Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όπως ο Κάιν, είμαι σημαδεμένη και κηλιδωμένη. Αν έρθεις μαζί μου, Μαίρη, ο κόσμος θα σε αποστραφεί, θα σε καταδιώξει, θα σε πει βρόμικη. Η αγάπη μας μπορεί να είναι ακλόνητη έως το θάνατο, και πέρα απ' αυτόν -αλλά ο κόσμος θα την αποκαλεί βρόμικη. Μπορεί να μην πειράζουμε κανένα πλάσμα ζωντανό με την αγάπη μας· μπορεί εξαιτίας της ν' αποκτήσουμε τη μεγαλύτερη κατανόηση, τη μεγαλύτερη ευσπλαχνία, αλλά τίποτα απ' αυτά δεν θα σε σώσει από τη μάστιγα του κόσμου, που θα αποστρέψει το βλέμμα και από τις πιο γενναιόδωρες πράξεις σου, καταλογίζοντάς σου μόνο διαφθορά και αθλιότητα....

...Ό,τι κι αν κάνω σήμερα, το θεωρώ επείγον. Όταν λέω πως οποιαδήποτε στιγμή της μέρας ή της νύχτας μπορεί να αντιμετωπίσω το θάνατο είμαι απλώς αντικειμενικός. Το ότι σκέφτομαι το θάνατο δεν με ενοχλεί, όπως ίσως μερικούς άλλους ανθρώπους. Ποτέ δεν πίστευα πως θα ζήσω αρκετά ώστε να γεράσω. Ακόμα και προτού γίνω μουσουλμάνος - όταν ήμουν ένας αβανταδόρος στη ζούγκλα του γκέτο κι ύστερα ένας εγκληματίας στη φυλακή- πάντα είχα στο μυαλό μου ότι θα πέθαινα από βίαιο θάνατο... Ο Μάλκολμ Χ υπήρξε ο φλογερότερος ηγέτης του κινήματος των μαύρων στις ΗΠΑ στις δεκαετίες του '50 κα...

Ο Κάρλος Φουέντες αφηγείται ότι, διασχίζοντας κάποτε μαζί με ένα Βορειοαμερικάνο συγγραφέα τα χωριά της κοιλάδας της Μορέλος, "σταματήσαμε σ' ένα ανώνυμο χωριό, ξεχασμένο από τους οδικούς χάρτες και από τις πινακίδες κυκλοφορίας. Ρωτήσαμε έναν αγρότη πώς ονομαζόταν το χωριό. Μας απάντησε: Γκαρντούνιο, σε καιρό ειρήνης- Ζαπάτα, σε καιρό πολέμου". Αυτό που ούτως ή άλλως ο Φουέντες δεν καταγράφει είναι ότι ο χωρικός έδινε τη συγκεκριμένη απάντηση σε δυο ανθρώπους της πόλης, άγνωστους, ένας τους με όψη γκρίνγκο και, συνεπώς, πιθανόν εχθρικούς και σίγουρα ξένους προς τους αγρότε...

[...] Η χώρα έχει μεγάλες προοπτικές. Προικισμένη από τη φύση σιγά-σιγά αξιοποιεί τους πόρους της. Ιδιαίτερα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που αποδίδουν σημαντικά αυτά τα τελευταία χρόνια. Το 1962, όταν η Αλγερία έγινε ελεύθερο κράτος ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Αχμέτ Μπεν Μπέλα, από τους ιστορικούς αρχηγούς της επανάστασης. Αυτά τα πρώτα χρόνια προσπάθησε να οδηγήσει τη χώρα σε έναν αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό, με όλα τα τοπικά χαρακτηριστικά, με τη βοήθεια εξαιρετικών επαναστατών, όπως ο Μιχάλης Ράπτης-Πάμπλο και ο Αιγύπτιος Λοτφάλα Σολιμάν. Στις 19 Ιουνίου 1965...

[...] Το δικαίωμα στην πόλη δεν αποτελεί απλώς μια διατύπωση του αιτήματος για γενικευμένη προσβασιμότητα στα αγαθά και τις υπηρεσίες που προσφέρει η πόλη. Δεν αποτελεί μια αναδιατύπωση του αιτήματος της δίκαιης αναδιανομής, που μπορεί απότην έμφαση στο εισόδημα να μετατοπιστεί και σε μια διεκδίκηση του χώρου. Μια τέτοια προοπτική, παρότι μπορεί να εκφράζει συγκεκριμένους αγώνες στην πόλη που υπήρξαν και υπάρχουν, δεν αμφισβητεί τη θεμελιώδη ποσοτικοποίηση του χώρου στην οποία βασίζεται η αλλοτριωτική εξάπλωση του αστικού. Το δικαίωμα στην πόλη αναφέρεται σε μια διαφορετικ...

Στις 17 Νοεμβρίου 1983, πριν από είκοσι χρόνια, ιδρύθηκε ο EZLN, και σαν EZLN αρχίσαμε να βαδίζουμε στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, κουβαλώντας μια μικρή μαύρη σημαία με ένα πεντάκτινο κόκκινο αστέρι και τα γράμματα «EZLN», επίσης κόκκινα, κάτω από το αστέρι. Κουβαλάω ακόμα αυτή τη σημαία. Είναι φθαρμένη και γεμάτη μπαλώματα, όμως εξακολουθεί να κυματίζει στη Γενική Διοίκηση του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού. Και η ψυχή μας επίσης είναι γεμάτη μπαλώματα, πληγές που υποτίθεται ότι έχουν επουλωθεί, όμως ανοίγουν εκεί που δεν το περιμένεις. Προετοιμαζόμασ...

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελείται από διάφορα κείμενα που δημοσιεύτηκαν, τα τελευταία δέκα χρόνια, σε αθηναϊκά έντυπα (κυρίως στα περιοδικά "Αντί", "Νέα Εστία", "Άρδην", στις εφημερίδες "Η Καθημερινή" και "Η Αυγή" και σε συλλογικούς τόμους). Τα κείμενα αναδημοσιεύονται εδώ στην αρχική μορφή τους, χωρίς προσθήκες ή αφαιρέσεις, ως μαρτυρία μιας εποχής. Φυσικά, ορισμένα τυπογραφικά ή φραστικά λάθη και αβλεψίες διορθώθηκαν σιωπηρά -ακόμη εντάχθηκαν σημειώσεις και προμετωπίδες σε όσα κείμενα η τρέχουσα δημοσιογραφική πρακτική δεν είχε επιτρέψει να συμπεριληφθούν. Επίσης, πρέπει ν...

"Ενώ θα προσδοκούσε κανείς η σημερινή πολύπλευρη κρίση να γεννήσει μια κατάλληλη πολιτική απάντηση, μια νέα κρίση ανέκυψε. Η θεωρητική και πολιτική εναντίωση στον παγκόσμιο καπιταλισμό -με οποιαδήποτε σημαντική και αληθινά ριζοσπαστική μορφή που να περιλαμβάνει δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτικές εναλλακτικές λύσεις- κατέρρευσε." (Steven Best) "Οι περισσότεροι στη ριζοσπαστική Αριστερά θα συμφωνήσουν σήμερα για την ανάγκη ενός ουσιαστικού διαλόγου γύρω από το περίγραμμα μιας μελλοντικής κοινωνίας. Ο διάλογος, στο βιβλίο αυτό, στον οποίο εκφράζονται όλα σχεδόν τα κύρι...

[set 2 τόμων] Οι "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" φωτίζουν ανελέητα. Μετά την ανάγνωση του βιβλίου αυτού, κανείς πια πάνω στη γη δε θα μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα ότι δεν ξέρει. Ό,τι συμβαίνει τούτη την ώρα στη Λατινική Αμερική, συμβαίνει με τη συνενοχή της άγνοιας που βολεύει, της αδιαφορίας που καιροφυλαχτεί και της υποκρισίας. Μπεστ σέλλερ σ' όλες τις χώρες που κυκλοφόρησε.

[set 2 τόμων] Οι "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" φωτίζουν ανελέητα. Μετά την ανάγνωση του βιβλίου αυτού, κανείς πια πάνω στη γη δε θα μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα ότι δεν ξέρει. Ό,τι συμβαίνει τούτη την ώρα στη Λατινική Αμερική, συμβαίνει με τη συνενοχή της άγνοιας που βολεύει, της αδιαφορίας που καιροφυλαχτεί και της υποκρισίας. Μπεστ σέλλερ σ' όλες τις χώρες που κυκλοφόρησε.

Τα "Τρένα υπό αυστηρή παρακολούθηση" του Χράμπαλ αναφέρονται σε μιαν ιστορική στιγμή πολύ συγκεκριμένη και αποφασιστική. Μας μεταφέρει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σ' έναν μικρό αλλά πολύ σημαντικό σιδηροδρομικό σταθμό. Είναι οι τελευταίες βδομάδες του πολέμου. Όλες οι δυνάμεις συσπειρώνονται για την τελική αναμέτρηση με τον καταχτητή. Ο σίφουνας αδράχνει και τον ήρωα του έργου, τον νεαρό μαθητευόμενο σιδηροδρομικό Μίλος Χρμο, που περνάει την πιο σοβαρή κρίση της εφηβείας του. Ο Μίλος έχει πληγωθεί βαθιά γιατί στο πρώτο σφιχταγκάλιασμα με την αγαπημένη του ντροπιάστηκε. Η...

Τριάντα πέντε χρόνια δουλεύω στα παλιά χαρτιά, κι αυτό είναι το love story μου. Τριάντα πέντε χρόνια συνθλίβω παλιά χαρτιά και βιβλία, τριάντα πέντε χρόνια πασαλείβομαι με τα Γράμματα, έτσι που τελικά να μοιάζω με τις εγκυκλοπαίδειες, που απ' αυτές θα 'χω συνθλίψει και τριάντα καντάρια σ' αυτό το διάστημα, είμαι μια κανάτα γεμάτη αθάνατο νερό μα και νεκρό νερό, φτάνει λίγο να γείρω για να ξεχυθούν από μέσα μου όμορφες σκέψεις, μορφωμένος παρά τη θέλησή μου δεν ξέρω ποιες σκέψεις είναι δικές μου και ποιες τις διάβασα... Έτσι έγινα σοφός παρά τη θέλησή μου και τώρα διαπιστώνω...

Τι ήταν ο πόλεμος για τους λαούς της Ευρώπης, για τα καταπιεστικά-αποικιοκρατικά έθνη των χωρών της καπιταλιστικής μητρόπολης; Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία (και γενικότερα ο φασιστικός "Άξονας"), από την πρώτη στιγμή, έθεσε πρόβλημα κρατικής αυτοτέλειας, εθνικής ανεξαρτησίας και δημοκρατικών ελευθεριών και για τους λαούς της μητρόπολης. Με άλλα λόγια, η νίκη του "Άξονα" θα σήμαινε οπωσδήποτε και παρεμπόδιση της προόδου της ανθρωπότητας, αφού μια τέτοια νίκη θα επέκτεινε την εθνική καταπίεση και την ανελευθερία σ' ολόκληρο τον κόσμο. Όπως σωστά παρατηρούσε ο Μάο Τσε Τουνγκ...

"Μια μέρα, μέσα σ' εκείνα τα ατέλειωτα χρόνια, μπόρεσαν να κοιταχτούν στον καθρέφτη: αντίκρισαν έναν άλλον. Αδυνατισμένοι σαν ασκητές, κομματιασμένοι απ' τα ασταμάτητα βασανιστήρια οι "όμηροι" της στρατιωτικής δικτατορίας της Ουρουγουάης, να τους περιφέρουν από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, καταδικασμένους στη μοναξιά ενός κελιού που δεν ήταν μεγαλύτερο από φέρετρο..." (Εντουάρντο Γκαλεάνο) "Το βιβλίο αυτό του Νιάτο Ουιδόμπρο και του Μαουρίσιο Ροσενκόφ είναι ένας ύμνος στη ζωή, στην ανθρωπιά, στην ακεραιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Είναι η αφήγηση της μακράς περιπέτειας...

Όλα ζωή που πάει ν' αγγίξει το θεϊκό και το τέλος μια ξαφνική σπαθιά κι όλα τελειώνουν, ξέρεις ο Όμηρος δεν καταδέχεται να δώσει πάνω από ένα στίχο για τον θάνατο: Τον χτύπησαν κι έπεσε κάτω και δούπησαν τα όπλα του, τον χτύπησαν και τα μέλη του παρέλυσαν, λαβώθηκε και το μαύρο κάλυψε τα μάτια του. Ένα στίχο μόνο, έτσι και στο δημοτικό τραγούδι: Και τα φουσέκια ανάψανε κι όλα φωτιά γενήκαν.

...Θα λέγαμε, ελευθεροχρόνος - αν βέβαια "το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου" αφορούσε κυρίως τον αγώνα για τη μείωση των ωρών εργασίας. Όμως μπορούμε να τον αποκαλούμε ακόμα έτσι σήμερα, όταν η έννοια έχει μεταβληθεί σε ιδεολογία, όταν έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση και στο ασυνείδητο, κι όταν οι δύο όροι "χρόνος" και "ελευθερία" αναφέρονται σ' αυτόν τον ιδιαίτερο χρόνο, τον ελευθεροχρόνο, που πρέπει και αυτός να ελευθερωθεί; Χρόνος απελευθερωμένος σημαίνει ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ατόμου, και αυτό είναι η "μέγιστη παραγωγικότητα". Ο απελευθερωμένος χρόνος παράγει στ...

Η σημερινή βαθιά οικονομική κρίση δεν είναι, βέβαια, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία του συστήματος της οικονομίας της αγοράς που καθιερώθηκε εδώ και περίπου δύο αιώνες. Είναι όμως η πρώτη παγκοσμιοποιημένη κρίση, με την έννοια ότι ο παγκόσμιος χαρακτήρας της δεν είναι, όπως στον μεσοπόλεμο, απλώς αντανάκλαση της κρίσης σε κάποιες κύριες καπιταλιστικές οικονομίες, αλλά αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο τμήμα της ίδιας της γένεσης και εξέλιξης της. Το δεύτερο σημαντικό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι πως δεν είναι μόνο οικονομική αλλά τμήμα μιας ακόμη σοβαρότερης πολυ...

Ο ιός της γρίπης Η1Ν1 των χοίρων έχει αναγνωριστεί ως ένας νέος ιός, που περιέχει γονίδια από ιούς γρίπης των ανθρώπων,των πτηνών και των χοίρων. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, βήχα, ερεθισμό στο λαιμό, πόνους στο σώμα, πονοκεφάλους, κρυάδες, κόπωση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εμετούς και διάρροιες. Σε ελάχιστες σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία, ανεπάρκεια πολλών οργάνων, ακόμη και σε θάνατο. Η περίοδος επώασης είναι δύο έως πέντε ημέρες. Οι περιπτώσεις της γρίπης των χοίρων σε υγιή παιδιά είναι ήπιες, με ελάχιστη ή καθόλου ιατρική παρέμβαση. Ε...

"...Η μαμή δίπλα της, μια νεαρή γειτόνισσα, στο πλευρό της, κι ο Αθανάσιος στην αυλή. Η γέννα δεν πήρε πολύ. Το μωρό γεννήθηκε καλά, η Ορσιλία πήρε την κόρη της στην αγκαλιά της και πετούσε απ' τη χαρά της, ευχαριστούσε τον Θεό για το θείο δώρο που της έστειλε. Έβγαλε απ' το λαιμό της το μενταγιόν που της είχε χαρίσει η γιαγιά της λίγο πριν πεθάνει και το κρέμασε στο νεογέννητο. Είχε γι' αυτήν μεγάλη συναισθηματική αξία, αλλά έκρυβε και μια προφητεία που ήλπιζε κάποτε να πραγματοποιηθεί. Όταν η γιαγιά της το κρεμούσε στο λαιμό, της είχε πει: "Να το προσέχεις σαν τα μάτια σο...