Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όλοι μας έχουμε έναν Αγριανθό μέσα μας. Έναν αντάρτη ανθό έτοιμο ν’ ανθίσει μέσα στην καθημερινότητά μας και να αναδείξει τη μοναδικότητα της στιγμής. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα δάκρυ. Ένα δάκρυ πόνου, χαράς, λύπης, αδικίας, έρωτα. Γιατί αυτό είναι η κάθε μας στιγμή. Ένας Αγριανθός. Μοναδικός και ξεχωριστός.

Το έργο αυτό, με αφορμή μια περιήγηση στο Μουσείο της Ακρόπολης, αφηγείται το συναρπαστικό ταξίδι μιας παρέας και συνάμα αποτελεί ένα εκπαιδευτικό οδοιπορικό στον γοητευτικό Κόσμο της Γνώσης, της Παιδείας και της Φιλοσοφίας. Αυτή η συναισθηματικά φορτισμένη περιήγηση στο πιο σημαντικό μουσείο του κόσμου, γεμάτη από εικόνες, παραστάσεις, μηνύματα, γνώση και ερωτηματικά, πυροδοτεί μια ακατάσχετη επιθυμία γνωριμίας και μελέτης του ιστορικού, κοινωνικού, πολιτιστικού και παιδαγωγικού πλαισίου του Ελληνικού Πολιτισμού. Με καθαρά εικονοπλαστική προσέγγιση ξεδιπλώνεται μπροσ...

"Όταν τα παιδιά κοιτάζουν ένα αερόστατο που πετά ψηλά στον ουρανό, πλημμυρίζει η ψυχή τους από όμορφα όνειρα. Γεμίζει με ελπίδα, αισιοδοξία και σκέφτονται όσα θα ήθελαν να πετύχουν στο μέλλον". Στο παιδικό μυαλουδάκι του Διονύση το αερόστατο έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό και αποτελεί μέσο επίτευξης των στόχων του. Η ιστορία του Διονύση και των φίλων του έχει στόχο να μας δείξει πως όλοι ανεξαιρέτως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας, αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να έχουμε επιμονή. Οι ήρωες του βιβλίου μας στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα: "Κυνηγήστε τα...

Ένας Μεξικάνος συγκέντρωσε τα ωραιότερα δείγματα της αζτέκικης ποίησης και τα μετέφρασε στα ελληνικά -τα περισσότερα για πρώτη φορά- συνοδεύοντάς τα με ένα συνοπτικό αλλά πλούσιο ταξίδι στον κόσμο των Αζτέκων.

Τα ποιήματα αυτά, αποτελούν έναν συμβολικό φόρο τιμής στην Αθήνα, την πόλη που γεννήθηκα, εργάστηκα και μεγάλωσα. Την πόλη από την οποία πρόλαβα να δω και βλέπω, ένα τμήμα των μεταλλάξεών της στον καιρό που μου έχει δοθεί. Τις εικόνες που ζωγραφίζονται από αυτές τις μεταλλάξεις, όμορφες και άσχημες, τις έκλεισα εδώ μέσα.

Πριν μερικά χρόνια έγραψα το βιβλίο μου "Οι αναμνήσεις μου 1941-1944". Το βιβλίο αυτό αφορούσε τις αναμνήσεις μου από τα κατοχικά χρόνια σαν διερμηνέας των Γερμανών στην Αίγινα. Απόφοιτος της Γερμανικής σχολής Αθηνών πριν λίγες εβδομάδες τότε και παραθεριστής στην Αίγινα απ' όταν γεννήθηκα, παρεκλήθην από τις τοπικές ελληνικές αρχές να αναλάβω τη θέση του διερμηνέα για ευνόητους λόγους. Το σημερινό μου βιβλίο γραμμένο πάνω στο ίδιο θέμα έρχεται να συμπληρώσει το πρώτο. Στο διάστημα που μεσολάβησε, περιήλθαν στην κατοχή μου σημαντικά και μοναδικά ιστορικά ντοκουμέντα για ε...

Αισθητική πλαστική χειρουργική: μια προσωπική επιλογή. Πώς θα διαχειριστώ αποτελεσματικά τη διαδικασία της επέμβασης και τα συναισθήματά μου; Σε τι να αντισταθώ και ποιοι είναι οι "σύμμαχοί" μου στο δρόμο για τη βελτίωση της εξωτερικής μου εμφάνισης; Πώς θα βιώσω θετικά το "πέρασμα" από το "πριν" στο "μετά", κάνοντας όχι μόνο πιο εύκολη τη διαδρομή μου αλλά ανακαλύπτοντας και νέους προορισμούς; Πώς θα ανταποκριθώ καλύτερα στην "πρόκληση" της αλλαγής της εικόνας μου και θα απολαύσω μακροχρόνια τα οφέλη της; Μπορώ να διατηρήσω τον προσωπικό μου μύθο της αισθητικής χειρουργική...

Τα τελευταία εννέα χρόνια γράφω διάφορα κείμενα, τα οποία αφορούν διαφορετικά θέματα, που όλα άπτονται με την καθημερινότητα. Έχω μαζέψει αρκετά από τα κείμενα αυτά και τα έχω κατατάξει σε πέντε κατηγορίες-κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο, σκιαγραφώ χαρακτήρες που διασταύρωσαν το μονοπάτι της ζωής μου. Στο δεύτερο, αφουγκράζομαι τις προσωπικές μου ανησυχίες και στο τρίτο, αναφέρομαι στον έρωτα. Στο τέταρτο, απαριθμώ μερικά σύντομα κείμενα που χαρακτηρίζονται από τη γλαφυρότητα μιας λυρικής αφήγησης, ενώ στο πέμπτο και τελευταίο, συμπεριέλαβα κάποια σύντομα διηγήματα που εξιστορ...

Ό,τι αξίζει ο άνθρωπος, είναι ο εαυτός του. Να είναι αληθινός, να στέκεται απέναντι, να προχωρά αξιολογώντας το δώρο της ζωής. Μικρές καθημερινές διηγήσεις, δοσμένες με χιούμορ και πικρία, ανθρώπων που βίωσαν την κρίση, παρέα με τη θλίψη, με τον ψυχίατρο, με τη φίλη ή ακόμη και τον ηλεκτρονικό φίλο, το Facebook. Όχι σε αμάσητα "πρότυπα", συνταγές που μας καθηλώνουν. Πόσες "διασημότητες" θα αντέξει ακόμη ο οργανισμός, πόσα διλήμματα και "πρέπει"... Σημεία των καιρών που έρχονται να αναδείξουν την καθημερινότητα όσων βίωσαν την ανεργία, τη μετανάστευση των δικών τους ανθ...

Ούτε κι εγώ ο ίδιος θυμάμαι πια πόσο καιρό περιπλανιέμαι. Όλα ξεκίνησαν ξαφνικά Όταν άνοιξα τα μάτια μου και συνειδητοποίησα ότι βρίσκομαι σε έναν ξένο κι άγνωστο κόσμο. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω εάν είναι όλα αυτά πραγματικότητα. Μήπως είμαι ξύπνιος μέσα σε ένα όνειρο; Περιφέρομαι ψάχνοντας για απαντήσεις. Πρέπει να βρω ποιος είμαι, πώς βρέθηκα εδώ. Οι απορίες μου, όλα αυτά που πρέπει να ξεδιαλύνω, άρχισαν να περιπλέκονται σαν τους κρίκους μιας αλυσίδας επάνω μου. Τη νιώθω να με πλακώνει! Να με πνίγει! Στ' αλήθεια, τι μου συμβαίνει; Πρέπει να βρω για ποιον λόγο βρίσκομαι...

Υπάρχουν μερικά παιδιά που δεν μοιάζουν με όλα τα άλλα. Κάποια γεγονότα στη ζωή τους και κάποιες καταστάσεις τις οποίες μπορεί να βιώσουν, σκοπό έχουν να τα κάνουν πιο δυνατά, πιο ώριμα και πιο συνεσταλμένα. Υπάρχουν γονείς που είναι πιο σκληροί σε σχέση με κάποιους άλλους πιο στοργικούς και αξιαγάπητους. Όμως αξίζουν όλοι την αγάπη μας. Πολλές φορές, η ζωή δεν μας φέρεται όπως μας αξίζει, όμως ό,τι κι αν περάσουμε, ακόμα και μέσα από καταιγίδες αν περπατήσουμε, καλό θα είναι να το αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα και ώριμα. Όπως έκανε κι ο μικρός μας φίλος, ο Δομίνικος. Ένα παιδί...

Ακουγόταν ένα τραγούδι από το ράδιο που είχαν ανοίξει πριν από πολλές ώρες και δεν του έδιναν πια καμιά σημασία. Ήταν ένα ξένο τραγούδι που έλεγε: "Θα σ' αγαπώ για πάντα!" Τι όμορφο που ήταν, τι γλυκιά μελωδία, τι ουσιαστικές λέξεις! Άπλωσε το χέρι του κι άγγιξε το πρόσωπό της. Εκείνη πήγε και κάθισε δίπλα του και εκείνος άνοιξε την αγκαλιά του και την έκλεισε μέσα της, τόσο τρυφερά. Σαν να ήταν η πρώτη, αλλά και η τελευταία τους αγκαλιά. Τι ειρωνεία! Κι όμως μπορεί να ήταν. Δεν το ήξεραν...

Τι ρόλο παίζει στη ζωή μας η δεύτερη ευκαιρία; Η αλήθεια είναι, ότι οι ζωές όλων μας είναι γεμάτες πικρές αλήθειες. Άλλοι τις ξέρουμε κι άλλοι τις μαντεύουμε. Άλλοι πάλι νομίζουμε ότι επειδή είναι πολύ παλιές ή επειδή τις πασπαλίσαμε με άχνη, τις ξεχάσαμε ή τις συνηθίσαμε και δεν πονάνε πια... Τίποτα από όλα αυτά. Είναι εκεί θαμμένες βαθιά στην καρδιά μας και πονάνε στη παραμικρή μας απότομη κίνηση. Πικρές αλήθειες για τους γονείς σου, για τις επιλογές που έγιναν ερήμην σου και σε αφορούν, για τα λάθη σου, τις ατυχίες σου και τις αποτυχίες σου, τις αδυναμίες σου και...

Ο εντεκάχρονος Νικήτας, μετά τον χωρισμό των γονιών του, ζει με τον πατέρα του και την Αλίκη, το αγαπημένο του Κόλεϊ. Η απουσία της μητέρας του τον πονά, όμως νιώθει τυχερός που έχει στη ζωή του την κολλητή του Μυρτώ και τον αδερφικό του φίλο Ορχάν, προσφυγόπουλο από τη Συρία. Οι τρεις τους -και με τη βοήθεια του κυρ Στέφανου, ιδιοκτήτη του μικρού μπακάλικου της γειτονιάς- θα οργανώσουν μια επιχείρηση διάσωσης της Αλίκης όταν εκείνη απάγεται, αποδεικνύοντας ότι η αληθινή φιλία στηρίζεται στην ανιδιοτελή προσφορά και αγάπη, υπερνικώντας τις όποιες κοινωνικές, φυλετικές ή και...

Απόψε ξάπλωσαν νωρίς τα φώτα της πόλης. Κουράστηκαν τα βήματα των ανθρώπων. Πάλι σήμερα αναζήτησαν ψωμί, έρωτα, όνειρα, ματαιότητα. Πόσο ν' αντέξει το σώμα! Πόσα ν' ασπαστεί η διάνοια! Δυο τρεις έχουν παραμείνει στους δρόμους. Σκεπασμένοι με τα φτερά του έκπτωτου Άγγελου στα σοκάκια παίζουνε ζάρια τη δυστυχία, πίνουν σε κρασοπότηρα το σκοτάδι τους. Κάπως έτσι φεύγουν οι νύχτες, έρχονται άλλες. Ξηλώνεται η ζωή κάτω από τα ρούχα μας και ακόμη δεν έραψα μια μελανιά στο χαλί του θανάτου.

Τέσσερις φίλες ή μήπως περισσότερες; Φίλες για πάντα ή απλώς φίλες της μίας βραδιάς; Αν η λέξη φιλία μοιάζει με την λέξη φίδια, δεν θα πρέπει να είναι τυχαίο. Τέσσερα κορίτσια δοκιμάζουν την τύχη και την αντοχή τους, μαζί και τη δική μας. Ξίφη και πρώτα φιλιά, απογοητεύσεις και αρώματα, αλλαγές και μεταμορφώσεις, λάθη και μπράβο, μικρά βήματα και άλματα, φιλοδοξίες και πάθη, αμφιβολίες και όνειρα, ναι και όχι, πρέπει και μη, σε ασπρόμαυρο και έγχρωμο φόντο, ανάλογα με τη δεκαετία. Και τη διάθεση. Γιατί αν δεν πρέπει να τα μοιράζονται όλα οι φίλες, τότε ποιο το νόημα της φι...