Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ράμι Σαάρι ζει σε μια ρευστή εποχή. Στοχαστής; Φιλόσοφος; Ποιητής; Μοναχικός περιπλανώμενος; Πολίτης; Όλα τα παραπάνω; Στο ζενίθ της κοινωνικοπολιτικής αστάθειας, της μεταβολής και του σταθερά αβέβαιου ψάχνει να ορίσει τη δική του διαδρομή. Σε μια εποχή που όλα είναι δυνατά, καλείται να επιλέξει τι είναι και έτσι αναζητώντας το ποιητικό «είναι» καταλήγει να γνωρίζει άριστα το ποιητικό "δεν είναι": δεν είναι ένας λυρικός στο απόγειο του καπιταλισμού, δεν είναι συμβολιστής ούτε μετασυμβολιστής, δεν είναι υπερρεαλιστής· σίγουρα ο Σαάρι δεν είναι στρατευμένος γιατί δεν...

"Ο Μισάνθρωπος" είναι αναμφίβολα το πιο αινιγματικό έργο του Μολιέρου. Η αντιπαράθεση του Αλσέστ με την υποκριτική κοινωνία της εποχής του, τον οδηγεί μοιραία στην απομόνωση. Η εμμονή του στην ηθική, τον καθιστά τελικά μισάνθρωπο. Αντιθέτως, ο μοναδικός του φίλος, ο Φιλέντ, μοιάζει να επιβραβεύεται για τη μετριοπαθή και συμβιβαστική στάση του. Οι αδυναμίες του Αλσέστ, που άλλες φορές παρασύρουν και τον ίδιο σε υποκριτική στάση, ενώ άλλες τον καθιστούν σκληρό και άκαμπτο για να τον οδηγήσουν στην τελική του έξοδο, δεν ακυρώνουν το μεγαλείο της στάσης του αλλά το συμπληρών...

Δέκα ζευγάρια στη Βιέννη, επιδίδονται σε μια περίτεχνη σκυταλοδρομία σεξουαλικών συναντήσεων σπάζοντας τα όρια που θέτουν η κοινωνική θέση, ο πλούτος και η συζυγική αφοσίωση. Εμποτισμένος με ψυχολογία, σεξ, σχέσεις και πολύ χιούμορ, Ο Κύκλος του Έρωτα του Άρθουρ Σνίτσλερ σκιαγραφεί το πορτραίτο μιας ολόκληρης κοινωνίας τολμώντας μια κάθετη τομή στην ψυχολογία των σχέσεων και την ανθρώπινη σεξουαλικότητα. To έργο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1950 από τον Μαξ Οφίλς, με πρωταγωνίστρια την Σιμόν Σινιορέ. Προτάθηκε για Όσκαρ Σεναρίου και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, και απέ...

Tην καταγραφή της "νέας πραγματικότητας" του Covid-19 επιδιώξαμε, διοργανώνοντας έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό, όχι για να διεκδικήσουμε δάφνες πρωτοτυπίας, οι μισές άλλωστε λογοτεχνικές σελίδες και εκδοτικοί είχαν την ίδια "φαεινή" ιδέα, αλλά για να συμβάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην ιστορική αυτή ανατροπή. Το βιβλίο που κρατάτε, περιλαμβάνει 19 μικρές ιστορίες από τις ημέρες του Covid-19, που η καθεμία φέρει το δικό της ειδικό βάρος, αποτυπώνοντας τους προβληματισμούς, τις προσδοκίες αλλά και την οπτική γωνία των συγγραφέων τους στην αυγή της πραγματικότητας. Ιστορίες...

Στην επαρχιακή Ρωσία, ο συνταξιούχος καθηγητής Σερεμπριακόφ και η νεαρή σύζυγός του Έλενα φτάνουν στο απομακρυσμένο κτήμα τους, το οποίο φροντίζει ο Βάνια και η ανιψιά του η Σόνια, μια στερημένη εργατική κοπέλα που αγαπά κρυφά τον γοητευτικό και παρηκμασμένο γιατρό Αστρόφ, και η ψευτοδιανοούμενη πεθερά του Μαρία Βασίλιεβνα. Η παρουσία τους διαταράσσει τη ζωή των ανθρώπων εκεί, αλλάζει τις ευαίσθητες ισορροπίες και φέρνει στην επιφάνεια χαμένα όνειρα, ανολοκλήρωτους έρωτες και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Η πλήξη και τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας σε παρακμή οδηγούν το δράμα της συμβ...

Δύο σημαδιακές -ίδιες- ημερομηνίες, δύο παράλληλες ιστορίες, ένας ντετέκτιβ που δεν έχει μούσκουλα, δεν είναι αλκοολικός ούτε καταραμένος ούτε υπόδειγμα λάιφ στάιλ... Αλλά ταυτόχρονα δεν είναι ένας συνηθισμένος καθημερινός τύπος της διπλανής πόρτας, ένας λογιστάκος των συναισθημάτων, αφού το κατσαβίδι το έχει για να βιδώνει στο μυαλό του τα απλά γεγονότα της ζωής ως παρακαταθήκες για φιλοσοφικές αναζητήσεις, που ενίοτε βοηθούν την αστυνομική ίντριγκα και συχνότερα την αποκρυπτογράφηση του αμφίδρομου παζλ της ζωής. Οι ήρωες -έκαστος εφ’ ω ετάχθη- μιλούν απλά αλλά και σύνθ...

Όταν ο επιστάτης Τζον Ιάγο εξαφανιστεί μυστηριωδώς από τη φάρμα στο Μόργουικ και στην ασβεστοκάμινο εντοπιστεί ένας σωρός από καμμένα κόκαλα, οι Αρχές θα αναζητήσουν τον δολοφόνο του στις σκοτεινές σχέσεις και τα κρυφά πάθη της οικογένειας Μήντοουκροφτ. Ο ζωντανός νεκρός είναι μια ιστορία εκδίκησης, ψευδομαρτυριών, προδοσίας και αποδεικτικών στοιχείων που παραβλέπονται. Βασισμένη στα αληθινά γεγονότα της υπόθεσης των αδερφών Τζέσι και Στίβεν Μπερν, που καταδικάστηκαν για τη δολοφονία του Ράσελ Κόλβιν στις αρχές του 19ου αιώνα στις Η.Π.Α., η νουβέλα του Ουίλκυ Κόλλινς χτίζε...

Όταν ο επιστάτης Τζον Ιάγο εξαφανιστεί μυστηριωδώς από τη φάρμα στο Μόργουικ και στην ασβεστοκάμινο εντοπιστεί ένας σωρός από καμμένα κόκαλα, οι Αρχές θα αναζητήσουν τον δολοφόνο του στις σκοτεινές σχέσεις και τα κρυφά πάθη της οικογένειας Μήντοουκροφτ. Ο ζωντανός νεκρός είναι μια ιστορία εκδίκησης, ψευδομαρτυριών, προδοσίας και αποδεικτικών στοιχείων που παραβλέπονται. Βασισμένη στα αληθινά γεγονότα της υπόθεσης των αδερφών Τζέσι και Στίβεν Μπερν, που καταδικάστηκαν για τη δολοφονία του Ράσελ Κόλβιν στις αρχές του 19ου αιώνα στις Η.Π.Α., η νουβέλα του Ουίλκυ Κόλλινς χτίζε...

Αν η μουσική είναι η μόνη μορφή τέχνης με την οποία μπορεί κανείς τόσο καθαρά και βαθιά να προχωρήσει πέρα από το μανδύα των φαινομένων, τότε τι θα έκανε ένας μοναχικός στην ουσία του εφευρέτης για εκείνη; Θα γινόταν ένας άνθρωπος που ορίζει τη μοίρα του ή θιασώτης ενός τραγικού πεπρωμένου, σημαδεμένου από μια ανείπωτη κατάρα; Για τον Ζακ Ντιεντονέ μοιάζει να μην υπάρχει κάποιο όνειρο ζωής, παρά μόνο ένα σκοτεινό όραμα που οδηγεί το χέρι του στο εργαστήριό του και στους δρόμους του πολυσύχναστου, γεμάτου από λαμπερές μουσικές Παρισιού. Εκείνο το σκοτεινό όραμα της...

"Ους ο Θεός συνέζευξε!" Ποιός Θεός όμως! Αυτός ο αυστηρός, σεβάσμιος γέροντας, με τα μακριά άσπρα γένια, που θυμάμαι από τις εικονογραφήσεις των θρησκευτικών βιβλίων στο σχολείο; Ή εκείνος που αναγνωρίζει και θέλει να κουβαλά ο καθένας μέσα του, ο Θεός της συγγνώμης και της αγάπης; Υπήρχε όμως και ο άλλος. Ο δικός μου θεός. Που με πέταξε στους δρόμους να γεννηθώ μπάσταρδο, όπως ένα μίασμα. Από μια γυναίκα που το μυαλό της, όπως και οι φλέβες της, ήταν όλο παραγεμισμένο από ηρωίνη και ναρκωτικά. Μια γυναίκα, που δεν ήξερε πώς, αλλά και δεν ήθελε να είναι και να λέγε...

"Ο Ορχάν πρόλαβε να δοκιμάσει στη σύντομη ζωή του όση ποιητική περιπέτεια βίωσαν μερικές γενιές Γάλλων ποιητών μαζί" Οκτάυ Ριφάτ Ήδη στα 36 του, όταν και πέθανε, ο Βελί ήταν μια θρυλική μορφή της μοντέρνας τουρκικής λογοτεχνίας - όχι μόνο για τον πρόωρο θάνατο και τον βαρύ αλκοολισμό του· ούτε για τους θυελλώδεις έρωτες και τη νεορομαντική του περσόνα· ούτε καν για την παραίτησή του από τη δημόσια Υπηρεσία καταγγέλλοντας το εργασιακό του περιβάλλον ως αυταρχικό. Η έκδοση του "Παράξενου", το 1941 -του μανιφέστου που εξέφρασε το ομώνυμο κίνημα στο περιθώριο της καθεσ...

O Oρχάν Βελί Κανίκ προσανατολίστηκε στο γλωσσικό περιβάλλον, ξεπερνώντας τη μεσοαστική καταγωγή του και γράφοντας στη γλώσσα των δρόμων. Η ποίησή του γέμισε με λαϊκές εκφράσεις στις οποίες οφείλεται εν μέρει το γεγονός πως διαβάζεται άνετα ακόμη και σήμερα. Οπωσδήποτε μια τέτοια τακτική δεν είναι χωρίς προδρόμους, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο ποιητής και σούφι Γιουνούς Εμρέ. Αλλά η ποιητική του σχέση με την παράδοση δεν εξαντλήθηκε στη γλωσσική τόλμη. Συνέχισε παίρνοντας μαθήματα από τη διαύγεια και τη μελωδικότητα, ιδίως των σούφι ποιητών. Όπως κι εκείνοι, αναζήτησε την α...

Σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους ήμασταν όλοι χαμένοι, σχεδόν καταραμένοι από κάποιο αόρατο πνεύμα. Αν ζούσες μέσα εδώ, τότε ήσουν καταδικασμένος να χαθείς και η ψυχή σου να παρασυρθεί πάνω σε στρώμα με καρφιά, πριν βουλιάξει στο κενό. Ενδοοικογενειακή βία, φόνοι μικρών παιδιών αποτελούν το σκοτεινό σύμπαν της νουβέλας "Ο Δαίμονας της Μνήμης" του Άγγελου Φιλύδη. Μια μάνα που υπομένει τα βίαια ξεσπάσματα ενός μέθυσου άνδρα κι ένα παιδί που δεν ξέρει τι σημαίνει χαρά. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν αλώβητοι από το μαρτύριό τους; Θα σταματήσει άραγε ο εφιάλτης τους;

Ο Πολ, ένας χρεοκοπημένος και χωρισμένος άντρας, κάθε απόγευμα δραπετεύει από ένα επώδυνο παρελθόν, καθώς ακούει στο παγκάκι ενός άλσους, με αμείωτο ενδιαφέρον, μια παράδοξη ιστορία από έναν αινιγματικό και μοναχικό συγγραφέα. Μια μέρα, ο συγγραφέας εξαφανίζεται μυστηριωδώς προτού τελειώσει την ιστορία του, αφήνοντας στον Πολ τον σκύλο του. Για τους επόμενους δέκα μήνες, ο Πολ πηγαίνει καθημερινά στο ίδιο σημείο για να συναντήσει τον παράξενο άντρα, να του επιστρέψει τον σκύλο και να μάθει το τέλος της ιστορίας. Μιας ιστορίας καθοριστικής για το μέλλον του αλλά και το παρελ...

Το μόνο που θέλησα είναι να πήγαινα μια βόλτα στο δάσος με τα ξωτικά, γυρεύοντας τα μαγικά τους ξόρκια. Νόμιζα πως αυτά θα με γιατρέψουν. Θα με γλιτώσουν απ' το κακό και απ' τ' άδικο της θυσίας. Πιάνουν, λένε, άμα τα πεις με την καρδιά σου. Πρόσεχε την ώρα, κι εδώ χρειαζούμενος είναι ο προσδιορισμός. "Σωστή". Αυτό με κατάτρεχε μια ζωή μέχρι τα σήμερα. Η λέξη "σωστός", "σωστή", "σωστό". Που δεν με χωρούσε. Γι' αυτό δεν τη γλίτωσα. Γιατί οι γονιοί μας δεν ένιωσαν πως ήμουνα ο σωστός γι' αυτούς και τη γενιά μας. Εσύ ήσουνα. Γιατί η ώρα, αν ήταν η σωστή, τότε σίγουρα δεν ήτα...

Στην Πενταλιά ανθίσαν οι αμυγδαλιές, Αλέξανδρε. Κι η μάνα σου να περιμένει την επιστροφή σου από τα Γαυγάμηλα και την Κομμαγηνή. Πήγες πολύ μακριά, Αλέξανδρε. Καιρός να γυρίσεις, να προλάβεις τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Κι ύστερα, σε περιμένουν οι πόλεις με τις ουρές στα συσσίτια, τις ουρές μπροστά στα κλειστά καταστήματα, τις ουρές μπροστά στα κλειστά εργοστάσια, τα παιδιά με τα λεκιασμένα ρούχα και τις πρησμένες κοιλίτσες στα φανάρια. Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο, Αλέξανδρε. Στην Πενταλιά οι αμυγδαλιές θα ανθίζουν κάθε άνοιξη. Είναι νόμος του Νεύτωνα. Κι ο Τσε, κι ο Αυξεν...

Στην Πενταλιά ανθίσαν οι αμυγδαλιές, Αλέξανδρε. Κι η μάνα σου να περιμένει την επιστροφή σου από τα Γαυγάμηλα και την Κομμαγηνή. Πήγες πολύ μακριά, Αλέξανδρε. Καιρός να γυρίσεις, να προλάβεις τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Κι ύστερα, σε περιμένουν οι πόλεις με τις ουρές στα συσσίτια, τις ουρές μπροστά στα κλειστά καταστήματα, τις ουρές μπροστά στα κλειστά εργοστάσια, τα παιδιά με τα λεκιασμένα ρούχα και τις πρησμένες κοιλίτσες στα φανάρια. Η μάνα μου στην Πενταλιά θα κυβερνούσε καλύτερα αυτό τον κόσμο. Και ας μην είχε διαβάσει Θουκυδίδη και Μαρξ. - Α, ρε μάνα, γιατί έμειν...

Κι η μάνα μου να με περιμένει... Όχι δεν ζει πια. Αλλά τι σημασία έχει. Πάντα θα με περιμένει. Τη συναντώ τις νύχτες στα όνειρά μου και κουβεντιάζουμε για τα τωρινά και τα παλιά. Αλλά και για τα μελλούμενα καμιά φορά! -Το πήρες λοιπόν απόφαση; Επιστρέφεις; - Ναι μάνα, το πήρα απόφαση. - Κι ο Αντριέν και η Ζωή; - Θα έρχονται μάνα να με βλέπουν. Το ξέρω, με αγαπούν. Η Ζωή και ο Αδριανός! Στην Αποστολική Βιβλιοθήκη του Βατικανού βρέθηκε πριν λίγο καιρό ένα χειρόγραφο του Αρριανού για τον Αλέξανδρο. Φαίνεται να ήταν το συμπλήρωμα στην άλλη γραφή του, "Αλεξάνδρου Ανάβα...

Αυτή η συλλογή είναι γραμμένη εξ ολοκλήρου στην Κρήτη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Βρίσκομαι πάνω σε ένα δέντρο απλώνοντας το βλέμμα μου στον ορίζοντα και με πλημμυρίζει μια οιονεί ερωτική αίσθηση που απευθύνεται στον τόπο, έτσι γράφτηκαν όλα. Κάθε ποίημα λοιπόν μέσα σ' αυτή την συλλογή είναι καρπός αυτής της σχέσης που σημαίνει -για μένα- ότι το θέμα του, όποιο κι αν είναι αυτό, διανθίζεται από την ομορφιά που υπάρχει σ’ αυτήν τη σχέση. Ελπίζω κι εύχομαι ο αναγνώστης να αναγνωρίσει αυτή την ομορφιά στα ποιήματα της συλλογής. Κώστας Σφενδουράκης