Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Φορτωμένος με την εμπειρία του πολέμου της Κορέας, και με ένα χέρι λιγότερο, ο Φρανκ θα επιστρέψει στη γενέθλια πόλη του, κάπου στην αμερικάνικη επαρχία. Χωρίς ψευδαισθήσεις για τη ζωή, αλλά με την επιθυμία για ένα νέο ξεκίνημα που αναζωογονεί η επαφή με τους οικείους του. Τότε, μια σειρά από φρικαλέους φόνους που συμβαίνουν στην περιοχή θα τραβήξει τις υποψίες πάνω του: τα θύματα είναι όλα γυναίκες με τις οποίες είχε ερωτική σχέση στο παρελθόν. Ο Μπορίς Βιάν έγραψε μια περίληψη και τα τέσσερα πρώτα κεφάλαια του "Δεν γλιτώνεις". Το Oulipo, το Εργαστήρι Δυνητικής Λογοτεχν...

Αυτό το βιβλίο εξετάζει τη σκέψη του Κορνηλίου Καστοριάδη και τη ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση που παρουσιάζει σε σχέση με τη σκέψη του Μισέλ Φουκώ σε τρεις βασικές έννοιες, κεντρικές στη θεωρία και των δύο διανοητών: το υποκείμενο, την παραγωγή κοινωνικής σημασίας και παράστασης και την κοινωνική και πολιτισμική αλλαγή. Αν και τα συμπεράσματά τους ήταν διαφορετικά, ο Καστοριάδης και ο Φουκώ αντιμετώπισαν παρόμοιες θεωρητικές και πολιτικές προκλήσεις και ασχολήθηκαν με κοινά ερωτήματα. Αυτό το σημαντικό βιβλίο αποτελεί έναν κριτικό διάλογο μεταξύ αυτών των δύο σωμάτω...

Δοκιμιογράφος, μυθιστοριογράφος, ζωγράφος, μεταφραστής, πρώην δομινικανός δόκιμος μοναχός, κάποιες φορές φοιτητής θεολογίας, ο Πιέρ Κλοσσοφσκί είναι ένας από τους αυθεντικότερους και τους επινοητικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Το "Ζωντανό νόμισμα" είναι ένα από τα πλέον ερεθιστικά του βιβλία, καθώς συνενώνει ιδέες από τον Σαντ, τον Φουριέ, τον Μαρξ, τον Νίτσε, τον Κέυνς και τον Φρόυντ, με σκοπό να ανακαλύψει πώς οι βιομηχανικές και μεταβιομηχανικές κοινωνίες βασίστηκαν όχι στην κατανομή των αγαθών αλλά στην κυκλοφορία των επιθυμιών και των φαντασιώσεων, και πώς τα σώμ...

Η επιστροφή του λαϊκισμού θέτει το ερώτημα τι είναι ένας "λαός" και εξετάζει την κατασκευή και τους αμυντικούς μηχανισμούς αυτού του "λαού" με βάση τις ταυτοτικές αξίες που αυτός προασπίζεται. Το βιβλίο προσφέρει μια ανάγνωση της έννοιας της ταυτότητας σε σχέση με εκείνη του "πολιτικού υποκειμένου", ο ορισμός της οποίας στηρίζεται στο υποκείμενο της ψυχανάλυσης. Είναι αναμφίβολο ότι έχουμε έναν "πόλεμο ταυτοτήτων". Η επιστροφή στην ψυχολογία των μαζών γίνεται απαραίτητη για να μπορέσουμε να συλλάβουμε το ζήτημα του πλήθους με ή χωρίς ηγέτη, πολλώ μάλλον σήμερα που γινόμαστε...

"Με την κανονική σειρά παρουσίασης, [στο βιβλίο] η επεξεργασία της ερώτησης "γιατί φιλοσοφούμε" εκτυλίσσεται ως εξής: η αιτία για την οποία φιλοσοφούμε είναι ότι επιθυμούμε, και ότι η επιθυμία επιτείνεται ανακρίνοντας εαυτήν ως προς την ίδια της την κίνηση.Η αιτία του φιλοσοφικού στοχασμού είναι ότι η ενότητα έχει απολεσθεί, όχι μέσα από μια αρχαιόθεν εξαφάνιση που θα μας είχε κάνει να λησμονήσουμε ως και την ύπαρξή της, αλλά μέσα από την ανέλιξη μιας ιστορίας όπου η συνταύτιση πραγματικότητας και νοήματος συνεχώς διαφεύγει και πάλι ξανά επιχειρείται για να απολεσθεί εκ νέο...

Μεταψυχολογία ονόμασε ο Φρόυντ την περιγραφή της ψυχικής διαδικασίας βάσει τοπικών, δυναμικών και οικονομικών σχημάτων. Αυτά είναι εποπτικά, θα λέγαμε, μέσα, ρητορικές συμβάσεις, που βοηθούν να παρασταθεί, να αναδειχθεί, να «ομιληθεί» ό,τι εξ ορισμού ήταν εκείνη την εποχή, και εξακολουθεί να είναι, σχεδόν ασύλληπτο, αδιανόητο και αδιατύπωτο, δηλαδή ο ανθρώπινος ψυχισμός και οι διεργασίες του, πολλώ μάλλον όταν αυτές είναι ασυνείδητες. Έτσι, τα "Δοκίμια μεταψυχολογίας" επιχειρούν να θεμελιώσουν και να αποσαφηνίσουν σ' ένα γενικότερο θεωρητικό και αναστοχαστικό επίπεδο τις...

Με το δοκίμιό του "Ο νεοφιλελευθερισμός ως ιστορικό στάδιο" ο Karatani σημειώνει ότι ο ορθόδοξος μαρξισμός έχει εξετάσει την ιστορία των κοινωνικών σχηματισμών κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, από την προοπτική του τρόπου παραγωγής. Ο ίδιος προτείνει μια επέκταση του ιστορικού υλισμού μέσα από το πρίσμα της ανταλλαγής. Αυτή η προοπτική ανάλυσης επιτρέπει μία θεώρηση και μία ιστορικοποίηση του ιμπεριαλισμού, ο οποίος είναι αδιαχώριστος από την καπιταλιστική οικονομία. Ο Karatani, εμπνεόμενος και από τις αναλύσεις του Immanuel Wallerstein, υποστηρίζει ότι αν εξετάσουμε την παγκόσ...

Ο Ian Marsh είναι πανεπιστημιακός καθηγητής και ερευνητής στη Βρετανία, και εργάστηκε στο βρετανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) με αντικείμενο την "πρόληψη της αυτοκτονίας". Συνιστά, συνεπώς, μία μορφή "ειδικού διανοούμενου", σύμφωνα με τον ορισμό του Michel Foucault, τα θεωρητικά εργαλεία του οποίου χρησιμοποίησε ο Marsh στο σπουδαιότερο έργο του με τίτλο "Suicide: Foucault, history and truth" (Αυτοκτονία: Foucault, ιστορία και αλήθεια). Με το δοκίμιο "Οι χρήσεις της ιστορίας στην αποκατασκευή της νεωτερικής αυτοκτονίας" ο Marsh εξετάζει τον ρόλο που διαδραμάτισαν κατά τη...

Με το δοκίμιό του Άμλετ και Φρόυντ ο ελβετός ιστορικός της λογοτεχνίας και της ψυχιατρικής Jean Starobinski, προχωρά σε μία εκ του σύνεγγυς ανάγνωση και ερμηνεία των επιστολών του Φρόυντ και των φροϋδικών έργων που θε μελίωσαν την ίδια την ψυχανάλυση ως πεδίο ερμηνείας του ασυνειδήτου. Κατορθώνει έτσι να ρίξει φως όχι μόνο στην καθοριστική σημασία της αρχαιοελληνικής τραγωδίας για τη φροϋδική ψυχανάλυση, αλλά και στη σχέση που υφαίνεται μεταξύ του ήρωα της τραγωδίας του Σοφοκλή και του ήρωα της σαιξπηρικής τραγωδίας εντός της φροϋδικής σκέψης. Αυτή η σχέση, όπως δείχνει ο S...

Ο Michel Foucault έγινε γνωστός όχι μόνο για το σπουδαίο θεωρητικό του έργο, αλλά και για το εύρος των πολιτικών συνεπειών που είχε αυτό με αφορμή τη συγκυρία του παρόντος. Ειδικότερα για το ζήτημα των φυλακών και του ποινικού συστήματος, ο Foucault δεν έγινε γνωστός μόνο για το βιβλίο του "Επιτήρηση και τιμωρία, η γέννηση της φυλακής", αλλά και για την πολιτική του δράση στο πλευρό των εξεγερμένων στις γαλλικές φυλακές μέσα από την Ομάδα Πληροφόρησης για τις Φυλακές. Τον Μάιο του 1978 συμμετείχε σε μία "στρογγυλή τράπεζα" με ιστορικούς σχετικά με την ιστορία του ποινικού σ...

"Κανένας συγγραφέας της εποχής μας δεν έχει κάνει περισσότερα από τον Bronislaw Malinowski για να συνδέσει με κατανοητό τρόπο την πραγματικότητα του ανθρώπινου βίου με τις ψυχρές αφηρημένες έννοιες της επιστήμης. Τα έργα του αποτελούν έναν ανεκτίμητο σύνδεσμο μεταξύ της γνώσης της καθημερινότητας των απομακρυσμένων εξωτικών λαών και της θεωρητικής γνώσης που κατέχει η ανθρωπότητα. Το ταλέντο του Malinowski ήταν διπλό: ήταν προικισμένος με την ευφυΐα που συνήθως είναι χαρακτηριστική των καλλιτεχνών, και με την ικανότητα του επιστήμονα να παρατηρεί και να διακηρύττει αυτό...

Στο "Πώς θα τελειώσει ο καπιταλισμός;" ο Wolfgang Streeck, διακεκριμένος αναλυτής της σύγχρονης πολιτικής και οικονομίας, υποστηρίζει ότι ο κόσμος είναι έτοιμος να αλλάξει. O γάμος δημοκρατίας και καπιταλισμού, δύο ασύμβατων μερών που ενώθηκαν με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, φτάνει στο τέλος του. Oι ρυθμιστικοί θεσμοί που κάποτε περιόριζαν τις υπερβολές του χρηματοπιστωτικού τομέα έχουν καταρρεύσει και, μετά την τελική νίκη του καπιταλισμού κατά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, δεν υπάρχει πολιτικός φορέας που να είναι σε θέση να επαναφέρει τη φιλελευθεροποίηση τω...

Τα κείμενα που ακολουθούν είναι γραφή που αναβλύζει από τη δική μου πένα. Μια πένα από όλους που, αποτυπώνοντας τους απόηχους του χθες, του σήμερα και του αύριο, επιχειρεί να φανερώσει αβίαστα την αληθινή μας φύση μέσα από το αιώνιο πνεύμα που μας καθοδηγεί και θέτει τα θεμέλια της επίγειας και σεβαστής ζωής.[...] Αναζητώντας τη θεραπευτική αξία της απλότητας, σε θέματα της καθημερινής ζωής, περνάει σε κείμενα αυθόρμητης γραφής και έτσι φανερώνεται ότι όλα είναι έκφραση του ενός εαυτού και συγχρόνως όλων. Για να αποκαλύψει ότι όλες οι αξίες της ζωής βρίσκονται μέσα μας κα...

"Κατά μια έννοια, η παρούσα εργασία είναι ως επί το πλείστον μία μεθοδολογική μελέτη, της οποίας σκοπός ήταν να παρουσιάσει ένα μέσο ανάλυσης της ταξικής κυριαρχίας και της ταξικής πολιτικής εξουσίας. Προσπαθήσαμε να διευκρινίσουμε τη ριζικά διαφορετική αναλυτική προβληματική του ιστορικού υλισμού, σε σύγκριση με άλλες προσεγγίσεις του ζητήματος της πολιτικής εξουσίας. [...] Τι κάνει, λοιπόν, η κυρίαρχη τάξη όταν κυβερνά; Ουσιαστικά, εξασφαλίζει ότι οι κυρίαρχες θέσεις της στην οικονομία, τον κρατικό μηχανισμό και τα ιδεολογικά εποικοδομήματα αναπαράγονται από το κράτος σε...

Ανακοινώσεις, διαλέξεις, κείμενα σε καταλόγους έκθεσης, με τη σφραγίδα του φιλοσόφου της "λιβιδινικής οικονομίας". Σκέψη στοχαστικής ωριμότητας που επιζητεί να ακουστεί από ένα ευρύτερο, όχι όμως ανυποψίαστο, κοινό. Ο χρόνος ως οντολογικό αίνιγμα, οι χρονικότητες, μέσα στον ύστερο καπιταλισμό, μέσα στη μετανεωτερικότητα, αποτελούν εδώ βασικό άξονα. Είτε πρόκειται για τον χρόνο-προθεσμία μέχρι την ηλιακή έκρηξη, που θα σημάνει το τέλος της επίγειας ζωής, είτε πρόκειται για το «τώρα», την ακαριαία διάλειψη του χρόνου που απαιτείται στην αισθητική πρόσληψη της παρουσίας, πριν...

Ο τίτλος του τόμου αυτού -από το φερώνυμο δοκίμιο που περιέχει- δεν παραπέμπει σε μια ουμανιστικής εμπνεύσεως ψυχοπαιδαγωγική ούτε σε μια καταγγελία της κακοποίησης των παιδιών. Για τη φροϋδική αντίληψη, απεναντίας, το ξύλο μέσα στη διανθρώπινη συνάντηση γίνεται ένα μέσο για να κυλήσει η τριχοειδής ροή της επιθυμίας. Το ξύλο βγαίνει από τον "παράδεισο" της ηδονής ή από την "κόλαση" του ασυνειδήτου, και γίνεται η πανούργα εκείνη βελόνα που, ξετυλίγοντας το κουβάρι των σαδομαζοχιστικών φαντασιώσεων, θα πλέξει το αίτημα της αγάπης ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς. Οπότε δεν...

Στο "Διάβασε την επιθυμία μου" η Tζόαν Kόπτζεκ σκηνοθετεί μία αναμέτρηση ανάμεσα στη θεωρία του Zακ Λακάν και στη θεωρία του Mισέλ Φουκώ, πρωταγωνιστών δύο δυναμικών, νεωτερικών επιστημονικών πεδίων -της ψυχανάλυσης και του ιστορικισμού. Κατά κανόνα, οι δρόμοι αυτών των τρόπων σκέψης διασταυρώνονται μόνο μέχρι το σημείο οι ιστορικιστές να κατηγορήσουν την ψυχανάλυση για αδιαφορία απέναντι στην ιστορία, αλλά εδώ η ψυχανάλυση, διαμέσου του Λακάν, περνάει στην επίθεση. Αρνούμενη να εκχωρήσει την ιστορία στους ιστορικιστές, η Kόπτζεκ επιχειρηματολογεί υπέρ της ανωτερότητας της...

Ό,τι έγινε γνωστό ως η τρίτομη" Ιστορία της σεξουαλικότητας" (Η βούληση για γνώση, Η χρήση των ηδονών, Η επιμέλεια εαυτού) έθετε ένα λιτό και σαφές ερώτημα στοχεύοντας στην καρδιά της υποκειμενικότητας εντός του δυτικού πολιτισμού: "με ποιον τρόπο, κατά τη διάρκεια των αιώνων, ο δυτικός άνθρωπος οδηγήθηκε να αναγνωρίσει τον εαυτό του ως υποκείμενο επιθυμίας"; Ωστόσο, ο πρόωρος θάνατος του Michel Foucault το 1984 θα καλύψει με το γκρίζο χρώμα της σκόνης έναν ολόκλήρο τόμο, ο οποίος θα παραμείνει κλειδωμένος στα αρχεία για τρεις ολόκληρες δεκαετίες, αφήνοντας μετέωρο και ανολ...

Ζούμε σε έναν πνευματικό πολιτισμό και βιώνουμε μια κοινή εμπειρία, όπου τα σημεία έπαψαν να κρύβουν κάτι και σημαίνουν απλώς ότι δεν υπάρχει τίποτα πίσω τους: κανένας Θεός, καμιά ιδεολογία, καμιά έγκυρη και έσχατη κρίση, μόνο η προσομοίωση του πραγματικού και η αέναη επαναφορά της. Μέσα σ' αυτή την καινούργια σχέση του ατόμου με τις εικόνες, τα σύμβολα και τα σημεία δεν έχουμε πλέον αναπαράσταση, δηλαδή μία, έστω ουτοπική, ισοδυναμία του σημείου με το πραγματικό, αλλά άρνηση του σημείου ως αξίας που αναφέρεται στο πραγματικό. Τούτη η προσομοίωση προηγείται του πρωτοτύπου,...