Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Σέβοµαι απολύτως το γεγονός ότι η παχυσαρκία αποτελεί ψυχο-σωµατική ασθένεια που χρήζει θεραπείας, και ως εκ τούτου πρέ-πει να δοθεί µεγάλη προσοχή στο ψυχικό κοµµάτι της νόσου και όχι µόνο στο οργανικό. Καµιά δίαιτα δεν είναι καλή αν δεν λαµβάνει υπ' όψιν της τον ψυχισµό του υπέρβαρου και τα αίτια του πάχους του." Το "Εγώ και η ανάγκη μου για τροφή (μετά τις στερητικές δίαιτες)" είναι το απόσταγμα της τριαντάχρονης επαγγελματικής πορείας μιας ανήσυχης και επίμονης διατροφολόγου, για την οποία η καταγραφή, η μελέτη και η ερμηνεία των αιτίων που οδηγούν τον σύγχρονο άνθρ...

"Και πώς μου ζητάτε να γράψω εγώ την αυτοβιογραφία μου; Πρέπει κάποιος να είναι διάσημος γι' αυτό: ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο Στέφαν Τσβάιχ..." "Ο πολυβραβευμένος ουρουγουανός συγγραφέας παραδέχεται ότι για να γράψει την αυτοβιογραφία του χρειάστηκε να τιθασεύσει τις αναστολές και τις ντροπές του, υποχωρώντας μπρος στις επίμονες πιέσεις που δέχτηκε από τους εκδότες του. Στην αυτοβιογραφία του αποφασίζει να εκθέσει με παρρησία τόσο τις υψηλότερες αξίες του όσο και τα ενίοτε ταπεινότερα κίνητρα που καθόρισαν την πολυκύμαντη ζωή του. Τα οράματα, οι ψευδαισθή...

Πρέπει να θεωρηθεί από τα παράδοξα της ελληνικής εκδοτικής ιστορίας ότι η πρώτη συλλογή ελληνικών παραμυθιών (διότι περί αυτής πρόκειται εδώ) κυκλοφορεί στν Ελλάδα με καθυστέρηση 127 χρόνων και αφου προηγήθηκαν δεκάδες άλλες μεταγενέστερες.

"Άνοιξα την πόρτα της σουίτας. Ο Αντόνιο δεν είχε κλείσει τις δίφυλλες πόρτες ανάµεσα στα σαλόνια µας, κι είδα µια σχισµή φως κάτω από την πόρτα της κάµαράς του. Έκανα ένα βήµα µέσα στο σκοτεινό δωµάτιο κι έκλεισα σιγά την πόρτα πίσω µου. Είδα το σακάκι πάνω στην πολυθρόνα, πήρα το πορτοφόλι και ξανάβαλα τη φωτογραφία στη θέση της και το σακάκι στην πολυθρόνα. Και τότε, ακούω: Το τρίξιµο του κρεβατιού, τη ζωική και ρυθµική οιµωγή του σοµιέ, τη φωνή µιας γυναίκας που µου είναι άγνωστη, τη φωνή της Ιρέν, µια φωνή που βογκάει, που πνίγει µια κραυγή αλλά µετά δεν µπορεί να τ...

Το πολυβραβευμένο και πολυδιαβασμένο οικολογικό μυθιστόρημα του Λουίς Σεπούλβεδα για τον Αμαζόνιο, τους ινδιάνους και την καταστροφή της παρθένας φύσης. Μια ομάδα λευκών ρίχνεται στην αναζήτηση ενός άγριου αιλουροειδούς. Η συνάντηση των ανθρώπων με το ζώο αποτελεί μία από τις πλέον φορτισμένες σελίδες της σύγχρονης λογοτεχνίας. Μεταφρασμένο στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου.

"Ο μπαμπάς μ’ έπιασε από τους ώμους κι έγινε κατακόκκινος. ‘‘Μη φορέσεις ποτέ ξανά γυναικεία ρούχα, ακούς τι σου λέω; Ακούς τι σου λέω, Γκίγε;’’ Και είπε: ‘‘Την επόμενη φορά που θα σ’ ακούσω να λες μπροστά στους θείους ότι όταν μεγαλώσεις θέλεις να γίνεις Μαίρη Πόππινς, σου τ’ ορκίζομαι ότι... σου τ’ ορκίζομαι ότι...’’". Ο Γκίγε δίνει την εικόνα ενός παιδιού χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Δείχνει ευτυχισμένος, είναι επιμελής και φρόνιμος μαθητής της Δ΄ δημοτικού και κάνει πολύ στενή παρέα με μια συμμαθήτριά του από το Πακιστάν, τη Ναζία. Η μαμά του Γκίγε εργάζεται στο Ντουμ...

Στο Μπιλμπάο, στη Χώρα των Βάσκων, ένας σαραντάχρονος ισπανός δημοσιογράφος ξυπνά στην κόλαση... Όμηρος της βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης ΕΤΑ, συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται κλεισμένος σ' ένα υπόγειο δύο μέτρα επί τρία, υπό το φως μιας άσβεστης λάμπας. Ο κουκουλοφόρος δεσμοφύλακάς του -δαίμονας ανάλογος αυτών της χριστιανικής του κατήχησης κατά τα μαθητικά του χρόνια- ανοίγει καθημερινά ένα μικρό παράθυρο στην ξύλινη πόρτα της φυλακής για να του δώσει ένα δίσκο με την αναγκαία για την επιβίωσή του τροφή. Ο Χοσέ Μανουέλ Φαχάρδο, δημοσιογράφος ο ίδιος και παλαιός κάτοικος...

Αναμφισβήτητα το σκληρότερο βιβλίο του Ναμπόκοφ. Ο ήρωάς του βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο απάνθρωπη μέθοδο άσκησης ψυχολογικής βίας: την απαγωγή του γιου του από το στρατοκρατικό καθεστώς που επιδιώκει να τον "συμμορφώσει". Τα τελευταία κεφάλαια απαιτούν ένα ιδιαίτερο σθένος από τον αναγνώστη. Ένα οριακό βιβλίο του μεγάλου στυλίστα, συγγραφέα της "Λολίτας".

"Την είχα αράξει με τα πόδια πάνω στο γραφείο μου. Το αιρκοντίσιον τα 'χε φτύσει, και βαριόμουν ν' ανάψω τον ανεμιστήρα απέναντι, οπότε είχα βγάλει την μπέμπελη. Προσπάθησα τουλάχιστον να σκοτώσω τη μύγα που μου τα 'χει πρήξει, αλλά αστόχησα. Χρειαζόμουν επειγόντως κάτι που θα μου ξανάδινε τη φόρμα μου. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα καλύτερο από το κυνήγι της επικήρυξης για τη σύλληψη της 17 Νοέμβρη. Όσο αναλογιζόμουν ότι έχασα τα ίχνη της αρχηγού μέσα από τα χέρια μου... Γαμώ το φελέκι μου. Ρόιδο τα έκανα πάλι!"

"Ένα πρωί του Απριλίου. Ετοιµάζοµαι να πάω στην καινούργια µου δουλειά. Θα κάνω τον καφέ µου όπως µ' αρέσει: σκούρο, πικρό, πηχτό, χωρίς γάλα ή ζάχαρη. Εκείνος θα 'ρθει από πίσω µου και θα κολλήσει στην πλάτη µου το γυµνό του στήθος. Θα πάρει την κούπα µου, θα πιει µια γουλιά καφέ, θα κάνει πως φτύνει, θα µε ρωτήσει πώς µπορώ και πίνω αυτό το κατάπλασµα, θα πει "Αν είναι δυνατόν µια Κολοµβιανή να φτιάχνει τέτοιο καφέ", θα µε παραµερίσει και: "Να σου δείξω εγώ, µωρό µου, πώς φτιάχνουν καφέ". Κι εγώ θ' αποφασίσω, χωρίς να το καταλάβει, χωρίς να το πω ποτέ, µ' ένα αλλαγµένο βλ...

"H αγάπη, με την αυστηρή έννοια του όρου που της έχει προσδώσει μια μακρά ιστορική παράδοση, απειλείται και ίσως είναι ήδη νεκρή ή, εν πάση περιπτώσει, βαριά άρρωστη. [...] Μα ποιος μπορεί να είναι ο εχθρός στα πλήγματα του οποίου η αληθινή αγάπη απειλείται να υποκύψει; Είναι ο σύγχρονος ατομικισμός, φυσικά, είναι η έγνοια να προσδιορίζονται τα πάντα με βάση την αγοραστική τους αξία, είναι η ιδιοτέλεια που διέπει στις μέρες μας τη συμπεριφορά των ατόμων. [...] Το βιβλίο αυτό είναι αφενός μια ακαταμάχητη απόδειξη των ελάχιστων προϋποθέσεων της αληθινής αγάπης και αφετέρου έν...

"... ταλαντεύτηκα χρόνια ολόκληρα ανάµεσα σε δύο έρωτες (µερικές φορές ταυτόχρονους, αν και, το οµολογώ, γεµάτη ενοχές). Ο ένας, καίτοι µε εκµεταλλευόταν και δεν ήταν πάντα σωστός µαζί µου, µου παρείχε προστασία, µ’ έκανε να αισθάνοµαι µέρος του κόσµου του, ήταν έτοιµος να µε βοηθήσει όταν είχα ανάγκη, και µου επέτρεπε να νιώθω διαφορετική από τις γειτόνισσές µου. Ο άλλος, ροµαντικός, λυρικός, φτωχός αλλά αξιοπρεπής, µε τα µαλλιά του στον αέρα και το βλέµµα στο άπειρο. Ο ένας µου πρόσφερε ένα σίγουρο αύριο κι ο άλλος ένα παραδείσιο µέλλον. Καταλαβαίνετε; Είχα συνδέσει τα ασ...

Αχαιοί πολεμιστές καταλαμβάνουν την ακμάζουσα, φιλειρηνική, αλλά ανοχύρωτη, πόλη της Κνωσσού, αντικαθιστώντας το μητριαρχικό-αναρχικό σύστημα διακυβέρνησης από ένα καθεστώς απολυταρχικό, πολεμοχαρές και πατριαρχικό. Επιβάλλουν τη λατρεία των δικών τους, βίαιων θεών, προκειμένου να εκμηδενίσουν έννοιες όπως "ελεύθερος χρόνος", "απόλαυση", "ελευθερία των ηθών", "ανεμπόδιστη σεξουαλικότητα" κ.λπ. Όμως, με έναν μυστηριώδη τρόπο, η πόλη αποκτά διπλή υπόσταση και συντηρεί κρυφά τα αρχαία έθιμα χάρη στην Ευρώπη, την Πασιφάη και την Αριάδνη, τις τρεις βασίλισσες που διαδέχθηκαν η μ...

Ο μοναχός πρόσθεσε: "Θέλω να κάνετε την ακόλουθη άσκηση μέχρι να ξαναβρεθούμε: κάθε μέρα, κατά προτίμηση την ίδια ώρα, θα παίρνετε μια μεγάλη κλεψύδρα που διαρκεί πολύ, θα κάθεστε σ' ένα μέρος άνετο όπου δε θα σας ενοχλεί κανείς, θα παίρνετε μολύβι και χαρτί, και όση ώρα η άμμος πέφτει θα μένετε μόνη στο δωμάτιο, προσπαθώντας να επαναφέρετε στη μνήμη σας όλες τις σκέψεις που κάνατε γύρω από την παχυσαρκία σας. Πρέπει να θυμηθείτε όλες τις δυσάρεστες σκέψεις και να τις καταγράψετε. να σκεφτείτε τους χειρότερους φόβους σας σχετικά με το σώμα σας και τον τρόμο που σας προ...

Ένα βιβλίο που έγινε πια κλασικό. Πικρό κείμενο αυτογνωσίας, έθεσε με το δικό του σαρκαστικό τρόπο το θέμα της νεοελληνικής ταυτότητας. Από το 1975 ανατυπώνεται συνέχεια, έχοντας πουλήσει πάνω από εκατό χιλιάδες αντίτυπα. «... κατέχει την τέχνη του αφοριστικού στοχασμού, που είναι να βλέπει κανείς τα πράγματα αλλιώς, να παρακάμπτει παραδεδεγμένες αλήθειες. (...) το ευφυές στον Δήμου εκλύεται στο βάθος του λόγου ή κάτω από την επιφάνειά του.» Νάσος Βαγενάς «... ένας προικισμένος άνθρωπος, έξυπνος, παρατηρητικός, σπινθηροβόλος.» Αλέξανδρος Κοτζιάς «... χρειάζεται πολλή...

Ο Ζακ Μπαγιάρ, ένας αστυνομικός επιθεωρητής που έχει πολεμήσει στην Αλγερία και απεχθάνεται τους μακρυμάλληδες των πανεπιστημίων, επιφορτίζεται με τη διαλεύκανση μιας υπόθεσης που αφορά τον ύποπτο θάνατο ενός κάποιου Ρολάν Μπαρτ, καθηγητή σημειολογίας στο ανώτατο πανεπιστημιακό ίδρυμα College de France. Ο Μπαγιάρ βουτά στη θάλασσα των κύκλων της διανόησης του '80, αλλά πολύ γρήγορα καταλαβαίνει ότι δεν κατέχει τον κώδικα επικοινωνίας. Έτσι, πειθαναγκάζει έναν νεαρό καθηγητή πανεπιστημίου με ειδίκευση στη σημειολογία να του χρησιμεύσει ως διερμηνέας της ακατάληπτης γλώσσας τ...

«Καλή σου μέρα, αγαπημένε μου» είπε στον Ιππότη η Τζούλιετ, «πάω στη δουλειά.» «Δουλειά;» επανέλαβε ο Ιππότης που δεν καταλάβαινε τίποτα. «Ναι» αποκρίθηκε η Τζούλιετ. «Όταν εσύ έφυγες, άρχισα να υφαίνω χαλιά και να πίνω κρασί για να περνάει η ώρα. Στα τρία χρόνια πάνω, πιο πολύ ήπια παρά ύφανα. Στο τέλος, αναγκάστηκα να ψάξω κάτι άλλο για ν' απασχολούμαι.» Ο Ιππότης ανακάθισε στο κρεβάτι και τη ρώτησε, όλο περιέργεια: «Τι κάνεις δηλαδή;» «Αναστηλώσεις κάστρων.» «Τι; Τι;» «Αναστηλώσεις κάστρων. Είναι όλα λάθος σχεδιασμένα. Τα δωμάτια είναι πολύ μεγάλα, στους διαδρόμους...

Σαράντα διαχρονικές ιστορίες και η πρώτη συγγραφική εμφάνιση του Τζίμη Πανούση σε επανέκδοση. "Η επιστροφή του Αζώτου", "Δημήτρια", "Το Πολυτεχνείο γκρι", "Το τέταρτο Παπαντράιχ", "Η γκόμενα του Μητσοτάκη", "Το γεράκι με το ταγεράκι", και άλλα πολλά για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιοί.

Ο Giorgio de Chirico, ένας από τους προπάτορες του μοντερνισμού, ο "Μεγάλος Βολιώτης" όπως τον αποκαλεί ο Νίκος Εγγονόπουλος, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μα και πιο αινιγματικές μορφές της τέχνης της εποχής μας. Γεννημένος στο Βόλο, μεγαλωμένος στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία κατόρθωσε να συγκεράσει στο έργο του πλήθος διαφορετικών παραδόσεων και, κυρίως, να προτείνει ένα νέο οπτικό κώδικα προσέγγισης του σύγχρονου κόσμου. Δημιουργός της "μεταφυσικής ζωγραφικής" στα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μέντορας των σουρεαλιστών, "αποκήρυξε" στ...

"Εκείνος ξεκίνησε την αλληλογραφία μας. Μια μέρα, στα δεκαπέντε μου, μου έστειλε μια μουσική. Η μουσική άλλαξε τη ζωή μου ή, μάλλον, με κράτησε στη ζωή. Χωρίς αυτήν, θα ’μουν νεκρός. Από τότε του γράφω συχνά. [...] Όποτε θέλει μου απαντάει : σε μια συναυλία, στην αίθουσα ενός αεροδρομίου, στη γωνιά ενός δρόμου, πάντα απροσδόκητος και πάντα λαμπερός." Τα παραπάνω λόγια συνοψίζουν -και επεξηγούν- την έκδοση αυτού του βιβλίου που συνοδεύεται από ένα CD με 16 αποσπάσματα από σημαντικά μουσικά έργα του Μότσαρτ. Η μουσική χρωματίζει το βιβλίο με τον τρόπο που οι εικόνες φωτίζουν...