Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ Τραγούδι νόστου κάθε βράδυ πλέκει με γυμνό το δίκοπο τ' αγκάθι βιασμένο περιγιάλι η χλωρή της η ματιά, ξάφνιασμα φεγγαρίσιο -βάρκας τριξίματα από κάτω, οιμωγές, φευγιό απελπισμένο- κόρη Ανδρομέδα με μαντήλα στα σκοινιά.

Η συγγραφέας του βιβλίου αυτού γεννήθηκε με έναν φυσικό "προσανατολισμό" στην χορτοφαγία. Ήδη, από την βρεφική ηλικία, αποστρέφονταν την κατανάλωση κρέατος ή άλλων ζωικών τροφών με αποτέλεσμα να δέχεται έντονες πιέσεις από το γονικό περιβάλλον που εύλογα (ίσως) ανησυχούσε για την διάπλαση της. [...] Έτσι, ο εκ γενετής χορτοφαγικός "προσανατολισμός" της συγγραφέως εξελίσσεται με την πάροδο των χρόνων και την οδηγεί στην χορτοφαγική ωμοφαγία η οποία, πια, εδώ και χρόνια αποτελεί την προσωπική της σταθερή διατροφική επιλογή. Και, διαπιστώνοντας την ραγδαία ωφελιμότητα αυτή...

Όπως υπάρχουν παραμύθια για παιδιά, υπάρχουν παραμύθια και για ενήλικες. Ως τέτοια πρέπει να θεωρήσουμε τις δύο νουβέλες αυτού του βιβλίου. Στην πρώτη, κινητήριος μοχλός είναι οι ανασφάλειες και αμφιβολίες κάποιου, που όλοι θα τον χαρακτήριζαν επιτυχημένο και μάλλον ευτυχισμένο, ο οποίος όμως επιλέγει την εξαθλίωση του ανέστιου κλοσάρ από την επιστροφή στην αστική ζωή. Στη δεύτερη, μια παρέα νεαρών εξελίσσεται και διαφοροποιείται μέσα στο χρόνο, παράλληλα με την κοινή τους επιχείρηση. Οι πράξεις τους, ωστόσο, και οι συμπεριφορές, ντύνονται με ασυνήθιστη περιβολή μασκα...

ΞΕΡΟΛΙΘΙΑ Οι λέξεις Είναι σαύρες Σκαρφαλώνουν Τα τείχη Της μοναξιάς, Τρυπώνουν Στα χάσματα Της Σιωπής...

Η Δέσποινα Τσιλιγιώργη, ή αλλιώς γνωστή και ως Πιπίνα, δεν είναι μια συνηθισμένη, φιλήσυχη ηλικιωμένη. Πρόκειται για τον εμπνευστή μιας τεράστιας, βρώμικης επιχείρησης! Εκμεταλλευόμενη τα κουτσομπολιά που μαθαίνει από τη γειτονιά, εκβιάζει τους εμπλεκόμενους και ζητάει χρήματα για να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Ώσπου καταλήγει δολοφονημένη στο κρεβάτι της... Κατά τη διάρκεια ενός ζεστού καλοκαιριού, τρεις εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες καλούνται να ανακαλύψουν τον ένοχο σε μια μακριά λίστα από ανθρώπους που θα ήθελαν νεκρή την Πιπίνα, όμως τελικά η έρευνα εξελίσσεται...

ΘΛΙΨΗ Τα σύννεφα ανεμόστρατες γλιστράνε στ΄ ακύμαντο γαλάζιο τ΄ ουρανού. σκορπούν και πάλι σμίγουν καθώς πάνε να σβήσουν στη σκιά του δειλινού. Και σβήνοντας ξεσέρνουνε κι εμένα στο θάμπος ενός πρόσκαιρου χαμού.

Το να τηλεφωνείς σωστά είναι μια τέχνη που έχει τους δικούς της κανόνες. Αν έχετε την ικανότητα να κερδίζετε το συνομιλητή σας μέσα στα 5-10 πρώτα δευτερόλεπτα της επικοινωνίας μαζί του, τότε το βιβλίο αυτό σας είναι άχρηστο. Αν όμως δεν γνωρίζετε ότι σήμερα στο 80% των επιχειρηματικών επαφών παρεμβάλλεται το τηλέφωνο και ότι το 86% της αξίας κάθε τηλεφωνικής επικοινωνίας δεν εξαρτάται από το περιεχόμενο των λεγομένων σας, αλλά από το ύφος και την ποιότητα της φωνής σας, τότε το βιβλίο σάς είναι απαραίτητο.

Δώδεκα φίλοι ταξιδεύουν με καγιάκ στο Αιγαίο. Ξεκινάνε το ταξίδι τους από την Πάτμο για να καταλήξουν στη Σύμη. Στην πορεία τους αυτή, συναντούν περιπέτειες και δυσκολίες. Ένα μονόφθαλμο άγριο τράγο, μία ιδιαίτερη γυναίκα που μαγεύει τους πάντες, ένα ναυάγιο, μία σπηλιά που σε κάνει να σκέφτεσαι το θάνατο, σειρήνες, ερημικές παραλίες, κινδύνους και αίσθηση ελευθερίας. Βλέπουν τον ήλιο να δύει μεσοπέλαγα, περπατάνε σε αρχαία μονοπάτια, συνομιλούν με ένα μυστηριώδη γέρο, ερωτεύονται και πλαγιάζουν με όμορφα κορίτσια, κάνουν αναρρίχηση σε απόκρημνες ακτές, παίζουν με τη γάτα τ...

Φθινόπωρο... Δυο μεσήλικες άνδρες έχουν απομείνει οι μοναδικοί κάτοικοι ενός ορεινού χωριού της Μεσσηνιακής Μάνης, ερημωμένου από την εσωτερική και την εξωτερική μετανάστευση. Βρίσκονται σε αντίπερες όχθες, εκεί, όπου στάθηκαν πριν τριάντα χρόνια, όταν τους χώρισε ο έρωτας μιας κοπέλας, με τα νεανικά τους όνειρα να κοίτονται ανάμεσά τους σαν σωρός υλικών κατεδαφίσεως. Για τριάντα χρόνια αποφεύγονται συστηματικά μεταξύ τους. Το παρελθόν, το οποίον ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, είναι πάντα εκεί να τους χωρίζει, ακόμα και τώρα που βουλιάζουν στην ερημιά, και βι...

Το βιβλίο αυτό απευθύνεται αποκλειστικά σε γυναίκες ηλικίας 18 ετών και πάνω, αλλά και σε άνδρες που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Περιέχει απαραίτητες γνώσεις για κάθε γυναίκα. Είναι ένα χρήσιμο εγχειρίδιο που αποκαλύπτει αυτά που ποτέ κανείς δεν μας είπε! Ένα βιβλίο που σε υποχρεώνει να του θέσεις ερωτήματα για να σου... απαντήσει! Ξεκινάς μαζί του έναν ατέλειωτο διάλογο "ακούγοντας" συνεχώς μια φωνή να σου δίνει λύσεις για πράγματα σοβαρά που, ποτέ πριν δεν τα πρόσεξες... Θα μπορούσε να διδάξει τα κορίτσια όλου του κόσμου αφού, η "γ...

α Ποιήματα να γράφεις γιατί τη ζωή, μεσ' από τους στίχους θα τη βρεις· μου 'πε ο γέρος. Μην τα ονομάσεις, άσε τη ζωή να στα βαφτίσει. Ακολούθα τις όχθες εκεί θάβρεις το μονοπάτι με τις μυρωδιές. Κράτησε τα βότσαλα, μη φοβηθείς το βάρος. Όταν χαθούν τ' αρώματα, τα χρώματα τη γέφυρα μη διστάσεις να περάσεις. Πάρε μαζί σου τις βαριές αποσκευές μη φοβηθείς το ύψος, τη βροχή, γιατί νέα καλά θα βρεις στην άλλη όχθη· εκεί σε περιμένουν. Μανώλης Μπίστας του Σταύρου, της Βασιλικής, 19 Μαρτίου 1968, αρβανίτης εκ Κερατέας. Προσφάτως τη µαταιότητα ανακάλυψε...

"Ας θυμηθεί ο πολιτισμένος και υπερόπτης Ευρωπαίος ότι κάποτε και οι δικοί του πρόγονοι ήταν, όπως οι Αφρικανοί, απολίτιστοι και κάτι περισσότερο: βάρβαροι. Τους έκανε η φύση κατώτερους από τους γιους τους; Και θα έπρεπε κι αυτοί να είχαν γίνει σκλάβοι; Κάθε λογικός άνθρωπος απαντά "Όχι"". Το 1756, όταν ήταν έντεκα ετών, τον απήγαγαν δουλέμποροι από το Μπενίν της Αφρικής. Στα χρόνια που ακολούθησαν βίωσε τη φρίκη της δουλείας. Ταξίδεψε στη Νέα Αγγλία, αγοράστηκε, ξαναπουλήθηκε και πολέμησε σαν σκλάβος στον Επταετή Πόλεμο (1756-1763). Η πιθανότητα επιβίωσης ήταν μικρή· πό...

"Αναθέρμανα τις γνώσεις µου σχετικά µε τις ιεροτελεστικές πλύσεις, διάβασα το Κοράνι και έγινα εκ νέου μύστης της τέχνης του προσκυνήματος. Οι ώρες της σχόλης µου ξοδεύτηκαν σε επισκέψεις σε λουτρά και καφενεία, σε περιπλανήσεις στο παζάρι και σε ψώνια...[...] Έπειτα από ένα μήνα σκληρής δουλειάς στην Αλεξάνδρεια, προετοιμάστηκα να αναλάβω τον ρόλο του περιπλανώμενου δερβίση· αφού διόρθωσα τον τίτλο µου από "μιρζά" σε σεΐχη Αμπντουλά". Τον Απρίλιο του 1853 ο Ρίτσαρντ Φ. Μπέρτον ξεκίνησε μεταμφιεσμένος σε Αφγανό δερβίση το ταξίδι του για τις απαγορευμένες πόλεις της Μεδίνα...

Ένα απομεσήμερο μιας ωραίας σεπτεμβριάτικης μέρας του 1966, ενώ ο αρχαιολόγος της ιστορίας μας κάνει έναν μακρύ περίπατο έξω από την πόλη της Ρόδου βρίσκεται εμπρός από ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Η αρχαιολογική του περιέργεια τον οδηγεί να ανακαλύψει εκεί ένα ξύλινο μισοσαπισμένο από την πολυκαιρία κιβώτιο το οποίο περιέχει έναν δερματόδετο κώδικα, ένα μεσαιωνικό βιβλίο με τα χειρόγραφα της οικογένειας των Μαϊστόρων. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας ζωντανεύει τη ζωή στην πόλη των Ιπποτών της Ρόδου, τις μέρες της μεγαλοπρέπειας αλλά και της δυστυχίας της. Όσα αναφέρο...

Τα αντικείμενα, διατρέχουν τον χρόνο μαζί με εμάς. Πάνω τους σιγά-σιγά κολλάνε κομμάτια της ζωής μας. Ζητούν μια θέση στην λογική της καθημερινότητας μας φορτίζοντας μας διαρκώς με την παρουσία τους. Σαν σχήματα λόγου ζουν μαζί μας, συμμετέχοντας ως οικογενειακά μέλη φτιάχνοντας λέξεις. Αυτές τις λέξεις που προσπαθούν να ψηλαφίσουν την άγια καθημερινότητά μας. Μεγάλη η χάρη της.

... Γράφω ποιήματα σημαίνει: κάθομαι εδώ κι ενώ ο χρόνος με κυνικές γκριμάτσες μου γνέφει θυμίζοντας τον τελικό αφανισμό μου μηχανεύομαι ύμνους, φωταγωγώ την άβυσσο μ' ελπιδοφόρους πυρσούς... [...]. Και η δύναμη, η ενέργεια και η πνοή που ρέει στο κορμί, που δίνει ζωή, που κάνει το αίμα να κυλά, η διόλου ανεξάρτητη από τη σάρκα, έγινε για εκείνην μια ύλη νέα. Ύλη αισθήσεων, συναισθήσεων και ενσυναισθήσεων που μεταφράστηκαν σε λέξεις και οι λέξεις σε ποιήματα. [...] Χρύσα Γκιώνη

Τα διλήµµατα και τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει η χώρα µας σήµερα, απαιτούν οµοψυχία, ενότητα και αλληλεγγύη, µα πάνω από όλα κοινωνικό διάλογο. Γιατί µόνο µέσα από τη σύνθεση θα µπορέσουµε να βρούµε λύσεις και απαντήσεις, αλλά και να εξασφαλίσουµε την αναγκαία συναίνεση σε κοµβικά ζητήµατα όπως είναι η ανάπτυξη, η απασχόληση και οι προκλήσεις των σύγχρονων τεχνολογικών εξελίξεων. Φυσικά και δεν είναι εύκολο: είναι όµως αναγκαίο προκειµένου να αποφύγουµε τη σύγκρουση. Οι αντιπαραθέσεις πρέπει επιτέλους να δώσουν τη θέση τους στο γόνιµο διάλογο µε γνώµονα τον άνθρωπο, την κ...

ΣΤΟΝ ΤΖΑΚΣΟΝ ΠΟΛΛΟΚ Μες την καρδιά της έμπνευσης, στο κέντρο του είναι σου το ίδιο, βρήκες την πεμπτουσία - πηγαία όπως στις αμίμητες σου δίνες, στις αντιτιθέμενες στρώσεις, στις σταθερές λίμνες του χρώματος, στις εκθαμβωτικές ρευστές μορφές τις αενάως κινούμενες, στο άψογο συνολικό σου σχέδιο. Ποιο πνεύμα ήρθε ως στάθηκες πανέτοιμος πάνω από τον απλωμένο, αναμένοντα καμβά, τον αέρα να διδάξει πώς πλοηγούνται οι μορφές; Ποια δύναμη ανιδιοτελής ατσάλωσε τα νεύρα σου, ηρέμησε το τρεμάμενο χέρι; Μια παρουσία χάριτος κράτησε την αχόρταγη καρδιά και έδωσε φτερά...