Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Σκέφτομαι, πως οι λέξεις ενός βιβλίου είναι το νήμα που ράβει τη σχέση μεταξύ του συγγραφέα και του αναγνώστη. Και πάντα, αυτό που μου 'ρχεται στον νου, είναι ότι το βιβλίο χρειάζεται να σε συστήνει σε αυτό που θέλεις και όχι να σ' το παρέχει εκείνο. Έτσι, μέσα από τα Ψυχο-Ιστορήματα, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με συναισθήματα και "θέλω" του που μπορεί να τον τρομάζουν ή να τα νιώθει ανυπόφορα, μα όμως εκείνα, μέσα από τις σελίδες, του συστήνονται χωρίς να του επιβάλλονται. Το βιβλίο αυτό θέλει να απελευθερώσει χώρο από τον αναγνώστη, όχι να του προσθέσει το βάρο...

"Ράθυμα τα χείλη σου δε μιλούν πια τον έρωτα" "Αν σ' αγαπούσα πιο πολύ, θα ζούσες;" "Αυτός, ο γιος μου, προβληματικός απ' το πρώτο λεπτό της γέννησής του" "Κι εγώ, που όλος ο κόσμος με γνωρίζει, είμαι ο Κανένας, που δεν ριζώνει πουθενά, χάθηκα στον καιρό." "Αισθάνθηκε μια ξαφνική δυνατή ώθηση στην πλάτη, σαν κάτι τεράστιο και βαρύ να τον είχε σπρώξει μπροστά. Καθώς έπεφτε, τα πάντα γύρω του σκοτείνιασαν, η μέρα χάθηκε κι ένα μαύρο πηχτό σκοτάδι τον τύλιξε από παντού. Έπεφτε, έπεφτε συνέχεια και το τελευταίο πράγμα που πέρασε απ' το μυαλό του ήταν πως κάτι, τόσο βαρύ κ...

Από την αρχή της ανθρωπότητας, μια μικρή ομάδα ατόμων ανέπτυξε μία ακατανόητη ανάγκη, μεγαλύτερη από αυτή της τροφής, του νερού, της στέγης ή του ρουχισμού. Ήταν η ανάγκη της έκφρασης. Αυτά τα άτομα, αυτή η ''ανωμαλία'' στα μάτια των υπολοίπων, ονομάστηκαν καλλιτέχνες. Πέρασαν αιώνες και αυτή η ανάγκη για έκφραση εξελίχτηκε σε κάποια άτομα σαν ιός. Θεωρούσαν ότι ζούσαν για να υπηρετούν την Τέχνη και ότι κάθε τους ανάσα της ανήκει. Οπότε η Μοίρα, η Τύχη, οι Θεοί, ποιος ξέρει, ίσως και η ίδια η Τέχνη θεοποιημένη πια, αποφάσισε να ανταμείψει τους πιστούς της με ένα χάρισμα:...

Δεκατέσσερις διαφορετικοί κόσμοι ενώθηκαν σε ένα υπερφυσικό, φαντασιακό επίπεδο - εκεί που η σύγκρουση του Σύγχρονου Ανθρώπου με το Σύστημα είναι τόσο επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε, και οι γέφυρες φθείρονται από την τριβή με τον στυγνό ρεαλισμό. Άλλες ιστορίες παγιδεύουν τους ήρωές τους σε κόσμους-μινιατούρες ενώ άλλες εκρήγνυνται με μια ολιστική γεύση από παγκοσμιοποίηση. Πόση ελκτική ισχύ χρειάζεται ένας ταπεινός μαγνήτης για να υπερνικήσει τη δύναμη του Πεπρωμένου, και να διεισδύσει στην απόλυτη συνέπεια του Νόμου των Συμπτώσεων; "Αν και ετερόκλητες, οι αφηγήσεις αυτού του βι...

Η εικόνα ήταν αλάνθαστη. Δύο νέοι σε γωνιακό τραπεζάκι σε γαλατάδικο, ήταν βέβαιο ότι βρισκόμασταν μπροστά σε αισθηματικό ειδύλλιο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, το γαλατάδικο να ταυτιστεί με τα ερωτικά και τα αισθηματικά ραντεβού. "Ώρα τρεις, στο γαλατάδικο στη γωνία", είχαν δώσει το ραντεβού τους ο Κωστής και η Ζωή. Ήταν το παρθενικό ραντεβού τους. Είχαν γνωριστεί σε ένα πάρτι. Σ’ αυτά γίνονταν συνήθως οι γνωριμίες, εκεί εκδηλωνόταν το πρώτο ενδιαφέρον. Με δυο γλυκόλογα και ένα χορό. Η συνέχεια στο γαλατάδικο.

Με την παράθεση ενός νεανικού αφηγήματος, που ξαναγράφεται ύστερ΄ από πενήντα χρόνια από τον ίδιο συγγραφέα, προς τα τέλη της χιλιετίας, με τον χαρακτηριστικό ειρωνιστικό τίτλο "Γκλόρια μπέλλι", αρχίζουν να αναπτύσσονται τα δεκαέξι διηγήματα του βιβλίου. Θεματική τους εξέλιξη: η διάψευση κάποιας νεανικής και πάλι περίπτωσης ονειροφαντασίας και η ανομβρία της καθημερινότητας έως το τρίτο διήγημα ("Επί του παρόντος"), η ανθρωπογεωγραφία με τις συνέπειές της και τις γεύσεις του τίποτα μέχρι το δέκατο διήγημα, για να παρεκκλίνει η αφήγηση με τα διηγήματα "Στου Γιώργη", "Ενώπιον...

"... καμιά νύχτα δεν θα είναι ίδια με εκείνη, αν δεν σε ανακαλύψω. Καμιά νύχτα δεν θα είναι νύχτα. Μόνο εσύ μπορείς να διώξεις από πάνω μου τις σκιές του εαυτού μου. Έχεις τον τρόπο να με κάνεις κάτι νέο. Άσε με να σε βρω. Φανερώσου..." Επτά καλλιτέχνες, με ξεχωριστές διαδρομές και διαφορετικά πεδία δράσης, συναντήθηκαν και σχημάτισαν ένα Πλέγμα δημιουργίας. Ο Παντελής Κυραμαργιός γράφει μια ιστορία σε μορφή διηγήματος. Ύστερα, μέσα από την ιστορία, γεννιούνται δέκα τραγούδια που ερμηνεύει η Εύα Λαύκα. Τα τραγούδια γίνονται εικαστικά έργα τέχνης από την Αμαλία Θεοδωροπού...

Με τίτλο "Δύο διηγήματα για την Σκιάθο" κυκλοφόρησαν στα ρωσικά δύο διήγηματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, "Το όνειρο στο κύμα" (μετάφραση: Όλγα Νέτσικ) και "Ο Αλιβάνιστος" (μετάφραση: Ναταλία Νικολάου), εμπλουτίζοντας τη σειρά ξενόγλωσσων εκδόσεων κλασικής νεοελληνικής λογοτεχνίας των Εκδόσεων Αιώρα. Τα δύο γνωστά διηγήματα του Παπαδιαμάντη συστήνουν στο ρώσικο αναγνωστικό κοινό έναν από τους κορυφαίους πρεσβευτές των ελληνικών γραμμάτων, που στοιχειωθετεί την ελληνική μας ταυτότητα, που γίνεται ο χαμένος κρίκος ανάμεσα στη βυζαντινή παράδοση και τη σύγχρονη Ελλάδα, πο...