Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Επίτηδες δεν φοράω τίποτα από μέσα. Επίτηδες απόψε θα τρελάνω κόσμο, επίτηδες ντύθηκα Γυμνή σήμερα, όπως άλλες τις Απόκριες ντύνονται Αμαλία, εγώ ντύθηκα οφ-σίζον Ανωμαλία, μονάχα μια Παρανομία, Βασίλισσα της Έκπληξης, μιας νύχτας, μιας χρήσης! Αν είναι οι άντρες μια φορά επιδειξίες, εγώ είμαι δύο, μπορώ να ’μαι μαζί γυναίκα κι άντρας, τραβεστί σπιρίτσουαλ, καθόλου μεταμφιεσμένη, μόνο αφήνοντας και τις δύο φύσεις μου ανεξέλεγκτες, τη μια πάνω στην άλλη, προς μεγάλη σας έκπληξη, προς μεγάλη μου ικανοποίηση.

Οι "Μικρές απολογίες" είναι μια βιωματική ποιητική συλλογή που απευθύνεται σε αναγνώστες που αναζητούν μια "προσωπική" προσέγγιση σε θέματα άλλοτε απλά κι άλλοτε πολύπλοκα, καθώς για τον καθένα ορίζονται διαφορετικά έννοιες όπως ο έρωτας, η αγάπη, η πίστη, η συντροφικότητα, οι ενοχές καθώς και η αποξένωση. Μια έμμεση εξομολόγηση ή και άφεση αμαρτιών, που θέλησε ο Πάνος Μαυρομμάτης να μοιραστεί, ελπίζοντας ότι σε αυτό το ταξίδι θα συναντήσει κι άλλους συνοδοιπόρους. Ξέρεις, στην παλιά μας γειτονιά συνάντησα εκείνα τα παιδιά που δεν υπάρχουν πια και λυπήθηκα πολύ γιατί...

Ένα παιδί, ο Άρης, μαθαίνει στο σχολείο το σκληρό πρόσωπο των ανθρώπων απέναντι στη διαφορετικότητα. Εκφοβισμός, κοροϊδία, περιθωριοποίηση. Φοβάται. Ένας έφηβος, ο Άρης, βιώνει την ομοφυλοφιλική του ταυτότητα μέσα από έναν αποτρόπαιο βιασμό. Σεξουαλική κακοποίηση. Φοβάται. Σήμερα ο Άρης είναι ένας νέος, όμορφος και επιτυχημένος αρχιτέκτονας. Έχει χτίσει μια τέλεια εικόνα για να αποφύγει την αλήθεια, τον εαυτό του και τους άλλους. Πίσω από το λαμπερό του χαμόγελο όμως, παραμένουν κρυμμένοι φόβοι κι ανείπωτες επιθυμίες. Το παρελθόν του τον στοιχειώνει, το παρόν τον τρομ...

Γκρο πλάνο: Κοντινή λήψη, στην ίδια την ψυχή του ανθρώπου. Τριάντα επτά ιστορίες που "παίζουν" με την αλήθεια της ζωής, καθώς αποτελούν απείκασμά της. Κοινός θεματικός τους άξονας είναι η απώλεια και η κάθε λογής απουσία, οι διαψεύσεις, οι προδοσίες, οι δύσκολες επιλογές, τα αδιέξοδα, οι επώδυνες συχνά προσπάθειες αυτοπροσδιορισμού μας. Ποιος από μας δεν τις έχει βιώσει ποτέ; Πόσες μορφές μπορούν αυτές να ενδυθούν; Ποιες εσωτερικές δυνάμεις κινητοποιούν; Σε ποιον βαθμό μάς στιγματίζουν οι αποτυχίες μας; Ανατέμνοντας τον πόνο μας, τον αποδομούμε και βρίσκουμε τη λύτρωση ή το...

Στη Νότια Ιταλία, και συγκεκριμένα στην περιοχή του Μπάκολι, μία γραφική κωμόπολη κοντά στη Νάπολη, ο καθηγητής εγκληματολογίας Οράτσιο Σπινέλλι εξιχνιάζει έναν φόνο και μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας, όπου εμπλέκονται Έλληνες φοιτητές και η τοπική Καμόρα. Μοναχικός, μεθοδικός, έμπειρος, πιστός σύντροφος, γεμάτος ευαισθησίες και λάτρης της καλής κουζίνας, ο καθηγητής Σπινέλλι έχει σταθερό αρωγό σε αυτήν την υπόθεση τον καλό του φίλο, επιθεωρητή της τοπικής αστυνομίας Νικόλα Σκιάνο. Η αστυνομική νουβέλα "Έγκλημα στο Πότζο", είναι ένα κράμα ιστορίας μυστηρίου και αρχαιολογία...

Ένα δαχτυλίδι αντίκα αγορασμένο στην Αμβέρσα του Βελγίου, έφερε τη χρονολογία 1-1-28. Πάνω σ’ αυτή τη χρονολογία, η συγγραφέας Μαρίνα Λυκούδη δημιούργησε μια φανταστική ιστορία, η υπόθεση της οποίας εκτυλίσσεται σε πρώτο πλάνο στην Μπριζ, όταν ο αυστηρός καθολικός Χέντρικ αποφασίζει να παντρευτεί την αθώα δεκαεξάχρονη Γκοντελίβε, την οποία γνώρισε κατά τη διάρκεια προετοιμασίας θρησκευτικών δρωμένων, και της προσφέρει αυτό το δαχτυλίδι. Η σχέση καταλήγει σε λευκό γάμο με πολλές συνέπειες, οι οποίες προσωρινά περιορίζονται με αφορμή την εύρεση ενός βρέφους έξω από την πόρτα...

Στις αρχές του 1973, λίγο προτού πεθάνει, η διάσημη Αυστριακή ποιήτρια και συγγραφέας Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν επισκέφτηκε το Άουσβιτς και το Μπίρκεναου κατά τη διάρκεια μιας αναγνωστικής περιοδείας στην Πολωνία. "Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί κάποιος να ζει μ’ αυτά δίπλα του" είπε, "δεν υπάρχει κάτι να πεις. Βρίσκονται απλά εκεί, και σε αφήνουν άφωνο". Σε όλη της την καριέρα, η Μπάχμαν πάλευε με την ανεπάρκεια της γλώσσας, κυνηγώντας εκείνο που δεν μπορούσε να εκφραστεί. "Εάν είχαμε τη λέξη", δήλωσε το 1959 σε μια ομιλία, "εάν είχαμε γλώσσα, δεν θα είχαμε ανάγκη όπλα". Πίστευε ότι...

Ανθολογούνται οι: Βασίλ Βίντινσκι, Μανόλ Γκλίσεβ, Στέφαν Ιβανόβ, Μαρία Καλίνοβα, Ρενέ Καραμπάς (Ιρένα Ιβανόβα), Ρόσεν Καραμφίλοβ, Ιβάν Λάντζεβ, Ρενέτα Μπακάλοβα, Ιβάν Ντιμιτρόβ, Ιρέν Πετρόβα, Ίβο Ραφαήλοβ, Καμέλια Σπάσοβα, Όλια Στογιάνοβα, Βλαντισλάβ Χρίστοβ, Ιβάν Χρίστοβ. Μετάφραση: Γκέντσο Μπάνεβ & Ομάδα φοιτητών ΕΚΠΑ (Γεωργία Βιτζηλαίου, Σοφία Ζούμπα, Ντόρα Λάμη, Σοφία Μουρατίδου, Σουζάν Μπαϊράμ, Ελένη Μπεναρδή, Κλαούντια Μπραν, Ιωάννα Παπαδοπούλου, Μαρία Πουλιακάκη, Ιβάν Σιράς, Άννα Σπηλιοπούλου, Ιρίνα Σταματοπούλου, Έβα Σταυρουλάκη, Βασιλική Φουντούκου, Μαρία Χρονά...

[...] Ένας συναρπαστικός θρύλος, ο μύθος της Τσάλον Άρανγκ ιντριγκάρει τα δημιουργικά μυαλά ανά τους αιώνες, φανερώνοντας διάφορες ερμηνείες που μαρτυρούν το πνεύμα της κάθε εποχής ενώ εμφανίζεται σε μέρη εκτός των συνόρων του νησιού του Μπαλί, που είναι και το πολιτιστικό του σπίτι. [...]

Η Άννα Βάις είναι μία υπνοθεραπεύτρια που ειδικεύεται στο Σύνδρομο Ψευδών Αναμνήσεων. Μέσα από τις συνεδρίες της με την 20χρονη Λιν, επαναφέρει στη μνήμη της νεαρής κοπέλας μια ιστορία παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης από τον πατέρα της. Συνέβη; Όταν η Λιν αντιμετωπίζει τον πατέρα της, Ντέιβιντ, ο ίδιος υπερασπίζεται σθεναρά την αθωότητά του. Όλα θα κριθούν στο τέλος. Ωστόσο, αυτό το κατά τα άλλα καθηλωτικό θεατρικό έργο για το Σύνδρομο Ψευδών Αναμνήσεων, αποτελεί επίσης μια πρόκληση για τη Συναισθηματική Νοημοσύνη του αναγώστη, για την ανάγκη εμπιστοσύνης και πίστης στο...

Οι ήρωες, σε αυτά τα είκοσι διηγήματα, είναι πλασμένοι από ανθρώπινο υλικό, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους: διαλλακτικοί και συνάμα εμμονικοί, δειλοί και ταυτόχρονα γενναίοι. Αν τους ενώνει κάτι, είναι η δυσκολία τους να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα. Στέκονται στο ημίφως ενός δωματίου, μπροστά στις γρίλιες μιας κλειστής πόρτας κι αναρωτιούνται αν πρέπει να βγουν στο άπλετο φως, όπου παραμονεύουν η ματαιότητα και η φθορά. Με την ελπίδα να εξιλεωθούν και με το χέρι απλωμένο προς την έξοδο, δημιουργούν -μόνο για μια στιγμή- ένα δικό τους κόσμο φτιαγμένο στα μέτ...

Ήταν ένα ταξίδι που το είχα βάλει στο μυαλό μου από τότε που επισκέφτηκα πρώτη φορά αυτή την ήπειρο. Ένα ταξίδι που απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια για να ολοκληρωθεί, λόγω του περιορισμένου χρόνου και των λίγων χρημάτων. Η δύναμη, όμως, που κρύβει ο κάθε άνθρωπος μέσα του είναι μεγάλη, όπως και η πίστη του ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Έτσι συνέβη και στη δική μου περίπτωση. Ένα οδοιπορικό από την Αργεντινή στην Ουρουγουάη, την Παραγουάη, τη Βολιβία... Και μετά στο Περού, το Εκουαδόρ και πάλι πίσω στην Αργεντινή, για το αεροπλάνο της επιστροφής στην Αθήνα. Ένα ταξίδι-περ...

Δεν είναι που θα έρθουν οι φίλοι Είναι που θα λείπουν οι σκιές τους Κρυμμένες πίσω από τη διαφάνειά τους Μικρό πολύ μικρό Επιστρέφει Ένα στοργικό χτύπημα στον ώμο Μια απούσα από καιρό Τρυφερή λέξη Ο πυρετός αναζητά ένα πολύχρωμο Παράθυρο στο Μάη Μια σπονδή στο λαϊκό θεό της αγάπης Ξεγλιστράει η βαριά κουβέρτα Στο πάτωμα προλογίζοντας Το όνειρο της επόμενης νύχτας Μπροστά σε τόσο γαλάζιο γυαλιστερό Φως, αλήθεια, ποιος τολμάει Να ονειρευτεί; Μπερδεύεται το μπλε του ουρανού Με της θάλασσας Σαστίζεις Δεν ξέρεις αν πρέπει να κολυμπήσεις Ή να πετάξεις

Δεν μας ορίζουν όσα οι άλλοι κάνουν. Δεν μας προσδίδουν ιδιότητες των αλλωνών οι υποθέσεις, οι αντιλήψεις, τα λογικά τους άλματα (συνειδητά ή ασυνείδητα). Η δική μας αλήθεια είναι οι δικές μας πράξεις. Μας ορίζει το πώς φερόμαστε, όχι το πώς μας φέρονται... αυτό ορίζει εκείνους! Δεν αρνούμαι την πραγματικότητα των εύκολων συμπερα- σμάτων, ούτε των κακόβουλων κακομοίρηδων. Δεν θέλω να φτιάξω εγώ τον κόσμο αυτόν, θα ήταν ό,τι πιο ανώριμο και αγαθό θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί. Ένα μοντέλο με "κατασκευαστικό λάθος από το εργοστάσιο" δεν το επισκευάζεις... το αποσύ...

Στη σκιά του κόσμου τούτου με τις χαρές και τις λύπες του με τους άρχοντες και τους κατατρεγμένους στις γειτονιές τις όμορφες, τις νοσταλγικές και τις ταλαίπωρες. Μόνοι ή και πολλοί μαζί στην ποθητή αναζήτηση του χτες, του σήμερα, του αύριο στην επιδίωξη της ειρήνης μακριά απ’ τον καταστροφέα πόλεμο ή και μαζί του, αεί με οδυνηρό αντίπαλο τον πανδαμάτορα χρόνο. Άντε να δούμε πόσο θα διαρκέσει το ταξίδι, πόσο θ’ αντέξουμε πού θα φτάσουμε, τι θα ζήσουμε...

Ανθολογούνται οι: Vincent Yersin (Βενσάν Γιερσίν), Baptiste Gaillard (Μπατίστ Γκαγιάρ), Meloe Gennai (Μελό Ζενέ), Benjamin Jichlinski (Μπενζαμέν Ζιχλίνσκι), Alexandre Caldara (Αλεξάντρ Καλνταρ), Anais Carron (Αναΐς Καρόν), Odile Cornuz (Oντίλ Κορνού), Julien Maret (Ζουλιέν Μαρέ), Linn Molineaux (Λιν Μολινό), Anne-Sophie Dubosson (Αν-Σοφί Ντιμποσόν), Pierrine Poget (Πιερίν Ποζέ), Renaud Rindlisbacher (Ρενό Ριντλισμπαχέρ), Stephanie de Roguin (Στεφανί ντε Ρογκάν), Laurent Cennamo (Λορέν Σεναμό), Marina Skalova (Μαρίνα Σκάλοβα), Clea Chopard (Κλεά Σοπάρ).

Στις σελίδες της συλλογής "Ψάρι", ταξιδεύουμε με τον Μιφσούντ ενώ εκείνος εξερευνά το μυαλό μας μέσα από τα κανάλια του κόσμου - από τις μεγάλες θάλασσες μέχρι τα πλημμυρισμένα λούκια. Από την Ευρώπη και τη Μεσόγειο μέχρι την Αμερική. Στην πορεία αυτού του ταξιδιού - που εμείς επιλέξαμε - συναντάμε εκείνους για τους οποίους μια τέτοια διαδρομή δεν ήταν επιλογή. Κάποιοι έχασαν τη βάση τους και γλίστρησαν σε αυτά τα νερά. Άλλους τους έσπρωξαν εκεί. Κι έμειναν χωρίς πυξίδα, χωρίς χάρτη, χωρίς αξιόπιστους οδηγούς. Να τα καταφέρνουν με το ζόρι, μέρα τη μέρα. Να διατηρούν με τον...

Στον γερμανόφωνο γλωσσικό χώρο, η Μαρτίνα Χέφτερ, γεννημένη το 1965, έχει αναλάβει κάτι σαν πρωτοποριακό ρόλο. Στη νέα της ποιητική συλλογή Θα μπορούσε να γίνει και ωραίο, περιγράφει, βασισμένη στην προσωπική εμπειρία της με ένα πρόσωπο του οικογενειακού της περιβάλλοντος, την καθημερινότητα και την ατμόσφαιρα ενός γηροκομείου. Ή μάλλον: Αναζητά και βρίσκει ποιητικά εκφραστικά μέσα για το αναπότρεπτο και δήθεν ανείπωτο, που οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται και γι’ αυτό αποσιωπούν. Μια ιδιαίτερη κατάσταση προκύπτει από το γεγονός ότι ένα μέρος της ιστορίας (ή της ποιητικής...

Ο Κίπλινγκ ζώντας και δρώντας τον περασμένο αιώνα έγραψε ένα ποίημα που η αξία και τα νοήματά του, πολύ απλά στη σύλληψη και στην εκφορά λόγου, παραμένει μέχρι και σήμερα διαχρονικό, επίκαιρο και κλασικό. Δίχως επιτηδεύσεις και ίχνη διδακτισμού κατάφερε να μιλήσει στις καρδιές μικρών και μεγάλων καταλήγοντας να γίνει ένα απ' τα πιο διαβασμένα ποιήματα παγκοσμίως. Ξεκινώντας ως κάτι προσωπικό, μιας και ο αρχικός του στόχος ήταν ν’ απευθυνθεί στο γιο του μέσα απ’ αυτό, σύντομα πέρασε στη σφαίρα του γενικού-παγκόσμιου αναδεικνύοντας αξιοσέβαστα μαθήματα ζωής ειπωμένα με φρο...

Άνυδρο θαλασσόκρινο νησί μου, αρχαίος βολβός στην άμμο του παλιού καιρού. Έφυγαν τα καράβια τους και πάλι. Δεν έφεραν κρασί και λάδι να γεμίσουν τα πιθάρια. Μόνο στα λαδιασμένα σώματα με δείχτες αντηλιακούς νυχτόβιες πεταλούδες ανασαίνουν. Αντέχεις;