Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα διασκεδαστικό βιβλίο για παιδιά κάθε ηλικίας (σημερινά, χθεσινά, αυριανά, παντοτινά) και, γενικά, για όλους όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς το αλφάβητο και τυχόν ενδιαφέρονται για άλογα, βατράχια, γοργόνες, δράκους, ελεφαντόμυγες, ζαργάνες, ηλεκτρικές σκούπες, θησαυρούς, ιππότες, καλικάντζαρους, λουκάνικα, μάγους, νάνους, ξωτικά, οδοντίατρους, παλιοπράγματα, ρομπότ, σκουλήκια, τέρατα, υποπρόξενους, φαντάσματα, χαλίφηδες, ψαρόβαρκες και ωραίους ωτορινολαρυγγολόγους.

Μια συλλογή σαράντα μικρών αφηγημάτων, παλιότερων και καινούργιων, στην οποία περιλαμβάνονται: επτά "μυθιστορήματα" μπονζάι, ένας παράξενος μονόλογος, ένας ακόμα πιο παράξενος μονόλογος σκύλου, μερικοί εξωφρενικοί μύθοι με σοβαρά ηθικά διδάγματα, αρκετά nonsense "παραμύθια", ένα διήγημα "νουάρ" κ.ά. Όλα αυτά σε πολύ μικρή φόρμα και όλα -το καθένα με τον τρόπο του- κάπως περίεργα, διασκεδαστικά, απροσδόκητα, ανατρεπτικά.

Η ποίηση και οι ενοράσεις του Ezra Pound αποτελούν ένα όριο και συγχρόνως μια αφετηρία για την παγκόσμια λογοτεχνική τοπογραφία. Ο ακραίος μοντερνισμός των ποιητικών του συνθεμάτων σήμανε το τέλος του μοντερνισμού. Ωστόσο, οι τρόποι και οι τροπισμοί που ο ακραίος αυτός μοντερνισμός αποκάλυψε συγκροτούν τα ισχυρότερα αφετηριακά σημεία για τη μετα-μοντερνική ποιητική εκφραστική. Το μετα-μοντερνικό παράδοξο, το οποίο συνοδεύει τη μετα-μοντερνική αντίληψη για την ποίηση, αναδεικνύεται κατ' εξοχήν με τις ποιητικές ενοράσεις του Ezra Pound: οσάκις η μετα-μοντερνική αντίληψη αναζη...

Η έκδοση περιλαμβάνει κείμενα τριών μεγάλων συγγραφέων και στοχαστών: του Λέοντος Τολστόι, του Εμίλ Ζολά και του Αλέξανδρου Δουμά υιού. Ο Ρώσος κλασικός, θεωρώντας ότι ο προβληματισμός που αναπτύσσουν οι δύο Γάλλοι έχει άμεση συνάφεια με τη διδασκαλία του, παραθέτει στο άρθρο του "Αβίαστη δράση" την ομιλία που εκφώνησε ο Ζολά σε μια πανηγυρική συνέλευση φοιτητών, καθώς και την επιστολή-απάντηση του Δουμά. Κοινό θέμα και των τριών είναι η θέση και ο ρόλος που παίζουν οι μεταφυσικές ανησυχίες στη ζωή των ανθρώπων - αποτελούν απλώς μυστικιστικές δοξασίες, που σκοπό έχουν ν'...

Μυθιστόρημα πρωτοποριακό, από πολλές απόψεις "μπροστά από την εποχή του", εκπλήσσει ακόμη και σήμερα με την καινοτομία της γραφής του, ενώ όταν πρωτοεκδόθηκε (το 1927) προκάλεσε σκάνδαλο λόγω του προκλητικού του θέματος. Η υπόθεση διαδραματίζεται στο Σάο Πάουλο της δεκαετίας του '20, όπου κυριαρχούν οι νεόπλουτοι μεγιστάνες του καφέ. Γύρω τους προσπαθεί να επιβιώσει ένα κοσμοπολίτικο πλήθος Ευρωπαίων μεταναστών. Στο πλουσιόσπιτο ενός παρόμοιου μεγιστάνα μπαίνει γκουβερνάντα η φροϊλάιν Έλζα, ετών 35, μορφωμένη και λίαν αξιοπρεπής εκ πρώτης όψεως. Ήρθε στη Βραζιλία κυνηγημ...

Πρόκειται για ένα από τα γνωστότερα αλλά και τα πλέον μυστηριώδη και ανοιχτά σε ερμηνείες πεζογραφήματα του θρυλικού Λατινοαμερικανού δημιουργού που σημάδεψε όσο λίγοι τα ισπανόφωνα γράμματα του 20ού αιώνα. Διαδραματιζόμενη στις μακρινές αλλά παράξενα οικείες περουβιανές Άνδεις, η νουβέλα αφηγείται την ιστορία ενός απλού ανθρώπου που, αρχής γενομένης από ένα τυχαίο κοίταγμα στον καθρέφτη, κατατρύχεται από έμμονες ιδέες και βυθίζεται στην άβυσσο της τρέλας, σε μια ιλιγγιώδη πορεία δίχως επιστροφή.

Η Νεκταρία Μενδρινού ξέρει ένα μεγάλο μυστικό, ξέρει για τι και γιατί γράφουν οι ποιητές. Το λέει με πολύ απλό και ποιητικό τρόπο, μιλώντας μας εμπιστευτικά, χαμηλόφωνα: Γράφουμε γι αυτά που αφήνουμε ξοπίσω μας // Γράφουμε γιατί η μνήμη υπάρχει στο μέλλον... Και εξομολογείται για τι γράφει, συγκεκριμένα, η ίδια: Γράφω για κείνες τις λέξεις /Που πήραν φως και κάηκαν /Σκόρπισαν στη νύχτα / Κι έγιναν /Έναστροι χρησμοί στον ουρανό.// Γράφω για κείνους τους ανεκπλήρωτους έρωτες /Που έγιναν φθινοπωρινά /Δέντρα / Στα παράξενα τοπία της μνήμης. //Γράφω για σένα /Που έγινες /Ο...

Για πρώτη φορά στα ελληνικά, η συνέχεια της ιστορίας του Αιμίλιου, όπως την εμπνεύστηκε -αλλά δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει- ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ. Πιστοί στις αρχές τους, ήρωας και συγγραφέας πρεσβεύουν πως ο συζυγικός δεσμός δεν πρέπει να στηρίζεται στις συμβατικότητες της κοινωνίας, αλλά στην ελεύθερη επιλογή που υπαγορεύεται μονάχα από τον έρωτα.

Κεντρικό αντικείμενο για τον στοχασμό του πρώιμου Νίτσε, όπως φανερώνουν τα κύρια συγγράμματα της περιόδου αυτής, αποτελεί η αρχαία ελληνική τραγωδία. Υπό το πρίσμα της μεταφυσικής και της αισθητικής θεωρίας του Σοπεγχάουερ, ο Νίτσε πραγματεύεται την ακμή και την παρακμή του "αρχαίου μουσικού δράματος" ως αποφασιστικό κεφάλαιο στην ιστορία ολόκληρου του δυτικού πολιτισμού. Η αττική τραγωδία, κατά τον φιλόσοφο, αποτελούσε ολοκληρωμένο έργο τέχνης, σύνθεση ποίησης, πλαστικών τεχνών, χορού και μουσικής, γεννήθηκε δε από τον συγκερασμό δύο πολύ ιδιαίτερων στοιχείων, του "απολλώ...

"Αν ο πολιτισμός μας πήγαινε στο διάβολο, δε θα τον λυπόμουν, θα λυπόμουν όμως για τη μουσική", δήλωνε ο Τολστόι το 1910, τη χρονιά του θανάτου του. Μέσα από τις δυο νουβέλες αυτού του τόμου, ο Τολστόι, παθιασμένος λάτρης της μουσικής, μας δίνει τα πορτραίτα δυο περιθωριακών μουσικών τους οποίους συνάντησε στα νιάτα του και τον γοήτευσαν με το ταλέντο τους. Βιολιστής και αλκοολικός ο πρώτος, πλανόδιος κιθαρίστας και τραγουδιστής ο δεύτερος, εκφράζουν και οι δυο τη ποίηση της ζωής που, κατά τον Τολστόι, όλοι τη λαχταρούν και την αποζητούν στη ζωή τους, λίγοι όμως αναγνωρίζου...

"Στο Υπόγειο, ο Ντοστογιέφσκυ κάνει μια σειρά ανακαλύψεων σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη φύση είναι ακραία, αντινομική και παράλογη. Ο άνθρωπος φέρει μέσα του μιαν ακαταμάχητη έλξη προς το παράλογο, προς την αχαλίνωτη ελευθερία, προς την οδύνη. Ο άνθρωπος δεν τείνει κατ' ανάγκη προς το κέρδος. Η δυνατότητα να εξουσιάζει τον εαυτό του τον κάνει να προκρίνει ανά πάσα στιγμή την οδύνη. Δε συμβιβάζεται με μια λογική οργάνωση της ζωής. Θέτει την ελευθερία υπεράνω της ευτυχίας. Η ελευθερία όμως δεν είναι η κατίσχυση της λογικής επί του ψυχικού στοιχείου· όχι, είναι μι...

Μέσα από κάποιες σύντομες σημειώσεις, που ο γνωστός Ρώσος συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκυ κράτησε στο διάστημα που επισκεπτόταν τον Λεόντα Τολστόι στο σπίτι του στη Γκάσπρα της Κριμαίας και ένα γράμμα που γράφτηκε υπό την επήρεια της "φυγής" και του θανάτου του Τολστόι, ξεπροβάλλει ανάγλυφη η αντιφατική προσωπικότητα αυτής της επιβλητικής μορφής των ρωσικών γραμμάτων.

Τα τρία διηγήματα του Λεονίντ Αντρέγιεφ που περιέχονται στον τόμο αυτό, γράφτηκαν μεταξύ των ετών 1905-1908, στο απόγειο της συγγραφικής σταδιοδρομίας του δημιουργού τους. Ο Αντρέγιεφ θίγει και εδώ τα αγαπημένα του θέματα, την υποκρισία της κοινωνίας (Οι Χριστιανοί), την τρομοκρατία και τα επαναστατικά ιδεώδη (Έρεβος), την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων και το παράλογο της ύπαρξης (Αναμνήσεις ενός φυλακισμένου). Μέσα από τα κείμενά του, ο αναγνώστης ανακαλύπτει τη διορατική ματιά ενός συγγραφέα που πρόβλεψε τις ανησυχίες και την αταξία που θα επικρατούσαν σ' όλη τη διάρκει...

Η Ανθολογία αυτή, που είναι κι η ίδια καρπός έρωτα προς τον αρχαίο ελληνικό λόγο, έχει κύριο κριτήριο και ζητούμενο την απόλαυση. Ο έρωτας, όπως και όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα που μετέχουν του Θείου, έχει εμπνεύσει, από την αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας, αθάνατους, διαχρονικούς στίχους. Στη δίγλωσση αυτή έκδοση μια νέα μετάφραση, παιχνιδιάρα από διάθεση αλλά και πιστή από αγάπη, φέρνει κοντά μας μερικά από τα ωραιότερα ποιήματα της αρχαιότητας. Και μας παρουσιάζει τον έρωτα σ' όλες τις εκφάνσεις του, όπως τον ύμνησαν οι πρόγονοί μας πριν από 3000 χρόνια, σ' αυτήν...

Η Ανθολογία αυτή φιλοδοξεί να καταδείξει τις ιδιαιτερότητες, αλλά και τη συνέχεια μέσα στο χρόνο, ενός συγκεκριμένου κομματιού της ελληνικής πεζογραφίας· ενός κομματιού που, καθώς διαμορφώθηκε εκτός των ελλαδικών συνόρων, υπό άλλες συνθήκες και εκκινώντας από διαφορετικούς προβληματισμούς, απέκτησε μια ξεχωριστή φυσιογνωμία. Οι ανθολογούμενοι συγγραφείς (Αθανάσιος Οικονομίδης, Μιλτιάδης Οικονομίδης, Τάσος Βιδούρης, Κατίνα Παπά, Σπύρος Τζιας, Φώτος Κυριαζάτης, Τηλέμαχος Κώτσιας, Θωμάς Στεργιόπουλος και άλλοι) καλύπτουν χρονικά ένα διάστημα μεγαλύτερο του αιώνα και πιστεύο...

Αυτά τα λεπτουργήματα της ποιητικής τέχνης, απλά, πολύεδρα και διαυγή, ανοίγουν στον Δυτικό αναγνώστη μια άλλη προοπτική αντίληψη του κόσμου: Πλούσια και απέρριτη, ελεύθερη και πειθαρχημένη, χαρίεσσα και αυστηρή, συμπαντική και εστιασμένη στην αδιόρατη λεπτομέρεια του μικρόκοσμου. Πέννα βουτηγμένη σε απόσταγμα λόγου, αιχμαλωτίζει, μέσα σε ελάχιστες γραμμές, τη μοναδική στιγμή που το ακραίο συναντά το Αιώνιο.

Η ανθολογία αυτή, μια ουσιαστική και πολύπλευρη γνωριμία με τη λεπταίσθητη, κλασική κινέζικη ποίηση, προσεγγίζει τις τρεις τομές στην ιστορία της: την ποίηση Τζου, την ποίηση Τουάνγκ Γουέι και την ποίηση Λι Πο. Η ποίηση Τζου (που γράφτηκε για πρώτη φορά από πόρνες και τραγουδήθηκε στα λαϊκά καταγώγια, αλλά στη διάρκεια της δυναστείας Σουνγκ (960-1279) εξελίχθηκε σε μια ιδιότυπη λυρική φόρμα), εκπροσωπείται εδώ με ποιήματα των Λι Γιου, Λιν Που, Φαν Σουνγκ Γεν, Τσανγκ Χσιεν, Γεν Σου, Λιου Γιουνγκ, Τσανγκ Σεν, Ου Γιανγκ Χσιου, Χσιν Τσάι Τσι και Τσιανγκ Κουέι. Ο Γουάνγκ Γ...

Πρόκειται, πράγματι, για ένα απάνθισμα που καλύπτει όλο το φάσμα της μεξικανικής ποίησης του 20ού αιώνα, από τις απαρχές του και τις ορμητικές καλλιτεχνικές πρωτοπορίες της εποχής μέχρι και σημερινούς, εξίσου αξιόλογους δημιουργούς. Στους 120 ποιητές που συνθέτουν τον ανά χείρας τόμο περιλαμβάνονται ονόματα οικεία και αγαπητά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, όπως αυτό του νομπελίστα Οκτάβιο Πας ή εκείνα των Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο, Τομάς Σεγόβια και Ομέρο Αρίτζις (ο τελευταίος ελληνικής καταγωγής), αλλά και ποιητές λιγότερο γνωστοί -πλην όμως αξιοπρόσεκτοι- ή και άγνωστοι στα κα...