Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο μεταμοντέρνο οι κυρίαρχες τάσεις είναι η επιστροφή στον χρόνο, η επιστροφή στον τόπο, η αναφορά στη λαϊκή κουλτούρα αλλά και, μερικές φορές, η επανερμηνεία του μοντέρνου. Με αυτή την έννοια, ακόμη και ρεύματα όπως ο κριτικός τοπικισμός ή η αρχιτεκτονική της υψηλής τεχνολογίας αγγίζουν τη φιλοσοφία του μεταμοντέρνου στην πιο εκλεπτυσμένη της μορφή.

Εσύ ξέρεις τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; Γνώρισε έναν αστροναύτη, μία δασκάλα, μία παιδίατρο, έναν παλαιοντολόγο, έναν αρχιμάγειρα... Τι έχουν να πουν για τη δουλειά τους; Κι αν μια μέρα γινόσουν σαν κάποιον απ’ αυτούς;

Η "Γη του θυμού" αποκαλύπτει και ανατέμνει με θαρραλέες κινήσεις της γραφής, με φρασεολογία που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με απότομες τομές σαν νυστεριές, τον έκδηλο αλλά και τον κρυμμένο θυμό που μας περιβάλλει, μετατρέποντας τις πόλεις, τα εσωτερικά των σπιτιών, τους δρόμους, τους εργασιακούς μας χώρους σε πεδία μάχης. Ο Χρήστος Χρυσόπουλος καταγράφει τον ασθματικό παλμό της οργής μας. Η "Γη του θυμού" κυκλοφόρησε σε πρώτη έκδοση στη Γαλλία το 2015 από τις εκδόσεις La Contre Allee σε μετάφραση της Anne-Laure Brisac. Έγινε θεατρική παράσταση από την ομάδα Et-alors,...

Συσκευές που μετρούν το αόρατο, παρωχημένες εικόνες ιστορικών συμβάντων, αφηγήσεις σε τέταρτο πρόσωπο που ανασυντάσσεται κατά βούληση, κατονομάζοντας τον θεατή ως αναγνώστη εικονικών εξελίξεων. Το κεντρικό σημείο είναι η κίνηση και ο κραταιός ήχος, oι σιωπηλές ριπές των λεπτών αποχρώσεων που τους γυροφέρνουν. Από στιγμή σε στιγμή οι οπτικοί κραδασμοί θα εκραγούν, τάχα, σε πεδία λεκτικών αυτοσχεδιασμών. Τα έργα συνδέονται με ένα άθροισμα ετεροθαλών, μικροκειμένων, γραμμένων από σαράντα συγγραφείς ειδικά για να συνοδέψουν τα λεκτικά αυτά μηχανήματα και σχηματίζουν ένα ρέον...

Η μνήμη των προσφύγων του 1922 αποτελεί σήμερα έναν κεντρικό τόπο μνήμης. Το αφήγημά της όμως έχει ιστορικότητα. Ξεκινά από τη συγκυρία των δραματικών μετακινήσεων των πληθυσμών σε όλη την Ευρώπη μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και από τις αγωνιώδεις προσπάθειες των ανθρώπων να βρουν μια συνθήκη βίου στη νέα κατάσταση. Ο τρόπος που οι πρόσφυγες αφηγούνταν το παρελθόν τους άλλαζε μαζί με το παρόν τους και τις προσδοκίες τους για το μέλλον. Η μνήμη τους, το τι λένε οι ίδιοι για την ιστορία τους και ο τρόπος που διαμορφώνουν την ταυτότητά τους σμιλεύτηκε σταδιακά, ισορροπώντας αν...

29 Νοεμβρίου 2010 Ποια είναι η καρδιά της Ελλάδας; Ο Άγιος Νικόλαος Αχαρνών, τα Κάτω Πατήσια, η Κυψέλη. Άθλιες πολυκατοικίες, μιζέρια... Βρέθηκα χθες βράδυ στον Άγιο Νικόλαο με τον Πλαϊτάκη, στο μίζερο διαμερισματάκι μιας ζωγράφου - η φρίκη στην απλότητα και στην αλήθεια της. Η ωμότητα της πραγματικής ζωής σ' αυτή τη χώρα. Η ζωγράφος είναι διορισμένη σε σχολείο στη Θήβα, όπου πηγαίνει κάθε μέρα, ακόμη κι όταν δεν διδάσκει (την Παρασκευή). Απ' το δημόσιο έχει να πληρωθεί εδώ κι έναν χρόνο, ενώ έχει πετύχει στον ΑΣΕΠ. Ζει με δανεικά και με μια συγκάτοικο απ' τη Γεωργία, για...

Η ODC Ensemble είναι μια ελληνική πρωτοποριακή θεατρική ομάδα, η οποία δημιουργεί πολυπρισματικές παραστάσεις στο μεταίχμιο των τεχνών (από τη μουσική, το θέατρο και τον χορό ως τα εικαστικά και τη λογοτεχνία) με έμφαση στο πολιτικό, στη συλλογικότητα και στα νέα μέσα. Στην καρδιά του αισθητικού της προγράμματος είναι η αμφισβήτηση ενός "θεάτρου σύμβασης" και η ενεργοποίηση των πολιτών ως συστατικό στοιχείο της καλλιτεχνικής διαδικασίας. Το βιβλίο επιχειρεί μια σφαιρική προσέγγιση της ομάδας μέσα από κείμενα κριτικών που παρακολούθησαν συστηματικά την πορεία της και την...

Ένα βιβλίο με ήχους! Και μάντεψε ποιος του κάνει... εσύ!

Η συλλογή "Πρώτα ο Θεός" απαρτίζεται από σαράντα πέντε αυτοτελή κείμενα, όπου με πειρακτική διάθεση και σε ατμόσφαιρα νοσηρού υπερθεματισμού περιγράφονται πρόσωπα και στιγμιότυπα, κοινά ή ευτελή -εξού και ο νεολογικός όρος "ρωπογραφήματα" (ρώπος= μικροπραμάτεια)- και, κατά κύριο λόγο, θλιβερά. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για συνοπτικές αφηγήσεις φανταστικών ή ημιφανταστικών ιστοριών, με κοινό παρονομαστή την ανατροπή ή το παράδοξο. Στενάχωρες, ωμές, αδιέξοδες, ευτράπελες, απίθανες και, κατά βάση, αμφιθυμικές περιστάσεις που σου κλείνουν πονηρά το μάτι, χωρίς να ξέρεις γ...

Μου ζητάς, αγαπητέ μου φίλε, να σου μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από την Αφρική, να σου γράψω για τις περιπέτειές μου, μα πάνω απ’ όλα για τις ερωτικές ιστορίες μου σ’ αυτή την ήπειρο που από καιρό με είχε μαγέψει. Θυμάμαι πόσο αστειευόσουν με τους "σκουρόδερμους έρωτες", όπως τους αποκαλούσες, λέγοντάς μου πως με βλέπεις να επιστρέφω μια μέρα συνοδευόμενος από κάποια πανύψηλη εβένινη ύπαρξη με κίτρινο μεταξωτό φουλάρι στα μαλλιά και ζωηρόχρωμη ενδυμασία. Θα πάρουν κάποια στιγμή σειρά και οι γαζέλες της μαυριτανικής ερήμου, μην αμφιβάλλεις καθόλου γι’ αυτό. Άλλωστε, έχω δ...

Δύο πατρίδες. Δύο γενιές. Δύο εποχές... Στο πρώτο της βιβλίο σε ελληνική έκδοση, η λιθουανή συγγραφέας Νταλιά Σταπονκούτε μιλά για τη ζωή της ανάμεσα στη Λιθουανία, τη χώρα όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, και την Κύπρο, τη χώρα όπου δημιούργησε την οικογένειά της και τη ζωή της, στο μεταίχμιο του 20ού και του 21ου αιώνα, όπου σημαντικές αλλαγές σημάδεψαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Η σκοπιά της είναι η σκοπιά του σύγχρονου ανθρώπου, που καταλήγει να ζήσει σε μια ξένη χώρα, μέσα σε έναν κόσμο όπου παντοδύναμα κράτη διαλύονται και νέα γεννιούνται. Σε μια εποχή ιλιγγιώδους ταχύ...

Το 1985, ο διάσημος και βραβευμένος Γαλλοϊταλός μάγειρας Λουί Καραντί, παρασυρμένος από τον πυρετό του τζόγου, παίζει και χάνει το ένα από τα τρία αστέρια Μισελέν που έχει κερδίσει το εστιατόριό του στην πόλη Σιέρ της Ελβετίας. Στο τραπέζι εκείνο της πόκας συμμετείχαν ένας Άγγλος δημοσιογράφος, ένας Γερμανός μάγειρας, ένας Ισπανός οινοχόος κι ένας Έλληνας μετρ ντ’ οτέλ, όλοι υπάλληλοι και συνεργάτες του εστιατορίου του σεφ. Είκοσι οκτώ χρόνια αργότερα, όλοι οι υπόλοιποι συμπαίκτες της μοιραίας εκείνης παρτίδας βρίσκουν τον θάνατο σε μυστηριώδη ατυχήματα ενώ παίρνουν μέρ...

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μικρό χωριό ζούσαν το Κίτρινο, το Κόκκινο, το Πράσινο και το Μπλε. Ζούσαν ειρηνικά και μονοιασμένα, ώσπου... Μια μέρα μεγάλη αντάρα ήρθε από μακριά. Ο ουρανός σκοτείνιασε κι ένας μανιασμένος άνεμος άρχισε να φυσάει. Όταν ο ήλιος έλαμπε ξανά στον ουρανό, στη στέγη του σπιτιού του Κίτρινου αντιλήφθηκαν ένα γυαλιστερό αντικείμενο. Έτσι άρχισαν οι περιπέτειές τους...

Γνώρισε τις τέσσερις εποχές του χρόνου μέσα από τρίστιχα ποιηματάκια (χαϊκού)! Τι βαθύς ύπνος! Στη μύτη του κουταβιού μια ακριδούλα.

Με την καταστροφική για το Βυζάντιο στρατιά της Δ΄ Σταυροφορίας έφτασαν στη Ρωμανία [Τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή εννοούσαν τη γη των Ρωμιών και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία] ορισμένοι Φράγκοι ποιητές. Ο τρουβέρος Κονόν ντε Μπετύν (Conon de Bethune), σημαντικός Γάλλος ποιητής και συνθέτης, παρέμεινε στην Πόλη μετά την άλωση στις 13 Απριλίου του 1204 και υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος της αυλής. Οι δύο Προβηγκιανοί τροβαδούροι Ραιμπώ ντε Βακέιρας (Raimbaut de Vaqueiras) και Ελίας Καϊρέλ (Elias Cairel) συνδέθηκαν με το νεοσύστατο βασίλειο της Θεσσαλονίκης στην αυλή του Βονιφ...

ΖΗΤΩ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ! Το ταχυδρομείο έκλεισε και η οικογένεια του ταχυδρόμου Ποντίκη ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι. Συνόδεψέ τους στη ζούγκλα, στην παραλία, στην έρημο, στους πάγους... Πόσο πολλά πράγματα περιμένουν να τα ανακαλύψεις!

Ένας μικρός πρίγκιπας που ονειρεύεται να γίνει πιλότος σε μια χώρα χωρίς αεροπλάνα. Ένας πιλότος που διδάσκει μικρούς πρίγκιπες πώς να πετάνε με τα όνειρά τους. Ένας βασιλιάς που απαγορεύει στους υπηκόους του να ονειρεύονται. Ένας δράκος που τσουρουφλίζει τις απλωμένες μπουγάδες. Ένα ζαβολιάρικο ξωτικό του χιονιού που προτιμά να κάνει παρέα με χοντρομπαλάδες χιονανθρώπους. Μια μικρή φάλαινα που τραγουδά τη σωτηρία της. Αυτοί, και άλλοι πολλοί, είναι οι ήρωες της ιστορίας μας. Κι αν όλα πάνε καλά, θα μπορέσει ο πρωταγωνιστής μας να ξεχωρίσει ότι ένας ολόκληρος ελέφαντας...

Ο "Γύρος τού κόµπου" είναι η δραµατουργική διαχείριση µιας λύσης που έχει προαποφασιστεί και που οδηγείται σταδιακά, από ενότητα σε ενότητα, στην απαρέγκλιτη εκτέλεσή της. Η λύση, την οποία υποδηλώνει ο τίτλος -λύση που ακολουθεί τις περι στροφές ενός κόµπου τού οποίου ο γύρος καταλήγει στο λύσιµό του-, αποτελεί συγχρόνως και την θέση ενός προβλήµατος. Αυτό το πρόβληµα αφορά µία στενή οικογενειακή υπόθεση και ένα µέγιστο φιλοσοφικό σύστηµα: πριν από είκοσι χρόνια ένας αδελφός δολοφόνησε τον αδελφό του, τώρα η δολοφονία πρόκειται να επαναληφθεί από τούς γιους τού αδελφοκτό...

Με την "Λυσιστράτη" κερδίζεται ο αγών ανάμεσα στην Ιστορία και την Ποίηση με νικητή την δεύτερη, και η νίκη αυτή λέει και σημαίνει ότι, αν και ανακυκλώνεται ο κύκλος του αίματος και της βλακείας -η αιώνια επιστροφή του ΄Ιδιου-, με την Ποίηση ο κύκλος αυτός δέχεται μία συγκλονιστική κρούση, και παρόλο ότι η Ποίηση δεν καταργεί αυτόν τον κύκλο, μπορεί εντούτοις να τον εμφανίζει απροκάλυπτα γυμνό και να τον μετατρέπει σε υλικό για ποιητική χρήση. Η "Λυσιστράτη" είναι η καταστολή της σύνθλιψης από την τραγωδία της Ιστορίας και με αυτήν την έννοια αποκτά την δική της σημασία η Κ...

Σκέπτομαι φίλοι που είστε όλοι εσείς μαζί μας απόψε εδώ σκέπτομαι το ρήμα επισκέπτομαι Ο Οιδίπους έρχεται εδώ επισκέπτης Επισκέπτεται τον τάφο του Αυτόν σκέπτεται Σκέπτεται και επισκέπτεται τον τάφο του Τον επισκέπτεται όχι σαν φίλος αλλά σαν ξένος Σαν ξένος έρχεται να ζητήσει φιλοξενία να φιλοξενηθεί στον τάφο του Ο Οιδίπους χρειάζεται προτού πεθάνει να γίνει πρώτα δε- κτός ως φιλοξενούμενος να φιλοξενηθεί εκεί όπου θα ταφεί Αυτήν την φιλοξενία φίλοι θα παρακολουθήσετε όλοι εσείς εδώ απόψε Και σάς φιλοξενώ σ’ αυτήν εγώ ένας Ξένος