Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για γουρούνια πρόκειται, αλλά όχι για τη συγκεκριμένη. -Κύριε Όσκαρ, να χαρείτε, μην το παίρνετε τόσο κατάκαρδα, αυτό με την πρώην σας δεσποινίς αρραβωνιαστικιά, γυναίκες υπάρχουν να φάνε κι οι σκύλοι! Κάθε σακάτης, ακόμα και συφιλιδικός, βρίσκει μια γυναίκα. Και στο βασικό σημείο όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, πιστέψτε με, σας το λέω ειλικρινά! Οι γυναίκες δεν έχουν ψυχή, είναι μόνο εξωτερικό κρέας! Κάτι τέτοιες δεν πρέπει να τις μεταχειρίζεται με το γάντι, είναι λάθος. Αυτές πρέπει να τις γδέρνεις αμέσως ζωντανές, έτσι λέω εγώ!

Σ' αυτό το πρώτο ταξίδι βάλαμε πλώρη για την Ιονία, μια φανταστική χώρα του ευρωπαϊκού νότου, όπου η φτώχεια κι η ανεργία απλώνονται απειλητικές και οι άνθρωποι χάνουν την πίστη τους στο μέλλον... Ανάμεσά τους μια νεαρή κοπέλα, η Δαλιδά, που αναγκάζεται να απασχολείται περιστασιακά σε δυο δουλειές, και η ενενηντάχρονη γιαγιά της, η Αθηνά, που δεν καταφέρνει ν' αντέξει το κούρεμα της σύνταξης και της αξιοπρέπειάς της... Από την άλλη πλευρά οι επιτήδειοι αρπάζουν τις ευκαιρίες που τους προσφέρει η οικονομική κρίση, με πρώτο και καλύτερο έναν νεαρό τραπεζίτη, που κερδίζε...

Τέσσερα πρόσωπα στον προθάλαμο της κόλασης αφηγούνται πάντα την ίδια ιστορία για τον έρωτα και την εγκατάλειψη, για την απάτη και το φόνο. Οι αφηγήσεις, που τέμνονται επιδέξια και αλληλοαναιρούνται, καταργούν κάθε πραγματικότητα, εκτός ίσως από την πραγματικότητα του ψέματος.

Εξερευνώντας τον ψυχισμό του κεντρικού χαρακτήρα και παρατηρώντας τα φαντάσματα που τον επισκέπτονται, ο συγγραφέας καταφέρνει χωρίς αμφιβολία να πλέξει με δεξιοτεχνία τα βασικά συστατικά του νατουραλισμού και του συμβολισμού. Περιπλανάται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον κόσμο των ιδεών. Τέλος, επιτυγχάνει να δημιουργήσει στον θεατή μια σειρά από διλήμματα, αφού από τη μια παρουσιάζει έναν φανταστικό κόσμο που μοιάζει απόλυτα λογικός, ενώ από την άλλη αφήνει την πιθανότητα η πρωταγωνίστρια απλώς να πάσχει από ψυχώσεις και παραισθήσεις. Το συγκεκριμένο έργο, επηρεασμένο...

Ο Αδάμ, δικαστής του χωριού, έσπασε τη στάμνα της κυρα-Μάρθας καθώς έφευγε από την κάμαρα της Εύας, πηδώντας από το παράθυρο, επειδή ήρθε ο αρραβωνιαστικός της, ο Ρούπρεχτ, μετά από αυτόν. Τώρα αυτός, ως δικαστής, πρέπει να διερευνήσει την υπόθεση και να καταδικάσει τον ένοχο, και μάλιστα παρουσία του συμβούλου δικαιοσύνης Βάλτερ, ο οποίος έχει έρθει για να επιθεωρήσει τις δικαστικές αρχές. Η πλοκή αυτής της κωμωδίας είναι μια κατοπτρική εικόνα της βιβλικής ιστορίας του προπατορικού αμαρτήματος. Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι η Εύα αυτή που εμφανίζεται ως ξελογιάστρα, αλλά το...

Το έργο αυτό του Γκρας έχει ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον. Δείχνει με ανήλεη φωτογραφική διάθεση ποια ήταν η κατάσταση εκείνης της εποχής. Ταυτόχρονα δημιουργεί και μια συνειδησιακή κρίση: μοιάζει να λέει πόσο ασήμαντα είναι τα πράγματα που, τη στιγμή που διαδραματίζονται, μοιάζουν τόσο σημαντικά.

Περιέχονται τα κείμενα: - Σημείωμα του σκηνοθέτη - Σύντομη εργοβιογραφία - Η Γερμανία του Μεσοπολέμου - Ιστορικό του έργου - Σχόλιο της μεταφράστριας - Το έργο - Παράρτημα: κείμενα των διασκευασμένων τραγουδιών (1980)

Το 1728, διακόσια χρόνια πριν της δώσει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τη σημερινή μορφή της, ο Τζον Γκέι έγραψε την Όπερα του Ζητιάνου, που είχε μάλιστα ιστορικό υπόβαθρο: τον 18ο αιώνα υπήρχε πράγματι στο Λονδίνο μια καλά οργανωμένη συμμορία, της οποίας αρχηγός ήταν ο Τζόναθαν Ουάιλντ. Αυτή η συμμορία πρωτοτυπούσε κάνοντας ληστείες και πουλώντας τα κλοπιμαία στα θύματα της ληστείας σε μεγαλύτερη τιμή, ενώ διατηρούσε στενές σχέσεις με την αστυνομία που έπαιρνε ποσοστά. Ο Τζον Γκέι βασίστηκε σ' αυτή την ιστορία για να σατιρίσει τον τότε διαβόητο πρωθυπουργό Ουώλπολ μοιράζοντας τα χαρακτ...

"Ο Χάινερ Μύλλερ (1929-1995), ο κυνικός αυτός Ανατολικογερμανός, με το μαύρο χιούμορ και την ειρωνεία, ριζοσπαστικός και προκλητικός, αφοριστικός και παραδοξολόγος, αντιφατικός σε όλα και ανυποχώρητος, πολέμιος κάθε ψευδαίσθησης, γνήσιος κληρονόμος του Μπρεχτ αλλά και του Κάφκα, μπόρεσε να εκφράσει παραδειγματικά την πολιτική και πολιτιστική τραγωδία των καιρών μας. Χωρίς ποτέ να χάσει από τον ορίζοντα της πυκνής και επιθετικής γραφής του τους κραδασμούς της νεοτερικής συνείδησης, όπως και όποτε αυτή εκδηλώθηκε, από τις πρώτες εξάρσεις του μοντέρνου στη λογοτεχνία μέχρι τις...

Η μακάβρια φάρσα "Η μετ' εμποδίων άνοδος του Αρτούρο Ούι", όπου παρουσιάζεται η πιο ολοκληρωμένη εικόνα του Φύρερ του Τρίτου Ράιχ, δεν είναι παρά ένας παραλληλισμός της ιστορίας της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία μέχρι την κατάληψη της εξουσίας στην Αυστρία από τον Χίτλερ. Μ' αυτό το έργο ο Μπέρτολτ Μπρεχτ επιθυμούσε να κατακτήσει την αμερικάνικη θεατρική σκηνή, γι' αυτό και αποπειράται να εξηγήσει την άνοδο του Χίτλερ στον καπιταλιστικό κόσμο μεταφέροντάς την στο γκανγκστερικό περιβάλλον του Σικάγο. Ο χαρακτήρας του αποτρόπαιου επώνυμου ήρωα, ο οποίος ομοιάζει αρκετά και...

Η Άννα Φίρλινγκ, η κατεξοχήν αρνητική ηρωίδα του Μπρεχτ, με το παραπλανητικά συναισθηματικό όνομα Κουράγιο, μάνα τριών παιδιών, εμπόρισσα προσαρτημένη με τον αραμπά της στο στρατό, ζει από τον πόλεμο, παθαίνει από αυτόν, αλλά δε μαθαίνει. Σύμφωνα με το συγγραφέα, το έργο δείχνει πως τα μεγάλα εμπορικά αλισβερίσια στους πολέμους δε γίνονται από τους μικρούς, πως ο πόλεμος μετατρέπει τις ανθρώπινες αρετές σε θανατηφόρες, και πως για την καταπολέμησή του καμία θυσία δεν είναι υπερβολικά μεγάλη.

Δεν θα σας αφήσω να μου δυσφημίζετε τον πόλεμο. Λένε ότι αφανίζει τους αδύναμους, αλλά αυτοί και στην ειρήνη πάνε κατά διαόλου. "Το 1939, αυτοεξόριστος στη Σουηδία, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ αρχίζει να γράφει τη "Μάνα Κουράγιο" με τον υπότιτλο "Ένα χρονικό από τον Τριακονταετή Πόλεμο", εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα του Χανς Γιάκομπ φον Γκρίμελσχαουζεν "Η ζωή της αρχιαπατεώνισσας και αλήτισσας Courasche", που δημοσιεύτηκε το 1670, και βασιζόμενος σε ένα παράδειγμα μιας τσιγγάνας που περιγράφει πώς η λαίλαπα του Τριακονταετούς Πολέμου οδήγησε σε ηθική και υλική εξαθλίωση των λα...