Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Νεκταρία Μενδρινού ξέρει ένα μεγάλο μυστικό, ξέρει για τι και γιατί γράφουν οι ποιητές. Το λέει με πολύ απλό και ποιητικό τρόπο, μιλώντας μας εμπιστευτικά, χαμηλόφωνα: Γράφουμε γι αυτά που αφήνουμε ξοπίσω μας // Γράφουμε γιατί η μνήμη υπάρχει στο μέλλον... Και εξομολογείται για τι γράφει, συγκεκριμένα, η ίδια: Γράφω για κείνες τις λέξεις /Που πήραν φως και κάηκαν /Σκόρπισαν στη νύχτα / Κι έγιναν /Έναστροι χρησμοί στον ουρανό.// Γράφω για κείνους τους ανεκπλήρωτους έρωτες /Που έγιναν φθινοπωρινά /Δέντρα / Στα παράξενα τοπία της μνήμης. //Γράφω για σένα /Που έγινες /Ο ξαφνικός εκείνος άνεμος /Που ξεσηκώνει τα πεσμένα φύλλα / Σε χορό... Η νέα ποιήτρια έχει το χάρισμα της αμεσότητας. Μπορεί να είναι η ψυχή της πολύπλοκη και εύθραυστη, αλλά επειδή η ίδια έχει καλλιεργήσει έναν τρόπο σκέψης θετικό -τόσο αναλυτικό όσο και συνθετικό-, κατορθώνει να μεταφράζει τα ερεθίσματα και τα συναισθήματα που την κινούν, άμεσα: σε φορτισμένο, αλλά, ταυτόχρονα απλό και ακριβή λόγο. [...] (από τον πρόλογο της Παυλίνας Παμπούδη)