Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το Πρώτο Μέρος της έρευνας, μακριά από το να λειτουργεί στο πλαίσιο μια "απομονωτικής σημειωτικής", οδηγείται σταθερά προς μια "συνδυαστική σημειωτική", μέσω της μελέτης παρακειμενικών στοιχείων όπως τα μότο, οι αφιερώσεις, οι υποσημειώσεις, ενώ το Δεύτερο Μέρος διευρύνει ακόμη περισσότερο την εμβέλεια του ερμηνευτικού σχήματος (για το οποίο η αρχική ιδέα δόθηκε από τις θέσεις των Chatman και Rimmon-Kennan για την παρουσία του αφηγητή μέσα στο κείμενο), αφού ανοίγεται στους (κάποτε επικίνδυνα) αχανείς χώρους της Διακειμενικότητας. [...] [...] Ως στόχος, και, ελπίζω,...

Η εποχή κατά την οποία εκδίδεται η Ανθολογία, εκτός από μεταβατική σε επίπεδο κοινωνικοπολιτικό, είναι και ιδιαίτερα κρίσιμη για τη νεοελληνική λογοτεχνία, καθώς η πεζογραφία ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα διαδρομή προς την ενηλικίωσή της, δίνοντας αξιόλογα έργα, ενώ, παράλληλα, κυοφορείται η εμφάνιση της ιδιαίτερα στιβαρής και σύνθετης Γενιάς του Τριάντα. Σε παρόμοια κρίσιμη φάση εξέλιξης βρίσκεται και η νεοελληνική γλώσσα, καθώς μετά την κατάκτηση της δημοτικής εκκρεμεί η έστω προσωρινή παγίωσή της, με αποτέλεσμα να επικρατεί ακόμη μεγάλη ποικιλότητα και πολυτυπία. Η σπουδαιό...

Με τον προεδρικό μου λόγο της 13ης Ιανουαρίου 1977 έκαμα έναν απολογισμό, που ήταν καρπός επίπονης έρευνας στους πενήντα πολυσέλιδους τόμους των Πρακτικών της Ακαδημίας Αθηνών. Ο απολογισμός προσπάθησε να δείξει ποια ήταν η προσφορά των λογοτεχνών Ακαδημαϊκών στα πρώτα πενήντα χρόνια της Ακαδημίας, αλλά και πόσο άγνωστη έμεινε η προσφορά αυτή, σκορπισμένη στους τόμους των Πρακτικών της. Κ' επρόσθετα ότι τα κείμενα αυτά αποτελούν μια πολύ σημαντική κριτική σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας και ότι θα είναι μια ζωηρότατη έκπληξη για τους νέους μας, όταν τα γνωρίσουν και με προ...

Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867-1911), φύση ευαίσθητη, μελαγχολική, ρομαντική, αποζητούσε τη ρέμβη και τη μοναξιά και τρεφόταν από τους καρπούς των κήπων του αισθητισμού. Η ωραιοπάθεια και ωραιολατρεία του, η εκλογή της σπάνιας λέξης και το κυνήγι του περίτεχνου ή του ασυνήθιστου στην έκφραση φανερώνουν πολύ καλά τι οφείλει το πνεύμα του και το ύφος του στους συγγραφείς του καλλιτεχνικού αυτού κινήματος, που βρισκόταν στην ακμή του ακριβώς στα χρόνια που αυτός διαμορφωνόταν πνευματικά: στα 1891-1895 π.χ. ο Wilde και ο D' Annunzio είχαν φτάσει στο απόγειο της λογοτεχνικής τ...

Στον παρόντα τόμο ανατυπώνεται το έργο του Κωνσταντίνου Ασώπιου "Τα Σούτσεια, ήτοι Ο κύριος Παναγιώτης Σούτσος εν γράμματικοίς, εν φιλολόγοις, εν σχολάρχαις, εν μετρικοίς και εν ποιηταίς εξεταζόμενος" (1853-1854). Καθώς όμως η αφορμή και ο άμεσος στόχος του έργου είναι η "Νέα Σχολή του γραφομένου λόγου ή Ανάστασις της αρχαίας ελληνικής γλώσσης εννοούμενης υπό πάντων" (1853) του Παναγιώτη Σούτσου, κρίθηκε απαραίτητο για τη διευκόλυνση του αναγνώστη να συμπεριληφθεί σε επίμετρο και αυτό το έργο. Χωρίς αμφιβολία η "Νέα Σχολή του γραφομένου λόγου" και τα "Σούτσεια" συνιστούν τ...

Όταν επιχειρούσε την πρώτη συστηματική καταγραφή του έργου του Γ. Μ. Βιζυηνού, προκειμένου να διατυπώσει τη διαπίστωσή του πως ούτε το έργο αυτό ήταν διαθέσιμο στους κριτικούς ούτε εξάλλου οι τελευταίοι ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα γι' αυτό, ο Γ. Βαλέτας βασιζόταν στον ευνόητο και μάλλον απλοϊκό συλλογισμό: για να μελετήσει κανείς το έργο ενός ποιητή, θα πρέπει πρώτα να το έχει γνωρίσει. Εβδομήντα σχεδόν χρόνια αργότερα, η κριτική αντιμετώπιση της ποίησης του Βιζυηνού εξακολουθεί να δίνει την εντύπωση μιας κάθε άλλο παρά δρομαίας εξέλιξης· στη σκιά του μετέωρου βήματος, η κριτικ...

Όταν επιχειρούσε την πρώτη συστηματική καταγραφή του έργου του Γ. Μ. Βιζυηνού, προκειμένου να διατυπώσει τη διαπίστωσή του πως ούτε το έργο αυτό ήταν διαθέσιμο στους κριτικούς ούτε εξάλλου οι τελευταίοι ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα γι' αυτό, ο Γ. Βαλέτας βασιζόταν στον ευνόητο και μάλλον απλοϊκό συλλογισμό: για να μελετήσει κανείς το έργο ενός ποιητή, θα πρέπει πρώτα να το έχει γνωρίσει. Εβδομήντα σχεδόν χρόνια αργότερα, η κριτική αντιμετώπιση της ποίησης του Βιζυηνού εξακολουθεί να δίνει την εντύπωση μιας κάθε άλλο παρά δρομαίας εξέλιξης· στη σκιά του μετέωρου βήματος, η κριτικ...

Όταν επιχειρούσε την πρώτη συστηματική καταγραφή του έργου του Γ. Μ. Βιζυηνού, προκειμένου να διατυπώσει τη διαπίστωσή του πως ούτε το έργο αυτό ήταν διαθέσιμο στους κριτικούς ούτε εξάλλου οι τελευταίοι ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα γι' αυτό, ο Γ. Βαλέτας βασιζόταν στον ευνόητο και μάλλον απλοϊκό συλλογισμό: για να μελετήσει κανείς το έργο ενός ποιητή, θα πρέπει πρώτα να το έχει γνωρίσει. Εβδομήντα σχεδόν χρόνια αργότερα, η κριτική αντιμετώπιση της ποίησης του Βιζυηνού εξακολουθεί να δίνει την εντύπωση μιας κάθε άλλο παρά δρομαίας εξέλιξης· στη σκιά του μετέωρου βήματος, η κριτικ...

[...] Στην παρούσα έκδοση συγκεντρώνεται για πρώτη φορά ολόκληρο το πλούσιο, αθησαύριστο και διάσπαρτο υλικό των έργων του Δρίβα, εμπλουτισμένο και με αρχειακά ευρήματα. Άλλωστε, η ανάγκη μιας ολοκληρωμένης έκδοσης των κειμένων του Δρίβα επισημάνθηκε στο παρελθόν. Για παράδειγμα, ο Τάσος Κόρφης σε επιμνημόσυνο άρθρο για τα εικοσάχρονα από τον θάνατο του Δρίβα κατέληγε με τα ακόλουθα: "Ας ελπίσουμε πως κάποιο ευλαβικό χέρι, μέσα στην τόσο ταραγμένη από το κυνήγι του χρόνου εποχή μας, θα σταθεί και θα συγκεντρώσει αυτά τα ίχνη, τα τρυφερά λουλούδια της ευαισθησίας του για να...

"Στο αρχείο του Θεοτοκά: Φάκελοι 13 και 14." Παραδίδονται σήμερα στη δημοσιότητα σημαντικά λογοτεχνικά ντοκουμέντα που αφορούν στο έργο του Γιώργου Θεοτοκά "Ασθενείς και οδοιπόροι". Πρόκειται για μια σειρά από κείμενα τα οποία βρέθηκαν στο Αρχείο του Θεοτοκά, έτσι όπως καταχωρήθηκαν μετά τον ξαφνικό θάνατο του συγγραφέα και τον τραγικό θάνατο της δεύτερης γυναίκας του, Κοραλίας, και τα οποία φέρουν ταξινομικούς αριθμούς. Η αρίθμηση αυτή έγινε δύο φορές, αρχικά με αύξοντα αριθμό (ο οποίος ανέρχεται σε πολλές χιλιάδες) και συμπεριλαμβάνει όλα τα "χαρτιά" του Θεοτοκά και στ...

[...] Στο διήγημα ο Βιζυηνός έδειξε πως ένιωσε ελεύθερος κατά πολλούς τρόπους: κατ' αρχήν εξαιτίας των δυνατοτήτων που πρόσφερε το είδος για μια κλιμάκωση δραματική που τόσο τον έλκυε καθώς και μιάν άντληση του αφηγηματικού υλικού του από τις παραδόσεις αλλά και από τις δικές του αναμνήσεις, οι οποίες παραδόσεις και αναμνήσεις αποτέλεσαν τους δύο πόλους έλξης και δημιουργικούς πυρήνες της τέχνης του. Το διήγημα, επίσης, τον έκανε να νιώθει ελεύθερος γιατί δεν υπήρχε πριν απ' αυτόν μια ελληνική λογοτεχνική διηγηματογραφική παράδοση που θα τον δέσμευε -όπως, αντίθετα, συνέβ...