Το βιβλίο της άνοιξης
Berner Rotraut-Susanne
Νεφέλη (2020)
Μετά τον χειμώνα έρχεται η άνοιξη. Άνθρωποι και ζώα απολαμβάνουν τον ωραίο καιρό: στον κήπο και στο αγρόκτημα, στον δρόμο και στην αγορά, στο πάρκο και στο εμπορικό κέντρο. Οι εικόνες του βιβλίου μας διηγούνται πολλές μικρές ιστορίες μιας ανοιξιάτικης μέρας. Αναζήτησε τους ήρωές τους σε κάθε σελίδα!
Το Βατερλώ δυο γελοίων
Σκαρίμπας Γιάννης 1893-1984
Νεφέλη (1994)
Καρπός της γόνιμης δεκαετίας του 1930, το μυθιστόρημα "Το Βατερλώ δυο γελοίων" αποτελεί, μαζί με τα μυθιστορήματα "Μαριάμπας" (1935) και "Το Σόλο του Φίγκαρω" (1939), μια τριλογία, η οποία συνιστά το σημαντικότερο μέρος του πεζογραφικού έργου του συγγραφέα. Το μυθιστόρημα ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1937, είδε όμως το φως της δημοσιότητας μόλις είκοσι δύο χρόνια αργότερα, και, όπως προκύπτει από ποικίλα στοιχεία, σε νέα εκδοχή. Όταν εκδόθηκε "Το Βατερλώ δυο γελοίων" (1959), το νεωτερικό μυθιστόρημα θεωρείται πια κατορθωμένο γεγονός. Η κριτική, συνηθισμένη στις ακροβασίες...
Το άνοιγμα στο επερχόμενο και Το αίνιγμα της τέχνης
Αξελός Κώστας 1924-2010
Νεφέλη (2009)
Στην εποχή μας "κυριαρχεί, και πρόκειται να κυριαρχήσει και στο μέλλον, αυτό που ονομάζουμε τεχνική -η οποία προηγείται και έπεται αυτής που αδέξια ονομάζουμε τεχνολογία. Η τεχνική και η τεχνοεπιστήμη δεσπόζουν γενικώς και ειδικώς. Πραγματοποιούν αρχέγονους μύθους. Γι' αυτό η εποχή μας -που δεν μας ανήκει- είναι κατ' εξοχήν μυθοτεχνολογική. Αυτό δεν την εμποδίζει να στέκεται ανίκανη μπροστά σ' αυτό που επίσης κυριαχεί: το κενό". Με τα λόγια αυτά, ο φιλόσοφος Κώστας Αξελός δίνει το στίγμα των καιρών και θέτει το ερώτημα του επερχόμενου και της στάσης που καλούνται να κρατήσο...
Το άλλο μισό
Χουλιαράς Νίκος 1940-2015
Νεφέλη (2000)
Δεκαέξι διηγήματα που ο ίδιος ο συγγραφέας στην προμετωπίδα του βιβλίου τα ονομάζει "ιστορίες ελεγχόμενου πάθους σαν παραμύθια". Κι αυτό το "σαν παραμύθια" είναι που δίνει το στίγμα του βιβλίου. Τόσο σαν μορφή γραφής όσο και σαν αντίληψη της πραγματικότητας. Παραμύθι ίσον ουτοπία. Και το "άλλο μισό" είναι ακριβώς, η κατά τον συγγραφέα, ουτοπία της ολοκλήρωσης. Το άλλο μισό του ονείρου που ποτέ δεν πραγματοποιείται. Οι ήρωες του Νίκου Χουλιαρά είναι οι άνθρωποι που αφήνει πίσω του ο χρόνος. Οι άνθρωποι που δεν έχουν χώρο μέσα στην πραγματικότητα για να δικαιώσουν την ύπαρξή...
Το ακριβό φαρμάκι
Webb Mary
Νεφέλη (1986)
"... Υπάρχει μεσ' σ' αυτό το έργο ένα κεφάλαιο "η σοφίτα με τα μήλα" που ασυζήτητα ειν' απ' τις ωραιότερες κι ουσιαστικότερες σελίδες που γραφτήκανε ποτέ, για την αποκαλυπτική δύναμη της αληθινής σιωπής και της δίχως αξιώσεις μοναξιάς μιας ανθρώπινης ψυχής, απάνω στο Μυστικό της Ερωτικής Αιωνιότητας. Όπως το γεγονός αυτό καθ' εαυτό, οι σελίδες τούτες μπορούν να διαβαστούν και να ξαναδιαβαστούν -ως ένα από τα γνησιότερα ποιήματα- δίχως να κουράσουν ποτέ..." Άγγελος Σικελιανός
Το ακίνητο εν οδύνη
Δαράκη Ζέφη Λ. 1939-
Νεφέλη (2002)
Το άλλοτε αύριο του χτες (σ. 39) Κουρασμένη από παμπάλαιες αναμονές από τη λύπη έως θανάτου λυπημένη κατάκοπη από πάθος από δήθεν χαρές σας επιστρέφω το άλλοτε αύριο του χτες Διότι αλλού το κλάμα αλλού τα λόγια Έτσι όπως διακλαδώνεται το τέλος της ζωής στο ίδιο της το τέλος γίνεται ο ήχος μακρινός των πράξεων και των περαστικών τα λόγια ίσκιος
Το 1922 και οι πρόσφυγες
Συλλογικό έργο
Νεφέλη (2011)
Τι καινούργιο φέρνει ένα βιβλίο για τη Μικρασιατική Καταστροφή και τους πρόσφυγες; Παρουσιάζει τα διλήμματα των χριστιανών μπρος στην κρίση της Αυτοκρατορίας και στις ανερχόμενες εθνικές ιδεολογίες, την ίδια τη διαδικασία της Kαταστροφής ιδωμένη μέσα από τις μεγάλες πληθυσμιακές συσσωρεύσεις ετερογενών -εθνικά και θρησκευτικά- πληθυσμών στις μεσογειακές ακτές της Ανατολίας μετά την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας και τη διαδικασία συγκρότησης τουρκικού κράτους, την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα από την πρώτη στιγμή της άφιξής τους, την παράξενη μοίρα των μουσουλμάνων π...
Τίτος Ανδρόνικος
Shakespeare William 1564-1616
Νεφέλη (2010)
Γι' αυτό λέω τον πόνο μου στις πέτρες - αν και μένουν βουβές στην απελπισία μου, είναι καλύτερες απ' τους Τριβούνους γιατί δεν με διακόπτουν. Όταν κλαίω, μουσκεύουν από τα δάκρυά μου και νομίζω ότι κλαίνε μαζί μου. Αν φορούσαν λευκούς κι επίσημους χιτώνες, δεν θα 'βρισκε η Ρώμη καλύτερους Τριβούνους. Η πέτρα είναι μαλακή σαν το κερί, ενώ οι Τριβούνοι πιο σκληροί από πέτρα. Η πέτρα δεν έχει γλώσσα και δεν πληγώνει, ενώ οι Τριβούνοι ανακοινώνουν με τη γλώσσα τους το θάνατο.