Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα βιβλίο για τη χολιγουντιανή ρομαντική κομεντί στην Ελλάδα μπορεί να ξενίσει αρκετό κόσμο. Ωστόσο, η σύγχρονη κινηματογραφική θεωρία σταμάτησε να υποβιβάζει το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος και ασχολείται τις τελευταίες δύο δεκαετίες εκτενώς με το θέμα. Πολλά και διαφορετικού ύφους συγγράμματα προσπαθούν να ανακαλύψουν τις δομές του ρομαντικού αφηγήματος και διερευνούν τις θεματικές στο πέρασμα των δεκαετιών. Η δική μου προσπάθεια έγκειται στην εισαγωγή του φοιτητή και του κάθε ενδιαφερόμενου, αρχικά στις έννοιες του κινηματογραφικού είδους και γένους και στην αναλυ...

"Η ζωή είναι ένα όνειρο, η ζωή είναι ένα θέατρο, η ζωή είναι ένα τσίρκο. Είναι οι τρείς μεγάλες περιγραφές του ανθρώπινου γίγνεσθαι, σχεδόν τρία αξιώματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής κουλτούρας. [...] Ο Αλμοδόβαρ μοιάζει να έχει κάνει μια σύνθεση των τριών ερμηνευτικών κλειδιών της ανθρώπινης συνθήκης: η ζωή είναι ταυτόχρονα όνειρο, θέατρο και τσίρκο. Ο κινηματογράφος του είναι κυρίως αυτό". Ο συγγραφέας Αντόνιο Ταμπούκι, λίγο πρίν την ολοκλήρωση της τελευταίας ταινίας του Πέδρο Αλμοδόβαρ "Volver", έγραψε το κείμενό του σε είκοσι παραγράφους με την ευκαιρία της μεγάλης αναδ...

O Andre Breton έλεγε ότι "απ' τη κουλτούρα μας απουσιάζει ένας ουσιαστικός μύθος". Και πράγματι μόνο ένας μύθος θα μπορούσε να στηρίξει όλα αυτά τα θαυμαστά τελετουργικά που χάνονται. Δεν ξέρω γιατί αυτή η σκέψη μου φέρνει στο μυαλό τον Nietzsche, όταν περπατούσε στους δρόμους του Τορίνο κι έγραφε αυτές τις καταπληκτικές σελίδες: "Το φθινόπωρο με τη δύση του ήλιου, όταν οι σκιές χαμηλώνουν, τα αγάλματα κατεβαίνουν από τα βάθρα τους και τότε συναντούμε φαντάσματα τόσο παράξενα, όπως δεν έχουμε δει ποτέ, πουθενά αλλού". Αυτή η φράση ήταν αρκετή για να κάνει έναν αξιοθαύμαστο...

Περιεχόμενα: Ιταλικός κινηματογράφος: - Ο σκηνοθετικός χειρισμός του χρόνου, στις αρχές του μοντέρνου ιταλικού σινεμά - Ο ποιητικός κινηματογράφος του Φεντερίκο Φελίνι - Η ιταλική κωμωδία, ο Μονιτσέλι, ο Κομεντσίνι και ο Ρίζι - Μπερνάρντο Μπερτολούτσι - Αδελφοί Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι Γαλλικός κινηματογράφος: - Ο φλεγματικός στιλίστας κ. Ζακ Τατί - Η γκονταρική αισθητική και οργάνωση του νοήματος Ζακ Ντεμί - Η πρόταση του Ερίκ Ρομέρ - Πατρίς Σερό: Σκοτώνουμε ό,τι αγαπάμε Βελγικός κινηματογράφος: - Αδελφοί Νταρντέν: "Σας σκέφτομαι" Μεξικάνικο...

Ο κινηματογράφος είναι μια άλλη «πραγματικότητα». Αναπαράσταση και αναφορά στην αισθητική, την ονειρική, τη φυσική, την κοινωνική και ανθρωπολογική πραγματικότητα. Με δύο λέξεις, στην «πραγματική πραγματικότητα». Κάθε ταινία αποτελεί τεχνική και λεκτική κατασκευή μιας άλλης πραγματικότητας που η προβολή της καθίσταται δυνατή χάρη στη διαμεσολάβηση τεχνικών μέσων και τη λειτουργία πολλών οπτικών, ηχητικών και νοητικών κωδίκων. Μύθος και ντοκουμέντο στον κινηματογράφο δεν αντιγράφουν την πραγματικότητα, αλλά την ανάγουν σε φιλμική εικόνα, ήχο και λόγο, δηλαδή σε αποσπασματικό...

Το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την ευκαιρία του αφιερώματος Διάσπαση και ενότητα: Ο Κινηματογράφος στη Μέση Ανατολή, εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Εισαγωγικό κείμενο από τη Δέσποινα Μουζάκη. - Εισαγωγικό κείμενο από τη Λίλυ Μ. Παπαγιάννη - Εισαγωγικό κείμενο από τη Dr Lina Khatib - Εισαγωγικό κείμενο από τη Dr Viola Shafik - Εισαγωγικό κείμενο από τη Μυρσίνη Ζορμπά - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια για το έργο των σκηνοθετών από τους κριτικούς Samir Farid και Yasser Moheb. - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδ...

Από τη στιγμή της εμφάνιστής του, ο κινηματογράφος αποτέλεσε πεδίο δράσης και πειραματισμού ανοιχτό σε πολυεπίπεδες προσεγγίσεις. Η παρούσα έκδοση φιλοδοξεί να συμβάλει στο διάλογο του κινηματογράφου με τις άλλες τέχνες και επιστήμες, που βρίσκεται σήμερα στο κέντρο του διεθνούς προβληματισμού. Στην μελέτη της η ιστορικός της τέχνης, Ελένη Μαχαίρα, επιλέγει να ασχοληθεί αναλυτικά με το έργο δύο καλλιτεχνών, του Κώστα Σφήκα και της Αντουανέττας Αγγελίδη, με στόχο να φέρει στο επίκεντρο αποσιωπημένα εγχειρήματα πολλαπλού ενδιαφέροντος που δεν υπηρετούν τις κλασικές μορφές κι...

Εκτός από το κείμενο του σεναρίου της κινηματογραφικής ταινίας του Guy Debord, "Ουρλιαχτά για χάρη του Σαντ", περιέχονται τα κείμενα: - Γ. Ι. Μπαμπασάκης, "Η στρατηγική της σιωπής" (εισαγωγή) - Γκυ Ντεμπόρ, "Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντικό κινηματογράφο" - Άσγκερ Γιόρν, "Ο Γκυ Ντεμπόρ και το πρόβλημα του καταραμένου" (αποσπάσματα) - Ζαν-Φρανσουά Μαρτός, "Σχετικά με τα Ουρλιαχτά για χάρη του Σαντ" (απόσπασμα από την "Ιστορία της Καταστασιακής Διεθνούς") - Ρομπέρτο Ορτ, "Όταν τα νοηματικά στοιχεία της γλώσσας οδηγούνται στα άκρα τους" (απόσπασμα από το μεγαλύτερο κείμεν...

Η πολιτική εξέλιξη του Ολλανδού ντοκυμανταιρίστα Γιόρις Ίβενς (1898-) συνοδεύει τις μεγάλες ταξικές μάχες ταξικές και τους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του αιώνα μας. [...] "Να μην ξεχνάμε τον πολιτικό σκοπό τον κομμουνισμό". Με βάση αυτή την καθοδηγητική γραμμή, καθόρισε ο Ίβενς τη ζωή του, τις πράξεις του και την καλλιτεχνική του δουλειά. Από τον κινέζικο λαό διδάχτηκε ότι η ταξική πάλη δεν μπορεί να ανακοπεί, ότι η επανάσταση πρέπει πάντα να ανανεώνεται, μέχρι που να φτιχτεί ο "καινούργιος άνθρωπος" και μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Ένας από τους πρώτους που άρθρωσε κινηματογραφικό λόγο για τον κινηματογράφο στην Ελλάδα, ένας από τους πρωτοπόρους της κινηματογραφικής κριτικής με τον τρόπο που την (ανα)γνωρίζουμε σήμερα, ο Αντώνης Μοσχοβάκης έφυγε φέτος από κοντά μας πλήρης ημερών και έργου. Από τη δεκαετία του 1950 και για περισσότερα από τριάντα χρόνια, τα κείμενά του υπήρξαν όχι μόνο οδηγός για ολόκληρες γενιές κινηματογραφόφιλων, αλλά την ίδια στιγμή αποτέλεσαν αξιοπρόσεκτα δείγματα μιας νέας αντίληψης για την κριτική που αντιμετώπιζε τις ταινίες σαν ολοκληρωμένα και σημαντικά καλλιτεχνικά έργα,...

"Αυτό το μπουκάλι το ανοίξαμε την πρώτη ημέρα που άρχισαν τα γυρίσματα του Stalker, δηλαδή στις 15 Φεβρουαρίου 1977". Αυτά γράφει στο "Μαρτυρολόγιό" του ο Αντρέι Ταρκόφσκι κάτω από μια ετικέτα μπουκαλιού κάποιου ρώσικου κρασιού. Δύο χρόνια διήρκεσαν τα γυρίσματα του Stalker, της πέμπτης ταινίας που γύρισε στα περίχωρα του Τσερνόμπιλ ο μεγάλος αυτός σκηνοθέτης. Είχαν προηγηθεί οι ταινίες "Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν" (1962), "Αντρέι Ρουμπλιόφ" (1966), "Σολάρις" (1972) και "Ο καθρέφτης" (1974). Το "Stalker" βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 25 Μαΐου του 1979. Στις 25 Μ...

Τι είναι αυτό που ορίζει ένα πρωτοποριακό, ανανεωτικό, ριζικά καινοτόμο σινεμά; Μπορεί ένα κινηματογραφικό είδος που υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους να ξεπερνά τους περιορισμούς που του υπαγορεύει η χρηστικότητά του και να αναβαθμίζεται σε κάτι αληθινά ξεχωριστό; Οι ταινίες πίνκου έιγκα, του κινηματογραφικού είδους που γεννήθηκε στην Ιαπωνία της δεκαετίας του '60 και το οποίο επιβιώνει κι εξελίσσεται ακόμη και σήμερα, αποδεικνύουν πως η αληθινή τέχνη μπορεί να ανθίσει ακόμη και στο κινηματογραφικό βασίλειο των ενστίκτων και της σαρκικής επιθυμίας. Το να χαρακτηρίσεις τις τ...

Ανανεωτικός, παλλόμενος, ορμητικός, σκληρός, αληθινός, συχνά βίαιος και ανησυχητικός, ο νέος κινηματογράφος των Φιλιππίνων αναμφίβολα δεν είναι φιλόξενος σε κάθε θεατή. Δεν ενδιαφέρεται να χαϊδέψει τις ευαισθησίες μας, δε διστάζει να αποκαλύψει με αφοπλιστική ειλικρίνεια και συχνά επώδυνο ρεαλισμό την πραγματικότητα μιας χώρας που υποφέρει από μια σειρά κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων και που ακόμη προσπαθεί να προσδιορίσει την αυθυπαρξία και την ταυτότητά της. Κι όμως ακόμη και κάτω από αυτές τις κάθε άλλο παρά ιδανικές συνθήκες ή ίσως ακριβώς εξαιτίας τους, μια νέα γενι...

Το κείμενο αυτό είναι μια ματιά ενός Αμερικάνου θεωρητικού σε μια ελληνική ταινία που εύκολα θα μπορούσε κανείς να πεις ότι φλερτάρει με τον αμερικάνικο ανεξάρτητο κινηματογράφο. Ο Horton όμως προσεγγίζει το "No budget story" όχι σαν μια ελληνική ταινία αλλά ούτε και σαν μια επέκταση του αμερικάνικου εναλλακτικού σινεμά. Για τον Horton το "No budget story" είναι μια αυτόνομη κινηματογραφική γιορτή. Το κείμενο δημοσιεύθηκε από το Τμήμα Μοντέρνων Κινηματογραφικών Σπουδών του πανεπιστημίου της Οκλαχόμα στο "Journal of Modern Greek Studies".

Με το αφιέρωμα "Megacities: από την πραγματική στη φανταστική πόλη", το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το ΤΕΕ και το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, επιδιώκει ν' ανοίξει ένα διάλογο γύρω από το αστικό τοπίο, τις μεταβολές του και τις κοινωνικές επιπτώσεις του -όπως αυτές έχουν αποτυπωθεί στο κινηματογραφικό φαντασιακό- και τους προβληματισμούς της σύγχρονης πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής. Μ'αυτήν την προοπτική, πέρα από τις ταινίες των Lang, Godard, Antonioni, Greenaway, Wong Kar Wai, Tati, Triers, Miller κ.ά. -που μερικές έχουν...

Κάθε σπουδαίος σκηνοθέτης έχει μια μυστική μέθοδο δουλειάς· αλλά του καθενός είναι διαφορετική. Ο Martin Scorsese αρέσκεται να προετοιμάζει κάθε του πλάνο με πολύ μεγάλη ακρίβεια εκ των προτέρων, έτσι ώστε να έχει την ευκαιρία να αλλάξει τα πάντα αν νιώσει την ανάγκη. Ο Lars von Trier, από την άλλη, αρνείται να σκεφτεί ένα πλάνο πριν από τη στιγμή του γυρίσματος. Και ο Bernardo Bertolucci προσπαθεί να ονειρεύεται τα πλάνα του το προηγούμενο βράδυ. Κι αν αυτό δε λειτουργήσει, περιπλανιέται στο πλατό μόνος του με ένα βιζέρ, φανταζόμενος τις σκηνές πριν φτάσουν οι ηθοποιοί και...

ΣΙΩΠΗ 2 ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΟΘΟΝΗ ΜΕΝΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ. Φωνή 2: Το πρώτο θαύμα είναι να πηγαίνεις προς το μέρος της χωρίς να ξέρεις να της μιλήσεις. Τα φυλακισμένα χέρια δεν κινούνται πιο γρήγορα από άλογα κούρσας κινηματογραφημένα σε αργή κίνηση, για ν' αγγίξουν τα χείλη και τα στήθη της- μ'όλη την αθωότητα, τα σκοινιά γίνονται νερό, κι εμείς κυλάμε προς τη μέρα. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Πιστεύω ότι δεν θα ξαναϊδωθούμε, ποτέ. Φωνή 2: Πλάι σ'ένα φιλί, τα φώτα των χειμωνιάτικων δρόμων θα σβήσουν. Φωνή 4 (μια κοπέλα): Το Παρίσι ήταν ευχάριστο εξαιτίας της...