Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια από τις πιο σοβαρές αλλά και πιο ενδιαφέρουσες ψυχιατρικές διαταραχές είναι αναμφισβήτητα η ψυχογενής ανορεξία. Ο Δρ Φ. Γονιδάκης, ψυχίατρος της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής και η Ελ. Βάρσου, Αναπλ. Καθηγήτρια της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών συγκέντρωσαν σε έναν τόμο τις τεκμηριωμένες γνώσεις για την πολύμορφη και αινιγματική αυτή διαταραχή, προσφέροντας στον Έλληνα αναγνώστη μια ευκαιρία ενημέρωσης αλλά και καθοδήγησης προς τη θεραπεία. Το βιβλίο τους, με τίτλο «Ψυχογενής ανορεξία», κυκλοφορεί από τις Ιατρικές Εκδόσεις "Βήτα". Η απειλητική για τη ζωή...

Η Ψυχιατρική στην κοινότητα και η επαγγελματική εξουθένωση αποτελούν αναμφισβήτητα αντικείμενα εξαιρετικής σημασίας για την εκπαίδευση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας. Οι δομές της ψυχικής υγείας στην κοινότητα, λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, του ότι βρίσκονται δηλαδή μεταξύ του κοινωνικού και του ψυχικού, γίνονται αποδέκτες πληθώρας ποικίλων αιτημάτων, τα οποία σε μεγάλο βαθμό φέρουν στο προσκήνιο τη συνάρθρωση της ατομικής ψυχοπαθολογίας με την κοινωνικο-πολιτισμική κρίση της εποχής μας, που ευνοεί την παθολογία των ελλειμμάτων του εαυτού: παθολογίες που ζητούν ένα ψυχικό...

Οι υπηρεσίες υγείας πρέπει να είναι δομημένες έτσι, ώστε, να καλύπτουν τις ανάγκες κάθε κοινωνίας. Επειδή όμως οι κοινωνίες αλλάζουν, μαζί τους διαφοροποιούνται οι ανάγκες υγείας καθώς και οι προσδοκίες του πληθυσμού για φροντίδα και περίθαλψη. Αυτό σημαίνει ότι και τα συστήματα υγείας οφείλουν να μην παραμένουν στάσιμα και άκαμπτα, προσηλωμένα σε ξεπερασμένες αντιλήψεις, αλλά να προσαρμόζονται στο παρόν, να στοχεύουν στο μέλλον και να προσανατολίζονται ανάλογα. Η υλοποίηση της Αγωγής Υγείας και πιο ειδικά της Αγωγής Ψυχικής Υγείας, δεν είναι μόνο τα κτήρια ή και το προσωπι...

Μια διαταραγμένη κοινωνία, όπως αναντίρρητα είναι η σύγχρονη, δεν δείχνει ανοχή σε διαταραγμένα παιδιά, κατά περίεργο τρόπο όμως δημιουργεί τις συνθήκες της υπερκινητικότητάς τους. Μια από τις συχνότερες νευροψυχιατρικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η υπερκινητικότητα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του κοινού και του τύπου. Την ίδια στιγμή η παιδοψυχιατρική κοινότητα εκφράζει διχογνωμίες όχι μόνο για τα χαρακτηριστικά και την αντιμετώπιση, αλλά ακόμα και για τον ορισμό της διαταραχής αυτής. Τα στοιχεία του προβλήματος και τις σύγχρονες απόψεις σχετικά με την πολυπαραγοντική...

Πολλές νευρολογικές νόσοι, για παράδειγμα η Parkinson, η Alzheimer ή κάποιες επιληψίες, εμφανίζουν συχνά ψυχιατρική συμπτωματολογία την οποία ο νευρολόγος θα πρέπει να εντοπίσει, να αξιολογήσει και να αντιμετωπίσει κατάλληλα. Τις τελευταίες ωστόσο δεκαετίες, η Ψυχιατρική και η Νευρολογία βάδιζαν σχεδόν παράλληλα και ανεξάρτητα η μία από την άλλη, με αποτέλεσμα το ατομικό ιστορικό, η δυναμική της οικογένειας και η κατανόηση της ζωής του ασθενούς να υποτιμώνται συχνά από τους νευρολόγους, κι έτσι ορισμένα συμπτώματα σε νευρολογικούς ασθενείς, όπως η μανία ή η κατάθλιψη, ε...

Η ψυχιατρική νοσηλευτική ως αυτόνομος κλάδος της νοσηλευτικής εκκινεί ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ενώ στην Ελλάδα αναδύεται κατά τη δεκαετία του 1950. Οι αλλαγές στο σύστημα υγείας αλλά και οι νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις έχουν ως αποτέλεσμα τη συνεχή ανασκόπηση και ανάπτυξη της νοσηλευτικής επιστήμης. Στο παρόν βιβλίο χρησιμοποιούνται τα θεωρητικά εργαλεία της ψυχιατρικής νοσηλευτικής των τελευταίων δεκαετιών, οι πλέον έγκυρες νοσολογικές κατατάξεις και νοσηλευτικές διεργασίες, ενώ πολλά κλινικά παραδείγματα παρέχουν στη θεωρία...

Η ύλη του παρόντος συγγράμματος αναπτύσσεται σε 2 τόμους και κατανέμεται σε 13 κεφάλαια, τα οποία καλύπτουν ολόκληρο το γνωστικό αντικείμενο και όλες τις εξειδικεύσεις της σύγχρονης Ψυχιατρικής. Η μελέτη του είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, χάρη στη λιτότητα, στη συστηματική διάρθρωση, αλλά και στην εξαιρετικά εύστοχη και ευρηματική εικονογράφηση των κειμένων.

Η ύλη του παρόντος συγγράμματος αναπτύσσεται σε 2 τόμους και κατανέμεται σε 13 κεφάλαια, τα οποία καλύπτουν ολόκληρο το γνωστικό αντικείμενο και όλες τις εξειδικεύσεις της σύγχρονης Ψυχιατρικής. Η μελέτη του είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, χάρη στη λιτότητα, στη συστηματική διάρθρωση, αλλά και στην εξαιρετικά εύστοχη και ευρηματική εικονογράφηση των κειμένων.

Σκοπός του συμπληρωματικού αυτού βοηθήματος του συγγράμματος «Ψυχιατρική» (Γ.Ν. Χριστοδούλου και συνεργάτες) είναι ο έλεγχος του βαθμού εμπέδωσης των γνώσεων από τη μελέτη των διαφόρων κεφαλαίων. Απευθύνεται κυρίως στο φοιτητή, αλλά και στον ειδικευόμενο της Ψυχιατρικής και στο γενικό γιατρό, για τη διαπίστωση της εν γένει ενημέρωσής τους στο γνωστικό αντικείμενο της Ψυχιατρικής.

Η ψυχαναλυτική διαδικασία κινείται σε ένα διυποκειμενικό πλαίσιο, όπου ο αναλυτής ακούει, επεξεργάζεται τις προβλητικές ταυτίσεις που έρχονται από την άλλη πλευρά και ερμηνεύει, ενώ ο αναλυόμενος υποδεικνύει συνεχώς τον κατάλληλο ρυθμό, τη σωστή ταχύτητα και τη σωστή δοσολογία των ερμηνευτικών παρεμβάσεων. Αυτό σημαίνει ότι η ανάλυση δεν έχει να κάνει μόνο με ό,τι συνέβη στο παρελθόν αλλά και με ό,τι συμβαίνει "εδώ και τώρα", στην αμεσότητα της θεραπευτικής σχέσης. Σε μια τέτοια οπτική, ο αναλυτής δεν καλείται μόνο να βρει κρυμμένες αλήθειες και να κάνει ανακατασκευές τ...

Μετά την επίτευξη ενός σημαντικού στόχου, αναγκαία και ωφέλιμη είναι μια περίοδος ενδοσκόπησης, αξιολόγησης και προετοιμασίας για το επόμενο βήμα. Στη διαδικασία αυτή φαίνεται πως εισέρχεται και η Ψυχανάλυση στη χώρα μας, μετά τη σχετική αναγνώρισή της ως αυτοδύναμου κλινικο-θεωρητικού πεδίου. Δείγμα της αυτοκριτικής διάθεσης και αναζήτησης που εξαπλώνεται στους ψυχαναλυτές αποτελεί και το βιβλίο "Ψυχαναλυτική σκέψη: Επιστημολογία και διεπιστημονικότητα". Πρόκειται για μια συλλογή άρθρων διακεκριμένων Ελλήνων ψυχαναλυτών, με αξιόλογο ακαδημαϊκό, κλινικό και συγγραφικό έρ...

Η παρούσα μελέτη ξεδιπλώνει σύντομα και με τη βοήθεια κλινικών παραδειγμάτων την πολυπλοκότητα της έννοιας του ψυχικού τραύματος και τις αναπάντεχες συνέπειές του τόσο στη ζωή του αναλυομένου όσο και στην ψυχαναλυτική διαδικασία. Δείχνει επίσης με πόση προσοχή και σοβαρότητα οφείλει ο αναλυτής να προσεγγίσει έναν ψυχικά τραυματισμένο άνθρωπο ο οποίος, ζώντας συχνά μέσα σε μια ομίχλη ισχύος, επιτυχίας και αυτοπεποίθησης, στο βάθος αισθάνεται μόνος και εύθραυστος.

Το ένστικτο θανάτου είναι μια θεμελιώδης έννοια του Freud, ο οποίος το θεωρούσε ως πόλο ενάντιο προς το ένστικτο της ζωής. Όσο πιο ισχυρό είναι το ένστικτο θανάτου, τόσο περισσότερες άμυνες αναπτύσσονται για να το κρατούν κατά το δυνατόν κάτω από τον έλεγχο του Εγώ, το οποίο έχει την ευθύνη να μετριάζει την έντασή του, να το αντιρροπεί και να ευοδώνει την έκφραση του ενστίκτου ζωής, προφυλάσσοντας έτσι τον άνθρωπο από καταστροφικές ενέργειες και πράξεις, τόσο προς τον εαυτόν του όσο και προς τους άλλους ανθρώπους, ταυτόχρονα δε, να προάγει τις διαδικασίες προσαρμογής της π...

Το ασυνείδητο μάς είναι άγνωστο. Ζει και βασιλεύει χωρίς να το γνωρίζουμε. Είναι γεμάτο από επιθυμίες μικρές και μεγάλες, οι οποίες στοχεύουν στην ικανοποίησή τους αδιαφορώντας για το κόστος και τις συνέπειές τους. Ως αποτέλεσμα, το Ασυνείδητο μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες, ακόμη και κινδύνους, στον φέροντα και σε άλλους. Στα κεφάλαια που αποτελούν το παρόν πόνημα της Ψυχαναλύτριας, Ψυχίατρου, Παιδοψυχιάτρου Αθηνάς Αλεξανδρή, ιδρυτικού μέλους της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και της Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, γίνεται αναζήτηση και μελέτη του Ασυνείδητου σε...

Στην παρούσα μελέτη ξεδιπλώνονται μερικές από τις ιστορίες ανθρώπων που αντιμετωπίστηκαν από την ψυχαναλύτρια-συγγραφέα, το σύνολο των οποίων δίνει μια εικόνα της ψυχικής πολυπλοκότητας και του τρόπου με τον οποίο οι ασυνείδητες διεργασίες καθορίζουν εν πολλοίς -και εν αγνοία μας- τη ζωή. Στο τέλος συζητούνται ζητήματα που απαιτούν λεπτούς χειρισμούς και γνώση της δυσκολίας τους, όπως τα αρνητικά συναισθήματα των μητέρων προς τα παιδιά τους και η αυτοκτονικότητα.

Το μελέτημα θέτει ως στόχο αυτόν που η συγγραφέας αποκαλεί υπερβατικό άνθρωπο, δηλαδή τον άνθρωπο που δυσκολεύεται ή αδυνατεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να την αποφεύγει υπερβαίνοντάς την. Η υπέρβαση των συναισθημάτων εξετάζεται με παραδείγματα από ανθρώπους της τέχνης, όπως τον Edward Albee και τον Ingmar Bergman, οι οποίοι με διαφορετικούς τρόπους υπερέβησαν τις δύσκολες σχέσεις που είχαν με μέλη της οικογένειάς τους. Ανιχνεύεται, τέλος, και μια ιδιαίτερα ισχυρή και ενδιαφέρουσα σχέση της υπέρβασης με τη ρητή ή την άρρητη ενοχή.

Παρατηρείται συχνά ότι οι εποπτευόμενοι ψυχαναλυτές αμελούν να αναφερθούν στη φυσική Παρουσία των θεραπευόμενών τους όταν συζητούν με τον επόπτη τους. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς, όταν ερωτηθούμε για τον ρόλο της Παρουσίας στη ζωή μας, είτε μιλούμε με κάποια αμηχανία είτε δεν έχουμε να πούμε ουσιώδη πράγματα, γεγονός που δεν συμβαίνει όταν το θέμα είναι η Απουσία, για την οποία οι παρατηρήσεις μας είναι πάντοτε περισσότερο ξεκάθαρες. Στο δοκίμιο αναλύεται η Παρουσία τόσο στην ψυχαναλυτική διαδικασία όσο και στη ζωή μας, εξετάζονται οι ποικίλε...

Στο βιβλίο περιγράφεται μια μέθοδος "θεραπείας" των ψυχικά ασθενών που χρησιμοποιήθηκε -απ’ ό,τι φαίνεται- για εκατοντάδες χρόνια σε εκκλησίες και μοναστήρια, κατά την οποία ο ασθενής φυλακιζόταν σε ένα πολύ μικρό κελί αλυσοδεμένος μέχρι ο ιερέας να αποφασίσει ότι θεραπεύτηκε. Η συγγραφέας αφήνει να αιωρηθεί το ερώτημα κατά πόσον η εν λόγω "θεραπεία" είναι πραγματικά σκληρότερη από την ψυχανάλυση και τη βίαιη αναμέτρηση με το Ασυνείδητο που προϋποθέτει.

Στο παρόν μελέτημα θίγονται παραδείγματα όπου τα συναισθήματά μας, αν δεν βρουν τον κατάλληλο αποδέκτη που να μπορεί να τα εμπεριέξει, παγιδεύονται μέσα μας και μας αλώνουν ακόμα και για χρόνια. Συναισθήματα όπως ο φόβος, ο πόνος, η ζήλια, ο φθόνος αναζητούν τον κατάλληλο "άλλον" ώστε να βρουν διέξοδο και να ανακουφίσουν τον άνθρωπο που πονάει. Τον ρόλο αυτό μπορεί να τον έχει κάποιος πολύ κοντινός μας άνθρωπος, κάποιος όχι τόσο κοντινός αλλά με παρόμοια ψυχική πραγματικότητα, ή ο αναλυτής στο αναλυτικό πλαίσιο. Όπως και να έχει, το ζητούμενο πάντοτε είναι να σπάσει...

Η ανθρώπινη σχέση φαίνεται να έχει τη δική της μοίρα, η οποία ενδέχεται να είναι συνεχής ή να τη χαρακτηρίζουν ασυνέχειες, μπορεί να ξεκινά από τη γέννηση ή να εισβάλει ξαφνικά, να είναι άνθρωπος, γεγονός ή ασθένεια, να κάνει μια ζωή ν’ ανθίζει ή να μαραίνεται, να οδηγεί στην ευτυχία ή στον όλεθρο. Στην παρούσα εργασία η συγγραφέας χαράζει ανάγλυφα το τοπίο της μοίρας με παραδείγματα λίγο ώς πολύ γνωστών προσωπικοτήτων από την ιστορία, την τέχνη και τη φιλοσοφία, με πρώτο στόχο να εισαγάγει ερωτήματα που περιμένουν απαντήσεις.