Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η έκδοση του θεατρικού έργου της Στέργιας Κάββαλου, κυκλοφορεί εξ αφορμής του ανεβάσματός του σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Έφης Νιχωρίτη στο θέατρο Διθύραμβος στο Μαρούσι, τη σεζόν 2015 - 2016. Μια 45χρονη γυναίκα ξεχνάει τα κλειδιά της και στο σπίτι δεν είναι κανείς. Έξω από την πόρτα της, περιμένοντας τον γιο της να επιστρέψει, μονολογεί. Δεν καταφεύγει σε αναμνήσεις και παράπονα. Δεν απολογείται, δεν καταγγέλλει. Τα λόγια της απλώς προκύπτουν. Όπως όλη της η ζωή. Όπως η ζωή όλων μας που κάποιες φορές προκύπτει. Σχεδόν ερήμην μας. Η Άλκηστις καταθέτει την αλήθεια της με...

Μια νύχτα σαν κι αυτή, σκέφτηκε και παρουσιάστηκε πάλι μπροστά η μητέρα της μ' εκείνο το άσπρο παντελόνι καμπάνα και κάτι τεράστια σανδάλια από φελλό που την σκαμπανεβάζουν σαν βάρκα. Κρατάει στα χέρια ένα ποτήρι και προχωράει προς την πισίνα. Μπαίνει κι ο πατέρας της στο πλάνο, μέσα στην πισίνα αυτός. Σηκώνει τα χέρια να πιάσει το ποτό που του δίνει, το κατεβάζει μετά μονορούφι. Τα πόδια του κυματίζουν κομμένα στο φως της διάθλασης. Μια ευτυχισμένη οικογενειακή στιγμή, ήσυχη όσο ένας φόνος. Της κλείνει το μάτι: "Ξέρεις το γούστο μου", της λέει. Την επαύριο θα πλέει με τ...

Μια νύχτα σαν κι αυτή, σκέφτηκε και παρουσιάστηκε πάλι μπροστά η μητέρα της μ' εκείνο το άσπρο παντελόνι καμπάνα και κάτι τεράστια σανδάλια από φελλό που την σκαμπανεβάζουν σαν βάρκα. Κρατάει στα χέρια ένα ποτήρι και προχωράει προς την πισίνα. Μπαίνει κι ο πατέρας της στο πλάνο, μέσα στην πισίνα αυτός. Σηκώνει τα χέρια να πιάσει το ποτό που του δίνει, το κατεβάζει μετά μονορούφι. Τα πόδια του κυματίζουν κομμένα στο φως της διάθλασης. Μια ευτυχισμένη οικογενειακή στιγμή, ήσυχη όσο ένας φόνος. Της κλείνει το μάτι: "Ξέρεις το γούστο μου", της λέει. Την επαύριο θα πλέει με τ...

Διάβηκες τις κρύες πηγές του Αχέροντα έδωσες την ύστατη μάχη, αλλά νικήθηκες. Πίστεψες στους ανθρώπους, τι μέγα λάθος! Προσδοκείς μία μάταιη Ανάσταση! Ω! Γλυκό μου δείλι, απρόσμενη Ανατολή κοίτα πίσω και δες το έργο σου το κήρυγμά σου ανενεργό, οι παραβολές σου κούφιες η μόνη σου ανταμοιβή ένα νεκρό φιλί!

Καμιά ψυχή δε θέλει να δοκιμάζονται τα όριά της απρόσμενα και καταχρηστικά. Όμως η ζωή κυλά και δε ρωτά. Έτσι κι εμείς, ιδιαίτερα τώρα, καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στο ανέφικτο όχι μόνο αγγίζοντας, αλλά και ξεπερνώντας τα ίδια μας τα δεδομένα. Όταν βιώνεις μια εκτός κάθε ορίου στιγμή, δεν σου απομένουν και πολλά περιθώρια. Βγάλε το κέρμα, διάλεξε όψη, στρίφτο στον αέρα κι ότι βγει. Τόσο απλά, τόσο πολύπλοκα! To ταξίδι του Boy συνεχίζεται όπως και η δική μας περιπλάνηση στον σκοτεινό του κόσμο. Συνένοχοι στο ρομαντισμό ενός παράνομου ήρωα που βιώνει μια ζωή δίχως αύριο. Η...

Κοιμούνται· δε θ' ανοίξω φως. Θεωρητικά μου είναι οικείος ο χώρος - στο σκοτάδι. (νομίζεις πως ξέρεις το σπίτι που μεγάλωσες)

Ο Γιώργος, αξιαγάπητο στέλεχος σε διαφημιστική εταιρεία, πεθαίνει σε δυστύχημα αφήνοντας στη μέση όλες τις δουλειές που είχε αναλάβει ενώ "παίρνει" μαζί του τα αρχεία που κρατούσε. Οι αγαπημένοι του συνάδελφοι και φίλοι και η Προϊσταμένη του, θρηνούν για την απώλεια μέχρι που συνειδητοποιούν ότι χωρίς αυτόν είναι αδύνατον να πάρουν το πολυπόθητο bonus της χρονιάς. Τι θα κάνουν για να σώσουν την κατάσταση; Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν για να βρουν μια λύση; Μια κωμωδία για τον σουρεαλισμό αλλά και για το σκληρό πρόσωπο της εργασιακής πραγματικότητας, γεμάτη ξένες λέξεις.

Ο Ντενί Εμορίν προτείνει την αγάπη ως μόνο δρόμο του βίου, και ως μόνη επιλογή την ακραία, την ολική ένωση των ψυχών, για να αντιμετωπιστεί τόσο ο ταραγμένος κόσμος μας όσο και ο διχασμός του ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή (λόγω της καταγωγής του από τη Ρωσία, όπου και γι' αυτή την ίδια τη χώρα το δίλημμα παραμένει εξίσου ανοιχτό). Παρόλο το ξεπέρασμα του διχασμού από τη δύναμη της αγάπης, αυτή η επίμονη αφοσίωσή του δεν είναι χωρίς θυσίες, τρικυμίες και αναστατώσεις, που σχεδόν αποφεύγει να τις αναφέρει ρητά, αλλά αυτές είναι εκεί και τις υποπτεύεται να δρουν υπόκωφα και...

Μη με πιστεύετε. Πάλι ψέματα λέω. Η μόνη αληθινή μου επανάσταση θα ήταν - έστω για μια φορά - να πω την αλήθεια. Μα για να την πω πρέπει να τη νιώσω. Κι εγώ το μόνο που νιώθω είναι πως το μυαλό μου είναι ένα κρεμμύδι με άπειρες στρώσεις. Το ξεφλουδίζω και ποτέ δε φτάνω στη ρίζα του. Και τα μάτια μου κλαίνε ολοένα. Παίρνω τα δάκρυα και τα βαφτίζω ποιήματα.

Δαίμονες τριγυρίζουν στο μυαλό μου κι εχθροί αόρατοι. Mια συνουσία σκέψεων τετραπληγικής ψυχής.

Όταν η "Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" είναι ο νόμος, είναι το Κράτος, δεν υπάρχει χώρος για "...φιλία" και έρωτα. Σε έναν κόσμο επιλεκτικά κουφό, τα κύματα της αλήθειας φαντάζουν με τρικυμία στην πλασματική ηθική μας. Πέντε χαρακτήρες, όχι μακριά από αυτό που "είσαι", μοιάζουν με την ελπίδα που ταλαντεύεται σε μια παράνοια, όπου η Γνώση θυμίζει στοιχειωμένο νεφέλωμα. Πόσο "τυχαίο" είναι να βρεθούν πέντε άνθρωποι στο ίδιο μέρος, περιμένοντας το ίδιο κύμα; Πέντε είναι οι αισθήσεις που ξέρεις ή που νομίζεις ότι ξέρεις... Η έκδοση του θεατρικού έργου της Σοφίας - Ιόλης Μπο...

Ο Καζιμίρ κι η Καρολίνα ζουν σε κάποιον τόπο, σε κάποια εποχή, στα χρόνια της Κρίσης. Ξεκινάνε να πάνε στη γιορτή, δεν θα φτάσουν όμως ποτέ, καθώς πολύ γρήγορα θ' ανακαλύψουν ότι η αγάπη τους ήταν μέχρι ενός σημείου. Ενώ ο Καζιμίρ έχει μείνει άνεργος και βουλιάζει στο θυμό και την αυτολύπηση, η Καρολίνα ονειρεύεται να βελτιώσει τη ζωή της και ν' ανέβει μερικά σκαλοπάτια στη σκάλα της κοινωνικής ανέλιξης. Γύρω της, σαν καρουζέλ του λούνα παρκ, περιστρέφονται φιλόδοξοι υπάλληλοι, διευθυντές και σύμβουλοι, κορίτσια που πουλάνε την συντροφιά τους για να βγάλουν το ενοίκιο, ένας...

Η πρώτη έκδοση του -τότε- ψηφιακού εκδοτικού οίκου Vakxikon.gr, που είχε κυκλοφορήσει αποκλειστικά σε e-book σε μια πρωτοποριακή κίνηση για το ελληνικό τοπίο, επανακυκλοφορεί σε έντυπη έκδοση με αφορμή τα 5 Χρόνια των εκδόσεων Vakxikon.gr. "Αν μου αρέσει για ένα πράγμα ο Αϊναλής, είναι γιατί διαβάζοντάς τον δεν έχω την εντύπωση ότι διαβάζω ταυτόχρονα και άλλους εκατό ποιητές αυτής της γενιάς. Κατορθώνει, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο σε μια ισοπεδωτική εποχή, να επινοήσει τα δικά του εργαλεία για το σμίλεμα της σκληρής πέτρας που λέγεται ποίηση. Το δημιούργημά του μπορεί σε...

Παλιά στα καράβια κάθε που πιάναμε λιμάνι έστελνα πορτρέτο στην καλή μου + από άλλον πλανόδιο να μην ξεχνιόμαστε Μετά όταν μ' έπιασαν + μπαινόβγαινα η καλύτερη φωτογραφία μου ήταν αυτή της σύλληψης Να φαίνεται πως ήμουν στα άγρια Να αποτυπώνεται όλη η αλήθεια όχι κάτι άλλο από αυτό στην εικόνα Τώρα στο τέλος η προσωπογραφία όταν χρειαστεί κάπου να δοθεί θα είναι μια ακτινογραφία από το κρανίο μου

Ο Μισέλ Ντεγκύ έχει διπλή υπόσταση. Από τη μια μεριά, ο ποιητής αυτοαποκαλείται ως "συγγραφέας ποιημάτων" (ή κατασκευαστής ποιημάτων ή μορφο-ποιητής σύμφωνα με τη δική μας πρόσληψη και ορολογία)· από την άλλη διερευνά τι μπορεί να είναι σήμερα μια "ποίηση στοχαστική", μια "ποίηση φιλοσοφική και όχι φιλοσοφίζουσα ή φιλοσοφοποιημένη", μια "ποίηση αφαιρετική", δηλαδή ένας ποιητής της σκέψης. Επιπλέον, σε αυτή την ιδιότυπη τροχιά, η παρουσία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας είναι πολλαπλά παρούσα εφόσον καλεί: oxymorisons les paradoxes (να καλλιεργήσουμε τα παράδοξα με τη βοήθε...

Ένας πλανήτης σαν μπαλόνι. Ένας παιχνιδιάρης βασιλιάς. Kι ένα μοιραίο λάθος... Μια παγωμένη λίμνη με τόσα φυλακισμένα παιχνίδια! Μια χειμωνιάτικη νύχτα με τόσες φυλακισμένες ανοιξιάτικες στιγμές! Μια λαχτάρα... Χιλιάδες αρμαντίλλο αποφασισμένα. Χιλιάδες προσπάθειες. Μέχρι το τέλος. Μέχρι να πάρουν πίσω το δικαίωμα στο παιχνίδι. Μέχρι να φέρουν την Άνοιξη!

Η ψυχή δεν θαμπώνεται, ανθισμένη ανατολή μένει κρυφή από τους ανάξιους. Πότισε τις έννοιες, χόρεψε τη ζωή που αφήνεις. Χάιδεψε το νου που σε τρέφει και που τη ζωντάνια του δεν κλειδώνει ακόμα σε αμπάρια σκονισμένα. Ερωτοτρόπησε με τις ανυπεράσπιστες φωνές μέχρι να εισακουστείς στα εγκόσμια, σαν ηχώ γενναία. Η σκοτεινιά δεν είναι ευρύχωρη, μόνο στενάχωρη. Και δεν χωρά τόσες ακτίνες. Δυνατών μυών η χάρη, θα γεννήσει τα παιδιά σου. Ολόρθη δίνοντάς σου την εντύπωση πως έχεις να κάνεις με ετοιμοπόλεμους στρατιώτες. Εν ειρήνη πορευόμενη. Φύσα ζωές.

Όποιος ελεύθερα συλλογάται ενοχλεί αυτούς που διοικούν.

Η έκδοση του κλασικού έργου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα "Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" κυκλοφορεί, σε νέα μετάφραση της Μαρίας Σκαφτούρα, με αφορμή την ομώνυμη παράσταση από τον σκηνοθέτη Ένκε Φεζολάρι στο θέατρο Βρυσάκι στην Πλάκα (1η χρονιά: 1 Ιουλίου-6 Οκτωβρίου 2015 / 2η χρονιά: 6 Ιουνίου-27 Ιουλίου 2016). Ανδαλουσία. Μετά την κηδεία του άνδρα της, η 60χρονη Μπερνάρντα Άλμπα, επιβάλλει στις πέντε κόρες της πολύχρονο κατ'οίκον εγκλεισμό λόγω πένθους. Σε ένα σπίτι, χωρίς αντρική παρουσία, εισβάλλει ο Έρωτας και τα ανατρέπει όλα. Η Μπερνάρντα, η Αντέλα, η Πόνθια, η Μαρ...