρος του βιβλίου. Η εργογραφία συνοδεύεται από εκτενές "Αυτοβιογραφικό σχόλιο" του συγγραφέα (Δ΄ Μέρος), ο οποίος, έχοντας στα χέρια την καταγραφή αυτή και αναλογιζόμενος τα πεπραγμένα της ζω...

Για πολύν καιρό ο κόσμος ήταν περίεργος να μάθει για το χειρόγραφο του "De Profundis", ξέροντας πως το είχα εγώ, γιατί ο συγγραφέας του είχε κάνει γι' αυτό λόγο σε μερικούς φίλους του. Το βιβλίο δεν χρειάζεται εισαγωγή και σχεδόν καμιά εξήγηση. Θέλω μονάχα να πω, για την ιστορία, πως είχε γραφτεί από το φίλο μου τους τελευταίους μήνες που πέρασε στη φυλακή, πως είναι το μόνο πεζό έργο που έγραψε στη φυλακή και το τελευταίο έργο από τα πεζά του. (Η "Η Μπαλάντα της Φυλακής του Ρήντινγκ" δεν γράφτηκε παρά αφού ξανάβρε την ελευθερία του.) [...] Το "De Profundis", που εκφράζει...

Ο Μπουκόβσκι για την Πίστη: "Η πίστη είναι εντάξει γι' αυτούς που την έχουν. Μόνο μην τη φορτώνετε σ' εμένα. Έχω περισσότερη πίστη στον υδραυλικό μου απ' ό,τι στην αιώνια ύπαρξη. Οι υδραυλικοί κάνουν καλή δουλειά. Αφήνουν τα σκατά να κυλούν!"

Η παράλληλη αλληλογραφία δύο φίλων στοχαστών, του ποιητή Άδωνι και του Δημήτρη Άναλι, ένα καλοκαίρι στη Μεσόγειο.