Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περπατούσα για πολλές ώρες. Δεν ήμουν σίγουρος πού ήθελα να φτάσω, αλλά τίποτε άλλο δεν είχα να κάνω παρά να συνεχίσω να περπατάω. Ήταν όλα πολύ μπερδεμένα μες στο κεφάλι μου, σκεφτόμουν οτιδήποτε εκτός από την πραγματικότητα, για να μην αντιλαμβάνομαι πόσο παράλογο ήταν αυτό που έκανα. Τίποτα δεν είμαστε όλοι, συλλογιζόμουν, παρά ένα μικρό μέρισμα του Είναι. Με το νου μας, αμείλικτη δικαστική εξουσία, πουθενά να μην λογοδοτεί. Η επιλεκτική μας μνήμη να νομιμοποιεί τις πράξεις. Και το σώμα να μάχεται για εξιλέωση από την ενοχή για την αδυναμία να ζήσουμε όπως η καρδιά ορίζε...

Στις 17 Νοεμβρίου 1983, πριν από είκοσι χρόνια, ιδρύθηκε ο EZLN, και σαν EZLN αρχίσαμε να βαδίζουμε στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, κουβαλώντας μια μικρή μαύρη σημαία με ένα πεντάκτινο κόκκινο αστέρι και τα γράμματα «EZLN», επίσης κόκκινα, κάτω από το αστέρι. Κουβαλάω ακόμα αυτή τη σημαία. Είναι φθαρμένη και γεμάτη μπαλώματα, όμως εξακολουθεί να κυματίζει στη Γενική Διοίκηση του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού. Και η ψυχή μας επίσης είναι γεμάτη μπαλώματα, πληγές που υποτίθεται ότι έχουν επουλωθεί, όμως ανοίγουν εκεί που δεν το περιμένεις. Προετοιμαζόμασ...

Στο "Ready, Steady, Go!" ο Σον Λέβι συλλαμβάνει και αποτυπώνει το πνεύμα της δεκαετίας του '60 σε όλη του την πληθωρικότητα. Αυτό το πορτρέτο του Swinging London από το 1961 μέχρι το 1969 καταγράφει την έκρηξη της δημιουργικότητας -στην τέχνη, τη μουσική και τη μόδα- και τις επαναστάσεις -τη σεξουαλική, την κοινωνική και την πολιτική- που αναδιαμόρφωσαν τον κόσμο. Ο Λέβι συνδυάζει τον ενθουσιασμό ενός φαν, το διεισδυτικό βλέμμα κοινωνικού σχολιαστή και την αντικειμενικότητα ιστορικού, καθώς αναπλάθει τον ταραχώδη ρυθμό της εποχής, τον απόλυτο πειραματισμό στο πεδίο του ροκ...

Τα σώματά μας σβήνουν, χάνονται, και εκείνο που μένει στο τέλος από τους ανθρώπους για να τους θυμόμαστε είναι η αγάπη. Πίστευα στους ανθρώπους, στην καλοσύνη, στην αλήθεια. Μα τώρα πια δεν πιστεύω σε τίποτα, γιατί το μόνο που βλέπω γύρω μου είναι σκοτεινιά, απελπισία, σιωπή. Μιας όμως και δεν λες εσύ την αλήθεια γιατί φοβάσαι και τρέμεις, γιατί δεν είσαι άντρας αλλά ένα άθλιο υποκείμενο, ένας παπάς που επιμένεις να κρύβεσαι πίσω από τα φουστάνια που τα βάφτισες ράσα, θα σε ξεμπροστιάσω εγώ, που ξέρω πολύ καλά την ιστορία σου.

Σφίγγει το κατάλευκο μάρμαρο, σηκώνει το κεφάλι... Πάλι τα ίδια. Δυο μάτια, ένα στόμα, μια μύτη, καλλιτεχνικά τοποθετημένα, από κάποιο σαδιστή λάτρη του ωραίου. Ποιανού είναι; Ποιανού είναι αυτά; Δεν τα ξέρει, δεν τα αναγνωρίζει. Όχι - όχι, δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι εκείνη... Πάλι ο ίδιος πανικός. Γλυκός... Το καρδιοχτύπι ακατάπαυστο. Ο ιδρώτας... Αυτή η γνώριμη αγωνία, που της σπάει τη ραχοκοκαλιά, που την κρατάει όρθια. Κλείνει τα μάτια, αλλά δεν μπορεί να πει εύκολα τα λόγια της. Είχε να κοιμηθεί τρεις μήνες, κι αυτό γιατί;... Γιατί όποτε ξάπλωνε, την έπιανε τέτοιος πανικ...

"Να κάτσεις να γράψεις", είπε. "Μόνο σ' αυτό είσαι καλός. Να κάτσεις να γράψεις". Κι ύστερα έφυγε. Εκνευρίστηκα. Φαντάστηκα πως τρέχω ξοπίσω του, πως τον προλαβαίνω πριν μπει στο αυτοκίνητο και πως του λέω κάτι πολύ έξυπνο για τη γενιά του και τους αγώνες τους και πώς χειραγωγηθήκανε τελικά κι αυτοί και τι διάολο θέλουνε πια από εμάς, να βγάλουμε το φίδι απ' την τρύπα; Και στο κάτω κάτω, για ποιον να γράψω; Κανείς δεν διαβάζει τίποτα πια, μόνο η εικόνα έχει δύναμη κι αυτή ξεφτιλίστηκε, ο Μπουνιουέλ πέθανε, ο Μαρξ πέθανε , ο Λένιν πέθανε, ο Λένον πέθανε, ο Καστοριάδης πέθα...

Αυτοί που σήμερα αμφισβητούν τον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, λένε ότι ήταν λάθος, ότι δεν συμμετείχαν όλοι οι Κύπριοι ή ότι κάποιοι αποκλείστηκαν, ότι στόχος ήταν η Ένωση και όχι η Αυτοδιάθεση. Η αλήθεια όμως είναι ότι κανείς δεν αποκλείστηκε, ιδιαίτερα το ΑΚΕΛ, που για τους δικούς του λόγους δεν συμμετείχε. Όταν έπειτα από έξι μήνες και μετά τη συνάντησή τους στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα με τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Ζαχαριάδη, οι Αντρέας Φάντης και Αντρέας Ζιαρτίδης, βοηθοί γενικοί γραμματείς του ΑΚΕΛ, θέλησαν να συμμετάσχουν, ο Γρίβας πλέον δεν τους δέχτηκε. Από λάθος του;...

Ο όρος αναδασμός είναι συνθέτη λέξη: ανά και δασμός. Η λέξη δασμός προέρχεται από το αρχαίο ρήμα δαίω που σημαίνει διαιρώ και περί γης διαμοιράζω. Σημαίνει διανομή ορισμένων πραγμάτων. Αναδασμός σημαίνει την εκ νέου διανομή των διανεμηθέντων με τη συγκέντρωση της κατεχόμενης και πολυμεταχειρισμένης ιδιοκτησίας ενός εκάστου ιδιοκτήτη. Η άγνοια του αγροτικού πληθυσμού για την αξία του αναδασμού και ο φόβος για τα αποτελέσματα της όλης διαδικασίας εκτελέσεως του (μήπως χάσουν το καλό τους χωράφι, το περιβόλι, εσπεριδοειδή, οπωρώνα ή χωράφια, αμπέλια, ελιές κ.λπ. και πάρουν...

Ο Βιλφρέντο Παρέτο έχει τύχει πολλαπλών αναγνώσεων και αποτιμήσεων. Το βέβαιο είναι ότι με τις εργώδεις θεωρητικές παρεμβάσεις του και τα συγγράμματά του θέλησε να διαφυλάξει και να διευρύνει την ελευθερία της πατρίδας του. Κοντολογίς, το σύνολο του έργου του μπορεί να ιδωθεί σαν μια προειδοποίηση, σαν ένα σήμα κινδύνου, για όσες εύκολες ή ευχάριστες πολιτικές και ιδεολογίες ωθούν ένα κοινωνικό σύστημα σε παρακμή κι έναν λαό στην ανελευθερία ή στη δουλεία. Γιώργος Μερτίκας Η συμπόνια για τους φτωχούς και τους καταφρονεμένους όταν ζεις μέσα στην πολυτέλεια ευφραίνει τις αισθ...

Έχει δει, όπως λέει ο Γκουατταρί, πολλά ψυχιατρεία στον κόσμο. Μπορεί λοιπόν να κάνει τη σύγκριση. Έτσι βρίσκει ότι στη Λέρο "δεν είναι χειρότερα από αλλού". Δίνει μάλιστα και μια συγκλονιστική εικόνα, τόσο οικεία σε όλα τα ψυχιατρεία του κόσμου. "Χέρια που απλώνονται, χαμόγελα που ζωγραφίζονται, καμιά φορά μέχρι και ξεσπάσματα παιδιάστικης χαράς, μας προσγειώνουν σε μια πραγματικότητα από την οποία, δειλοί, πολύ θα θέλαμε να στρέψουμε μακριά το βλέμμα: βεβαίως και είναι ανθρώπινα πλάσματα, βεβαίως και δεν είναι αγρίμια! Και, παραδόξως, η συγκίνηση γίνεται αβάσταχτη τη στ...

Όλα ζωή που πάει ν' αγγίξει το θεϊκό και το τέλος μια ξαφνική σπαθιά κι όλα τελειώνουν, ξέρεις ο Όμηρος δεν καταδέχεται να δώσει πάνω από ένα στίχο για τον θάνατο: Τον χτύπησαν κι έπεσε κάτω και δούπησαν τα όπλα του, τον χτύπησαν και τα μέλη του παρέλυσαν, λαβώθηκε και το μαύρο κάλυψε τα μάτια του. Ένα στίχο μόνο, έτσι και στο δημοτικό τραγούδι: Και τα φουσέκια ανάψανε κι όλα φωτιά γενήκαν.

Τον Ουάιλντ τον γνώριζα, όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, ως εστέτ, ως τον μεγάλο Ιρλανδό αισθητικό, κατά την κομψή διατύπωση του Λαπαθιώτη. Δεν φανταζόμουν λοιπόν ότι το δοκίμιό του για τον σοσιαλισμό διαβάστηκε και μεταφράστηκε στην εποχή του τόσο, ώστε υπήρξαν άνθρωποι στη Ρωσία, την Πολωνία, τη Γερμανία και την Αυστρία που τον γνώρισαν ως πολιτικό στοχαστή, μάλιστα προφήτη της επανάστασης, ούτε ότι δεν έπαψε σε όλη τη ζωή του να συνδέεται με στενούς φιλικούς δεσμούς με αναρχικούς, από θεωρητικούς της αναρχίας μέχρι βομβιστές, υπερασπίζοντάς τους δημόσια. Η Βέρα Ζασού...

[...] γιατί ο Μαρξ πρέπει ακόμη να συντροφεύει όποιον ασχολείται με την έρευνα της οργάνωσης της αντίστασης ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, για την οικοδόμηση μιας ολοένα μεγαλύτερης αυτονομίας (στη γνωσιακή συνεργασία της μεταφορντιστικής εργασίας) των εργαζομένων και για την απόλαυση, μέσα και ενάντια στην καπιταλιστική κοινωνικοποίηση, μορφών κοινής ζωής. Η απάντηση στο "γιατί ο Μαρξ" συνεπάγεται έναν αγωνιστικό διάλογο πάνω στα ζητήματα που θέτει αυτή η ερώτηση. Σήμερα η μαρξική θεωρία βρίσκεται αντιμέτωπη με τη διάλυση της οργάνωσης της εργασίας και των αγο...

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελείται από διάφορα κείμενα που δημοσιεύτηκαν, τα τελευταία δέκα χρόνια, σε αθηναϊκά έντυπα (κυρίως στα περιοδικά "Αντί", "Νέα Εστία", "Άρδην", στις εφημερίδες "Η Καθημερινή" και "Η Αυγή" και σε συλλογικούς τόμους). Τα κείμενα αναδημοσιεύονται εδώ στην αρχική μορφή τους, χωρίς προσθήκες ή αφαιρέσεις, ως μαρτυρία μιας εποχής. Φυσικά, ορισμένα τυπογραφικά ή φραστικά λάθη και αβλεψίες διορθώθηκαν σιωπηρά -ακόμη εντάχθηκαν σημειώσεις και προμετωπίδες σε όσα κείμενα η τρέχουσα δημοσιογραφική πρακτική δεν είχε επιτρέψει να συμπεριληφθούν. Επίσης, πρέπει ν...