Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα Βαλκάνια οι αιώνες δεν διαδέχονται ο ένας τον άλλο, αλλά συνυπάρχουν. Παλιά ιδανικά ποτέ δεν πεθαίνουν, αλλά κι αν πεθάνουν, ποτέ δεν ενταφιάζονται. Η Βαλκανική Χερσόνησος αποτέλεσε για αιώνες, μετά την άφιξη των Σλάβων δηλαδή, μία ενιαία περιοχή που θα την αποκαλούσα Βαλκανική Οικουμένη. Κατέληξε στα χρόνια του Βυζαντίου και, κυρίως, στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας, να κατοικείται από ένα πλήθος λαών: πολλές εθνότητες, πολλές θρησκείες, πολλές γλώσσες. Μια πανσπερμία εθνών ή λαών, οι οποίοι συμβίωναν ειρηνικά μεταξύ τους και η μόνη αντίθεσή τους, θρησκευτική κατά...

...Η γιαγιά πήγε στην κουζίνα. Εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι και πίνανε καφέ. -Έχω κάτι να σας πω, είπε η γιαγιά. Ο Γιάννης είναι αριστερόχειρας! -Λες; Είπαν όλοι οι άλλοι μαζί. Ο Γιάννης τους άκουγε από το άλλο δωμάτιο, αλλά δεν καταλάβαινε γιατί το έκαναν ολόκληρο θέμα. Κανείς δεν του εξηγούσε γιατί να προσπαθήσει να γράφει, να τρώει, να κλωτσάει με το δεξί. Επειδή αυτό έκαναν όλοι;

Τα "Πεινιαουρίσματα" είναι μία στιχουργική περιήγηση στον μικρόκοσμο των γάτων. Ένα χορταστικό ταξίδι στα λαίμαργα βλέμματα και στις παμφάγες αδυναμίες τους. Παίζοντας ευτράπελα με τις λέξεις και τις ρίμες, καταρτίζεται ένα τεράστιο μενού, με τις προτιμήσεις των αγαπημένων μας τετράποδων. Εδώ συναντάμε όλη τη μικρή κοινωνία των γάτων: αρσενικούς, θηλυκούς, μικρούς, μεγάλους, πολύχρωμους ή μονόχρωμους, κεραμιδόγατους ή ευγενείς, όλοι παμφάγοι και όλοι πάντα πεινασμένοι, αφού, όπως λένε και οι στίχοι: "Των γάτων το νιαούρισμα σημαίνει πεινιαούρισμα". Ένα βιβλίο που γράφτηκε...

"Στον κόσμο του ελληνικού τραγουδιού, οφειλέτης". Με αυτή την αφιέρωση κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Μιχάλη Γκανά με τους στίχους των τραγουδιών του. Πρόκειται για στίχους που γράφτηκαν στο διάστημα μιας εικοσαετίας σχεδόν, από το "Σουμιτζού" του Νίκου Ξυδάκη (1983) μέχρι το "Για των ματιών σου το χρώμα", με την Ελευθερία Αρβανιτάκη (2001). Σ' αυτά τα 18 χρόνια, ο Μιχάλης Γκανάς είχε την τύχη να συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες συνθέτες και τη χαρά να ακούσει τα τραγούδια του από σπουδαίες φωνές. Μερικά τραγούδια του έγιναν ευρύτερα γνωστά. Άλλα πάλι ακούστηκαν λιγότερο κ...

"Μην είσαι χαζός Άρτσι, κάνε κάτι συναρπαστικό, κάτι μεγαλειώδες". Ποιο είναι αυτό το κορίτσι που εισβάλλει στη ζωή του γιατρού Άρτσιμπαλτ Μπόλεν, όλο απαιτήσεις, εκπλήξεις και απίστευτες ατάκες. Ο διαζευγμένος τριανταοχτάχρονος γιατρός διάγει βίο βαρετό, παραγωγικό, βασανίζεται από τύψεις για τη διάλυση του γάμου του και ξοδεύει τόση ενέργεια για να ευχαριστήσει τους άλλους που συχνά ξεχνάει ολοκληρωτικά τον εαυτό του. Η εμφάνιση της Πετούλια είναι ένα σοκ. Νεαρή, παντρεμένη και μυστηριώδης τον πολιορκεί, του κάνει προτάσεις γάμου, εμφανίζεται με ένα σπασμένο πλευρό και μ...

Αριστερόχειρη γυναίκα σημαίνει στην κυριολεξία αδέξια γυναίκα. Και η Μαριάννε, η ηρωίδα της νουβέλας του Χάντκε, ζώντας τη ζωή μιας μοντέρνας γυναίκας ως προς το ντεκόρ και συγχρόνως τη ζωή μιας παραδοσιακής γυναίκας μέσα στην επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, γίνεται η αριστερόχειρη, η αδέξια γυναίκα, μια γυναίκα που παίρνει ανεξήγητες αποφάσεις και επιτελεί ανεξήγητες κινήσεις. Ξαφνικά και χωρίς φανερή αιτία διώχνει τον άνδρα της, και προσπαθεί να ζήσει τον πρώτο ρόλο -ελλείψει δεύτερου. Μέσα στη μοναξιά της, χωρίς σύζυγο να τον φροντίζει και με παραμελημένο το παιδί της,...

Μέχρι τώρα όχι μόνο δεν είχα παιδιά, αλλά δεν ήξερα κι ανθρώπους με παιδιά. Το μόνο που ήξερα ήταν πως να μην κάνω παιδιά... Τα παιδιά στον κόσμο μου ήταν εκτός μόδας. Πώς στην ευχή βρέθηκα λοιπόν να κατουράω σ' ένα πλαστικό κυπελλάκι στο ιατρείο ενός γυναικολόγου; Και γιατί μόλις βγήκαν τα αποτελέσματα ο γυναικολόγος αυτός δεν ήξερε αν πρέπει να με συγχαρεί ή να μου στυστήσει μια καλή κλινική για εκτρώσεις; Αυτές ήταν οι απορίες μου μέχρι που γεννήθηκε. Μετά ήρθαν άλλες. Γιατί εξαφανίστηκαν ξαφνικά όλοι οι κανονικοί άνθρωποι -αυτοί που δεν έχουν παιδιά- απ' τη ζωή μου;...

Αν τραυματίσεις το όνειρο βγάζει αίμα; Ποιες μυρωδιές έχουν κλείσει μέσα τους οι μνήμες; Όταν οι ήχοι δεν ταξιδεύουν πού κοιμούνται; Τι χρώματα κρύβει ένα πεθαμένο ποτάμι στα χέρια του καλοκαιριού; Και πώς η μυρωδιά και μόνο της βροχής στον αέρα το ανασταίνει ξανά μες στο φθινόπωρο; Και γιατί όταν πεθαίνει ο άνθρωπος δεν ξαναζωντανεύει όπως το ποτάμι; Τι τρώει η σελήνη όταν πεινά τα μεσάνυχτα; Ακούγονται απόηχοι μυστικών φωνών μέσα στον ύπνο σου; Μπορούν οι λέξεις να κρατήσουν τη γεύση σου μετά το θάνατό σου;

Το υστερόγραφο γράφεται στο τέλος της επιστολής. Είναι το κομμάτι που δεν συμπεριλαμβάνεται στο κυρίως σώμα της, αλλά θεωρείται απαραίτητο για να ολοκληρώσει το πνεύμα της. (Να είναι ίσως το κομμάτι εκείνο που ο αποστολέας θυμήθηκε την τελευταία στιγμή ή εκείνο που ο αποστολέας θέλει να προσέξουν περισσότερο.) Η Ουρανία μετά το τέλος της σχέσης της με τον Πάνο αρχίζει να γράφει γράμματα. Ο παραλήπτης έχει φύγει, αλλά εκείνη επιμένει σκαλίζοντας ένα δικό της υστερόγραφο. Είναι αργά; Πόσο αργά έρχεται στη ζωή της εκείνη η ώρα όταν καταλαβαίνει ότι τελικά το "ύστερα" δεν είνα...

Ένας από τους λόγους που οι γυναίκες κυρίως επιδόθηκαν στην επιστολογραφία είναι γιατί παλιά αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να εκφραστούν λογοτεχνικά. Πολύ πριν αρχίσουν να γράφουν βιβλία, οι γυναίκες είχαν αρχίσει να εκφράζουν τα συναισθήματα, τις ελπίδες και τους φόβους τους υπό μορφή επιστολών. Στο βιβλίο αυτό διάσημες και αφανείς γυναίκες, συγγραφείς και σερβιτόρες, ποιήτριες και μάνατζερ, μοιράζονται μαζί σου την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους και σου δίνουν ιδέες. Τι απαντάς σε τέως εραστή που καταγγέλλει: "Μοιάζεις με σκυλί σε μάντρα γεμάτη άντρες. Τους θέλεις ό...

- Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης, Βιέννη, 1988. - Ταχεία Βιέννη-Βουδαπέστη, μεσοπόλεμος. - Παρίσι, ατελιέ καλλιτεχνών, δεκαετία του '60. - Υπερταχεία Βρυξέλλες-Παρίσι, 1999. - Το πλοίο φτάνει στο λιμάνι του Ρεθύμνου. Ανατολή. Νάταλι, Άλισον, Βέρθα, Αθηνά. Αριστερόχειρες, αφηρημένες, αδέξιες, αστείες. Η σκυτάλη της αφήγησης περνάει από τη μια στην άλλη. Και ταξιδεύουμε από πόλη σε πόλη, από δεκαετία σε δεκαετία. Άτακτα. Μπρος πίσω. Είκοσι ιστορίες. "Η μέρα που λέγεται σήμερα", είναι ένα άθροισμα στιγμών, που μοιάζουν να διασώθηκαν απ' το φακό του φωτογράφου. Στιγμιότυπα τ...

Οι λίγες ώρες που ο πατέρας καθυστερεί, ενώ η γυναίκα του και τα δύο παιδιά κάθονται στο τραπέζι περιμένοντάς τον, είναι αρκετές για να μετατρέψουν τη μικρή οικογένεια, που η ισορροπία της κρέμεται από μια κλωστή, σε έναν σωρό, όπου στοιβάζονται τα θραύσματά της. Οι τρεις τους κάθονται γύρω από ένα βουνό από μύδια, που ανοίγοντας παράγουν αηδιαστικούς ήχους. Εκτός από τον πατέρα κανείς από τους τρεις δεν τρώει με ιδιαίτερη ευχαρίστηση μύδια. Σε αυτό το απροσδόκητο διάλειμμα από τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, αρχίζουν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους. Έτσι δημιουργείται ξαφνικ...

Τι κοινό μπορεί να έχουν ο άγιος Ιωσήφ και ο Οβελίξ, η πόρνη του Μεσαίωνα και ο διαιτητής του μπέηζμπωλ, οι καρμηλίτες και οι λουόμενοι της Μπελ Επόκ, οι γελωτοποιοί της Αναγέννησης και οι κατάδικοι στα κόμικς, όσοι κοιμούνται με πιτζάμες και οι Αβράκωτοι της Γαλλικής Επανάστασης; Φορούν όλοι ριγέ, δείγμα της τοποθέτησής τους στα όρια της κοινωνικής ευταξίας ή και έξω από αυτήν. Το ριγέ, δομή νόθα, αποτέλεσε στη Δύση για καιρό σημείο αποκλεισμού και υπέρβασης. Ο Μεσαίωνας θεωρούσε τα ριγέ υφάσματα διαβολικά ενώ στη νεότερη κοινωνία παρέμειναν ως ενδυματολογικό γνώρισμα των...