Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θαλάσσια κήτη, μικροσκοπικά ζωύφια, θηρία της άγριας φύσης, κακόβουλα φυτά, κι ο άνθρωπος μαζί με το Θεό του σ' έναν αδυσώπητο εμφύλιο πόλεμο, που το μένος και η ορμή του μεταφέρονται σαν απωθημένα ένστικτα που ξεσπούν στον τρόπο γραφής. Περίεργο αφήγημα, "πεζό ποίημα", γραμμένο από έναν εξίσου περίεργο έφηβο, ο "Μαλντορόρ" προκαλεί ακόμη ρίγη και δέος, όχι μόνο για τις σκληρές ιστορίες που περιέχει, αλλά κυρίως για τον ανατρεπτικό τρόπο με τον οποίο τις αφηγείται. Μια περιπλάνηση σε χώρους όπου ο εφιάλτης γίνεται πραγματικότητα, σ' ένα κείμενο χειμαρρώδες και ψυχρό ταυτ...

Το "Presto o tardi" είναι ένα θεματικό λεξικό, όπου με το ξεχωριστό του στυλ ο γνωστός συγγραφέας ("Μπαχαρικό Λεξικό", "Κάμα Τσούχτρα", "Ουαλικό Λεξικό του Σεξ", "Black Out / Το Μαύρο Λεξικό", "Αθωνικό Λεξικό", κ.ά.) προσεγγίζει τον θάνατο με τρυφερό, γλυκόπικρο και χιουμοριστικό τρόπο. Περιλαμβάνει εκατοντάδες λήμματα και σπάνιες εικόνες (αρκετές από τις οποίες είναι έγχρωμες). Στο νέο του βιβλίο ο Νίκος Πλατής υιοθετώντας τη ρήση πως το "να πεθαίνεις είναι μια τέχνη, όπως κάθε τι άλλο", ταυτίζεται (απόλυτα, όμως) με τη σχετικά... αισιόδοξη (και πάντα επίκαιρη) άποψη "...

Για φαντάσου ξαφνικά να μη σ' αρέσει τίποτα, όλα να φαίνονται γύρω πληκτικά και μονότονα, η πετσέτα που ζεσταίνει στο καλοριφέρ, οι ζεστές σου οι παντόφλες, τα κολαριστά τα σεντόνια της φίλης σου· τίποτα πια να μη σε σηκώνει κι όλα να 'ναι βαρετά, ο ουρανός ο θαλασσής κι απέναντι η πολυκατοικία με το γνωστό το μπανιστήρι, οι βόλτες, οι φίλοι οι γκαρδιακοί κι οι γκόμενες οι ξεπλημένες· αλήθεια, τι ζητάω, πώς έμπλεξα έτσι και πού πάω. Το μυαλό μου σαν μπάλα ανώμαλη, πρασινοκίτρινη με καρφίτσες γύρω-γύρω κι εξοχές, σαν μετεωρίτης πολύ άσχημος, σαν μάζα ασυνάρτητη με κυβερνά εδ...

Το "7: ποίηση για Video Games" είναι ένα υβριδικό βιβλίο-αντικείμενο, με στοιχεία δραματουργικά, αφηγηματικά, οπτικά, τυπογραφικά, φωνητικά. Ο λόγος εδώ είναι κυρίως "πεζός" ή "θεατρικός", αλλά πυκνωμένος και επεξεργασμένος με τους όρους της ποίησης. Βασικό θέμα: Οι πολλαπλές πραγματικότητες και η διαχείρισή τους, η όραση και η (επ)αφή μέσα σε έναν κόσμο πολύ διασπασμένο. Το βιβλίο μιλά για το πώς επιδρά ο ένας πάνω στον άλλον, οι ποικίλες γλώσσες πάνω σε κάθε έναν μας, όλοι μας πάνω στις ποικίλες γλώσσες. Μαζί, ψηλαφεί και κάποιους τρόπους που έχουμε για να "με...

"Από την αρχή του κόσμου με υβρίζουν και με συκοφαντούν. [...] Αλλά εγώ δεν είμαι αυτός που νομίζουν. Οι Εκκλησίες με μισούν. Οι πιστοί τρέμουν στο όνομά μου. Αλλά, είτε το θέλουν είτε όχι, έχω ένα ρόλο στον κόσμο. Δεν είμαι ούτε ο εξεγερμένος εναντίον του Θεού ούτε το πνεύμα που αρνείται. Είμαι ο Θεός της Φαντασίας, απολωλώς γιατί δεν δημιουργώ". Αν στην πορτογαλική παράδοση η ώρα του Διαβόλου σημαίνει την τρομερή εκείνη ώρα που ο Διάβολος σφραγίζει με τη δυσοίωνη παρουσία του τη μοίρα των ανθρώπων, για τον Φερνάντο Πεσσόα η εμφάνιση αυτή ουδόλως έχει μοιραία έκβαση, όλ...

Πέρα από το τυπικό παιχνίδι του αστυνομικού γρίφου, το μυθιστόρημα αποτελεί κι ένα οξύ σχόλιο για την πολιτική επικαιρότητα της Ελλάδας του 2011. Όπως σε πάμπολλα αστυνομικά, υπάρχει εδώ ένα "cherchez la femme" και ο γρίφος περί κάποιους φόνους. Το ασυνήθιστο είναι ότι συναντιούνται ήρωες από διαφορετικές σειρές μυθιστορημάτων του Μαρτινίδη: ο Δημήτρης Σκούρος, από τους "Τέσσερις ακαδημαϊκούς φόνους", και ο Αλέξης Ολμέζογλου, από την τριλογία "Θεατρικοί θάνατοι". Στην εβδομάδα μεταξύ 1ης και 7ης Ιουλίου 2011, σε κλίμα απειλών χρεοκοπίας ή πλατειών με "αγανακτισμένους"...

στη γη εκείνη δεν υπήρχαν καιρικές μεταβολές ούτε εποχιακοί κύκλοι, υπήρχε μόνο ο τεχνητός ουρανός ενός γιγάντιου αυγού, υπήρχε μόνο ένας νεφελοσκεπής θόλος, διάσπαρτος από ψηφίδες που λαμπύριζαν σαν ουράνια βλεφαρίσματα, ΣΠΑΣΜΟΣ κι έτσι το βραδινό σούρουπο περνούσε στο πρωινό χάραμα δίχως να παρεμβάλλεται άλλη διάσταση φωτός ανάμεσα τους, ακολουθώντας ένα σχεδιασμένο φεγγοβολημα που εκτεινόταν σε μια ποικιλία από γκρίζες ανταύγειες, μια σκιά που έφθινε σε φως και ένα φως που παράλλαζε σε σκοτάδι, ένα πελώριο πινέλο, κρεμασμένο απ' το μάτι του ουρανού, που περιστ...

Οι μικροί δράκοι μαθαίνουν στο σχολείο να πετούν και να βγάζουν απ' το στόμα τους φωτιά. Μόνο που ο Κάρολος προτιμά να γράφει ποιήματα...

Οι "Συμφορές του δανεισμού: (Περί του μη δειν δανείζεσθαι)" ανήκουν στα "Ηθικά" του Πλούταρχου. Η ιδιαίτερη ζέση με την οποία ο, συνήθως ήπιος και χαμηλών τόνων, συγγραφέας τους επιδίδεται στην κατακεραύνωση του φαινομένου του αλόγιστου δανεισμού (από την πλευρά των οφειλετών), καθώς και της απληστίας και της βαναυσότητας των πιστωτών, στρέφοντας εναντίον τους όλο το ρητορικό του οπλοστάσιο, οδήγησε αρχικά τους μελετητές στο να αμφισβητήσουν την πατρότητα του κειμένου και στη συνέχεια στο να το θεωρήσουν νεανική ρητορική άσκηση, εκλαμβάνοντας τη φλόγα του ως "juvenilis ardo...

Η τραγωδία "Ηρακλής Μαινόμενος", όπως είναι πιο γνωστή, ανέβηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα, γύρω στο 416 π.Χ. Έργο έντονα αντισυμβατικό, με οριακή δομή και παράδοξη για την εποχή του ψυχογραφική δύναμη, διχάζει μέχρι σήμερα τους μελετητές, οι οποίοι το θεωρούν είτε αποτυχημένο ως δράμα είτε ένα υπερμοντέρνο πείραμα. Η ξαφνική ανατροπή της πλοκής μετατρέπει μια συμβατική ιστορία εκδίκησης σε συνειδησιακή καταβύθιση. Και ο Ηρακλής γίνεται πρωταγωνιστής μιας κριτικής παραβολής του Brecht, ή ακόμα - ακόμα ένας ήρωας του Ionesco.

Η παρούσα σειρά βιβλίων, όπως μαρτυρεί και ο τίτλος της, προσδοκά να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για τη διδασκαλία της μουσικής γραφής, ανάγνωσης και θεωρίας. Πρόκειται για μία μέθοδο όπου το μελωδικό και ρυθμικό υλικό εισάγεται σταδιακά μέσα από παιδικά τραγούδια του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Έτσι γεφυρώνεται με πρωτότυπο τρόπο το πέρασμα από το βίωμα στη γνώση, από την πράξη στη θεωρία. Το παιδί τραγουδώντας κατανοεί το ρυθμό και τα μελωδικά διαστήματα και μαθαίνει εύκολα να γράφει, να διαβάζει (solfege) και να ακούει (dictee). Από πολύ νωρίς εισάγεται ο μουσικός δι...

Είμαστε στη δέκατη τρίτη μέρα του μηνός Μαρτίου του 1805. Ο Σιμάο βρίσκεται σε ένα συνηθισμένο κελί στις φυλακές του Eφετείου του Πόρτο. Μια σανίδα για ύπνο, ένα ναυτικό στρώμα, ένα τραπέζι, μια καρέκλα από πεύκο και κάποια ρούχα αντί για μαξιλάρι συνθέτουν την επίπλωσή του. Πάνω στο τραπέζι υπάρχει ένα ξύλινο μαύρο κασελάκι, μέσα στο οποίο βρίσκονται τα γράμματα της Τερέζας, μπουκέτα από αποξηραμένα λουλούδια, τα χειρόγραφα από το μπουντρούμι του Βιζέου και μια ποδιά της Μαριάννας, η τελευταία που φορούσε την ημέρα της δικαστικής απόφασης, πάνω στην οποία είχε σκουπίσει...

"Γιαγιά, τι μεγάλα αυτιά που έχεις!" "Για να σ' ακούω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα μάτια που έχεις!" "Για να σε βλέπω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα χέρια που έχεις!" "Για να σε πιάνω καλύτερα". "Ναι, καλέ Γιαγιά, αλλά τι τρομερή μεγάλη στοματάρα που έχεις!" Το παραμύθι της "Κοκκινοσκουφίτσας", όπως το κατέγραψαν οι αδελφοί Γκριμ στις αρχές του 19ου αιώνα, με νέα, πρωτότυπη εικονογράφηση.

Όταν τον Οκτώβριο του 1998 γινόταν στη Νέα Υόρκη η δημοπρασία του περίφημου Παλίμψηστου Κώδικα του Αρχιμήδη, ενός βυζαντινού χειρογράφου του 10ου αιώνα το οποίο δυόμισι αιώνες αργότερα μετατράπηκε σε παλίμψηστο, λίγοι ήσαν εκείνοι που προσδοκούσαν πως μια δεύτερη προσπάθεια ανάγνωσής του, σχεδόν 100 χρόνια μετά από το πρώτο εγχείρημα του J. L. Heiberg, θα έφερνε στο φως ευρήματα τέτοια που θα συμπλήρωναν κατά τρόπο ουσιαστικό τα σωζόμενα κείμενα της μεγαλύτερης μαθηματικής ιδιοφυΐας του αρχαίου κόσμου. Σήμερα πλέον έχει αποδειχθεί ότι το εύρος των ερευνών του Αρχιμήδη στα μ...

Τι καινούργιο φέρνει ένα βιβλίο για τη Μικρασιατική Καταστροφή και τους πρόσφυγες; Παρουσιάζει τα διλήμματα των χριστιανών μπρος στην κρίση της Αυτοκρατορίας και στις ανερχόμενες εθνικές ιδεολογίες, την ίδια τη διαδικασία της Kαταστροφής ιδωμένη μέσα από τις μεγάλες πληθυσμιακές συσσωρεύσεις ετερογενών -εθνικά και θρησκευτικά- πληθυσμών στις μεσογειακές ακτές της Ανατολίας μετά την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας και τη διαδικασία συγκρότησης τουρκικού κράτους, την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα από την πρώτη στιγμή της άφιξής τους, την παράξενη μοίρα των μουσουλμάνων π...

"Η Ιωάννα της Λωρραίνης μ’ αρέσει περισσότερο απ' όλα τα βιβλία μου και είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, το καλύτερο. Εξάλλου, μου πρόσφερε επταπλάσια ευχαρίστηση απ' οποιοδήποτε άλλο: δώδεκα χρόνια προετοιμασίας και δύο χρόνια συγγραφής. Η Ζαν ντ' Αρκ είναι αναμφίβολα η πιο εκπληκτική προσωπικότητα του ανθρώπινου γένους." (Μαρκ Τουέιν) "Η Ζαν ντ' Αρκ είναι το µόνο ιστορικό, υπαρκτό πρόσωπο που ενσαρκώνει όλες εκείνες τις αρετές τις οποίες ο Τουέιν αντιλαµβανόταν ως το Ευγενές στον άνθρωπο. Έπρεπε να πει την ιστορία της, γιατί συνιστά τον μοναδικό αντίλογο στον πεσιμισμό...

O Μπερνάρ - Μαρί Κολτές συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του 1980. Στο έργο του ενσωματώνονται οι διαφορετικές τάσεις που καθόρισαν την εξέλιξη της μεταπολεμικής γαλλικής δραματουργίας, αλλά και τα στοιχεία που κληροδότησαν οι πειραματισμοί και οι κατευθύνσεις της γαλλικής θεατρικής πρακτικής μετά το 1968. Η μελέτη αυτή επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο ο Κολτές διαμορφώνει τη δραματουργική του αισθητική για να σκιαγραφήσει τη σύγχρονη κοινωνική και πολιτισμική γεωγραφία. Κεντρικός άξονας στην ανάγνωση του θεατρικού του έργου είν...

Αν και έχουν περάσει τέσσερις σχεδόν δεκαετίες από την πρώτη έκδοσή της στη Γερμανία το 1974, η γνωστή και πολλαπλά συζητημένη μελέτη του Peter Burger "Theorie der Avantgarde" (Θεωρία της Πρωτοπορίας) εξακολουθεί να αποτελεί την πιο συστηματική και ολοκληρωμένη θεωρητική προσέγγιση του φαινομένου σε διεθνή κλίμακα. Όπως επισημαίνεται στην αμερικανική έκδοση που ακολούθησε δέκα χρόνια αργότερα -σε μετάφραση του Michael Shaw και με ιδιαίτερα κατατοπιστικό προοίμιο από τον Jochen Schulte-Sasse-, η "Θεωρία της Πρωτοπορίας" προκάλεσε τόσο πολλά σχόλια και συζητήσεις, ώστε ο γερμ...

Τα πέντε διηγήματα του ανά χείρας βιβλίου, διαπλέουν τον χρόνο στην περίοδο 1965-1989. Τα πρόσωπα της αφήγησης παλινδρομούν από ένα παγιωμένο τραυματικό παρελθόν σ' ένα υπό διαμόρφωση άδηλο μέλλον, ενώ στο παρόν της αφήγησης αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και αγωνιούν για την ερμηνεία του κόσμου. Η Εποχή ήταν άκαμπτα προσδιορισμένη. Η επιλογή στις πράξεις των προσώπων, με την επιβολή της ανάγκης, σχεδόν ανέφικτη. Έτσι τα πρόσωπα, δομώντας μιαν υποκειμενική άρνηση για κάθε κατάφαση, ζήσανε σε σύγκρουση με την Εποχή. Ο έρωτας έγινε αποχαιρετισμός. Ο ορίζοντας της ου...