Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια νέα μελέτη στην Αποκάλυψη του Ιωάννου, καρπός έρευνας και μακροχρόνιας επιστημονικής ενασχόλησης του πανεπιστημιακού καθηγητή και θεολόγου Κωνσταντίνου Ι. Μπελέζου με το ποιητικότερο βιβλίο της Καινής Διαθήκης. Η εν λόγω μελέτη, γραμμένη με γνώση και χάρη, αξιοποιεί την παλαιότερη χριστιανική παράδοση, τη σύγχρονη ερμηνευτική και τη σχετιζόμενη με την Αποκάλυψη λογοτεχνική παραγωγή. Απευθύνεται, χωρίς υπερβολές ή περιττολογίες, τόσο στους ειδικούς όσο και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.

Το βιβλίο αυτό είναι καρπός της προσπάθειας κατανόησης μιας πολλαπλότητας ετερογενών συνθηκών που αφορούν στην εννοιολόγηση του φωτός και του σκότους, της ουτοπικής πόλης, του θανάτου και του απερίγραπτου Θεού στον βυζαντινό πολιτισμό. Κοινό στοιχείο και στις τέσσερις παραδειγματικές περιπτώσεις που αναλύονται εδώ είναι η αποκάλυψη μιας μη φανερώσιμης αλήθειας. Το βιβλίο αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος μιας τριλογίας, της οποίας τα δύο πρώτα μέρη είναι: "Ο Αντεστραμμένος Διόνυσος. Σχεδίασμα μιας σωματοθεωρίας αλγαισθητικού καταναγκασμού" (Σμίλη, Αθήνα 2011) και η "Ανα...

Ο Φίλιππος βρίσκεται σε κώμα ύστερα από μια απόπειρα αυτοκτονίας μέσω της οποίας προσπάθησε να ξεφύγει από το παρελθόν του, τις σκέψεις του, τα τραύματά του και από ένα μέλλον που στα μάτια του φάνταζε ζοφερό και αβάσταχτο. Ο αναγνώστης καταλαμβάνει μια θέση στο μυαλό του και μαζί με εκείνον παρακολουθεί τον αγώνα που διεξάγει για να ορθωθεί μπροστά στους εφιάλτες του. Με μεγάλο ρίσκο, τόλμη και δέος θα ταξιδέψει στο σκοτεινό του παρελθόν, στις Ερινύες που τον καταδίωκαν και στις ερμηνείες που τον στοίχειωναν. Θα συναντήσει νοερά όσους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του,...

Αμέσως μόλις ο χώρος βυθίστηκε στο σκοτάδι, το βλέμμα του έπεσε στον καθρέφτη. Στο βάθος, πλάι στο δικό του είδωλο, είδε τη φωτισμένη από κάποια αόρατη πηγή μορφή ενός μεσόκοπου άντρα με σακουλιασμένα μάτια και σουφρωμένα χείλη, σαν σχισμή κομμένη με ξυράφι. Φορούσε ένα μακρύ ράσο που κατέληγε στο δάπεδο και που το αριστερό του τμήμα ήταν λευκό με μαύρο μανίκι ενώ το δεξί μαύρο με λευκό μανίκι. Στο αριστερό τμήμα υπήρχε μι’ ασημόχρωμη απεικόνιση του ήλιου με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και πολλές μικρές κυματοειδείς αχτίδες, ενώ στο δεξί ένα χρυσωπό μισοφέγγαρο, επίσης με χαρα...

Το μυθιστόρημα "Υπερηφάνεια και προκατάληψη", το δημοφιλέστερο απ' όλα τα έργα της Τζέην Ώστεν, και ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα, διηγείται την ιστορία των Μπέννετ, μιας οικογένειας με πέντε κόρες που αναζητούν την ευτυχία σ' έναν καλό γάμο. Ωστόσο, ο δρόμος προς την ευτυχία είναι σπαρμένος με εμπόδια. Μάλιστα, στην περίπτωση των δύο πρωταγωνιστών αυτά τα εμπόδια δεν οφείλονται μόνο στους άλλους αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς τους.

Το μυθιστόρημα "Υπερηφάνεια και προκατάληψη", το δημοφιλέστερο απ' όλα τα έργα της, και ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα, διηγείται την ιστορία των Μπέννετ, μιας οικογένειας με πέντε κόρες που αναζητούν την ευτυχία σ έναν καλό γάμο. Ωστόσο, ο δρόμος προς την ευτυχία είναι σπαρμένος με εμπόδια. Μάλιστα, στην περίπτωση των δύο πρωταγωνιστών αυτά τα εμπόδια δεν οφείλονται μόνο στους άλλους αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς τους.

Η ιδέα μιας πόλης "σωματοποιημένης" γεννήθηκε από την ανάγκη να αναφερθώ στην θεωρία της φωτογραφίας, με όρους αισθητικούς, παρμένους από την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Έτσι διαμορφώθηκε διαλεκτικά η μορφή αυτού του βιβλίου, ανάμεσα στην ουσία / τυπολογία της φωτογραφίας και την υπαρξιακή διάσταση της πόλης - ως υποκείμενο και αντικείμενο της φωτογραφικής θεωρίας. Η ανάπτυξη του παρόντος δοκιμίου, συνιστά μία απόπειρα στερεοσκοπικής όρασης της φωτογραφίας και της πόλης.

"Ηλίθιο", "αδέξιο", "ανιαρό", "σαχλό", "αηδιαστικό", "βρομερό", "γέννημα της λεπρώδους λογοτεχνίας των Γάλλων Decadents", "μπουρδολογία": με τέτοια αβρά λόγια υποδέχτηκε η αγγλική κριτική το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίυ". "Αφήστε το βιβλίο μου, σας παρακαλώ, στην αθανασία που του αξίζει", απαντούσε χωρίς ίχνος συστολής ο 'Οσκαρ Ουάιλντ. Και είχε δίκιο: ο Ντόριαν Γκραίυ είναι πια εκατόν δέκα ετών και εξακολουθεί να τέρπει, να γοητεύει και να βάζει τους αναγνώστες σε σκέψεις. Έμεινε να συμβολίζει τον πόθο της αιώνιας νιότης και τη χίμαιρα των απολαύσεων χωρίς φραγμούς και συ...

Το έργο του Michel Serres είναι καινοφανές επειδή επινοεί μια νέα μέθοδο. Όχι πια έναν μονογραμμικό λόγο που κομίζει πάντοτε τα ίδια αποτελέσματα, ανεξάρτητα από τα αντικείμενα που εξετάζει, αλλά έναν λόγο πολλαπλό, ο οποίος ανταποκρίνεται στην πολυπλοκότητα για την οποία μιλά. Σε αντίθεση με τα προγενέστερα έργα του, ο Serres δεν αναφέρεται απλώς στους τοπικούς όρους και στα τοπικά όρια της επικοινωνίας· μεταβαίνει από την τοπική στη σφαιρική διάσταση. Εξ ου και ο τίτλος όπως και το αντικείμενο του βιβλίου: το παράσιτο μπορεί να είναι ένας ανεπαίσθητος θόρυβος, έ...