Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εμμανουήλ Λυκούδης (1849-1924) Νομικός και λογοτέχνης, γεννήθηκε στο Ναύπλιο και πέθανε στην Αθήνα. Ήταν γόνος επιφανούς βυζαντινής οικογένειας, που κατέφυγε στα Επτάνησα. Σπούδασε νομική, της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτωρ, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο και διετέλεσε μετέπειτα νομικός σύμβουλος του Κράτους. Υπήρξε συνεργάτης του Χ. Τρικούπη, ο οποίος μάλιστα του ανέθεσε την αναμόρφωση του εκλογικού συστήματος. Παράλληλα όμως με την επιστημονική του σταδιοδρομία, ο Λυκούδης επιδόθηκε στη λογοτεχνία και τη συγγραφή άρθρων με το ψευδώνυμο "Φαίαξ". Για...

"Την έπιασε απ’ τους ώμους κι άρχισε να την ταρακουνάει. Η Μαρία τότε σήκωσε το χέρι της και του άστραψε ένα χαστούκι. Τη χτύπησε κι εκείνος -μια, δυο, ούτε που θυμάται η Μαρία- και μετά την πέταξε με δύναμη στο κρεβάτι. Έσκυψε πάνω της και για μια στιγμή φοβήθηκε ότι θα την πνίξει. Άρχισαν να παλεύουν, δύο αγρίμια έτοιμα να ξεσκίσει το ένα το άλλο. Κάποια στιγμή το πρόσωπό του ήρθε πολύ κοντά στο δικό της. Κοιτάχτηκαν με μάτια που έβγαζαν φλόγες και τότε έσκυψε και τη φίλησε. Της δάγκωσε τα χείλη κι η Μαρία βόγκηξε. Ένιωσε μια ανατριχίλα να διαπερνά το κορμί της. Oύτε που...

"Η ζωή είναι σαν το ποτάμι που κυλάει αυτή τη στιγμή μπροστά μας. Εύκολα σε παρασύρει και σε τραβάει όπου εκείνο πηγαίνει. Όπως ένα ποτάμι δε γυρίζει πίσω, έτσι κι εσείς, αν σας παρασύρει, δε θα μπορέσετε να γυρίσετε... να προσέχετε πάντα το ποτάμι... .Μη σας παρασύρει..." Η Μελλισάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή μεγαλώνουν με τη μητέρα τους σ' ένα χωριό στον Όλυμπο, δίπλα σ' ένα ποτάμι. Αυτό που επιθυμούν και οι πέντε είναι να γνωρίσουν τη ζωή μακριά από το πατρικό τους. Και θα το καταφέρουν! Η μοίρα θα τις στείλει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,...

"Η ζωή είναι σαν το ποτάμι που κυλάει αυτή τη στιγμή μπροστά μας. Εύκολα σε παρασύρει και σε τραβάει όπου εκείνο πηγαίνει. Όπως ένα ποτάμι δε γυρίζει πίσω, έτσι κι εσείς, αν σας παρασύρει, δε θα μπορέσετε να γυρίσετε... να προσέχετε πάντα το ποτάμι... .Μη σας παρασύρει..." Η Μελλισάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή μεγαλώνουν με τη μητέρα τους σ' ένα χωριό στον Όλυμπο, δίπλα σ' ένα ποτάμι. Αυτό που επιθυμούν και οι πέντε είναι να γνωρίσουν τη ζωή μακριά από το πατρικό τους. Και θα το καταφέρουν! Η μοίρα θα τις στείλει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,...

Η ζωή δεν τελειώνει. Κυλάει πάντα σαν το ποτάμι. Αν δεν κρατήσεις γερά τα κουπιά, η βάρκα σου θα γίνει κλαράκι, που θα πλέει ακυβέρνητο στα θολά νερά του. "Η ζωή είναι σαν το ποτάμι που κυλάει αυτή τη στιγμή μπροστά μας. Εύκολα σε παρασύρει και σε τραβάει όπου εκείνο πηγαίνει. Όπως ένα ποτάμι δε γυρίζει πίσω, έτσι κι εσείς, αν σας παρασύρει, δε θα μπορέσετε να γυρίσετε... Να προσέχετε πάντα το ποτάμι... Μη σας παρασύρει..." Η Μελισσάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή μεγαλώνουν με τη μητέρα τους σ’ ένα χωριό στον Όλυμπο, δίπλα σ’ ένα ποτάμι. Αυτό...

Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνούσαν. Οι γονείς του Στρατηγού είχαν πεθάνει, τα δυο του αγόρια που έμεναν μαζί τους μεγάλωσαν και διάλεξαν να καταταγούν ως μόνιμοι στο στρατό, οι κόρες του παντρεύτηκαν σε μακρινά χωριά και δημιούργησαν εκεί τις οικογένειές τους και στο σπίτι δεν κατοικούσε πια κανείς. Αυτό που προτού ξεσπάσει ο πόλεμος γέμιζε απ' τη στιβαρή, δική του παρουσία, απ' την εξαίσια ομορφιά και τη θελκτική αύρα της γυναίκας του, απ' τα νιάτα τα γέλια και τα τραγούδια των κοριτσιών και απ' των αγοριών τις φωνές και τα παιχνίδια, ερήμωσε! Μονάχα ο άνεμος ακούγοντ...

Όταν ο νεαρός Παναγιώτης Σαντορίνης συναντάει για πρώτη φορά τον γοητευτικό εξάδελφο της μάνας του, δεν φαντάζεται ότι η σχέση του με τον θείο Πάνο και με την "Εταιρεία" του θα του καθορίσει τη ζωή... Όταν ο οραματιστής επιχειρηματίας Δημήτρης Γκίκας δέχεται τον Παναγιώτη Σαντορίνη στα γραφεία της "Οινοποιητικής Α.Ε.", δεν υποψιάζεται ότι το παρελθόν του θα ξαναζωντανέψει κι ένας χορός καλικαντζάρων θα στηθεί γύρω του... Όταν η όμορφη Λουκία βαδίζει ανέμελη προς το νηπιαγωγείο της, δεν ξέρει ότι βρίσκεται ήδη στο επίκεντρο της τελευταίας μάχης ενός υπόγειου πολέμου... Ο Χ....

... Τη νύχτα όλα τα χριστιανικά σπίτια σημαδεύτηκαν μ' έναν μεγάλο κόκκινο σταυρό. Πέρασαν κάμποσες μέρες απραξίας, όταν επέστρεψαν οι τσέτες. Κι οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες είχαν φύγει με τα βαπόρια και τώρα ήταν σίγουροι πως δεν κινδύνευαν από κανέναν. Οι χριστιανοί κλειδαμπαρώθηκαν στα σπίτια τους κι ελάχιστοι απ' αυτούς κατάφεραν να βρουν όπλα για να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Κάποια στιγμή ακούστηκαν δυο πυροβολισμοί. Ήταν το σύνθημα ή η αφορμή; Οι Τούρκοι ορμούν. Νιζάμηδες, τσέτες, τουρκοκρητικοί, ντόπιοι. Διαλέγουν σπίτια μεγάλα κι αρχοντικά. Απ' αυτά θα...

Όταν κλείνει η κόκκινη πόρτα, οι κανόνες στο σπίτι είναι απλοί. Υπάρχει αυτός και η μοναξιά του, η πιο ιερή πραγματικότητα στον κόσμο. Ο κύριος Αδαμόπουλος είναι μόνος από επιλογή και νιώθει ευλογημένος γι' αυτό. Όταν κλείνει η κόκκινη πόρτα, οι κανόνες έξω από το σπίτι είναι πολλοί και σύνθετοι. Ο κύριος Αδαμόπουλος είναι εκτεθειμένος σε όλους· στους γείτονες, στους συναδέλφους, στους προϊσταμένους. Ανίκανος να αντιμετωπίσει τη ζοφερή πραγματικότητα, καλεί σε βοήθεια τον παιδικό του φίλο, τον Κώστα. Και πράγματι, από κείνη την ημέρα η ζωή του παίρνει διαφορετική τροπή. Αυτ...

Ένας μυστηριώδης μανιάτικος πύργος στο έμπα ενός παραδεισένιου χωριού το οποίο πήρε το νεότερο όνομά του τα τελευταία χρόνια της ιστορίας του από το "Σπίτι με τις αλυσίδες" όπως είχε ονομάσει τον πύργο ο πυργοδεσπότης του, όταν εγκαταλειμμένος από τη γυναίκα που λάτρευε, τον αλυσόδεσε, χωρίς να πάψει όμως να τον συντηρεί ελπίζοντας ότι Εκείνη θα ξαναγύριζε μια ημέρα, ξέροντας, ότι όπως και αυτός, δεν έπαψε και δεν θα έπαυε να τον αγαπάει. Και τότε, θα τις πέταγε τις βαριές τις μεταλλικές αλυσίδες που τον κρατούσαν κλειστό. Και ναι μεν το όνειρό του και η ελπίδα του εισακο...

"Το σπίτι με τις δύο πόρτες" είναι η ιστορία ενός αρχοντικού των Αμπελακίων του 18ου αι. Κατά ένα μέρος αποτελεί χρονικό, γιατί στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, κατά ένα άλλο όμως είναι μυθοπλασία. Έτσι, συμβάντα της οικογένειας που κατοικεί το αρχοντικό επί πολλές γενιές συμπτύσονται και μεταλλάσσονται ελεύθερα, ενώ άλλα καθαρώς ιστορικά της γνωστής Συνεταιριστικής Κοινότητας βαίνουν παράλληλα. Η δομή του μυθιστορήματος ανατρέπει τον ευθύγραμμο ιστορικό χρόνο και, ανακυλκώνοντάς τον μέσα στα λεπτομερώς περιγραφόμενα δωμάτια του αρχοντικού, τον αναγκάζει να κινείται ανάλ...

Στην ελληνική επαρχία των τελών της δεκαετίας του '50, γεννιέται η Κατερίνα σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την απώλεια της μάνας της εξαιτίας της δύσκολης γέννας. Το άτυχο κορίτσι, έχοντας νιώσει μονάχα μια φορά τη θαλπωρή του μητρικού κόρφου, θα μεγαλώσει μέσα στην απόρριψη, την επίρριψη δυσανάλογων ευθυνών και τον εκφοβισμό όχι μόνο από τον κοινωνικό περίγυρο, αλλά και από την ίδια της την οικογένεια με εξαίρεση τον πατέρα της. Στα χρόνια της δικτατορίας, σε μια καθεστωτική, μεγαλοαστική οικογένεια μεγαλώνει ο Παύλος, ένας έφηβος στερημένος από τη γονική στοργή, βυθισμένος...

Ο Πετρής Πέτρου Πετρούδης, ένας πρόσφυγας εξ Ανατολής, εκ των ανταλλαξίμων του 1923, με ανώτερες σπουδές, προλύτης Θεολογίας στη Χάλκη. Από έγκριτη οικογένεια της Προύσας, με ήθος και αρχοντιά, "κρίμασιν οις οίδε Κύριος", κατηγορείται στην Αθήνα για αξιόποινη πράξη και φυλακίζεται. Στο "κολέγιο" ή χωνευτήρι ψυχών, γνωρίζεται με ένα φυλακόβιο με απανωτές αποδράσεις, καταζητούμενο της Ιντερπόλ, με αιώνα ολόκληρο στις πλάτες του, με τις αποκοτιές και αποδράσεις του, "αιώνα φυλακής μετά λήξεως της ποινής αυτού", το διάσημο Θράσο -Φίφη- Τραγουδά. Γνωρίζονται, γίνονται φίλο...

Στο "Σπίτι με τις χήρες" μια παρέα γυναικών, που διανύουν τη μέση ηλικία, εξορκίζει τη φθορά του χρόνου μέσα από την αναζήτηση του έρωτα. Ο έρωτας πανταχού παρών κατακλύζει το βιβλίο, περισσότερο όμως ως επιθυμία ή ως ανάμνηση από το παρελθόν, ενώ στο παρόν προβάλλει κυρίως ως εμμονή γύρω από το σεξ, ως μανιώδης αναζήτηση του αρσενικού. Το "Σπίτι με τις χήρες" συνιστά, επίσης, έναν ύμνο στη γυναικεία φιλία. Η θεματική του ύλη οργανώνεται με άξονα τη φιλία, το χρονικό τη οποίας παρακολουθούμε από τα πρώτα βήματα ως την ωρίμανση και τις δοκιμασίας που κατά καιρούς υφίσταται....

Κράτησε το δαχτυλίδι και το κοίταξε με λατρεία. Το άψυχο κορμί της κοπέλας κείτονταν στα πόδια του, ενώ η λεπίδα που χάραξε το δέρμα της στραφτάλιζε στο χλομό φως του φεγγαριού... Σε λίγο θα τα πούμε, κοριτσάκι μου, σκέφτηκε. Είμαι πιο κοντά απ' όσο νομίζεις. Αυτή είναι και η ομορφιά της ιστορίας μας. Η πλήρης άγνοιά σου. Η Λυδία νόμιζε ότι είχε αφήσει για πάντα το παρελθόν πίσω της. Μετά το τραυματικό γεγονός που σημάδεψε τη ζωή της, έγινε γιατρός, μετακόμισε σε μια μικρότερη πόλη και απέκτησε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Κανένας δεν ήξερε, ούτε μπορούσε να φανταστεί, το...