Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Μυρτώ, μια αθεράπευτα ρομαντική εικοσιτριάχρονη, προσπαθεί να ξεπεράσει την προδοσία του ενός και μοναδικού όπως νόμιζε έρωτά της, ενώ παράλληλα παλεύει να απαγκιστρωθεί από την προσκόλλησή της στην αρρωστημένη οικογένεια της. Ο πατέρας της, επαρχιώτης, νεόπλουτος, αυταρχικός και εγωιστής, μονίμως απών με τη δουλειά και τις ερωμένες του. Η μητέρα της, ένα άβουλο πλάσμα, παλεύει με τους δικούς της δαίμονες και υπομένει αγόγγυστα τις απιστίες του άντρα της. Ο μεγαλύτερος αδερφός της, αντιδραστικός και δυναμικός, κάνει την επανάστασή του και φεύγει για την Αμερική, όπου εκτι...

Περιέχονται τα διηγήματα: "Φώναξε τα παιδιά", "Μάστερ, περισσότερα μάστερ", "Τα επικίνδυνα υποκοριστικά", "Γύφτοι", "Λίλυ", "Η Χιονάτη", "Το άδειασμα", "Ο λογιστής", "Ναστάζια".

Έχει αποδειχθεί από πλήθος επιστημονικές έρευνες ότι ο ανθυγιεινός τρόπος διατροφής και ζωής, καθώς και η μόλυνση του περιβάλλοντος, είναι οι βασικοί παράγοντες για τις κυριότερες χρόνιες εκφυλιστικές αρρώστιες του καιρού μας. Η υπερκατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών, λιπών και επεξεργασμένων τροφών και η έλλειψη φυσικής διατροφής, με τρόφιμα όπως τα φρούτα, τα σαλατικά, τα λαχανικά, τα όσπρια, τα πλήρη δημητριακά, οι ωμοί ξηροί καρποί, αποτελούν τους βασικούς προδιαθεσικούς παράγοντες των κυριότερων ασθενειών και παθολογικών καταστάσεων που προσβάλλουν ολοένα και περισσότερους...

Τα "Τρένα υπό αυστηρή παρακολούθηση" του Χράμπαλ αναφέρονται σε μιαν ιστορική στιγμή πολύ συγκεκριμένη και αποφασιστική. Μας μεταφέρει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σ' έναν μικρό αλλά πολύ σημαντικό σιδηροδρομικό σταθμό. Είναι οι τελευταίες βδομάδες του πολέμου. Όλες οι δυνάμεις συσπειρώνονται για την τελική αναμέτρηση με τον καταχτητή. Ο σίφουνας αδράχνει και τον ήρωα του έργου, τον νεαρό μαθητευόμενο σιδηροδρομικό Μίλος Χρμο, που περνάει την πιο σοβαρή κρίση της εφηβείας του. Ο Μίλος έχει πληγωθεί βαθιά γιατί στο πρώτο σφιχταγκάλιασμα με την αγαπημένη του ντροπιάστηκε. Η...

"Μια μέρα, μέσα σ' εκείνα τα ατέλειωτα χρόνια, μπόρεσαν να κοιταχτούν στον καθρέφτη: αντίκρισαν έναν άλλον. Αδυνατισμένοι σαν ασκητές, κομματιασμένοι απ' τα ασταμάτητα βασανιστήρια οι "όμηροι" της στρατιωτικής δικτατορίας της Ουρουγουάης, να τους περιφέρουν από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, καταδικασμένους στη μοναξιά ενός κελιού που δεν ήταν μεγαλύτερο από φέρετρο..." (Εντουάρντο Γκαλεάνο) "Το βιβλίο αυτό του Νιάτο Ουιδόμπρο και του Μαουρίσιο Ροσενκόφ είναι ένας ύμνος στη ζωή, στην ανθρωπιά, στην ακεραιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Είναι η αφήγηση της μακράς περιπέτειας...

Γράφω στην επικεφαλίδα του βιβλίου μου, "Το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα, 1830-1936". Μ' αυτό δε θέλω να πω ότι με τη σύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε και η φεμινιστική κίνηση. Αλλά πως μέσα στο ζόφο, μες στο σκοτάδι που ζούσε η Ελληνίδα -τη θέση της θα τη δούμε στις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, όπως αδρά σκιαγραφείται στο δημοτικό τραγούδι- από τότε, λέω, άρχισαν σιγά σιγά να κάνουν την εμφάνισή τους φωτισμένοι άνθρωποι που, για λόγους ανθρωπιστικούς ή ορθολογιστικούς, προπαγάνδιζαν τη μόρφωση των γυναικών. [...] Ουσιαστικά, δηλαδή, ο φεμινισμός στην Ελλάδα άρ...

"Το λαϊκό τραγούδι της εποχής αναφέρεται άμεσα στα ζητήματα που απασχολούν την εργατική τάξη, μια τάξη που "δεν υπάρχει" για τα άλλα είδη της τέχνης, με εξαίρεση τον κινηματογράφο. "Δεν υπάρχει" ούτε καν για τους αριστερούς λογοτέχνες, εκτός από ένα-δυο μυθιστορήματα του Κώστα Κοτζιά και κάποια διηγήματα άλλων συγγραφέων, που όμως, υπακούοντας στις επιταγές του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, παρουσιάζουν μια μυθοποιημένη, άρα ανύπαρκτη στην πραγματική ζωή, εργατική τάξη. ...Η εργατική τάξη είναι, ωστόσο, παρούσα στο τραγούδι που ακούει. Η αναφορά μάλιστα στις συνθήκες ζωής της,...

Όπως ο Κάιν, είμαι σημαδεμένη και κηλιδωμένη. Αν έρθεις μαζί μου, Μαίρη, ο κόσμος θα σε αποστραφεί, θα σε καταδιώξει, θα σε πει βρόμικη. Η αγάπη μας μπορεί να είναι ακλόνητη έως το θάνατο, και πέρα απ' αυτόν -αλλά ο κόσμος θα την αποκαλεί βρόμικη. Μπορεί να μην πειράζουμε κανένα πλάσμα ζωντανό με την αγάπη μας· μπορεί εξαιτίας της ν' αποκτήσουμε τη μεγαλύτερη κατανόηση, τη μεγαλύτερη ευσπλαχνία, αλλά τίποτα απ' αυτά δεν θα σε σώσει από τη μάστιγα του κόσμου, που θα αποστρέψει το βλέμμα και από τις πιο γενναιόδωρες πράξεις σου, καταλογίζοντάς σου μόνο διαφθορά και αθλιότητα....

Ποια είναι η πνευματική φυσιογνωμία του νεοελληνικού παρόντος και ποιες είναι οι προοπτικές του; Εξακολουθεί άραγε να αντηχεί μέσα στον σημερινό ψυχισμό ο λαϊκός πολιτισμός και τα κοιτάσματα της μεταφυσικής παράδοσης του τόπου; Πώς μετέχει, την ίδια στιγμή, ο πλάνητας και ανέστιος Νεοέλληνας στη μοίρα του νεότερου, μεταπαραδοσιακού δυτικού κόσμου; Παρακολουθώντας τα ίχνη του κεντρικού ήρωα της μυθιστορηματικής τριλογίας του Γιάννη Κιουρτσάκη, η οποία φέρει τον τίτλο "Το ίδιο και το άλλο", οι τέσσερις συγγραφείς του ανά χείρας μικρού τόμου εγείρουν εκ νέου το επείγον ερώτημα...

"...Η μαμή δίπλα της, μια νεαρή γειτόνισσα, στο πλευρό της, κι ο Αθανάσιος στην αυλή. Η γέννα δεν πήρε πολύ. Το μωρό γεννήθηκε καλά, η Ορσιλία πήρε την κόρη της στην αγκαλιά της και πετούσε απ' τη χαρά της, ευχαριστούσε τον Θεό για το θείο δώρο που της έστειλε. Έβγαλε απ' το λαιμό της το μενταγιόν που της είχε χαρίσει η γιαγιά της λίγο πριν πεθάνει και το κρέμασε στο νεογέννητο. Είχε γι' αυτήν μεγάλη συναισθηματική αξία, αλλά έκρυβε και μια προφητεία που ήλπιζε κάποτε να πραγματοποιηθεί. Όταν η γιαγιά της το κρεμούσε στο λαιμό, της είχε πει: "Να το προσέχεις σαν τα μάτια σο...

Πού πάει η αγάπη, όταν φεύγει; Τα τόσα χάδια και φιλιά πού κρύβονται; Πώς χάνονται τα σώματα σαν πήλινα αγγείια; Και τώρα, πού είσαι; Ποιος λογαριάζει πώς από την αρχή να ξαναρχίσω;

Έχετε ακούσει για τους μοναχικούς ανθρώπους; Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι σαν τους μπαμπούλες, τους καλικάντζαρους και τις αγαπημένες λάμιες του αδελφού μου, πλάσματα νοσηρά και υποχθόνια. Ξεπετάγονται από τις σκοτεινές γωνίες, προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό. Προσπαθούν να ανήκουν, μα δεν ξεγελούν κανέναν. Κανείς δεν αντέχει να τους κοιτάζει για πολύ - γίνονται η άβυσσος που μας επιστρέφει το βλέμμα της. Κι εγώ, η μικρή, πέρα από τον θάνατο αφοσιωμένη αδελφή του Συγγραφέα, διαβάζοντας το κύκνειο άσμα του, νιώθω ένα ρίγος θαυμασμού. Που προσπάθησε να ξεφύγει απ' τη μοίρα...

Όταν εμφανίζονταν εικόνες της στο μυαλό του, το σώμα της, το μελαγχολικό γέλιο της, τα τρυφερά λόγια της, σηκωνόταν κι έβγαινε αμέσως έξω. Δεν μπορούσε να ξεφύγει. Μεταμφίεζε την επιθυμία να σταματήσουν οι τύψεις σε σατανική επιθυμία δολοφονίας. Πώς μπορούσε κανείς να εκφράσει μουσικά την επιθυμία για φόνο; Μια τελετουργική δολοφονία επί σκηνής, όπου οι νότες θα απεικόνιζαν τον ψυχικό κόσμο του θύτη (το θύμα θα παρέμενε βουβό). Θα έκανε ο ίδιος τον δολοφόνο, παίζοντας σαξόφωνο. Η κοπέλα, ντυμένη στα μαύρα, θα γονάτιζε κάτω από μια γκιλοτίνα (η λήθη;) που σαν σε όνειρο θα κα...