Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας ζωηρός μπαμπάς. Μια κόρη που παρατάει τις σπουδές της. Μια σχέση με πολλά χρωστούμενα, συγκρούσεις και στριμωγμένη αγάπη. Ένα οικογενειακό στοίχημα. Μουσικές και πάρτι. Νύχτα και μπαρ. Φίλοι που παραστέκονται στα δύσκολα. Ένα σατέν στρώμα. Και κάτι λόγια που δε λέγονται ποτέ κατάμουτρα. Ένα μυθιστόρημα για τους δικούς μας ανθρώπους. Που θέλουμε να τους κάνουμε να πονέσουν. Πολύ. Ένα βιβλίο για τη ζόρικη ενηλικίωση των παιδιών και την ατελείωτη εφηβεία των γονιών τους. Ένα βιβλίο γι' αυτό το δύσκολο πράγμα που λέγεται οικογένεια.

"Η πεποίθηση είναι σαν τη λαιμητόμο: το ίδιο ανάλαφρη, το ίδιο βαριά".

Αν και ο Παρθένης αναδεικνύεται ο κορυφαίος Έλληνας ζωγράφος στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας (1906-1994) κυριαρχεί στο δεύτερο μισό και μάλιστα υπερβαίνει τον Παρθένη κατά το ότι έγινε σχετικά γρήγορα γνωστός και στον διεθνή καλλιτεχνικό χώρο. Ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας μελέτησε από νωρίς τις αναζητήσεις της σύγχρονης με αυτόν τέχνης. Το έργο του, σε όλα τα στάδια της μακράς του δημιουργικής πορείας, δέχτηκε επιρροές απ' όλες τις περιοχές των συγχρόνων του εικαστικών ρευμάτων και ιδίως από τον συνθετικό κυβισμό. Ωστόσο, η ψύχραιμη μελέτη...

Για τον στρατηγό Μακρυγιάννη αυτές οι εικόνες, που έγιναν κατά παραγγελία του στα 1836, δεν είναι ζωγραφική. Δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να συμβάλλει στην τέχνη -λαϊκή ή κοσμική- του καιρού του. Κι ο ίδιος, απ' όσο είμαστε σήμερα σε θέση να γνωρίζουμε, δεν ήταν πολύ ευχαριστημένος με το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα. Η συνεργασία του με τους Ζωγράφους (πατέρα και γιο) οφείλει να αποδώσει με ακρίβεια αυτό που ο ίδιος έχει "στοχαστεί" για τον Αγώνα: μια σειρά από πραγματικά γεγονότα και ορισμένους πολύ συγκεκριμένους συμβολισμούς. Ο Μακρυγιάννης ουσιαστικά απαίτησε ένα είδος...

Ο Γιώργος Μπουζιάνης (1885-1959) είχε δασκάλους τον Ροϊλό, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Γερανιώτη, τον Ιακωβίδη, τον Βολανάκη και συμφοιτητές τον Δημήτριο Γαλάνη, τον Μιχαήλ Τόμπρο, τον Άγγελο Θεοδωρόπουλο και άλλους γνωστούς και μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής του. Δοκιμασμένος σε όλα τα ρεύματα του εικοστού αιώνα, θεωρείται από αρκετούς κριτικούς ο πιο αυθεντικός εκπρόσωπος του μοντερνισμού στην Ελλάδα. Συμβαίνει όμως να θεωρείται και εκτός συνόρων ένας από τους σημαντικότερους ευρωπαίους ζωγράφους του εξπρεσιονισμού, εξίσου σημαντικός με τον Όσκαρ Κοκόσκα ή τον Σουτίν. Η α...

Ο Γιάννης Σπυρόπουλος (1912-1990) υπήρξε ένας μοναχικός καλλιτέχνης. Με την έννοια ότι δια των επί μία πεντηκονταετία εικαστικών του αναζητήσεων διαμόρφωσε στην Ελλάδα ένα προσωπικό σύμπαν αφαιρετικής τέχνης που ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατον να δημιουργήσει άμεσους μιμητές στη χώρα. Αδύνατον, διότι ο ίδιος με το έργο του εγκαθίδρυσε εν Ελλάδι τα αγεωγράφητα όρια της αφαιρετικότητας ή, πιο σωστά: τα όρια της όποιας μετάβασης από το αληθοφανές στο αφαιρετικό. Ο Γιάννης Σπυρόπουλος σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1930-1936), με δασκάλους τους: Αργυρό Βικάτο και Θ...

Όλα θα ήταν ευκολότερα, το δίχως άλλο, αν μπορούσαμε να τον κρίνουμε απλώς και μόνο ως ζωγράφο και γλύπτη, περιοριζόμενοι στην περιγραφή του καλλιτεχνικού του ύφους και αφήνοντας στην άκρη όλα τα άλλα. Ωστόσο, η προσωπικότητά του είναι αδύνατον να "στριμωχτεί" στα όρια της τέχνης. Από την ημέρα του θανάτου του, πριν από έναν περίπου αιώνα, στις μακρινές Νήσους Μααρκέσας της Γαλλικής Πολυνησίας, το όνομα του Πωλ Γκωγκέν ανακαλεί στην συλλογική μνήμη όχι μόνο έναν καλλιτέχνη, αλλά και μια θρυλική προσωπικότητα. Άλλωστε, εξίσου σημαντική με το έργο του είναι και η περιπέτεια π...

Ο Νικόλαος Γύζης (1842-1901) θεωρείται, μαζί με τον ομότεχνο φίλο του Νικηφόρο Λύτρα (1832-1904), από τους βασικότερους εκπροσώπους της λεγόμενης Σχολής του Μονάχου. Το 1876, την εποχή δηλαδή που τα ακαδημαϊκά ήθη στο Παρίσι τάραζε η δεύτερη ομαδική έκθεση των Ιμπρεσιονιστών, εκείνος βρισκόταν εκεί. Ωστόσο, ακριβώς όπως κι ο Λύτρας, γύρισε την πλάτη στον ιμπρεσιονισμό και επέστρεψε στο Μόναχο προκειμένου να αναζητήσει το πολύ προσωπικό του αισθητικό όραμα. Η ηθογραφική του παραγωγή, συγγενής εν πολλοίς με εκείνη του Λύτρα, διαφέρει από αυτήν στον αφηγηματικό παλμό, αλλά επ...

Κανένας καλλιτέχνης του 20ου αιώνα δεν κατάφερε να γίνει τόσο γνωστός όσο ο Σαλβαδόρ Νταλί. Αναγνωρίσιμος και αναγνωρισμένος από ειδικούς, κριτικούς, ιστορικούς και μουσειολόγους, ο θρύλος του κατάφερε να εξαπλωθεί ακόμη και στα πιο λαϊκά κοινωνικά στρώματα, γεγονός όμως που δεν τον γλίτωσε από τις πολυάριθμες επικρίσεις και τις έντονες διαμάχες, τις οποίες βέβαια τροφοδοτούσε και ο ίδιος. Το καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό του έργο, (αλλά και η απήχηση που είχε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης) αποτελούν ένα σύνολο συμπαγές, πλήρες δημιουργικότητας, το οποίο, παρότι δεν έχει ακόμη...

Ο Γιώργος Γουναρόπουλος (1890-1977), γεννημένος στη Σωζόπολη, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, τελειώνει τη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, το 1912. Μεταξύ των ετών 1919-1931 διαμένει στο Παρίσι όπου και παίρνει ενεργό μέρος στην καλλιτεχνική κίνηση της εποχής. Πολύ νωρίς απελευθερώνεται από την παράδοση των δασκάλων του και αποκρυσταλλώνει ένα πολύ προσωπικό εικαστικό ύφος. Ο Γουναρόπουλος είναι από τους ζωγράφους εκείνους που παρέμειναν αταλάντευτοι, καθ' όλη τη διάρκεια του βίου τους, σε ένα πολύ συγκεκριμένο, πολύ προσωπικό όραμα, καταφέρνοντας, ωστόσο, να το αναδείξου...

Ο Σπύρος Παπαλουκάς (1892-1957) φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα με δασκάλους τον Βικάτο, τον Ροϊλό, τον Ιακωβίδη και άλλους, καθώς και στο Παρίσι. Το έργο του, ευθύς εξαρχής, προσανατολισμένο στην ελληνική ύπαιθρο, ακολούθησε μια σειρά "περιόδους" προς την ωρίμανσή του που ταξινομούνται με βάση τα θέματά του: οι περίοδοι της Μικράς Ασίας, της Αίγινας, του Αγίου Όρους, της Μυτιλήνης, της Άμφισσας, των αρχιτεκτονικών ενδιαφερόντων ("Σπίτια στου Κυπριάδη") κ.λπ. Σε όλες τις εν λόγω περιόδους είναι ευδιάκριτες οι επιρροές που άσκησαν επάνω του η βυζαντινή τέχνη, οι ν...

Ο Αλέκος Κοντόπουλος (1904-1975) φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών μεταξύ των ετών 1923-1929, με δασκάλους τον Ιακωβίδη, τον Λύτρα και άλλους ακαδημαϊκούς καλλιτέχνες της περιόδου εκείνης. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, σχεδόν για δέκα χρόνια. Ωστόσο, σε όλο αυτό το διάστημα το αναπαραστατικό του έργο δεν πρόδιδε τον αφαιρετικό ζωγράφο στον οποίο θα εξελισσόταν στη συνέχεια (ιδιαίτερα μετά το 1949). Στη δεκαετία του '50 ο Αλέκος Κοντόπουλος στρέφεται στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και πρωτοστατεί στη διάδοση της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα. Ο Αλέκος Κοντόπουλος υπήρξε...

Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907), ο πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίας, απέκτησε την πρώτη του εγκύκλιο παιδεία, όσον αφορά το χρώμα και το σχέδιο, στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου και συγκεκριμένα στο εργαστήριο του Karl von Piloty, όπως και οι σπουδαίοι συνάδελφοι του, Γύζης και Λύτρας. Ο Βολανάκης ξεκίνησε με την τοπιογραφία, όπου οι γερμανικές επιδράσεις με το λυρικό, ατμοσφαιρικό ύφος, είναι φανερές. Κατάφερε ωστόσο να αποσπαστεί πολύ νωρίς από τη γερμανική αφετηρία των σπουδών του και να αποκτήσει γόνιμη επαφή με άλλα ευρωπαϊκά κέντρα. Ο πίνακάς του "Το τσίρκ...

Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ (1870;-1934) γεννημένος στη Βαρειά της Λέσβου και μεγαλωμένος στη Σμύρνη, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του ζωγραφίζοντας για ένα κομμάτι ψωμί στο Βόλο και στα χωριά του Πηλίου κι αργότερα (από το 1927 και εξής) ξανά στην πατρίδα του. Ζωγράφισε τοίχους σε σπίτια και αρχοντικά της εποχής, σε καφενεία, μπακάλικα και μύλους, πάνω σε τενεκέδες, σε ξύλα και πανιά, σε δίσκους, σε κάρα, ακόμα και πάνω σε ναυτικούς σάκους. Απεικόνισε σκηνές από την ελληνική ιστορία, τον Ερωτόκριτο, από το βίο των λαϊκών ηρώων, εξωτικά κυνήγια και τόπους, καθημερ...

Ο Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904) θεωρείται ο πατέρας της νεοελληνικής ζωγραφικής παράδοσης στην Ελλάδα. Υπήρξε, μαζί με τον Νικόλαο Γύζη (1842-1901), από τους βασικότερους εκπροσώπους της ώριμης τρίτης γενιάς της Σχολής του Μονάχου. Το 1876, την εποχή δηλαδή που τα ακαδημαϊκά ήθη στο Παρίσι τάραζε η δεύτερη ομαδική έκθεση των ιμπρεσιονιστών, εκείνος βρισκόταν εκεί. Ωστόσο, γύρισε την πλάτη στον ιμπρεσιονισμό και επέστρεψε στον ακαδημαϊσμό του Μονάχου, ο οποίος, κατ' αυτόν, μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα στις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας της εποχής του -εκείνης βεβαίω...

Το βιβλίο αυτό... ...είναι μια εισαγωγή στη νοηματική γλώσσα, ένα λεξιλόγιο (το πιο απαραίτητο για το μικρό παιδί ή τον αρχάριο), πλαισιωμένο από εικόνες του άμεσου περιβάλλοντος. Σε κάθε σελίδα τα χέρια "μιλούν" με μία ή περισσότερες κινήσεις, απλές ή επαναλαμβανόμενες. ...Πρόκειται για ένα σύγχρονο βιβλίο με πλούσια εναλλαγή εικόνων ,χρωμάτων και λέξεων που απευθύνεται, κυρίως στα παιδιά που δεν ακούνε, αλλά και σε κάθε άλλο παιδί με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (όπως νοητικά υστερημένο, αυτιστικό, δυσλεξικό κ.α). Κύριος στόχος του βιβλίου είναι να βοηθήσει σ...

Ο Κωνσταντίνος Μαλέας (1879-1928) υπήρξε μια παραδειγματική περίπτωση αφοσίωσης και μετεξέλιξης της ζωγραφικής παράδοσης που είχε διαμορφωθεί στην Ελλάδα, από τις Σχολές του "Μονάχου" και του "Παρισιού". Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, όπου και σπούδασε την αρχιτεκτονική, ο Μαλέας συνέχισε τις σπουδές του στη ζωγραφική στο Παρίσι, για εφτά χρόνια (1901-1908). Από νωρίς, ο κατεξοχήν πλαστικός χώρος στον οποίο αναζήτησε το προσωπικό ύφος του υπήρξε η τοπιογραφία. Όμως, τα τοπία του Μαλέα δεν εξυπηρετούν μια αναπαραστατική ηθογραφία. Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως περι...

Ο Φώτης Κόντογλου (κατά κόσμον Φώτης Αποστολέλης -1896-1965) υπήρξε μια σύνθετη προσωπικότητα της νεοελληνικής τέχνης και των γραμμάτων μας. Ορθόδοξος χριστιανός, με την πρωτοχριστιανική έννοια του όρου, αγιογράφος με ιδιόμορφο λαϊκό ιδίωμα (που επηρέασε μεγέθη του είδους του Τσαρούχη και του Εγγονόπουλου), συναξαριστής μιας ελληνικότητας που στα περίτεχνα γραπτά του περιλαμβάνει ως ενιαίο όλον την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και την "καθ' ημάς Ανατολή", ο Κόντογλου αποτελεί εξαιρετική περίπτωση στοχαστικού καλλιτέχνη που παλεύει σε όλο το μάκρος του βίου για την Πίστη του....

Ο Κωνσταντίνος Παρθένης (1878-1967) υπήρξε η δεσπόζουσα μορφή στην ελληνική τέχνη σε όλο το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Η επίδρασή του είναι αναμφισβήτητη σε ομοτέχνους αλλά και σε γλύπτες και χαράκτες -ιδίως μετά το 1929 όταν αρχίζει να διδάσκει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Είναι στην ουσία ο πρώτος "μοντέρνος" στην Ελλάδα της εποχής. Ένας ζωγράφος που ανδρώνεται μέσα στην ατμόσφαιρα της βιεννέζικης πρωτοπορίας και που, στη συνέχεια, εμπνέεται από τον γαλλικό Συμβολισμό καθώς και από την σεζανική μεταϊμπρεσιονιστική οπτική. Ο μοντερνισμός του διαπιστώνεται, πέρα από τα εμφα...