Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια οικογένεια συγγραφέων βρίσκεται πνιγμένη στη θάλασσα γύρω από την ιδιωτική της θαλαμηγό. Πώς γίνεται να πήδηξαν όλοι στο νερό χωρίς να ρίξουν μια σκάλα; Ποιος βούτηξε τελευταίος; Να πρόκειται για δολοφονική πράξη ή για ομαδική αυτοκτονία; Τρεις ειδικοί καλούνται να δώσουν απάντηση σε μια σωρεία ερωτημάτων και να επιλύσουν το αίνιγμα αυτού του ομαδικού πνιγμού.

Ακόμα δεν έχει ξημερώσει. διακρίνουμε στο βάθος της έρημης γης μια παράξενη σιλουέτα με δύο κεφάλια και οκτώ μέλη. [...] Είναι δύο διαφορετικά σώματα. Το ένα πάνω στ’ άλλο. [...] Αυτός που χρησιμεύει εδώ ως υποζύγιο έχει την κοψιά αγοριού δεκατεσσάρων ετών. Στεγνού και σκληρού. [...] Είναι το παιδί που κουβαλάει τη μητέρα. "Η ιστορία του αγοριού ξεκινά με τον 20ό αιώνα. Βουβό εκ γενετής, το παρακολουθούμε χωρίς ποτέ να το ακούμε και χωρίς ποτέ να μαθαίνουμε τ’ όνομά του ή τ’ όνομα της μητέρας του -για πατέρα ούτε λόγος. Ένας μικρός που ζει σε πρωτόγονη κατάσταση και έ...

"Το μπαρ λεγόταν "Ο Βουκεφάλας" εδώ και πολλά χρόνια, μα κανένας πελάτης του δεν ήξερε τι σήμαινε η λέξη. Άλλοι έλεγαν πως ήταν μια ιδιαίτερη ράτσα ταύρου και άλλοι πως ήταν κάποιο σημείο στην ανατομία του ανθρωπίνου σώματος. Ούτε και ο Ισαάκ Πατσέκο, ο ιδιοκτήτης του, μπορούσε να σε διαφωτίσει για το ζήτημα. Το μπαρ τού το είχε αγοράσει η γυναίκα με την οποία συζούσε τότε, κι αυτός την είχε παντρευτεί από ευγνωμοσύνη. Το όνομα αυτό υπήρχε στην είσοδο του μαγαζιού, και δεν μπήκε στον κόπο να το αλλάξει. Συνεπώς, ακόμα και τώρα, αναγκαζόταν κάπου κάπου να σηκώνει τους ώμους...

"...συλλέγοντας σε διάστημα πολλών χρόνων φωτογραφικά ντοκουμέντα από διάφορες πηγές, συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι τα έβλεπα ως ψηφίδες ενός άλλου "μυθιστορήματος", μιας αφήγησης με πολλές παραλλαγές, που θα φώτιζαν καθεμιά και μια διαφορετική πλευρά του ίδιου θέματος. Το θέμα αυτό είναι ο εικοστός αιώνας". Είκοσι μία κρυφές ιστορίες ιχνηλατημένες με τον φωτογραφικό φακό -αυτό το μάτι του εικοστού αιώνα- που κατέγραψε για πρώτη φορά χωρίς λόγια την ανθρώπινη μοίρα. Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ αφουγκράζεται την Ιστορία, τον πόλεμο, τους ανθρώπους, τον έρωτα, τον θάνατο, μέ...

Δύο φίλοι, ο χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα και ο αργεντινός φωτογράφος Ντανιέλ Μορτζίνσκι ξεκινούν ένα οδοιπορικό στον κοινό νότο των χωρών τους, τη μυθική, αραιοκατοικημένη και ακόμη παρθένα γη της Παταγονίας. Από καπηλειό σε νεκροταφείο, από υποστατικό σε αγρόκτημα κι από ερημιά σε κατσάβραχο, απ' το σκονισμένο Renault τους στις ράγες του παμπάλαιου "Patagonia Express" κι από κει σ' ένα αβέβαιο αεροπλανάκι, οι δύο άντρες ξαναγνωρίζουν τον τόπο που εγκατέλειψαν στα νιάτα τους κυνηγημένοι από αμείλικτες δικτατορίες, ξαναμετρούν εαυτούς και αλλήλους, συνομιλούν, θυμού...

"Κάθε εβδομάδα άλλαζαν βάρδιες: αυτοί που σφύριζαν, έγραφαν, κι αυτοί που έγραφαν, σφύριζαν, και μετά από ένα μήνα που άλλαζαν εκ περιτροπής, ανάγκαζαν τους ομήρους ν΄ακούνε ατέλειωτα ρεσιτάλ ποίησης ή αναγνώσεις βραβευμένων διηγημάτων χωρίς καμία τάξη και χωρίς κανένα συντονισμό. Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφερναν να εκκαθαρίσουν πολλές περιοχές: οι Κροάτες έφευγαν στην Κροατία. Οι Ουαλλοί, στην Ουαλλία, οι Ιταλοί επέστρεφαν στην Αργεντινή και οι Γαλικιανοί, ένας Θεός ξέρει που. Πολλοί από τους επιζήσαντες έγιναν αργότερα κριτικοί λογοτεχνίας, κι ίσως αυτή είναι η μόνη απολύτως...

Το 1915 μια ομάδα 120 ιππέων διασχίζει την απέραντη ουγγρική πεδιάδα. Αθελά τους εισέρχονται σ’ ένα παράξενο βασίλειο που δεν ανήκει στον κόσμο των ζωντανών, αλλά ούτε και των νεκρών. Εκεί, ο βαρόνος Μπάγκε συναντά την απόλυτη και τέλεια γυναίκα. Όμως, στο βασίλειο αυτό, ο χώρος και ο χρόνος παρουσιάζουν μια ιδιαιτερότητα... Τα πέπλα της στάχτης τιμήθηκαν με το βραβείο Kleist.

"... άκουγα τα απαρηγόρητα νιαουρίσματα που έρχονταν από την κουζίνα. Ο Σιμενόν μού έδειξε το δρόμο και τον ακολούθησα ως τη γωνία, όπου βρίσκονταν κουλουριασμένα επτά γατάκια. "Τι σημαίνει αυτό;" ρώτησα. "Είναι παιδιά μου, Ερέδια. Γεννήθηκαν πριν από μία εβδομάδα." "Δηλαδή, τώρα είσαι ανύπαντρος πατέρας;" "Είμαστε!" "Είμαστε;" "Δεν θυμάσαι που σου μίλησα για μια Γκαγέτα που κυκλοφορούσε στις στέγες;" "Η χοντρή γάτα που έχουν οι συγγραφείς στον τρίτο." "Ναι. Η αναθεματισμένη παράτησε τα μικρά της πεταμένα." "Να πάρει η οργή, Σιμενόν! Η απελευθέρωση της γυναίκας έχει φτάσει...

Μπορεί να μην ταξίδεψε κανείς μέχρι σήμερα στο κέντρο της γης, οι γεωλόγοι όμως ανακάλυψαν τα κρυμμένα μυστικά του πλανήτη μας. Από πού προέρχεται; Πώς λειτουργούν τα ηφαίστεια και πώς εξηγούνται οι σεισμοί; Γιατί οι ήπειροι αλλάζουν θέση και πόσο αυτό επηρεάζει τη μορφή της Γης; Πώς γεννιούνται τα βουνά και τα νησιά; Τι μυστικά κρύβουν τα πετρώματα, τα ορυκτά και τα απολιθώματα;

Όταν ξαναβλέπω έπειτα από αρκετά χρόνια έναν άνθρωπο που είχα γνωρίσει νέο, με την πρώτη ματιά μού φαίνεται πάντοτε ότι βλέπω κάποιον που έμαθε μια μεγάλη συμφορά. Η έκφραση της χαράς και της αυτοπεποίθησης χαρακτηρίζει μόνο τη νεαρή ηλικία: το αίσθημα αυτού που χάνεται και οι σωματικές ταλαιπωρίες που μεγαλώνουν από μέρα σε μέρα δίνουν τελικά ακόμα και στους πιο επιπόλαιους, ακόμα και στους πιο εύθυμους από φυσικού τους, ακόμα μάλιστα και στους πιο ευτυχισμένους, μια φυσιογνωμία και μια συμπεριφορά που αποκαλούνται σοβαρές και που, σε σύγκριση μ’ εκείνες των νέων και των π...

"Έχω πάντα μαζί μου μια moleskin (έτσι λέγονται αυτές οι ατζέντες με το σκληρό μαύρο κάλυμμα) που στις σελίδες της εκχέω τις καθημερινές μου αμφιβολίες, τους καθημερινούς μου φόβους, την καθημερινή μου αγανάκτηση. Εκεί μέσα καταγράφω επίσης άρθρα, κεφάλαια μυθιστορημάτων, διηγήματα, συνταγές μαγειρικής, πράγματα που έχω υποσχεθεί να κάνω και που κατά κανόνα τα ξεχνώ. Έχω μια παθιασμένη σχέση με τις ατζέντες moleskin και χαίρομαι όταν κάποιος αναγνώστης ή κάποια αναγνώστρια ομοιοπαθής (στο κάτω κάτω, γι' αυτό γράφω: για να γνωρίζομαι με ομοιοπαθείς), μου χαρίζει μία, παρθένο...

600 αφορισμοί από έναν καυστικό χιουμορίστα. "Το βιβλίο δεν είναι απλώς μια συλλογή από ευρήματα και αστεία, αλλά με τους χίλιους αντικατοπτρισμούς και τις γοητευτικές εναλλαγές χρωμάτων, προσφέρει ως ενότητα στον προσεκτικό αναγνώστη μιαν από τις πιο τολμηρές κι αξιοπερίεργες προσωπογραφίες που διαθέτει η νεότερη λογοτεχνία μας". Έρμαν Έσσε "Όποιος έτυχε κάποτε να συλλάβει απόλυτα τη διαφορά ανάμεσα στο πνεύμα και στην τέχνη, ανάμεσα στον πολιτισμό και στην παιδεία, τότε συχνά θα νιώσει το είναι του ολόκληρο να συνεπαίρνεται απ' το σατιρικό μένος του φανατικού α...

"Καθόμουν σ' ένα παγκάκι της πλατείας 2 Μαΐου απολαμβάνοντας τον ήλιο της αρχής του φθινοπώρου, κι εκείνη ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Ήταν ένα αδύνατο κορίτσι, με σαρκώδη χείλη και υπερβολικά μεγάλα στήθη. Έσφιγγε στην αγκαλιά της έναν πλαστικό γαλάζιο φάκελο. Με παρατήρησε προσεκτικά για μια στιγμή και μου χαμογέλασε. Της έλειπαν δύο δόντια. "Σ' αγαπώ" μου είπε. Έστρεψα το σώμα μου αριστερά και ακούμπησα τις παλάμες μου πάνω στο φθαρμένο ξύλινο παγκάκι. Ο μεσημεριάτικος ήλιος τη χτυπούσε στα μάτια. Έλαμπαν. "Σ' αγαπώ" επανέλαβε. "Σ' αγαπώ πολύ. Εσένα αγαπώ, ναι, εσένα....

Ο Μπέμπε είναι ένας νεός γιατρός που υπηρετεί το αγροτικό του σε ένα μικρό χωριό της Κούβας. Τα περιστατικά πριαπισμού που καλείται να αντιμετωπίσει του φαίνονται υπερβολικά πολυάριθμα για μια περιοχή που αριθμεί, μετά βίας, 300 κατοίκους... Ο γιατρός αποφασίζει να λύσει το μυστήριο και αρχίζει να ερευνά τα αίτια της σπάνιας και επικίνδυνης ασθένειας. Κεντρικοί ήρωες της αφήγησης του Πρίαπου είναι τέσσερις φίλοι: οι δύο, αφοσιωμένοι στην επιστήμη και οι άλλοι δύο στο έγκλημα, σαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

[...] Καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Ουρές χιλιάδων νέων ανθρώπων για τρίμηνη δουλειά τηλεφωνήτριας στον ΟΤΕ. Μια χαρά παλικάρια σαν τα κρύα τα νερά δίνουμε γη και ύδωρ, εξευτελίζονται, για να γίνουνε για τρεις μήνες τηλεφωνήτριες! Δεν το χωράει ο νους μου! Τόση δύναμη αυτό το καταραμένο κοπάδι! Πάρε την κοπέλα σου, αγόρι μου, και άραξε σε μια παραλία να μαζεύεις φύκια, να τα κάνεις μεταξωτές κορδέλες και να τα πουλάς. Γίνε λουλουδού στην Ανδραβίδα by night. Να παρακαλάς να γίνεις μισθωτός δούλος και να σου κάνουνε και κόνξξες...

Ο 38χρονος Σιμόν βλέπει κάθε βράδυ το ίδιο αινιγματικό όνειρο, ώσπου, μια μέρα, μια εξίσου αινιγματική γυναίκα του το ερμηνεύει. Ο Σιμόν είναι η μετενσάρκωση ενός ανθρώπου που έζησε στο Θιβέτ του 11ου αιώνα, ποτισμένος από ένα άσβεστο μίσος ενάντια στον ανιψιό του, τον μεγάλο θιβετιανό ερημίτη Μιλαρέπα. «Αιώνες τώρα περιπλανιέσαι στα βουνά των ονείρων, θέλοντας να λυτρώσεις την ψυχή σου. Κι ο μόνος τρόπος για να το πετύχεις, είναι ν' αφηγηθείς την ιστορία του αντιπάλου σου, την ιστορία του Μιλαρέπα, του πιο μεγάλου ερημίτη». Για να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο των μετενσαρ...

"Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση της στιγμής, επειδή ποτέ δεν θα μου περνούσε απ’ το μυαλό να διαλέξω έναν συγκεκριμένο τύπο ιστορίας μόλις εγώ ή εμείς σβήσουμε το φως και μπω σ’ εκείνη τη δεύτερη και ωραία μαύρη κουκούλα που μου φοράνε τα βλέφαρα, η ιστορία είναι εκεί, μια σχεδόν πάντα συναρπαστική αρχή ιστορίας, μπορεί να ’ναι ένας άδειος δρόμος μ’ ένα αυτοκίνητο να ’ρχεται απ’ το βάθος, ή η έκφραση του Μαρσέλο Μασίας όταν πληροφορείται πως πήρε προαγωγή, κάτι αδιανόητο ώς εκείνη τη στιγμή δεδομένης της ανικανότητάς του, ή απλώς μια λέξη ή ένας ήχος τα οποία επαναλαμβάνοντα...

"Η νοικοκυρά Ειρήνη Κούτσικου-Παπαλάμπρου, μάταια προσπαθούσε να απωθήσει τον υδραυλικό Βαγγέλη Μιθριδάτη, που έχωνε τα λαίμαργα χέρια του δώθε και εκείθε κάτω απ' την καπιτονέ ρόμπα της ανυπεράσπιστης παντρεμένης..." Ένα ιλουστρασιόν οικογενειακό δράμα σε 21 επεισόδια.

"Ομολογώ ότι συνεχίζω να γράφω για καθαρά ηδονοθηρικούς λόγους. Γράφω για μένα και για τους φίλους μου. Δεν διαθέτω ευρύ κοινό, μήτε φήμη ή κρατικό βραβείο. Γνωρίζω εις βάθος τη λογοτεχνική στρατηγική και την περιφρονώ. Με θλίβει η αφέλεια των συγχρόνων μου και τη σέβομαι. Επιπλέον, κολακεύομαι να πιστεύω ότι δεν επαναλαμβάνομαι ποτέ, ότι δε ζητάω δανεικά από ξένες δόξες, ότι είμαι πάντα παρθένος κι ότι αυτός ο ναρκισσισμός πληρώνεται πολύ ακριβά. Με την αδιαφορία των άλλων. Εγώ, όμως, όπως είπα, γράφω για καθαρά ηδονοθηρικούς λόγους." Ένας εκκεντρικός αφηγητής καταγρ...

Όχι σαν τον προηγούμενο, μεταξύ των Εθνικιστών του Φράνκο και των Δημοκρατικών, αλλά σε έναν μοντέρνο εμφύλιο, γλωσσολογικής φύσης και αφορμής. Καταλανοί εναντίον Καστιλιάνων, Βάσκοι εναντίον Καταλανών, Καστιλιάνοι εναντίον Καταλανών, Ανδαλουσιανοί εναντίον Βαλενθιανών, ΕΤΑ εναντίον εξουσιαστών, βασίλισσα εναντίον σοσιαλιστών και βασιλιά, υπουργοί εναντίον άλλων υπουργών... και τρεις γελαστοί νεκροί στην Κόστα Μπράβα. Το ανεξήγητο φαινόμενο δεν δείχνει να προβληματίζει τον ενωμοτάρχη της χωροφυλακής Ραφαέλ Κοράλες ("Θα τους τσίμπησαν τίποτα μέδουσες..."), όμως ο γιαπωνέζ...