Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γυναίκες της Φοινίκης, που στέλνονται στους Δελφούς ως λάφυρο από την άλωση της Τύρου, περνούν από τη Θήβα. Αναφορά σε σειρά τραγικών γεγονότων του θηβαϊκού κύκλου. Κατάληξη με την αναχώρηση του τυφλού Οιδίποδα που χειραγωγείται από την κόρη του Αντιγόνη.

Με νοιάζει το τώρα, αυτή η σημαντική στιγμή. Θέλω να βρω την δύναμη και να ανοίξω την πόρτα μόνος μου χωρίς κανέναν από πίσω μου, να περάσω απέναντι χωρίς καμιά ανθρώπινη παρουσία, ούτε καν το βλέμμα των δικών μου από την πιο μικρή σχισμή.(...) "Χαμογελάω, σηκώνω τα χέρια και το κεφάλι, προτάσσω το στήθος μου, στηρίζω τα πόδια μου και μ' ένα ακατανόητο ουρλιαχτό περνάω απέναντι στο δρόμο".

Οι Αχαιοί, πλέοντας για την Τροία, εγκαταλείπουν τον Φιλοκτήτη στη Λήμνο. Τον δέκατο χρόνο του πολέμου επισκέπτονται τον ήρωα ο Οδυσσέας και ο Νεοπτόλεμος για να του πάρουν τα όπλα του Ηρακλή, σύμφωνα με χρησμό. Ο Φιλοκτήτης αρνείται. Οι δύο απεσταλμένοι συγκρούονται. Εμφανίζεται ο Ηρακλής που μεταφέρει στον Φιλοκτήτη το θέλημα του Δία να πάει στην Τροία, όπου θα θεραπευτεί και θα σκοτώσει τον Πάρη. Ο Φιλοκτήτης συμμορφώνεται.

Η Λήμνια Υψιπύλη, εξόριστη στην αυλή του βασιλιά της Νεμέας, προκαλεί χωρίς να το θέλει τον θάνατο του βασιλόπουλου. Από την τιμωρία που την περιμένει θα σωθεί την τελευταία στιγμή χάρη στον Διόνυσο, θεό του γένους της. Αποσπασματικά σωζόμενη τραγωδία (σε συμπλήρωση).

"Είναι παγκόσμια αναγνωρισμένη αλήθεια πως ένας ανύπαντρος και πλούσιος άντρας έχει βέβαια ανάγκη από μια σύζυγο. Όσο και αν είναι λίγο γνωστά, λοιπόν, τα αισθήματα και οι απόψεις αυτού του ανθρώπου, όταν για πρώτη φορά έρχεται να κατοικήσει σε μια γειτονιά, η αλήθεια αυτή είναι τόσο καλά χαραγμένη στα μυαλά όλων των κοντινών γειτόνων του, ώστε αυτός πια ο κύριος να θεωρείται σαν νόμιμο κτήμα της μιας ή της άλλης κοπέλας." Ένα από τα πιο αγαπημένα και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα της Τζέην Ώστεν, όπου, μέσα από μιαν ιστορία χτισμένη πάνω στα γνώριμα μοτίβα της -έρωτας κα...

Η ύβρις δεν είναι νομικός όρος, γιατί, αν ήταν, θα μπορούσε να ορισθεί και να θεσμοθετηθεί ως απαγορευτικός νόμος (παρανομία, αδικία). Η ύβρις η ίδια είναι τραγική, γιατί δεν μπορεί να ορισθεί, δεν γνωρίζουμε πότε εισερχόμαστε σ' αυτήν, γι' αυτό και δεν γίνεται ν' απαγορευτεί, μπορεί όμως να παρασταθεί (τραγωδία) και μέσω της κάθαρσης να οδηγήσει στη φρόνηση και να προληφθεί. Τα πάθη υπόκεινται σε κάθαρση και όχι σε καθαίρεση ή κατάργηση. Όλοι είμαστε παιχνίδια στο χέρι του χρόνου: ο χρόνος μας θα τελειώσει και ο χρόνος θα μας αποτελειώσει. Όμως είναι στο δικό μας χέρ...

Οι σκηνές που ακολούθησαν την άλωση της Τροίας. Η πυρπόληση και οι θάνατοι μελών της οικογένειας του Πριάμου. Οι αιχμάλωτες γυναίκες οδηγούνται στα πλοία των Αχαιών. Δεσπόζει η φυσιογνωμία της Εκάβης.