Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τελικά, θα μιλήσω γι' αυτούς που αγαπούσα", γράφει ο συγγραφέας Αλμπέρ Καμί σε μια σημείωση για το βιβλίο του "Ο πρώτος άνθρωπος". Το σχέδιο αυτού του μυθιστορήματος, που ο συγγραφέας δούλεψε λίγο πριν από το θάνατό του, ήταν φιλόδοξο. Είχε πει μάλιστα κάποτε πως οι συγγραφείς "διατηρούν την ελπίδα να ξαναβρούν τα μυστικά μιας παγκόσμιας τέχνης που, με ταπεινότητα κι ανωτερότητα, θα ανάσταινε επιτέλους τα πρόσωπα στη σάρκα τους και τη διάρκειά τους". Ξεκινώντας, έθεσε τα θεμέλια αυτού που αποτελούσε την αφήγηση της παιδικής ηλικίας του "πρώτου ανθρώπου" του. Αυτή η πρώτη...

"Η πεποίθηση είναι σαν τη λαιμητόμο: το ίδιο ανάλαφρη, το ίδιο βαριά".

"Σε βλέπω σαν μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά που ζητά να με ξαναπεριλάβει. Να χωνευτώ μέσα στη ζέστα σου. Και μετά την τελευταία φορά, ξάπλωσες πάνω στα πόδια μου, απ' την αντίθετη πλευρά της καρδιάς σου. Τίποτα δεν πρόλεγε πως ήταν η τελευταία. Δεν είχες προλάβει να γεράσεις. Τις πρώτες, τις ελάχιστες άσπρες τρίχες που εμφανίστηκαν στους κροτάφους σου τις αγαπούσες. Το ότι θα σου δινόταν να γεράσεις για σένα ήταν ευτυχία. Γιατί σήμαινε πως θα ζούσες".

Πρόκειται για την περιπέτεια ενός σύγχρονου, γκρινιάρη Σκρουτζ, ο οποίος κλειδωμένος καταλάθος σ' ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο έρχεται αντιμέτωπος με διάφορους ήρωες της λογοτεχνίας. Για τον Χρήστο Κοντοχρήστο τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη του μέρα. Έκλεινε να τηλέφωνα αρνιόταν να απαντήσει ακόμα και στις κλήσεις της αδερφής του και, κατά το μεσημέρι, μόνος, ολομόναχος πήγαινε να φάει το κομψό χριστουγεννιάτικο μενού του ξενοδοχείου "Ιντεροκοντινένταλ"... Πώς να φανταστεί όμως, πως όλα θα άλλαζαν εκείνη την παραμονή, εξαιτίας της γραμματικής του κυρίου Μπαμπινιώτη...

«...Οι "Άθλιοι" γράφτηκαν για όλα τα έθνη. Δεν ξέρω αν θα διαβαστούν απ' όλους, όμως εγώ για όλους τους έγραψα. (...) »Όπου ο άνθρωπος ζει αμόρφωτος και απελπισμένος, όπου η γυναίκα πουλάει το κορμί της για μια μπουκιά ψωμί, όπου το παιδί υποφέρει από αγραμματοσύνη κι από έλλειψη παιδείας, το βιβλίο των "Αθλίων" χτυπά την πόρτα φωνάζοντας δυνατά: "Ανοίξτε μου! Έρχομαι για σας!" »Στο σκοτεινό σημείο όπου βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άθλιος ονομάζεται Άνθρωπος, που αγωνιά κάτω απ' όλα τα κλίματα και τα καθεστώτα, που στενάζει σ' όλες τις γλώσσες». (Βικτόρ Ουγκό)

Ο Χανς Σνηρ, γόνος πλούσιας και ισχυρής οικογενείας, εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι, αηδιασμένος από την ψευτιά και την υποκρισία των δικών του και των "ισχυρών" που τους περιστοιχίζουν, και διαλέγει το μόνο επάγγελμα που τον αντιπροσωπεύει: γίνεται κλόουν, δίνει παραστάσεις από πόλη σε πόλη, κι έχει μαζί του τη Μαρί, την πρώτη και μοναδική του αγάπη. Έπειτα από έξι χρόνια δύσκολης συμβίωσης, η Μαρί τον εγκαταλείπει για να παντρευτεί έναν σπουδαίο παράγοντα του γερμανικού καθολικισμού, κι ο Χανς, που δεν καταφέρνει να την ξεπεράσει, κατρακυλάει σταθερά. Ζητιάνος πια, θα...

[...] Μάλιστα, κάποια ώρα, καθώς καθόμουν ακίνητη και χωρίς καμιά σκέψη για οποιαδήποτε πράξη, μου είχαν έρθει στο νου τα λόγια του Χένρι Τζέιμς από το μυθιστόρημά του Ο γλύπτης, όπου η Σεσίλια έγραφε στον Ρόναλντ: "...και τρέχω στο παράθυρο όταν περνάει κάποιος και είμαι πάλι ευγνώμων για τις μικρές χαρές μου", μονάχα που η δική μου ευγνωμοσύνη απέναντι στις μικρές χαρές που είχα ζήσει εκείνη την Κυριακή, ξεπερνούσε τα λόγια του συγγραφέα, επειδή εκείνες είχαν αγγίξει τα όρια μιας ευτυχίας μέσα μου. Μέσα στη δραματικότητα της ανθρώπινης μοίρας, οι μικρές χαρές, δώρα της...

Στιγμές που λάμπουν μες στο χρόνο που μαραίνεται. Καλοδεχούμενες χαρές, φτωχές και μίζερες ελπίδες. Ύστερα οι πόνοι κι ο θάνατος, βέβαια, πάντοτε εκεί. Μια θάλασσα μικρές θλίψεις που φτιάχνουν έναν πανικό. Τι σημαίνει ευτυχία; Στους Αναλφάβητους του Έρωτα ξετύλιξαν ένα μικρό κουβαράκι ζωής και τώρα, σ' αυτό το δεύτερο βιβλίο μου, έρχομαι να συναντήσω τα παροράματά της. Ο Ηρακλής Μαρίδας δεν είναι μόνο ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου αλλά κι ένας ήρωας αυτής της παράτολμης μάχης. Παραπαίοντας ανάμεσα στην παραδοχή και την απόρριψη, τη μια βιάζεται να χαρεί και την άλλη αναζητε...

Η Ιουλία Δαμασκηνού ζει με την ιερά νόσο. Από το φεγγίτη του δωματίου της κρυφακούει τις ιστορίες των ασθενών του ψυχίατρου πατέρα της. Ιστορίες βίας, ανελέητου έρωτα και εγκατάλειψης. Από τη μητέρα της μαθαίνει για την ηδονή της πτώσης και για την αγάπη που, εκείνη μόνη, μπορεί να θεραπεύσει και να καταφέρει όλα όσα δεν μπορούν τα χάπια και τα λόγια. Ερωτεύεται τον καθηγητή της, διάσημο συγγραφέα. Όμως η γυναίκα του σε λίγες μέρες θα φέρει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Με όπλο την ονειρική μητέρα, τον ανέλπιδο έρωτα για το συγγραφέα, τις σποραδικές απώλειες συνείδησης, τ...

Κάποτε στο Ντέρι του Μέιν, τέσσερα νεαρά αγόρια ύψωσαν μαζί το ανάστημά τους κι έκαναν μια γενναία πράξη. Κάτι που τους άλλαξε βαθιά, με τρόπο που δυσκολεύονταν κι οι ίδιοι να καταλάβουν. Είκοσι τόσα χρόνια αργότερα, τα αγόρια έχουν γίνει άντρες κι έχουν τραβήξει καθένας το δικό του δρόμο. Ωστόσο συναντιούνται ακόμα μια φορά το χρόνο και πηγαίνουν για κυνήγι στα βόρεια δάση του Μέιν. Αυτή η φορά, όμως, είναι διαφορετική. Αυτή τη φορά ένας άντρας εμφανίζεται τρεκλίζοντας μπροστά τους, σαστισμένος, χαμένος, ψελλίζοντας κάτι για κάποια φώτα στον ουρανό. Πολύ γρήγορα, οι παλι...

Το 1972 η Γενική Συνέλευση της UNESCO ψήφισε στο Παρίσι τη Συνθήκη για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς. Ο κατάλογος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO συγκεντρώνει πόλεις, αρχιτεκτονικά μνημεία, γεωλογικούς σχηματισμούς, φυσικά τοπία και προστατευόμενες φυσικές περιοχές χλωρίδας και πανίδας, που απειλούνται με εξαφάνιση. Στόχος του προγράμματος είναι η διατήρηση και η προστασία πολιτιστικών μνημείων -σύγχρονων και αρχαίων- και μοναδικών φυσικών τοπίων. Έτσι, στον κατάλογο περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι αινιγματικές βραχογραφίες στην ανατ...

"Πώς γκρεμοτσακίστηκα τότε; Πώς γλίστρησα; Γιατί δεν πρόσεξα;" Η κακιά ώρα, ο γιος της, η κακιά στιγμή, η κόρη της. "Κουταμάρες· όλες οι ώρες είναι ίδιες· εμείς δεν είμαστε ίδιοι· αλλά τι περιμένεις, όταν περπατάς στον δρόμο και το μυαλό σου βρίσκεται και εδώ και εκεί και αλλού; Με τόση αφηρημάδα, γίνεται να μην πάθεις το κακό;" Αυτό πάντα πίστευε και αυτό πάντα φοβόταν, μέχρι που κάποτε το' παθε και η ίδια, όταν εκείνη τη γρουσούζικη μέρα έπεσε και τσακίστηκε· Πινδάρου κι Αναγνωστοπούλου. [...]

Για τον στρατηγό Μακρυγιάννη αυτές οι εικόνες, που έγιναν κατά παραγγελία του στα 1836, δεν είναι ζωγραφική. Δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να συμβάλλει στην τέχνη -λαϊκή ή κοσμική- του καιρού του. Κι ο ίδιος, απ' όσο είμαστε σήμερα σε θέση να γνωρίζουμε, δεν ήταν πολύ ευχαριστημένος με το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα. Η συνεργασία του με τους Ζωγράφους (πατέρα και γιο) οφείλει να αποδώσει με ακρίβεια αυτό που ο ίδιος έχει "στοχαστεί" για τον Αγώνα: μια σειρά από πραγματικά γεγονότα και ορισμένους πολύ συγκεκριμένους συμβολισμούς. Ο Μακρυγιάννης ουσιαστικά απαίτησε ένα είδος...

Ο Περικλής Πανταζής (1849-1884), περισσότερο γνωστός εκτός Ελλάδος (κυρίως στο Βέλγιο) παρά στην ίδια του την πατρίδα, υπήρξε ένας από τους πρώτους Έλληνες ζωγράφους που ανδρώθηκε καλλιτεχνικά στο περιβάλλον του γαλλικού ιμπρεσιονισμού, και μάλιστα την εποχή που αυτό το κίνημα βρισκόταν στο απόγειό του. Σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών, με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Για ένα χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, αλλά, απογοητευμένος από τον συντηρητισμό της Ακαδημίας, έφυγε για τη Μασσαλία και το Παρίσι. Στο Παρίσι μυθολογείται ό...

Σμύρνη 1922 - Σάμος - Αθήνα... Η πορεία μιας ζωής σε ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα! Η Πλουσία είναι μία γυναίκα με πάθος και τόλμη... Μία περίεργη σχέση τη δένει με τα κεράσια από τη στιγμή που γεννιέται... Τα κεράσια με πολύ περίεργο τρόπο γίνονται προάγγελος καλών και κακών ειδήσεων σε όλη την πορεία της ζωής της... Η ιστορία της ζωής της είναι ένα συνεχές ταξίδι σε νέους τόπους, νέους ανθρώπους και μια ζωή μοιρασμένη σε δύο πατεράδες, δύο συζύγους και δύο πατρίδες... Τα "Πικρά κεράσια" είναι ένα απολαυστικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που ξεδιπλώνει στις σελίδ...